η αποστασία της κυβέρνησης

γράφτηκε για το tvxs.gr

Με τη λογική της υποχώρησης και καταστροφής δυνατοτήτων ανεφοδιασμού του εχθρού φαίνεται πως προετοιμάζεται η κυβέρνηση για τις επόμενες εκλογές. Και όσο φωνάζουν ότι τούτες δεν πρόκειται να γίνουν πρόωρα, τόσο βεβαιωνόμαστε ότι η στιγμή πλησιάζει. Αφού προσπάθησαν με κάθε τρόπο να στήσουν σκηνικό επιτυχίας, με κάθε μέσο, τώρα πανικόβλητοι βλέπουν τη διάψευση όλων των θέσεών τους, ακόμα και από δικούς τους δημοσιογράφους, πόσο μάλλον τον παγκόσμιο τύπο.

Και μαζί με αυτή τη συνεχή διάψευση από τον παγκόσμιο τύπο (που φυσικά δεν ξεχνάμε ότι εξυπηρετεί ίδια οικονομικά συμφέροντα) έχουμε και την πλήρη περιθωριοποίηση της Κυβέρνησης. Ως παρίες του κεντροευρωπαϊκού άξονα, σέρνεται πίσω από δηλώσεις και απαιτήσεις, τόσο παράλογες όσο ο βομβαρδισμός αμάχων, γιατί στην ουσία βομβαρδίζεται ο άμαχος πληθυσμός με νέους φόρους, νέα μέτρα, χωρίς κοινωνικό δίχτυ προστασίας, χωρίς ελπίδα.

Την ίδια όμως στιγμή η Αξιωματική Αντιπολίτευση αναδεικνύεται σε βασικό συνομιλητή όσων διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφαίνεται όχι ως ένα κόμμα που θα καταστρέψει τη χώρα, αλλά ένα κόμμα που φέρει μία άλλη πολιτική αντίληψη και πλέον την αποδέχονται ως σοβαρή εκδοχή όλοι τους. Άλλωστε, και η συζήτηση για υποψηφιότητα του Τσίπρα στις ευρωεκλογές για τη θέση του Προέδρου της Ένωσης δεν ενισχύει απλά το πρεστίζ του -σε αντίθεση με εκείνο του λακέ που προβάλλει ο Πρωθυπουργός. Αναδεικνύει την αποδοχή της πολιτικής πρότασής του και σε ένα τμήμα του εσωτερικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσδίδει μία πανευρωπαϊκή ακτινοβολία τόσο στον επικεφαλής όσο και στην πολιτική του πρόταση.

Και αυτό ακριβώς το αντιλαμβάνονται και η Κυβέρνηση και οι συνεργάτες της εκδότες. Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο το μέτωπο Βενιζέλου-ΝΕΩΝ κατά ΣΥΡΙΖΑ. Με ένα ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης βλέποντας τον κίνδυνο να μείνει μόνος του, βλέπει παντού αποστασίες, διαγράφει, απειλεί, τρομοκρατεί εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού. Ξεχνά το ρόλο του λαού και με το γνωστό του αλαζονικό ύφος αυτοπροσδιορίζεται ως σωτήρας, ως μοναδικός που νοιάζεται για τη χώρα.

Ο Σαμαράς -και πάλι εξαφανισμένος- αναζητά διεξόδους προσπαθώντας και πάλι να θέσει το λαό στο περιθώριο των εξελίξεων. Με συζητήσεις για αλλαγή πρωθυπουργού, με ψεύτικο αντάρτικο στην τρόικα, με αλλαγή της ατζέντας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το χρόνο για την επιβολή νέων επαχθέστερων μέτρων. Κι όμως στην προσπάθειά του, ακόμα μία φορά δεν έχει κανένα σύμμαχο. Ακόμα και οι βουλευτές του με δυσκολίες τους υπερψηφίζουν κυβερνητικές αποφάσεις.

Η κατάντια του συστήματος και η αδυναμία της να πείσει το λαό να αυτοκτονήσει, γίνεται ολοφάνερη από την επιλογή να εκφράζει τις κυβερνητικές επιλογές όχι ο Εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού, αλλά ο Υπουργός Υγείας. Την ώρα που ο Πρωθυπουργός κρύβεται και ο Κεδίκογλου τρέμει την ιδέα των καθημερινών συνεντεύξεων τύπου τιτιβίζοντας ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, ο Άδωνις Γεωργιάδης εκφράζει το πιο λαϊκίστικο, ακροδεξιό και συνάμα νεοφιλελεύθερο πρόσωπο της Κυβέρνησης.

Μα όταν ο λαός δεν πείθεται, τότε του επιβάλλεται η απόφαση. Ο αυταρχισμός εντείνεται και πλέον τίποτα δεν είναι ασφαλές. Η πανικόβλητη κυβέρνηση βλέπει παντού εχθρούς του Έθνους, εκλεγμένους εκπροσώπους οι οποίοι βοούν εδώ και καιρό τους αποκαλεί αποστάτες, επαναφέρει την εμφυλιοπολεμική ρητορεία για τους "ανθρωποφάγους" κομμουνιστές, βλέπει ως αναρχικούς ανθρώπους που θέλουν να σώσουν το σπίτι τους και ως τρομοκράτες πολίτες οι οποίοι πολεμούν ενάντια σε ιδιώτες που απειλούν την Ποιότητα Ζωής και την Υγεία τους.

Και ο κυβερνητικός αυταρχισμός φτάνει στα όρια της τρομοκρατίας μέσα από την αστυνομική αυθαιρεσία. Των 231 προληπτικών προσαγωγών (βλ. σύντομες συλλήψεις) προηγήθηκαν καταγγελίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για εγκατάλειψη προσφύγων στο Αιγαίο, καταγγελίες για απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισης μη εγκληματιών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αστυνομικές απειλές για εισβολή στο Πολυτεχνείο και επιδρομές σε Κοινωνικά Ιατρεία - όπου στήνονται με προσωπική εθελοντική εργασία- κατόπιν εντολών Γεωργιάδη.

Η αυθαιρεσία και ο αυταρχικός ακροβατισμός της Κυβέρνησης τούτης θα μείνουν στην Ιστορία. Θα είναι η μόνη κυβέρνηση που διαλύει οργανισμούς κοινωνικής πρόνοιας και υποστήριξης, που δεν επενδύει στο δυναμικό της, αλλά επιλέγει να το φυλακίζει, να το εξορίζει, να το τρομοκρατεί. Πρόκειται για μία κυβέρνηση που αποφασίζει χωρίς νόμους, που απολύει χωρίς δικαστικές αποφάσεις, που παραβιάζει σε κάθε ευκαιρία νόμους και δημοκρατικές αξίες.

Η Κυβέρνηση γνωρίζει όχι μόνο ότι είναι αντιλαϊκή, αλλά και μισητή. Βλέπει τις αντιδράσεις του κόσμου, αλλά είναι δέσμια των πολιτικών της επιλογών, των υπογραφών των κομματικών αρχηγών και των συμφερόντων που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Δεν έχει διάθεση καμία να υποστηρίξει το λαϊκό εισόδημα. Αντίθετα σκοπεύει να το μειώσει κι άλλο σκοτώνοντας ό,τι απέμεινε ως τώρα τραυματισμένο.