Τη
φαντασία έβγαλαν σε πλειστηριασμό,
αντίλογος σε τιμή ευκαιρίας
παραπήγματα,
Μοναστηράκι και Βαρδάρης,
παλαιοπωλεία
ελευθερίας του λόγου
(μάθαμε
πια πού σημαδεύουν)
σ’ ένα
καφενείο βουβό
στην κάπνα
του τσιγάρου
και τον
αντίλαλο απ’ το τάβλι
ξεσπαθώνουμε,
μαλώνουμε
(τελικά
πέτυχαν το στόχο).
Εκτρώσεις
και Εκκλησία,
ραγισμένες
διαμαρτυρίες,
τηλεκοντρόλ, ηλεκτρονική μαστούρα,
ειδήσεις,
τσόντες,
δημόσιες
σχέσεις και πολιτική,
εικόνα
καφενείου πνιγμένου
σε θρήνους
μοιραίους,
φωνές το
τυλίγουν,
σάβανα
συμμετοχής,
ένα
ιδιώνυμο μας απειλεί.
Στη Βαστίλη κλείστηκε ο λόγος,
οχυρά σε πέτρα παγιδεύουν
αντιφωνίες,
ψιθυριστά συζητάμε
(το σιδηρούν προσωπείο μας
εμποδίζει)
γη υποσχέσεων,
αγγελία κρίσης
(μεταφυσική ανησυχία
λογχίζει πιστούς και νεφελοβάμονες)
έφτασε η ώρα της σωτηρίας
χωρίς ασπίδα σε πόλεμο μας
έσυραν,
μάχες αιματηρές μας
έλουσαν,
σκατά μας τάισαν,
ελπίδες ηλιόλουστες μες σε
καταιγίδα.
Ο ύπνος ζωντανεύει το όνειρο,
ίδια ιστορία κάθε βράδυ,
και πού να θυμάσαι το πρωί το όνειρο;
κάθε μέρα τα ίδια
χώρος και χρόνος ο ίδιος
βαραίνουν στο βάρος της ρουτίνας,
4 έκριναν :
Μαζι με τη λευτερια βγαινουν στο σφυρι κ τα ονειρα μας! Εμεις που ειμαστε? ΒΑΣΩ
Είμαστε εδώ παρόντες και ονειρευόμαστε. Δικό μου το όνειρο, Βάσω, και δεν το απεμπολώ.
Δείμε μόλις το διάβασα είχα ένα πλάκωμα στο στήθος. Ωμή αλήθεια. Μας ξεγύμνωσες.
Κουφετάριε, δεν υπάρχει χειρότερο πλάκωμα από το να βλέπεις να ξεπουλάνε τα όνειρά σου, ακόμα κι αν είναι απατηλά ή παιδικά. Και το ξέρουμε καλά κι οι δυο μας...
Δημοσίευση σχολίου