για την ενδοοικογενειακή βία

    Είχα να εμφανιστώ σε φίλους-γείτονες του ιστοχωριού και στο δικό μου ίσως blog. Λίγο οι δουλειές που μου επέβαλαν μία ένταση και αναγκαστικά μου έφαγαν αρκετό χρόνο. Ωστόσο, δεν άφησα το  μπαλάκι που μου πέταξαν οι Leigh-Cheri -πρώτη και καλύτερη για να ακολουθήσουν- αύρα, πασιούρι, βαμπίρια, καπετάνιος, όταν πρότειναν να δούμε λίγο την ενδοοικογενειακή βία. Στην αρχή ήμουν διστακτικός επειδή θεωρούσα ότι τα ποσοστά που παρουσιάζονται είναι υπερβολικά. Έκανα μία προ-έρευνα (έλεγχος πηγών ονομάζεται) και έπαθα την πλάκα μου. Βέβαια, οι πηγές για τέτοια στοιχεία δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε ενδεικτικά ούτε και καλύπτουν το σύνολο των κατοίκων της χώρας -το στατιστικό λάθος κυμαίνεται σε διψήφιο αριθμό ποσοστού. Οι πηγές προέρχονται κυρίως από τις παθούσες που φτάνουν στα διάφορα κέντρα προστασίας ή συμβουλευτικής. Όλες οι άλλες έρευνες έχουν πολλά κενά.
    Με τον όρο ενδοοικογενειακή βία δεν μπορούμε να εννοούμε μόνο την ασκουμένη σε γυναίκες βία. Συνήθως μέσα στη γνωστή ματαιοδοξία και υπερβολή δημοσιογράφων και ΜΜΕ η ενδοοικογενειακές συγκρούσεις προσανατολίζονται μόνο στις γυναίκες. Ωστόσο, το όλο φαινόμενο καλύπτει και τους ηλικιωμένους ή άλλα μέλη των μη πυρηνικών οικογενειών και βέβαια τα ίδια τα παιδιά. Αλλά, ως βία δεν εννοείται μόνο η σωματική, η κακοποίηση που είναι εμφανής, αλλά και η ψυχολογική βία που ασκείται με τη μορφή καθημερινού ελέγχου, οι πιέσεις για την ανικανότητα της συζύγου συχνά και τόσες άλλες μορφές.
    Από όλο τον έλεγχο που έκανα συμπεραίνω -αυτό που λένε και άλλοι σε επετειακές παγκόσμιες ημέρες- ότι συχνότατα πρόκειται για άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου, που ούτε καν έχουν τη συναίσθηση ότι ασκούν βία. Και όταν αυτή εμφανίζεται τότε ιδεολογικοποιείται στη λογική της συμμόρφωσης, του συνετισμού του σφάλλοντα (παιδιού ή συζύγου ή ηλικιωμένου). Μάλιστα έχει αποδειχθεί -και αυτό κάνει ακόμα πιο ισχυρό του κλονισμό μου- ότι το ποτό ή άλλες τοξικές ουσίες δε σχετίζονται άμεσα τη βιαιοπραγία. Αντίθετα, οι περισσότεροι καταγγελλόμενοι δράστες δεν είναι εθισμένοι στις ουσίες, αλλά απλά τις χρησιμοποιούν ως δικαιολογία και νομικό πειστήριο του τυχαίου συμβάντος. Σε μία δημοκρατική κοινωνία, ο ξυλοδαρμός των παιδιών αποτελεί απλά μία παρενέργεια; Όχι. Είναι άλλη μία όψη της ελληνικής παθογένειας, που στα χαρτιά και στα υψηλότερα μορφωτικά και ταξικά επίπεδα είναι δημοκρατική και γνωρίζει πώς να διαπαιδαγωγεί. Από την άλλη είναι ο σωρός των πολλών και χαμηλής μόρφωσης κατοίκων της χώρας που βλέπουν ακόμα το ξύλο ως μέσο τιμωρίας και σωφρονισμού.
    Ακόμα δεν κατέληξα σε τίποτα, δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος να πιάσει ένα τόσο μεγάλο ζήτημα και να το παρουσιάσει χωρίς ελλείψεις.  Είναι ένα θέμα που πονάει και ματώνει την κοινωνία μας. Χωρίς να στέκομαι σε μεμονωμένα περιστατικά δεν ήταν λίγες οι φορές που ανατρίχιασα.
    Θα επανέλθω εν καιρώ.


31 έκριναν :

Nemertes είπε...

"αλλά και η ψυχολογική βία"

Είναι το μόνο πράγμα που δύσκολα θα καταλάβει ο κόσμος. Οι φορές που κόντεψα να βρεθώ στο Δαφνί, από την ψυχολογική βία που ασκούσε η μάνα μου, είναι άπειρες. Δεν υπήρχαν όμως σημάδια στο σώμα. Ο άλλος θεωρούσε ότι απλά καυγαδίζαμε. Κι όμως είναι το μόνο πράγμα που πιστεύω πως είναι ικανό να σε σκοτώσει...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νημερτή, την έννοια της ψυχολογικής βίας την καθορίζουν οι φορές που ασκείται η πίεση με φωνές. Δυστυχώς σε πολύ λίγες οικογένειες ο διάλογος αποτελεί μέσω πειθούς και πολλοί δεν πιστεύουν καν ότι τα παιδιά μπορούν να πεισθούν με διάλογο.

αθεόφοβος είπε...

H σωματική βία είναι πράγματι ανεξάρτητη μορφωτικού επιπέδου.
Η ψυχολογική το ίδιο με δύο ξεχωριστές παραμέτρους.
Η μία σχετίζεται με την οικονομική εξέρτηση συνήθως της γυναίκας από τον άνδρα και η δεύτερη από άτομα με στενότητα πνεύματος που δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι ύπαρχει και αλλά άποψη διαφορετική απο την δική τους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεόφοβε, αν σου πω για περιπτώσεις που ανήκουν και σε εύρωστο κοινωνικό στρώμα και σε ανώτατο μορφωτικό επείπδο; Ίσως βέβαια είναι μηδαμινό ποσοστό, δεν ξέρω. Πάντως η πίεση του στυλ τι θα κάνεις χωρίς εμένα; Πώς θα σταθείς; κλπ δεν έχει μορφωτικό επίπεδο. Λέγεται πολύ εύκολα από όλους μας.

AVRA είπε...

και ολοι αυτοι θελουν να λεγονται γονεις.....καμια φορα εκνευριζομαι λογω κουρασης και υψωνω λιγο τη φωνη στον μικρο οταν κανει παλαβομαρες...αυτο την μια στιγμη, την επομενη θελω να πεσω να πεθανω...πως αντεχουν μου λες?

Νεραϊδόνα... είπε...

Απλοϊκά σχεδόν, επιτρέψτε μου να "πω" πως αυτό που ως σήμερα είχαμε μάθει να αποκαλούμε - αναγνωρίζουμε ως "βία" , ήταν η εμφανής κακοποίηση ,ο ξυλοδαρμός.
Όσο όμως το μορφωτικό μας επίπεδο (μοιάζει να) ανεβαίνει , οι ξυλοδαρμοί είναι αλήθεια πως μειώνονται- πράγμα που ολωσδιόλου όμως μειώνει ουσιαστικά τα περιστατικά βίας , καθώς μόνο οι "συνήθεις" μορφές έκφρασης τις βίας έχουν ίσως μειωθεί -ενώ οι υπόλοιπες απλώς μεταλλαχθεί ...

Η ψυχολογική βία κατ’ εμε, πλέον, είναι η χειρότερη μορφή βίας και η πιο ύπουλη - διότι σπανίως αναγνωρίζεται ως τέτοια απο θύτη – θύμα & περίγυρο καθώς αφορά και εκδηλώνετε ειδικά σε άτομα υπεράνω κάθε "υποψίας", και τα "σημάδια" της δύσκολα ανιχνεύσιμα από έναν τρίτο δια "γυμνού" οφθαλμού.
(Τουλάχιστον, μπορεί να έλεγε πως πέφτει συχνά ο παππούς, η θεια ,η μάνα ή ο μικρός Γιαννάκης –από την σκάλα, αλλά εσύ ήξερες... πως ΔΕΝ μπορεί να είναι έτσι, και προσπαθούσες κάπως να τους βοηθήσεις )

Κάπου διάβασα, και επιτρέψτε μου να το μεταφέρω όπως το θυμάμαι χρησιμοποιώντας το ως παραλληλισμό :

Αν πετάξετε έναν βάτραχο σε ένα δοχείο με βραστό νερό, θα πηδήξει εκτός - και ακόμα αν έχει σοβαρά εγκαύματα υπάρχουν πιθανότητες εν τέλει να ζήσει...

Αν όμως όμως βάλετε μια σιγανή φωτιά κάτω απ το δοχείο... και η θερμοκρασία αρχίσει σιγά σιγά να αλλάζει, το βέβαιο είναι πως απλώς θα αποκτήσετε έναν νεκρό καλομαγειρεμένο βάτραχο!


Ναι.
Είναι ένα θέμα που ματώνει και ευνουχίζει δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας – ίσως και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, όσο και αν ..έστω η συνειδητοποίηση αυτή πονάει!!!

Leigh-Cheri είπε...

δείμο, καταρχήν ευχαριστώ που μέσα σ` όλη τη δική σου τρεχάλα ασχολήθηκες και με το θέμα αυτό.

Εγώ δεν ξέρω αν κάποια απ` τις μορφές αυτές βίας που αναφέρουμε, σωματική και ψυχολογική, είναι χειρότερη από την άλλη. Νομίζω το ίδιο κακό κάνουν και οι δύο. Και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μικρά παιδιά, ανυπεράσπιστα πέρα για πέρα, το να το παίζει κάποιος εξουσιαστής είναι ανανδρεία. Βλέπω παιδιά που το λογικότερο θα ήταν να είναι μες στην αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία γιατί και όμορφα είναι και έξυπνα και ταλαντούχα κι αντί γι` αυτό, κάθε φορά που τα επιβραβεύω, κοιτούν με ανασφάλεια να δουν αν λέω αλήθεια! Ρωτώντας για κάποια απ` αυτά μου είπαν άλλοι εκπαιδευτικοί πως είτε η μάνα ή ο πατέρας τους τα δέρνει είτε είναι παιδιά χωρισμένων γονιών. Κι ένιωσα έκπληξη με την έκταση που έχει το θέμα! Δεν είχα τέτοια εντύπωση λίγο καιρό πριν!Γι` αυτό και σου ζήτησα να το ψάξεις αν μπορείς.

Τώρα απλά οργίζομαι όλο και περισσότερο που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα παιδιά σα να 'ναι ιδιοκτησία τους και μάλιστα άψυχη...
Κι εμείς, οι από γύρω; Μπορούμε άραγε να κάνουμε κάτι; Και τι;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αύρα μου, αντέχουν επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουν τι προκαλούν στα παιδιά τους. Βλέπεις θεωρούν -αυτό που εμείς ονομάζουμε ψυχολογική βία- ως σωφρονιστική μέθοδο. Στην ίδια λογική και ο ξυλοδαρμός που ωστόσο περιορίζεται σχετικά.

Ωστόσο, οι γυναίκες αυτές που φέρονται έτσι στα παιδιά είναι οι ίδιες που δέχονται συχνά ακι ανάλογη πίεση από τους συζύγους τους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Leigh-Cheri, Νεραϊδόνα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Έχει συμβεί γονέας να αντιμιλά σε δάσκαλο τονίζοντας ότι το παιδί είναι δικό του, λες και μιλάμε για αντικείμενο και ότι εκέινος ξέρεις πώς να του φέρεται. Σε μία εποχή πίεσης και άγχους ξεσπούν σε εκείνους πυο είναι πιο αδύναμοι.

αλκιμήδη είπε...

Νι, πονάει και ματώνει όλους μας
και να το προσεγγίσετε όσο πιο έντιμα μπορείτε
γιατί είναι ένας φαύλος κύκλος
τα θύματα όταν μεγαλώσουν
ή γίνονται θύτες (έστω και ασυνείδητα, έστω κι αν ορκίζονται ότι δε θα το κάνουν οι ίδιοι - προτείνω το βιβλίο "οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας" για το πόσο δύσκολο είναι να σπάσεις το κύκλο)

ή αναζητούν καινούργιους θύτες για να συνεχίσουν να είναι θύματα, γιατί μόνο αυτό γνωρίζουν να ζουν

ή γίνονται θύτες των εαυτών τους

Η ενδοοικογενειακή βία κληρονομείται από γενιά σε γενιά
και οι εκτός, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, ειδικά όταν πρόκειται για ψυχολογική βία, είναι να προσφέρουμε αντιστάθμισμα,
να κάνουμε μικρές ρωγμές στο κύκλο
Όταν είμαστε εντός, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αλκιμήδη μου, ουσιαστικά δε διαφωνώ. Για μένα προσωπικά το θέμα μπορεί μόνο να διορθωθεί μόνο μέσα από την παιδεία των παιδιών και προσωπικά σε ία τέτοια κατεύθυνση κινούμαι.

candy's τετραδιάκι είπε...

Kαλησπερα!
Οταν ημουν φοιτητρια ειχαν δει πολλα τα ματια μου στην ψυχαιτρικη.
Παιδια πληγωμενα,ηλικιωμενους με μωλοπες..πραγματι ειναι ενα θεμα που ποναει.
Πολυ!

patsiouri είπε...

Ρίξατε μεγάλο θέμα στο τραπέζι...τους ηλικιωμένους...

Ενώ για θέματα παρενόχλησης στο χώρο εργασίας κτλ έχω ξεκαθαρίσει πως κρατώ τις επιφυλάξεις μου γιατί πιστεύω λίγο και στο "όποιος/α έχει τη μύγα...", στο συγκεκριμένο θέμα είμαι κάθετη.

Οι ηλικιωμένοι στις μέρες μας υφίστανται απίστευτη βία, κυρίως ψυχολογική, εντός και εκτός οικίας..

Από το πώς θα τους απευθύνουν το λόγο σε μία δημόσια υπηρασία, μέχρι το πώς σχολιάζουν μπροστά τους την ύπαρξή τους τα..."παιδιά" τους.

Τέτοιων περιστατικών ναί, έχω υπάρξει κι εγώ μάρτυρας, και επειδή είμαι υπερευαίσθητη με τους γέροντες μπορώ να βουτήξω και άνθρωπο άν τον δώ να συμπεριφέρεται άσχημα σε άτομο της τρίτης ηλικίας..

Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα, το άτομο της τρίτης ηλικίας να συμπεριφερόταν βίαια στο παιδί του όταν ήταν εκείνος νέος..οπότε πάει λέγοντας..

Λεφτά για παιδεία και πολιτισμό θα βρεθούν επιτέλους???

Ναυαγός είπε...

Να γράψω σα μεγάλος για το θέμα αυτό δε νομίζω πως θα συνεισφέρει κάτι.

Να θυμηθώ πως σκεφτόμουν μικρός είναι καλύτερα.

Μας έριχνε καμιά παντόφλα η μάνα μας και ο πατέρας μου με έδειρε δυο φορές στο σύνολο. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι λάθος είχα κάνει.

Φτιάχνουν οι μεγάλοι έναν κόσμο όπως τους βολεύει αυτούς. Γεμάτο κινδύνους, απαγορεύσεις, περιορισμούς και περιμένουν τα παιδιά να τα σεβαστούν όλα αυτά και να λειτουργούν και αυτοί σαν ενήλικες και νευριάζουν κάθε φορά που τα παιδιά λειτουργούν σαν παιδιά.

Κάθε φορά που τις έτρωγα, αυτό γινόταν επειδή τους είχα σπάσει τα νεύρα, όχι επειδή θα γινόμουν καλύτερος άνθρωπος.

Όταν σε δέρνουν δε σου λένε "πάρε κι αυτή για να γίνεις καλός άνθρωπος, πάρε κι εκείνη για να γίνεις επιστήμονας". Αυτό στο λένε μετά, όταν τους φύγουν τα νεύρα.

Το θέμα με τους ηλικιωμένους, δε θέλω να το πιάσω καθόλου. Το ζω και αισθάνομαι τόσο χάλια που καλύτερα είναι να μη μιλήσω.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Candy, ακόμα συνεχίζω. Πάντως το θέμα δεν είναι απλά στατιστικό ούτε εμπειριών. Το ζήτημα είναι βρούμε τα αίτια και κυρίως τα κοινωνικά. Η θέση της γυναίκας και των ηλικιωμένων και των παιδιών είναι σε χαμηλή, τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στο οικονομικό επίπεδο. Όσο η ισοτιμία είναι μόνο στα λόγια η βία θα είναι δεδομένη. Όσο η βία θα προβάλλεται στην τηλεόραση, τόσο θα αυξάνεται στο σπίτι μας.

Πατσιούρη, και η παρενόχληση είναι μορφή βίας, ανάλογη με εκείνη του βιασμού. Είναι ψυχολογική βία. Και φυσικά δεν κάνουμε λόγο για κουνίστρες, αλλά για τα πραγματικά περιστατικά. Όσες το θέλουν κερδίζουν και εγκαταλείπουν τη δουλειά χωρίς μηνύσεις που ταλαιπωρούν πολύ κόσμο
Οι ηλικιωμένοι όμως δέχονται πολλά. Λεφτά θες; Εκείνο με τον Τοτό το θυμάσαι;

Ναυαγέ μου κι εγώ έφαγα ξύλο. Ακριβώς με την ίδια λογική. Βλέπω γονείς σε σπίτια και όχι μόνο να μη δέρνουν τα παιδιά τους, αλλά να τους λένε ένα ξερό όχι. Δεν έχει μεγάλη διαφορά. Μαζί με το όχι συχνά έχουμε και φωνές και υστερίες. Και τι έγινε που αποφεύχθη το ξύλο, νομίζεις; Έχουμε ψυχολογική βία. Το ίδιο κάνει. Το παιδί θέλει διάλογο, ο γέρος υπομονή και κατανόηση και η γυναίκα συντροφικότητα (άσε την αγάπη αυτή χάνεται σε τέτοιες περιπτώσεις).

Ανώνυμος είπε...

Δήμο και συν-bloggerίτες, δεν νομίζω δυστυχώς ότι αρκεί η παιδεία για να αλλάξουν αυτά τα φαινόμενα και δεν ξέρω δυστυχώς πώς θα μπορούσαν να αλλάξουν. Νομίζω ότι σε έρευνα που είχα γίνει στη Γερμανία είχαν βγει αποτελέσματα που έδειχναν πολύ συχνότερες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας σε υψηλού μορφωτικού επιπέδου οικογένειες (καθηγητές πανεπιστημίων κλπ). Επίσης θεωρώ πιο ύπουλη την ψυχολογική βία συγκριτικά με την απλή βίαιη συμπεριφορά πάνω απλώς στα νεύρα του γονιού. Αυτό αν η συνολικότερη σχέση μεταξύ παιδιού -γονιού δεν είναι κακή, μπορεί και να ξεπεραστεί και να ξεχαστεί. Η ψυχολογική, χαμηλών τόνων, χωρίς φωνές, βία είναι η πιο ύπουλη από όλες. Αυτή που περνάει αντιφατικές απόψεις και υποκριτική στάση διαλόγου... δήθεν, ενώ υπάρχει μία διαρκής πίεση για να πεισθεί το παιδί στρεβλώνοντας τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του.

annamaria είπε...

Γιατι το κανουν περισσοτερο οι αντρες??

ο δείμος του πολίτη είπε...

coolplatanos, δεν είναι μόνο η παιδεία που θα αλλάξει το πρόβλημα, αλλά γενικότερα η στάση της κοινωνίας προς τα αδύναμα μέλη της. Για την ποιότητα των ερευνών υπάρχει μία σημαντική παράμετρος που δεν τις καθιστά αξιόλογες ποιοτικά. Όλες οι έρευνες στηρίζονται στις καταγγελίες και απορρέουν από τις γυναίκες που θα ζητήσουν βοήθεια από τα ειδικά κέντρα προστασίας. Και είναι λογικό γυναίκες υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου να καταφεύγουν πιο εύκολα και πιο μαζικά σε τέτοια κέντρα.

Ανναμαρία, είναι οι άνδρες κύριοι υπαίτιοι τώρα επειδή αυτοί έχουν το πάνω χέρι, επειδή έχουν τα περισσότερα πόστα εξουσίας. Όταν όμως αποκτά εξουσία και δύναμη μια γυναίκα κάνει ακριβώς τα ίδια (βλέπε ξυλοδαρμός παιδιών, βλέπε φυλακές Αμπού Γράιγ στο Ιράκ και ακόμα και σε άνδρες ασκείται ψυχολογική βία όταν έχουνε εκείνες τη δύναμη). βία δεν είναι θέμα φύλου, αλλά σχέσεων εξουσίας και ικανότητας του ατόμου να διαχειριστεί μία κατάσταση πίεσης και άγχους.

Kapetanios είπε...

Το ποτό σχετίζεται ΑΜΕΣΑ με την ενδοοικογενειακή βία. Οι οικογένειες που έχουν έστω και έναν πότη ζουν ΤΡΑΓΙΚΕΣ καταστάσεις!
Όπως επίσης οι ουσίες και το ποτό με την βία στα γήπεδα.( άσχετο)
Περιμένω τα αποτελέσματα της έρευνας σου.
Καλημέρα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κεπτάνιε, έχει φανεί ότι το ποτό και οι άλλες τοξικές ουσίες δεν αποτελούν αίτια, αλλά χρησιμοποιούνται κατ' επίφαση δικαιολογώντας απλά μία κατάσταση. Έδει αποδειχθεί ότι δε σχετίζονται άμνεσα, αφού πριν το περιστατικό οι περισσότεροι δεν είναι μεθυσμένοι ή κάτι ανάλογο. Μάλιστα, η ψυχολογική βία δεν έχει σχέση με το ποτό.

vampiria είπε...

Καλέ μου Δείμο, ευχαριστώ που ασχολήθηκες τόσο σύντομα με ένα τόσο σημαντικό και επίκαιρο θέμα! Ήμουν λίγες ημέρες πριν σε ένα Συνέδριο περι κακοποίησης και αυτά που άκουσαν τα αυτάκια μου με τρέλαναν!

Η κακοποίηση μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα - έχεις δίκιο. Το χειρότερο, όμως, όλων νομίζω είναι να στέλνεις στο νοσοκομείο όχι μόνο ανυπεράσπιστες γυναίκες αλλά και τα φουκαριάρικα τα ανήλικα που δεν έχουν βλάψει κανέναν, με κίνδυνο να τα "σημαδέψεις" για όλη τους τη ζωή με ψυχολογικά τραύματα κλπ. Εκτός αυτού, υπάρχει κίνδυνος μεγαλώνοντας να υιοθετήσουν και τα ίδια ανάλογες συμπεριφορές. Οπότε μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, όπως καταλαβαίνεις: η βία φέρνει βία και μπλέκουμε τον θύτη με το θύμα, διότι κάποτε και ο ίδιος υπήρξε το θύμα κάποιου άλλου!

Είναι όντως πολύ ευρύ το ζήτημα και έχει τρελές προεκτάσεις. Αυτό όμως που μάλλον συμφωνούμε όλοι, είναι ότι εμείς οι ανώνυμοι εδώ μέσα πρέπει να κάνουμε μια αρχή δική μας, που θα εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας. Να μην αφήνουμε να επιβάλλονται κομπλεξισμοί, μικρότητες και βιαιότητες και να το περάσουμε στα δικά μας (άμα κάνουμε ποτέ) παιδιά και στον κύκλο μας. Καλή η επιστήμη που τα μελετάει και τα κέντρα προστασίας, αλλά άν δεν το χωνέψουμε εμείς οι ίδιοι ως κοινωνία, τι να σου κάνουν και αυτοί;

PS. Ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε για να διαβάσετε την ακατάσχετη πολυλογία μου :-)

Marialena είπε...

Δείμο, καλημέρα και από μένα! Διαβάζοντας τον προβληματισμό σου για την ενδοοικογενειακή βία, θα ήθελα να παραθέσω για την ενημέρωσή σου αυτό εδώ το πόστ, που έγραψα όταν με απασχόλησε το θέμα και μένα και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου επί τη ευκαιρία.

Για να τραβήξουμε τη κουρτίνα της κοινωνικής απαξίωσης στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, θέλει συντονισμένη προσπάθεια από όλους μας. Είμαι στη διάθεσή σου,

Μαριαλένα

patsiouri είπε...

Ήθελα να προσθέσω πως αυτό με τους γονείς που δέ δέχονται από σένα ούτε μία σύσταση για το πώς θα φερθούν στα παιδιά τους μου συμβαίνει και μένα συνεχώς...και αντιδρούν πολύ προκλητικά!!

Όταν ο άνθρωπος δέν είναι έτοιμος να αναλάβει εξουσία, τότε χάνεται η μπάλα μόλις την πιάσει στα χέρια του...το πιστεύω ακράδαντα..

Όσο για το αλκοόλ...έχετε όλα σας τα δίκια!

Ναυαγέ θυμάμαι μία διαφήμιση Χριστουγέννων στην τηλεόραση, που ήταν η γιαγι'ά έτοιμη και στολισμένη και έλεγε "Τώρα θα περάσουν να με πάρουν.." και η οικογένειά της δέν περνούσε ποτέ..
Τόσο κλάμα μπορεί και να μήν έχω ρίξει ποτέ στη ζωή μου..αλλάζω κανάλι όταν τη βάζουν στις γιορτές..

ο δείμος του πολίτη είπε...

vampiria, συμφωνώ ότι η βία φέρνει βία. Ωστόσο,τα εμφανή σημάδια είναι εύκολα να τα δούμε και να τα κατακρίνουμε. Στο παρόν κείμενο απλά έκανα μία ψευτοεισαγωγή. Στα αίτια και τις μορφές έχουμε να αναφέρουμε πάρα πολλά -και ειδικά στα αίτια. Εγώ θα συμπληρώσω ότι πρέπει εμείς οι ανώνυμοι να καταγγέλλουμε κάθε μορφή βίας (η ψυχολογική βλέπεται πιο δύσκολα είναι η αλήθεια) και να κινούμαστε ενάντια στο δράστη όποιον κι αν είναι.

Μαριαλένα, ευχαριστώ για την προθυμία σου. Θα το εξετάσω αναλυτικά και θα έχεις ένα σχόλιο σίγουρα.

Πατσιούρη, έχεις απόλυτο δίκιο. Σπάνια βλέπω γονείς να με ακούν -και στα ιδιαίτερα ακόμη- ή να με ρωτούν και να με ακολουθούν στη συμβουλή μου για το πώς να φερθούν σε κάτι. Ξέρω πολλούς που τιμωρούν άσχημα (ψυχολογικά και σωματικά) τα παιδιά τους για το πιο ηλίθιο πράγμα: τη βαθμολογία του τριμήνου, όταν οι ίδιοι δεν διαβάζουν εφημερίδα ή βιβλία και βλέπουν μόνο την ακατανόμαστη στη ΝΕΤ (μη βρίσουμε κιόλας, ε;).

patsiouri είπε...

Όχι, να βρίσουμε!!

Agobooks είπε...

Μόλις χθες, έδειξε κάπου σε μια τηλεόραση , ο προπονητής και πατέρας αθλήτριας από την Ουκρανία, την έδερνε on-line, επειδή δεν προκρίθηκε σε κάποιο αγώνισμα!!!
Μεγάλο θέμα, με τεράστιες προεκτάσεις.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πατσιούρη, είδες που είμαι ευγενικός;

Ναι, ρε Ν.Ago, το είδα εχθές και έπαθα πλάκα. Αλλά εκεί αμέσως τους απομάκρυναν και του απαγόρευσαν να την πλησιάσει πάνω από 200 μέτρα. Εκεί όμως θεωρήθηκε λογικό να συλληφθούν, ενώ εδώ είναι λογικό να προκαλείς κάποιο παιδί με βίαιες αντιδράσεις ή να το δέρνεις όταν δε βάζει μυαλό.

Ανώνυμος είπε...

sigxaritiria gia to arthro.
eimai pathousa edo kai xronia
kai eglovismeni, opote ola afta ta zo
poli entona...
kai pali sigxaritiria pou endiaferthikes gia ena tetoio thema!

Ανώνυμος είπε...

Δήμο, βρήκα την ανάρτησή σας καθώς έκανα μια έρευνα πάνω στην ενδοοικογενειακή βία,τις μορφές της κ γενικότερα τις οικογενειακές σχέσεις, στα πλαίσια μιας εκδήλωσης στη Νομική όπου κ φοιτώ... Θέτω επί τάπητος ορισμένα ζητήματα που ίσως βοηθήσουν αυτή σας τη συζήτηση - η οποία με εξέπληξε ευχάριστα. Βασικός κυβερνητικός φορέας αρμόδιος για ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας είναι η Γενική Γραμματεία Ισότητας (Γ.Γ.Ι.) του Υπουργείου Εσωτερικών.Μέσα από δράσεις της τελευταίας υλοποιήθηκαν προτάσεις από εκπαιδευτικούς κ εμπειρογνώμονες,οι οποίες κωδικοποιούνται στο ν.3500/2006,τον οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο ίντερνετ με μια απλή αναζήτηση στο google.Σε μεγάλο βαθμό αυτός ο νόμος σας αφορά άμεσα,αφού αναγνωρίζει στους εκπαιδευτικούς δικαίωμα - κ υποχρέωση! - καταγγελίας φαινομένων οικογενειακής βίας που τυχόν υποπέσουν στην αντίληψή σας. Εαν λοιπόν δεν είστε οι τυπικοί "ου μπλέξεις με τους γονείς" τύποι, ενεργοποιηθείτε!Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να πω για το θέμα,αλλά δεν ξέρω αν ακόμη ασχολείστε ή επισκέπτεστε τη σελίδα αυτή...Θεωρώ πως οι απαιτήσεις όλων μας από εσάς τους εκπαιδευτικούς θα πρέπει να είναι υψηλές.Σε μια εποχή που όλα οδηγούν στο "πασάλειμμα" μιας μασημένης γνώσης κ την αποποίηση των ευθυνών μας χάριν μιας ιδιωτικής ευημερίας,πρέπει να προτάξουμε μια εναλλακτική συνεργασίας κ ευθύνης-ο καθένας από τη θέση του.Εκτιμώ πολύ αυτή σας την προσπάθεια κ εύχομαι να διευρύνετε τις δράσεις σας.Καλή συνέχεια.Μαριλένα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανώνυμε, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Εγκλωβισμός όμως υπάρχει μόνο εφόσον εμείς το θέλουμε και επειδή απορρίπτουμε ευθύνες στον εαυτό μας ετσιθελικά. Κανείς δεν αξίζει τη βία.

Μαριλένα, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Προτείνω για καλύτερη και πιο αναλυτική μελέτη το ομότιτλο δοκίμιο-μελέτη.

Marina είπε...

Αμα έχεις χρόνο Δείμο, γράψε πάλι κάτι. Η κοινωνία συνήθως αγκαλιάζει το θύμα της ενδο-οικογενειακής βίας, πετώντας το θύτη στα σκουπίδια. Ετσι όμως δεν τον/τη βοηθάει να δεί το πρόβλημά του/της, να βρεί τις εναλλακτικές και να σταματήσει να τρομοκρατεί το κόσμο. Να σταματήσει να κολλάει στο "μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα" γιατί δεξιά μπορεί να είναι μία ολόκληρη πόλη και αριστερά ένα αεροπλάνο να τον/την πάει όπουδήποτε.

ShareThis