Η τηλεόραση έχει πια διεισδύσει τόσο βαθιά στην καθημερινότητά μας και διαμορφώνει κάθε πτυχή της ζωής μας, 
την κουλτούρα και την κρίση μας, καλλιεργεί την αισθητική μας -ή καλύτερα- την κλειδώνει στους τέσσερις τοίχους ενός κουτιού μερικών ιντσών. Ένα κουτί που υπάρχει απλά και μόνο για να πουλάει αγοραστικό κοινό σε διαφημιστές ή σε καταστηματάρχες νυχτερινών μαγαζιών προάγοντας καλλιτέχνες που, περιφερόμενοι ημίγυμνοι, διατείνονται ότι παράγουν τέχνη ή τους οποίους άλλοτε αποκαλούν καλλιτέχνες.
Ένα πολιτιστικό ανέκδοτο έχει καταντήσει η τηλεόραση. Όχι άλλη υποκουλτούρα. Μερικές φορές γίνονται αυστηρός, άλλες ίσως γίνομαι κακός. Ίσως, αλλά απλά δεν μπορώ να ανέχομαι το σκυλάδικο. Σκυλάδικο δεν υπάρχει μόνο στη μουσική. Σκυλάδικο συναντάμε και στη δημοσιογραφία, το βρίσκουμε και στο βιβλίο. Σκυλάδικο είναι κάθε τι που μας φέρνει πίσω στην κρίση, στην αισθητική, που προάγει το τίποτα και το αναγάγει σε πολιτισμό.
Και η ποίηση; Οι Καλές Τέχνες; Η ποίηση πια είναι βαλμένη μέσα σε όμορφα βιβλία πολυτελείας που σκονίζονται στα ράφια της βιβλιοθήκης μας. Έχει καταντήσει ένα μέσο για να προβαλλόμαστε στο μικρόκοσμό μας, για να φανούμε ανώτεροι πολιτιστικά, για να επιδειχθούμε. Έχει γίνει ένα στολίδι των επίπλων του σπιτιού, αλλά σκονίζεται στη βιβλιοθήκη.+%CE%97+%CE%91%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE.jpg)
Μα τούτη εκφράζει όσο κανένα άλλο είδος λογοτεχνικό το συναισθηματικό μας κόσμο, μάς μεταφέρει συνειρμικά νοήματα, βαθιά. Είναι αυτή που μας μεταφέρει σε καταστάσεις, σε σκέψεις και ιδέες με τρόπο τόσο αφαιρετικό. Αλλά σκονίζεται σε ράφια ξύλινα. Ποίηση είναι ταίριασμα σκόρπιων λέξεων, όταν λόγια απλά αποδεικνύουν τη φτώχεια μας. Ποίηση είναι το λιτό ένδυμα της γλώσσας μέσα στη βιτρίνα του τηλεοπτικού μας πολυκασταστήματος. Στο νέο κόσμο του πλούτου, της εικόνας και του ήχου, η ποίηση είναι η αντεπίθεση της σκέψης, καταντά συνώνυμο της κρίσης. Ποίηση είναι η βελούδινη φωνή ενός ρούχου που καλύπτει τη γύμνια του βασανισμένου τηλεοπτικού μας πολιτισμού. Ποίηση είναι ένα άρωμα που προσπαθεί να αναδυθεί μέσα από τη δυσωδία του τηλεοπτικού βόθρου. Είναι ένα σύνολο ηχητικών συνδυασμών που σπάει την ησυχία του πολιτιστικού τηλεοπτικού τίποτα.
Αλλά μένει σκονισμένη μέσα σε πολυτελή βιβλία...
25 έκριναν :
Συμφωνώ απόλυτα με τον όρο πολιτισμικό ανέκδοτο.
Θα μπορούσε όμως η τηλεόραση να είναι διαφορετική. Να είναι ίσης πολιτισμικής αξίας με τις τέχνες. Έτσι θα ήταν καλύτερα γιατί δεν θα έβγαζε αυτή τη μιζέρια που βγάζει τώρα με όλα αυτά τα σκουπίδια που προβάλλει.
Θα μπορούσε. Αλλά είναι επιχείρηση και πουλά απλά και μόνο κοινό σε διαφημιστές. Και οι διαφηστές θέλουν κοινό λαϊκά αμόρφωτο και χωρίς κρίση. Είναι μακριά από η Ιθάκη, Dodo.
Υπαρχουν συγχρονοι ποιητες ή εχουν φθαρει ολοι τους μπροστα στη λαμψη της καθημερινοτητας;
Νομίζω πως για την τηλεόραση θα μπορούμε να΄μιλάμε για αιώνες! Συγγνώμη που ειμαι τόσο πεζή, αλλά... there's no way out of here....
Υ.Γ. Με γεια το ...look!!!
"Σκυλάδικο συναντάμε και στη δημοσιογραφία, το βρίσκουμε και στο βιβλίο. Σκυλάδικο είναι κάθε τι που μας φέρνει πίσω στην κρίση, στην αισθητική, που προάγει το τίποτα και το αναγάγει σε πολιτισμό."
Έτσι!
Καλημέρα.
Έχω εκφραστεί πολλάκις για την τηλεόραση, και συμπίπτουν οι απόψεις μας.
Υπάρχει πάντως ένα μικρό διαμάντι στη τηλεόραση και συγκεκριμένα στην ΕΡΤ 3.
Είναι η εκπομπή του Βασίλη Βασιλικού!
Καλή Κυριακή!
Είσαι από σήμερα με link σε μένα.
Ξέρω αρκετούς δημοσιογράφους...
Οι περισσότεροι σιχαίνονται αυτό που κάνουν...
Πρέπει να δουλέψουν όμως...
Και στο κράξιμο για τα χάλια της τηλεόρασης απαντούν: "Ο κόσμος τη διαλέγει που τη βλέπει..."
Τα καλά θέματα πιάνουν πάτο...
Άν ξαφνικά σοβάρευε η τηλεόραση ο λαουτζίκος θα έψαχνε παράνομα τσοντοκάναλα να περάσει η ώρα..
Δέ φταίει λοιπόν η τηλεόραση..είναι η τελευταία που φταίει...
Δεν καταλαβαίνω πως κατάφερες να μπλέξεις δύο τόσο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα.
Να συμφωνήσω μαζί σου για όσα γράφεις για την ποιότητα της τηλεόρασης αλλά είναι γεγονός ότι έχει δίκιο σε αυτά που γράφει ο patsiouri.
Η τηλεόραση έχει και ψυχαγωγικό ρόλο και προσωπικά ξέρω αξιόλογους ανθρώπους που οι αγαπημένοι τους ποιητές είναι ο Ελύτης και ο Σεφέρης γυρνώντας στο σπίτι κουρασμένοι κάθονται και βλέπουν μια χιλιοπαιγμένη ταινία του Αυλωνίτη.
Δεν πιάνουν να διαβάσουν ποίηση.
Η πόιηση θέλει την ώρα της και την κατάλληλη ψυχική διάθεση αλλά αν θέλεις και παιδεία.
Δεν μπορεί εκ των των πραγμάτων να απευθύνεται στις μάζες ενώ αντίθετα η τηλεόραση απευθύνεται.
Εκείνο που έχει σημασία λοιπόν είναι ένα μαζικό μέσο να μην είναι χαμηλής ποιότητας αλλά ούτε και για τους λίγους.
Αυτό το κομβικό σημείο είναι το δύσκολο να βρεθεί.
Πάμε λίγο πίσω...ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του χώρισε σε τρεις κατηγορίες τα άτομα της κοινωνίας που οραματιζόταν.Οι εργάτες, οι φύλακες και οι φιλόσοφοι. Κάθε θέση απαιτεί κάποια χαρακτηριστικά. Έτσι και η ποίηση θέλει καλλιέργεια που και φιλόσοφος είναι δύσκολο να επιτύχει.
Δεν είναι η τηλεόραση το πρόβλημα αλλά η απάθεια. Να μην έχουμε κανένα ενδοιασμό να δεχτούμε αναίμακτα όσα μας πλασσαρουν και να μην αμφιβάλουμε για τίποτα. Και η τηλεόραση είναι άλλο ένα δημιούργημα του ανθρώπου που εκφράζει εν μέρει τις κανιβαλιστικές του τάσεις. Όλα, μα όλα, αρχίζουν από εμάς.
Πρέζα μου, υπάρχουν ποιητές, άσημοι μα δυνατοί. Γράφουν για την καθημερινότητα, γράφουν για τον προβληματισμό τους. Ορισμένοι τέτοιοι ποιητές είναι και στο ιστοχωριό μας, άλλοι είναι στο σπίτι τους.
No way out ευχαριστώ. Ξέρεις δεν είναι μόνο η τηλεόραση, είναι και το τι κάνουμε εμείς όταν έχουμε τη δυνατότητα να πατήσουμε εκείνο το κόκκινο κουμπάκι και να πιάσουμε ένα βιβλίο.
καπετάνιε, μην πολυσυμφωνείς μαζί μου πολύ-πολύ γιατί θα μου κακοφανεί. Θέλω κάποιον να διαφωνούμε.
N.Ago, δεν είναι μόνο αυτή. Βρίσκεις εκπομπές καλές (όπως τέλος πάντων και του Λευτέρη Παπαδόπουλου στην ΕΤ1 και άλλες. Αλλά ξέρεις κάτι; Τελικά είναι τόσο λίγες αυτές οι εκπομπές που χάνονται μέσα στο πολυφωνικό σκυλάδικο. Ο καλύτερος τρόπος να μην ακούγεται μια φωνή είναι να φωνάζουμε όλοι μαζί. Τα κανάλια τα κατάλαβαν, τα περισσότερα -αν όχι όλα- κόμματα το κατάλαβαν κι αυτά.
Πατσιούρι, ο κόσμος κινείται βάσει αυτού που του διατίθεται. Όταν είχαμε τα κρατικά ναι μεν διαμαρτύρονταν κάποιοι, αλλά δεν έβλεπαν άλλα κανάλια. Μόνο εκείνα διατίθενταν στο λαό. Αν λοιπόν αλλάξουν ρότα είναι λάθος να λέμε ότι θα ψάχνει τσοντοκάναλα. Το καλό πιάνει πάτο επειδή ακριβώς υπάρχουν πιο εύκολες, πιο εύπεπτες λύσεις. Εκείνες του σκυλάδικου.
Δεν μπορούν τα κρατικά να αφιερώσουν χρόνο στην Ποίηση ή τη Λογοτεχνία; Μπορούν, δεν είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Κοινής Ωφέλειας είναι, χωρίς συνδρομή. Ας πιάσουν κάτι πιο δύσπεπτο, αλλά τουλάχιστον να μην μένουν στη γνωστή σύζυγο μεγάλου (και πρώην ογκώδους) δημοσιογράφου. Δεν μπορώ άλλη Δρούζα, ποιότητα θέλω. Κακό είναι;
Αθεόφοβε, να παραδεχτώ ότι για την παιδεία φταίνε και οι συνάδελφοί μου που κάνουν μαθητές να μισούν την ποίηση. Η υποκουλτούρα όμως δεν είναι μακριά από την ποίηση. Η ποίηση είναι η απάντηση. Ας γίνει η ποίηση η Ιθάκη για όποιον θέλει κριτικό πνεύμα. Ας δώσει άλλη κατεύθυνση η τηλεόραση.
Κατερίνα, αποδέχομαι ότι η ποίηση θέλει μόρφωση. Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν η τηλεόραση παράγει παιδεία ή όχι. Και φυσικά δεν κάνω λόγο μόνο για την τηλεόραση. Σκυλάδικο έχουμε παντού. Ο ωχαδερφισμός και ο παρτακισμός (αδόκιμος όρος) είναι αποτέλεσμα της καταναλωτικής και ανταγωνιστικής μας κοινωνίας. Η Ποίηση είναι διαισθητική και άρα αντίπαλος του εγωισμού γιατί συναισθηματική επαφή κι επικοινωνία.
Δείμε, έβαλες δύσκολα.
Τηλεόραση vs ποίηση.
Θα μπορούσες απλώς να αντιδιαστείλεις τηλεόραση με αξιοπρέπεια ή τηλεόραση με σοβαρότητα και ήθος.
Καλά ’εκανες όμως και το τράβηξες στα άκρα.Τηλεόραση και ποίηση. Γιατί όχι; Η ποίηση είναι παντού.
Πολλοί ποιητές έστησαν καταπληκτικά ποιήματα που περιέγραφαν εικόνες.
Η τηλεόραση είναι, πρώτα από όλα εικόνα. Γιατί δεν είναι ποιηση;
Μικρή συμβολή στην ημέρα της ποίησης για να τιμήσω αυτούς που έφαγαν το αγκώνα τους και το μυαλό τους (μα κυρίως την ψυχή τους) για να «γράψουν»
-----------------------------------
Τα λόγια σας μου τρυπούν τ’ αυτιά
Τα έργα σας μου βγάζουν τα μάτια
Οι πράξεις σας μου γδέρνουν την ψυχή
Οι συναναστροφές μου μαζί σας με ταπεινώνουν
Μα αυτό που δεν αντέχω…
είναι η υποψία πως σας μοιάζω…
Χ.ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ
Καραβαγγέλη, εγώ θέλω απλά η ευαισθησία σου που γίνεται ποιητική να εκφράζεται για το καλό του τόπου.
Σπύρο δεν είναι ποίηση επειδή εκπορνεύει θεατές σε προαγωγούς διαφημιστές. Ξεπουλά τον κόσμο της. Η ποίηση αγκαλιάζει κόσμο, δεν αγοράζει δεν πουλά.
οι ποιητές βρεγμένοι απο κλάματα
ταιριάζουν δάκρυα σε αστικά σαλόνια.
Η ποίηση κρύβεται σε όσους έχουν ψυχή.
Καλημέρα Δείμο
Κρύβεται, πνεύμα μου, και αυτό με ενοχλεί. Έπρεπε η Ποίηση να είναι στο φως και όχι στα σκοτάδια των δακρύων της.
τώρα δεν έχει πιά για μας δρόμο
ούτε μονοπάτι
να σεργιανίσουμε την λύπη μας,
το πάθος μας!
δεν έχει πια για μας ρυάκι να τρέξουμε μαζί του
νύχτες φεγγαρόλουστες
ουρανό να ονειρευτούμε!
μονάχα σαπίλα υπάρχει
και "δυσωδία τηλεοπτικού βόθρου!"
μακάρι να ξεκολλήσουμε!!!
καλή σου βδομάδα
καλημερα!
ισως η συγκριση της ποιησης σε αντιδιαστολη με την τηλεοραση να ηταν λιγο υπερβολικη ,αλλα καταλαβαινω τι εννοεις και συμφωνω.
Ξέρω ότι η Ποίηση και η τηλεόραση δε συγκρίνονται. Η υπερβολή είναι θεμιτή συχνά ως μέσο απλά και μόνο επειδή μπορέι να δηλώσει μία άσχημη κατάσταση και να την απεικονίση πιο εύγλωττα.
Χάνω τα λόγια μου κάθε φορά μαζί σου.
Τα κείμενά σου θα έπρεπε να δημοσιεύονται.
Να είναι για τα μάτια των πολλών.
Σ' ευχαριστώ πολύ κουκλά μου. Μου φτάνει που ξέρω ότι κάποιοι απλά συμφωνούν μαζί μου.
είναι όλα αυτά και πολλά άλλα της τελευταίας παραγράφου.
ΥΓ: σχετικά με ένα παραπάνω σου σχόλιο.
-κάνοντας καλό στον εαυτό σου ταυτόχρονα κάνεις το ίδιο και στους άλλους
Ροΐδη, καλό κάνει κάθε κείμενο που απλά στηρίζει την ελευθερία και τη δημοκρατία. Κάθε κοτσάνα, κάθε ιδέα ή μελέτη εδώ μέσα στηρίζει τη δημοκρατία και τη διάδοση ιδεών.
Δημοσίευση σχολίου