Ένα μόνο κλικ

Γυμνός γυρνούσα,

μόνος παρακαλούσα

αδιάφοροι τον πόνο

τάχα νιώθαν

και τάζαν,

άδειο και σήμερα

το ταγάρι του ρουσφετιού,

μόνο ψίχουλα υποσχέσεων

κι η ανεργία βαραίνει το νου,

σκοτεινιάζει την καρδιά,

οργώνει το θυμό.

Μα δε φταίμ’ εμείς.

Κι η οργή όπλο γίνεται

γεμάτο

και σημαδεύει την καρδιά,

το μυαλό θολώνει,

ραγίζει ο φόβος για το χαμό,

ο κόπος κοντός

ένα μόνο κλικ

κι ήχος δυνατός.

Ένα μόνο κλίκ…