Επί του ορίου

Vladimir Kush

Δεν καταλαβαίνεις τι λέω;

Ακόμα περπατάς στη γραμμή της υπομονής,

ανώδυνες πτώσεις αναζητάς

από ένα ταξίδι χωρίς αλεξίπτωτο στην αυταπάτη,

στη διαδρομή που χαράξαν (,)

πόρνες που τη ζωή μας ορίζουν (,)

όνειρα διχάζουν και εφιάλτες επεκτείνουν

πέρα από τα όρια της αξιοπρέπειας.

Επικές μελωδίες χαράσσουν τις αντιδράσεις σου,

ηλεκτρονικές αυταπάτες πως ο κόσμος αλλάζει,

παγίδες ψεύτικης ελευθερίας,

φενάκη πιστωτική και

προσκύνημα ισόβιο επιτάσσουν

σε δίκη υποβαθμισμένης στασιμότητας

μέχρι να αποφανθούν

πως τα όρια ξεθώριασαν

και φύγαν πιο μακριά.

Στο όριο κινούμαι πια,

μια λεπτή κόκκινη γραμμή διεκδικώ

πριν ξεσπάσω την οργή μου,

μια διέξοδο στον πόνο

που άλλοι προκαλούν αναζητώ

τις αυταπάτες που μου φύτεψαν,

τις απατηλές ελπίδες που καλλιέργησαν

στα γυάλινα χωράφια της πίστης μου.