αντιρατσιστικός τραγέλαφος και πλειοδοσίες δημοκρατικότητας

Τον τελευταίο τις ειδήσεις μονοπώλησε ο «αντιρατσιστικός νόμος». Πολλές κουβέντες έγιναν και πολλά σχολιάστηκαν από κάθε πλευρά. Κατά τη γνώμη μου ένας σχετικός νόμος κρίνεται αναγκαίος, ένας νόμος ο οποίος θα απαγορεύει δια ποινών την κήρυξη μίσους κατά της διαφορετικότητας και την έμμεση παρότρυνση κατά κακουργημάτων λόγω διαφορετικότητας.

Από τούδε μέχρι το σημείο των μιντιακών μας ημερών έχουμε πολύ μεγάλο δρόμο. Ένα δρόμο σπαρμένο λαϊκισμό (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και ακροδεξιές φοβίες (ΝΔ που στέκεται δίπλα στην Εκκλησία και το Στρατό και μάλιστα θεωρεί δίκαιο να έχουν δικαίωμα λόγου και να κηρύττουν το μίσος). Κάπου πρέπει να βάλουμε την κάθετη γραμμή μεταξύ λαϊκισμού, επικοινωνιακής τακτικής και αναγκαιότητας.

Οι δύο εταίροι πάτησαν πάνω στο αντιρατσιστικό για να κερδίσουν λίγη συμπάθεια στις δημοσκοπήσεις και στο εκλογικό σώμα. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ βλέπουν τα δημοσκοπικά τους ποσοστά να κατρακυλάνε χωρίς ελπίδα ανάκαμψης, η ΝΔ να κερδίζει κάτι από τα θετικά της κυβέρνησης, ενώ εκείνοι μόνο να χάνουν. Και τα μίντια με μεγάλη χαρά, αφού δεν υπάρχει πολιτικο-οικονομικό διακύβευμα (η συγκυβέρνηση δεν απειλείται κατά δηλώσεις των εταίρων) μονοπωλούν το θέμα. Μετά την Κίνα και το success story, μετά το Αφγανιστάν (δε μιλάμε για την "πόρτα" του Λευκού Οίκου) βρήκαν καινούριο θέμα. Εύκολος αποπροσανατολισμός με τη συνηγορία των δύο εταίρων.

Το ΠΑΣΟΚ έρχεται ως αγωνιστής της δημοκρατίας να ξεπλύνει τις ευθύνες του για την άνοδο της ακροδεξιάς (που νομιμοποίησε σε προγενέστερο χρονικό σημείο διά συμμετοχής σε κυβέρνηση) και αργότερα διά διακηρύξεων για την "ασφάλεια της οικογένειας" και της κοινωνίας με συλλήψεις οροθετικών γυναικών (που αποδείχθηκαν δικαστικά αθώες παρά το διασυρμό τους) και με στρατόπεδα συγκέντρωσης...

Η ΝΔ όμως φοβάται ότι πια δε θα μπορεί να πατάει πάνω στο μεταναστευτικό ούτε και να κηρύσσεται το μίσος στις παραεκκλησιαστικές κι εκκλησιαστικές οργανώσεις. Έτσι, αρνείται το νόμου του Ρουπακιώτη γιατί τούτος εμποδίζει/απαγορεύει την από άμβωνος κήρυξη μίσους (που εύκολα εκλαμβάνονται και ως προτροπή σε σωματική επίθεση) και το εθνικιστικό παραλήρημα των στρατιωτικών αγημάτων που συνθηματολογούν πάνω στο φυλετικό μίσος.

Με τις προτάσεις της ΝΔ δεν καλύπτονται ΝΠΔΔ (δηλαδή στρατιωτικά αγήματα που τραγουδούν ρατσιστικά εμβατήρια και εκφράζουν ρατσιστικά συνθήματα), δεν τιμωρούνται Μητροπολίτες που κηρύττουν το εθνοτικό μίσος κλπ, δεν τιμωρούνται αστυνομικοί που διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα...) Κοινώς όλοι οι φορείς εξουσίας κατά τη ΝΔ μπορούν να είναι ρατσιστές, αλλά όχι οι ιδιώτες-πολίτες, αυτή είναι η αντίληψη για το ρατσισμό κατά τη ΝΔ, αυτή είναι και η άποψή της για το κράτος και τους φορείς του... Συν το ότι οι τροπολογίες της ΝΔ ουσιαστικά μιλούν για στοχευμένη παρότρυνση σε άσκηση βίας κατά προσώπου, όταν τούτο δε γίνεται ποτέ, αλλά συλλήβδην κατά όλων των μεταναστών.

Και όλη περίπτωση προχωρά σε μία άλλη παρωδία, όπου κάθε κόμματα καταθέτει δικό του νομοσχέδιο. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε δικό του "αντιρατσιστικό, μία ενέργεια που με βρίσκει αντίθετο. Και τούτο διότι πιστεύω ότι με την έκταση που πήρε το θέμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε με διορθωτικές κινήσεις την επιλογή Ρουπακιώτη και κερδισμένος θα έβγαινε επικοινωνιακά και πολιτικά η ΝΔ θα είχε εκτεθεί ανεπανόρθωτα χωρίς να κερδίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να στηρίξει το σχέδιο του Ρουπακιώτη με δυο-τρεις αλλαγές και βασικά σε επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δίνοντας έτσι το δικό του στίγμα, των μειονοτήτων κάθε είδους (ΑμεΑ, ομοφιλόφιλοι κλπ) και σε επίπεδο ελευθερίας του λόγου (ιστορικής ή άλλης επιστημονικής προσέγγισης κλπ) ώστε να μη φτάσουμε στο σημείο ποινικοποίησης της άλλης άποψης[1]. Εκεί έπρεπε να πατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύοντας αριστερά στο αντιρατσιστικό και δείχνοντας ότι έχει και παίξει ενεργό ρόλο ως αντιπολίτευση και ότι μπορεί να ηγηθεί του χώρου που άφησαν οι φιλελεύθεροι σοσιαλιστές, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι κινείται προς το πολιτικό κέντρο, αλλά ότι αγκαλιάζει τον κόσμο του κέντρου. Θα συμπαράσυρε, παράλληλα, τα "κεντρώα" κόμματα σε ένα πιο προοδευτικό πλαίσιο και θα δημιουργούνταν ένα πραγματικό μέτωπο κατά της ακροδεξιάς -σαμαρικής ή φασίζουσας).

Βέβαια, η πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο σοβαρή μέχρι σήμερα επεξεργασία όσον αφορά την (ποινική και διοικητική) αντιμετώπιση του ρατσισμού. Είναι η πιο σοβαρή, όχι γιατί επιχειρεί να πλειοδοτήσει σε αυστηρότητα έναντι άλλων προτάσεων, αλλά γιατί ασχολείται με το πραγματικό πρόβλημα: όχι με αυτό που σκέφτονται ή που λένε οι ρατσιστές, αλλά με αυτό που κάνουν. Όχι με τις απόψεις και τις θεωρίες τους, που παραδόξως ενδιαφέρουν περισσότερο τους «φιλελεύθερους», αλλά με τις πράξεις. Όχι αφηρημένα με το γράμμα της Απόφασης-πλαίσιο, αλλά με τις αλλεπάλληλες δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλεται η δημοκρατία από τις ρατσιστικές συμμορίες και τις συμμοριακές πρακτικές τμημάτων του κράτους[2], [3].

Ο νόμος όμως είναι αναγκαίος όπως και οι συνεργασίες για τελική του υπερψήφιση (παρά τα κρυφά ελατήρια της προβολής του και παρά το φόβο του ΚΚΕ ότι στοχοποιείται εκείνο, εκτός κι αν στηρίζει τη βία κατά του διαφορετικού, που δεν το νομίζω).

Και ας θυμόμαστε ότι ένας νόμος δεν αποτελεί πανάκεια. Και με παλαιότερους σχετικούς νόμους, δεν είδαμε καταδίκες. Και ας μην ξεχνούν οι συντάκτες των νομοθετικών πρωτοβουλιών ότι -όσο και να διαφωνεί ο Βενιζέλος- ο φασισμός ενισχύεται από τη φτώχεια, την ανεργία, το ίδιο το σοκ της ελληνικής κοινωνίας που πλέον αναζητά ταυτότητα.

Ο φασισμός ανδρώθηκε στην ύφεση και την ανεργία του1/3 του ενεργού πληθυσμού και του μισού πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας (και περίπου 10% πάνω στο όριο), από τα μίντια και το πολιτικό κατεστημένο που επένδυσε τόσα χρόνια στην ακροδεξιά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φασισμός δε θα φύγει, παρά τους όποιους νόμους, αλλά θα γιγαντώνεται. Η απάντηση στο φασισμό δεν είναι μερικοί, αλλά η ίδια η ανάπτυξη. Όσο διαλύουν το κράτος πρόνοιας, όσο μειώνονται τα εισοδήματα, τόσο θα γιγαντώνεται ο φασισμός... Ας ξυπνήσουμε επιτέλους...

---

[1] Ακόμα και η άρνηση ολοκαυτώματος ή γενοκτονίας δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο ποινικής δίωξης. Η ιστορία όπως και οι επιστήμες γενικότερα δεν μπορούν να απειλούνται σε καμία περίπτωση.
[2] Για την υπεράσπιση της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ ένα πολύ καλό άρθρο είναι του Δ. Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου.
[3] Μια πιο αναλυτική από νομική άποψη θέση μπορείτε να διαβάσετε στο e-lawyer.

[4] δε σχολιάζουμε επιδεικτικά για τον "αντιρατσισικό νόμο" της Χρυσής Αυγής.