Είμαι ελεύθερος, ξέρω τι φοβάμαι.

Λέει η Μαριλίνα για το φόβο. Και απαντώ...
Χωρίς το φόβο είμαστε ελεύθεροι. Αλλά οι ίδιοι οι θεοί γέννησαν το Φόβο και το Δείμο.
Φόβος είναι είναι η έλλειψη γνώσης για αυτό που έχεις εμπρός σου.
Φόβος για το μέλλον (μέσα στην ανεργία, μέσα στο σκοταδισμό της άρνησης, μέσα στη μοναξιά της μεγαλούπολης).
Φόβος για το αύριο μιας πόλης που αγαπάς, αλλά βαρέθηκες να κοιτάς τους άλλους να τη μολύνουν με λόγια ψεύτικα και έργα ανύπαρκτα.
Φόβος για τη σκέψη μας που χάνεται μέσα σε λίγα ενσύρματα λόγια και ψηφιακούς κώδικες μόνο και μόνο για να πιστεύουμε ότι έτσι καταπολεμάμε ό,τι μισούμε.
Και συμπληρώνω...
Φόβος για τον εαυτό μου, που δε θέλω να γίνει ό,τι πολεμώ, ό,τι απορρίπτω.
Φόβος για την ηλικία μου, που περνά και δε θέλω να γεράσουν οι απόψεις μου. Φοβάμαι μη γίνω σαν όλους εκίνους τους βολεμένους που ξεπουλήθηκαν στις επιμίσθιες καρέκλες της εξουσίας.
Φοβάμαι όμως και τους "κουμπάρους" που με δουλεύουν, που με κοροϊδεύουν γιατί νομίζουν ότι μια ζωή θα απέχω και μένω σπίτι μου.
Φοβάμαι και το ομολογώ. Άρα, είμαι ελεύθερος επειδή ξέρω τι φοβάμαι.