Έκπληκτοι οι υπερασπιστές των νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης έμαθαν την προηγούμενη εβδομάδα για την υποβάθμιση από τη Moody’s. Εμβρόντητοι αλάλαζαν για την αδικία και την κακή αξιολόγηση. Μαρξιστικές θεωρίες και φρασεολογίες ακούστηκαν από γνωστά συντηρητικά λαοπρόβλητα στελέχη της τηλεοπτικής επικοινωνίας, ο λαϊκισμός ακόμα μία φορά άνθισε, ο πανικός άφησε την οσμή του τραγόμορφου θεού στις οθόνες μας.
Πώς γίνεται; Αυτοί οι τιμητές των λαϊκών διεκδικήσεων, τούτοι οι κήνσορες των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων τόσους μήνες αποκοίμιζαν συστηματικά τις αντιστάσεις μας… Και τώρα παρά την τόση προπαγάνδα να μας υποβαθμίζουν; Να έρχεται ένας ανεύθυνος ιδιώτης και να βαθμολογεί αρνητικά τα ψέματά τους; Ούτε ο Πρετεντέρης με τον Παπαχελά δε δέχονται κάτι τέτοιο.
Κι όμως, ξέχασαν να αναφέρουν ότι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει ανάγκη από αξιολογήσεις τέτοιου είδους. Ξέχασαν να θυμηθούν το ρόλο, τους στόχους και τα κριτήρια των αξιολογητών. Λησμόνησαν την κεφαλαιακή παγκοσμιοποίηση που μέχρι χθές επαινούσαν. Άφησαν έξω από τις λαϊκίστικες κορώνες τον κανιβαλισμό των τραπεζών και των επενδυτών/δανειστών.
Φυσικά όλοι τους τάσσονται υπέρ των αξιολογήσεων. Όλοι τους πειθήνια απαιτούν προσαρμογή των πανεπιστημίων στα παγκόσμια δεδομένα ώστε να αξιολογούνται. Πιέζουν για αξιολογήσεις στους δημόσιους φορείς. Αρκεί η αξιολόγηση να συμβαδίζει με τη δική τους πολιτική, αρκεί να είναι τόσο νεοφιλελεύθερη όσος και ο τυχοδιωκτισμός τους. Αν όμως ο τυχοδιωκτισμός κάποιου άλλου είναι μεγαλύτερος, τότε…
Και φυσικά η νέα αξιολόγηση είναι τυχοδιωκτική. Και πώς θα μπορούσε να μην είναι, όταν από αυτή επηρεάζεται μία εθνική οικονομία και το ισχυρό χρηματοπιστωτικό πλέγμα του καπιταλισμού; Οι αμαρτίες των Moody’s & Σία είναι γνωστές. Όμως γνωστοί είναι και οι στόχοι τους. Και οι στόχοι τους μέχρι εχθές ήταν κοινοί με εκείνους των κηνσόρων της δημοσιονομικής προσαρμογής και όσων επένδυαν δημοσιογραφικά στο νεοφιλελευθερισμό.
Το θέμα, όμως, είναι τι πράττεται σε τέτοιες συνθήκες. Ήδη έχει επιτευχθεί η επιμήκυνση. Πώς όμως αξιολογείται αυτή η επιτυχία; Σίγουρα δεν είναι κάτι αρνητικό. Είναι όμως μια επιτυχία στο τραπέζι του νεοφιλελεύθερου πόκερ. Μία ικανή χρονικά παράταση και της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής.
Και βέβαια, η κυβέρνηση την είχε ανάγκη. Χρειαζόταν περισσότερο χρόνο τόσο για να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, που θέλει, όσο και να προλάβει μέχρι τις εκλογές να υιοθετήσει προγράμματα κοινωνικής ανακούφισης. Ας μη λησμονούμε όμως πως η κοινωνική πολιτική της νεοφιλελεύθερης Ελλάδας απέχει πολύ από εκείνη προ της κρίσης.
Στόχος της παράτασης είναι η άμβλυνση των σχέσεων με τα σωματεία και η ομαλή προσαρμογή της κοινωνίας στην οικονομική μετανεωτερικότητα. Ευελπιστείται η αργή, αλλά σταθερή κίνηση, που παρατηρείται στην αγορά, να ενταθεί. Κάτι κινείται σήμερα μετά από δύο έτη απραγίας. Φυσικά η κίνηση δεν αφορά τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά τις μεσαίου διαμετρήματος και τους εθνικούς κολοσσούς.
Ήδη η υποτίμηση ευνόησε τις εξαγωγές, μείωσε τις εισαγωγές και υποχρέωσε τις μεγάλες επιχειρήσεις να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Οι κουμπάροι περιορίζονται, τα λαμόγια φεύγουν από το επιχειρηματικό παιχνίδι (αν και θα εμφανιστούν άλλοι λύκοι να χαρούν), τα μονοπώλια έσπασαν μπροστά στον ανταγωνισμό. Οι τιμές έστω και εικονικά -μέσω προσφορών- μειώνονται.
Όλα αυτά γίνονται αργά και μόλις άρχισαν. Η κυβέρνηση βρήκε το χρόνο που ήθελε για την προσαρμογή της κοινωνίας και την επιβολή νέων μέτρων. Εμείς πώς αξιολογούμε την προσαρμογή; Πόσο μακριά θα είναι η προσαρμοστική επιμήκυνση;
19 έκριναν :
Για ποιά επιτυχία μιλάς Δείμε;
Την επιμήκυνση την έδωσαν για να μείνουμε ζωντανοί μέσα στην Ευρωζώνη. Και να θέλαμε να φύγουμε δεν θα μας άφηναν.
Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο και αφού φας τα καλύτερα να δηλώσεις πτωχός και να σηκωθείς να φύγεις.
Ο μαγαζάτορας δεν θα σε αφήσει.
Θα πλένεις πιάτα μέχρι να ξεχρεώσεις.
Δεν έδωσαν την επιμήκυνση και τα λοιπά επειδή εκτίμησαν τις θυσίες μας. Τις κρατικές επιχειρήσεις εποφθαλμιούν, για να μειώσουν τη χασούρα τους ή για να κερδίσουν περισσότερα.
Έτσι τους αξιολογώ!
Δήμο, χειροκροτώ την αισιοδοξία σου, και μια που η αισιοδοξία είναι πράγμα αναγκαίο, ίσως να έπρεπε να σταματήσω εδώ.
Αλλά με βρίσκεις να αναρωτιέμαι γιατί μπαίνουν στο σκεπτικό της τωρινής πραγματικότητας έννοιες οικονομοκοινωνικές και επεξηγήσεις κοινωνιολογικοτεχνικές...
Το θέμα είναι απλό. Ένας λαός ανώριμος, από τη φύση του κλέφτης και εκμεταλλευτής, μπήκε στην ΕΕ, έφαγε, έκλεψε, τους δούλεψε όλους για χρόνια, και τώρα πρέπει να πληρώσει, καθώς εξαφανίζεται. Η συμβουλή μου; όλοι ξένες γλώσσες και διαβατήρια. Το πάρτι τελείωσε. τα φώτα κλείνουνε. Οι σκουπιδιάρηδες μπαίνουν να καθαρίσουν. Θα περάσουν τουλάχιστον 2-3 γενεές .
Δυστυχώς συμφωνώ απόλυτα με τον Dyer.
Συγνώμη, αλλά η επιμήκυνση είναι επιτυχία στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού. Απλά εσείς κι εγώ δε θέλουμε τέτοια πολιτική. Thinks> & Dyer, τα πράγματα αλλάζουν σταθερά. Πού πάνε; Αυτό είναι άλλο θέμα. Για τις πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν το μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις που αυτό επιβάλλει, η επιμήκυνση είναι κάτι θετικό.
Αισιοδοξο σε βρισκω. ΓΙα να δουμε αν θα καταφερει τιποτε το ΠΑΣΟΚ περι πραγματικής πολιτικης. Προς το παρον εξω παμε "καλα" και μέσα αστα βραστα - η οριζοντια περικοπη μισθων και επιδοματων και η αδυναμια επιβολής (και εισπραξης) ενος νορμαλ φορολογικου συστηματος ειναι προβλημα το οποιο δεν βλεπω να λύνεται απο τουτους
Δυστυχώς Δήμο μου και σαράντα χρόνια παράταση να πάρει η χώρα, πάλι δεν θα 'προλάβει' να κάνει κάτι σοβαρό.
Δυστυχώς ενάμισυ χρόνο τώρα πανικόβλητες ενέργειες, ανεφάρμοστα νομοσχέδια, πισωγυρίσματα, περαιώσεις, εισπρακτικά μέτρα χωρίς καμία μελλοντική προοπτική.
Απ' την αντιπολίτευση εν τω μεταξύ δεν κουνιέται φύλλο, μια χαρά τα πάει ο δικομματισμός, μάλλον μετά τα 7,5 χρόνια ο ..Σαμαράς θα ζητήσει -και θα πάρει- την επόμενη ..αναγκαία παράταση...
(Φαίνεται πως εκείνο το the Greek party is over, μπορεί να ήταν και το πιο μεγάλο ψέμα απ' όλα)
Δήμο, τι ακριβώς σημαίνει "πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού", και πως δημιοιυργήθηκε αυτός ο όρος;
Επίσης, δεν είναι ότι "δεν θέλω τέτοια πολιτική". Απλά δεν νομ'ίζω πως υπάρχει πολιτική βιόσιμη άλλη από την, επι τέλους, αυτογνωσία.
Zaphod, δεν είμαι αισιόδοξος. Αντίθετα, η αγορά κινείται, αλλά για λίγους. Θέλουμε αρκετό χρόνο για να αποφασίσουμε πώς θα κινούμαστε αγοραστικά. Προς το παρόν φοβόμαστε για την επιβίωσή μας.
Θανάση, δε διαφωνώ καθόλου. Κι επειδή ο ένας μας πηδάει, ο άλλος μας κοιτάει, Ο ΛΑΟΣ ανεβαίνει συνεχώς (αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε αύριο).
thinks, δεν σε κατάλαβα. Θεωρείς ότι η επιμήκυνση είναι κάτι καλό για μία ουσιαστική κοινωνική πολιτική ή για την ανάπτυξη της χώρας; Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Την εκτιμώ ως ένα ακόμα εργαλείο για τη διατήρηση των μέτρων -κι ίσως την επιβολή περισσοτέρων-. Το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες χαίρονταν να κλέβουν το κράτος (μην πω ότι το κάναμε επιστήμη) δε σημαίνει ότι αυτή η πολιτική είναι ο μόνος δρόμος.
Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει με πολλούς τρόπους. Προγράμματα κοινωνικής πολιτικής και ουσιαστική στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν να αλλάξουν την οικονομία της χώρας και την κοινωνικής της ανάπτυξη. Έχουν κατατεθεί κι εδώ μέσα τέτοιες προτάσεις και φυσικά και αλλού. Γι' αυτό διαφωνώ με την ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική (γιατί ούτε φιλελεύθερη ούτε σοσιαλδημοκρατική είναι με τον κλασικό νεωτερικό όρο).
Με μια παρένθεση: τους ίδιους αξιολογητές που βρίζαμε, στο παρελθόν τους αγαπήσαμε και περιμέναμε εναγωνίως την αξιολογησή τους.
Και δε θα διαφωνήσω, mastermeeple...
Η επιμήκυνση είναι επιτυχία για τους πιστωτές μας. Θα έχουν όλο το χρόνο να πάρουν ότι μας έχει μείνει. Για τον τόπο αρχίζει μακρά περίοδος αποικιοκρατίας. Και βέβαια η επιμήκυνση είναι μια επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού.
Στον νεοφιλελευθερισμό η επικρατήσει του ισχυρού επί του ασθενέστερου είναι ο βασικός στόχος. Και καλά να πανηγυρίζει ο ισχυρός για την επιτυχία του, ο ασθενής όμως που τον απομυζούν (τον πηδούν είναι το σωστό αλλά σέβομαι το blog) με ποια λογική χαίρεται; Αργεντινή μας κάνουνε και χαιρόμαστε για την «φιλευσπλαχνία» των ισχυρών ετέρων μας.
Έστω ότι συμφωνούμε με την αξιολόγηση. Άμα δεν δω και σχέδιο διαχείρισης των αξιολογημένων, τότε η αξιολόγηση είναι για τα μπάζα!
Dyer, η επιμήκυνση είναι επιτυχία για κάθε οπαδό της δεξιάς οικονομικής πολιτικής. Οι πιστωτές κερδίζουν χρήματα και οι ντόπιοι χρόνο για να επιβάλλουν νέα μέτρα και για να διαλύσουν τη μεσαία τάξη (ετοιμάζω σχετικό άρθρο εντός των ημερών). Αποικιοκρατία ούτως ή άλλως υπήρχε (βλ. ΝΑΤΟ και ΕΕ), εξάλλου αυτός είναι ο ορισμός της παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού.
Πάντως, δε θεωρώ την Ελλάδα ασθενή. Μπορεί να έχει ανάγκη τους δανειστές, αλλά έχει να προσφέρει πολλά. Για το λόγο αυτό έγινε εύκολα δεκτή η χώρα στην ΕΕ ήδη σε πρώτη φάση πριν το 1967.
Darthiir the Abban, ποτέ δεν κατάφερα να βρω τα κριτήρια (πόσο μάλλον αν πληρούν επιστημονικά κριτήρια) όσο κι αν έψαξα.
...Ή όλη αυτή η ιστορία έγινε για να υπάρχει η καλύτερη δυνατή δικαιολογία για να έχουν το πόδι τους πάνω στο κεφάλι μας και να μας πατάνε κρατώντας μας σε ασφυξία για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια. Κι εμείς, με την "ελπίδα" ότι τα πράγματα θα πάνε κάποια στιγμή καλύτερα, θα υπομένουμε καρτερικά ότι μέτρο τους έρχεται στο κεφάλι, χωρίς καν τη σκέψη της αντίδρασης...
Τελευταίε, συμφωνούμε απολύτως.
http://anisixos.blogspot.com/2011/03/blog-post_13.html
ΟΜΑΔΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
Σωστός ο darthiir. Ποιος θα αξιολογησει τους αξιολογητες μας. Α, αν ψαχνεις για κριτηρια χεσε μεσα.
Η "επιχειρηματικοτητα", η "ανταποδοτικοτητα" η "φερεγγυοτητα" κτλ κτλ ειναι φλου οροι των οικονομολογων για να σου εξηγησουν αυριο αυτο που απετυχαν να προβλεψουν σημερα....
Επιστημη;;;;
μπαααααααα
Zpaohd, έτσι είναι. Κι εγώ φυσικά ειρωνικά στάθηκα στην επιστημονικότητα της όλης υπόθεσης και των κριτηρίων. Εξάλλου, ο όρος τυχοδιωκτισμός, νομίζω, καλύπτει την απουσία κάθε ουσιαστικής κι ειλικρινούς μεθόδου αξιολόγησης.
Υπάρχει άλλη επιλογή, άλλος δρόμος, από αυτόν που διανύουμε πλέον, ή είναι μονόδρομος;
Κατά τη γνώμη μου, Καίσαρα, υπάρχει. Απλά θα είναι πιο αργός (αν τελικά κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο να γίνουμε από τα λίγα κράτη που δε θα δανείζονται και θα λειτουργούν με αυτάρκεια).
Δημοσίευση σχολίου