γυάλινα απορρίμματα

Αφυδατωμένες σκέψεις

πετούν στο αέρα,

σμήνη ελπίδες

σκίζουν το παρόν

σε μία ακατανίκητη αγωνία για ζωή (,)[1]

ξοδεύονται σε όνειρα

αναζητώντας την αποσπασματικότητα (,)

σε μία ζωή περιορισμένη (,)

τη μερικότητα μπρος στο όλο

με προϊόντα σκέψης

που άλλοι παράγουν

και εμείς καταναλώνουμε

ακόρεστα και νωχελικά.

Ανακυκλώνοντας
γυάλινα αυτιστικά απορρίμματα 
θυσιάζονται

στο τοτέμ των κανιβάλων

σκέψεις να αλλάξει ο κόσμος (,)

παρασυρμένος από χειμάρρους

λαιμαργίας για το σήμερα (,)

χορτάτος από συνθήματα σε επανάληψη

αναζητά ακόμα με ζάπινγκ

την ηρεμία του ονείρου

στη μοναξιά ενός ήσυχου σαλονιού.

Χειμωνιάτικο τοπίο η αισιοδοξία

κουλουριασμένη δίπλα στη σιγανή φωτιά

με νωχελικότητα αποζητά

έναν ωκεανό απαντήσεων

σε απορίες κι προσδοκίες

στερεωμένες με σιλικόνη[2]

τη μούχλα συγκρατώντας.

---

[1] Το σύμβολο (,) δηλώνει ότι στο σημείο τούτο θα μπορούσε να μπει κόμμα, διαχωρίζοντας ουσιαστικά το νόημα του στίχο από τον επόμενο.

[2] Η σιλικόνη ως συγκολλητική ουσία έχει την ιδιότητα να κολλά στέρεα υλικά ασύμβατα μεταξύ τους. Ωστόσο, στο απειροελάχιστο κενό που δημιουργείται σταδιακά συσσωρεύεται σκόνη κι υγρασία και εμφανίζει ένα μαύρο χρώμα που μοιάζει με μούχλα.

photo by Sarolta Ban