Το άκρο του αυταρχισμού

γράφτηκε για τον κλόουν

η φωτογραφία-σύμβολο της κυβερνητικής αντίληψης
για δημοκρατία κι ελεύθερη δημόσια ραδιοτηλεόραση

Τόσους μήνες η παρέα του κ. Σαμαρά προσπαθούσε να πείσει τον ελληνικό λαό για τα άκρα. Τελικά κατάφερε να αποδείξει την ύπαρξη ενός άκρου στα δεξιά. Εδώ και καιρό πια βλέπουμε τον κυβερνητικό αυταρχισμό, καθώς ότι χωρίς αυταρχισμό μνημόνιο δεν υλοποιείται, χωρίς ακροδεξιάς κοπής αποφάσεις ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να πείσει. Έχει μήνες πια που η ΝΔ αποκάλυψε το νεοδεξιό της γενετικό υλικό. Μακριά από τις μάζες, μακριά από τη λογική των κινητοποιήσεων, ξαφνιάστηκε από τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των μεσοαστών.

Και ο σημερινός αυταρχισμός δεν έγκειται απλά στην επέμβαση των ΜΑΤ. Διαπνέει όλη τη λογική της κυβέρνησης. Έχει αποδειχθεί πως κάθε φορά που η κυβέρνηση τα "βρίσκει σκούρα" και βρίσκεται υπό πίεση (διεθνή ή εγχώρια) ενόψει νέων μέτρων, δημιουργεί ή πατά σε περιστατικά προκειμένου να δείξει αποφασιστικότητα.

Πατώντας στα συντηρητικά ένστικτα των πολιτών που στέκουν δίπλα της εκλογικά και μέσα από το γνώριμο σαρκοζικό ύφος (αναβίωση του θατσερισμού στον ΚΑ΄ αιώνα) επιλέγει τη λογική της σύγκρουσης ως ένδειξη αποφασιστικότητας. Το είδαμε με το πρώτο κλείσιμο της ΕΡΤ, το βιώνουμε και σήμερα. Το ζήσαμε με τις επιστρατεύσεις εκπαιδευτικών και απλήρωτων ιδιωτικών υπαλλήλων. Ανάλογη ήταν η στάση της μετά τη δολοφονία Φύσσα.

Σήμερα η κυβέρνηση πιέζεται δικαστικά από εκπαιδευτικούς που κερδίζουν δίκες για την ένταξή τους στη λίστα διαθεσιμότητας και από τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ. Πιέζεται από τους πολίτες. Και ας μην ξεχνάμε ότι ήδη με Πράξη Νομοθετικού περιεχομένου (ξανά) αποφασίζεται το κλείσιμο των Εθνικών Αμυντικών Βιομηχανιών με εκατοντάδες νέους ανέργους. Ενόψει των νέων φορολογικών μέτρων και της συγκρότησης μιας νέας λίστας διαθεσιμότητας και λίγο πριν αναλάβει η χώρα την ευρωπαϊκή Προεδρεία (ήσσονος πολιτικής σημασίας για την Ένωση, αλλά μεγίστου συμβολισμού για τη "δημοκρατική" Ευρώπη και στοίχημα για την κυβέρνηση), βρίσκεται κάτω από νέες πιέσεις και διαρκείας.

Μάλιστα πλέον σε επίπεδο ΕΕ είχε να αντιμετωπίσει και τον τραγέλαφο ενός δημόσιου τηλεοπτικού καναλιού χωρίς ακροαματικότητα, χάρισμα δις σε παράνομα ιδιωτικά κανάλια και ενός αντάρτικου καναλιού με σχετικά υψηλή ακροαματικότητα που εξέπεμπε μόνο μέσω διαδικτύου.

Και το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Μέχρι πότε θα δέχεται να κάνει τη συνιστώσα του αυταρχισμού. Διαλαλούν ότι δεν ήξεραν τίποτα, πριν την επέμβαση και δεν εντυπωσιαζόμαστε. Ούτε την άλλη φορά το ήξεραν. Τότε επέλεξαν να συνασπιστούν και η ΔΗΜΑΡ βρήκε ευκαιρία να ξεπλυθεί. Σήμερα τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ; Πώς θα δικαιολογήσει την παραμονή του;

Η κυβέρνηση πιστή ιστορικά στην ακροδεξιά της ατζέντα δεν θέλησε ποτέ να υπολογίσει τους πολίτες -παρά μόνο ως εκλογικό σώμα με απρόβλεπτες αντιδράσεις (sic). Πιστή η κυβέρνηση στην ακροδεξιά θέση της δεν είδε ποτέ ότι οι πολίτες έχουν δική της συνείδηση και δεν υποτάσσονται όπως άλλοτε σε κομματικές γραμμές κι εντολές. Με πίστη στο δεξιότερο ιστορικό της παρελθόν, δεν κατάφερε να δει πέρα από το δάχτυλό της και να εκτιμήσει τη δυναμική της φτώχειας και της λαϊκής αγανάκτησης.