Όταν το λαϊκό ένδυμα γίνεται θρησκευτικό

Δε θέλουν λέει οι στρατηγοί τον Γκιουλ επειδή η γυναίκα του φοράει μαντίλα. Η φράση αυτή πέρα από το ηλίθιο της πολιτικής του διάστασης[1], μου έφερε στο νου το ρόλο της ενδυμασίας. Είναι γεγονός ότι σήμερα δε ντυνόμαστε για προστασία, αλλά για επίδειξη ή προβολή προσελκύοντας -για διαφορετικό λόγο ο καθένας- επάνω μας τα βλέμματα των άλλων. Τι διαμόρφωσε όμως αυτό που ονομάζουμε λαϊκό ένδυμα –ή κατ’ άλλους εθνικό;

Ουσιαστικά, τα ρούχα μας επηρεάζονται από τον κοινωνικό περίγυρο (μόδες –στον πληθυντικό πια η λέξη για την Κοινωνιολογία) και παλαιότερα από το φυσικό περιβάλλον και τις κλιματολογικές συνθήκες. Οι τοπικές ανάγκες και οι διαφοροποιήσεις των καιρικών συνθηκών επηρέασαν καταλυτικά τον τρόπο ένδυσης και ιδιαίτερα το αξεσουάρ.

Έτσι, η μαντίλα ήταν σύμφυτη με το ελληνικό, ασιατικό και βορειοαφρικανικό ένδυμα των γυναικών. Από τη μια προστάτευε το κεφάλι το χειμώνα και κυρίως στις τρεις άλλες εποχές από τη σκόνη, ιδιαίτερα σε μια εποχή τρεχούμενο νερό στις οικίες εν αφθονία για να πλένονται καθημερινά. Η μαντίλα αποτελούσε αναπόσπαστο ένδυμα τόσο στην αρχαία Ελλάδα και τις ανατολικές αυτοκρατορίες όσο και στο Μεσαίωνα. Βέβαια, από την Αρχαιότητα[2] ακόμα ιδεολογικοποιήθηκε και αποτέλεσε στοιχείο σεξισμού. Μόνο εταίρες μπορούσαν να έχουν ελεύθερα μαλλιά και οι δούλες.

Από την άλλη, ο φερετζές προστάτευε το πρόσωπο από την ιδιαίτερα πυκνή σκόνη της Σαχάρας και της αραβικής ερήμου· εξάλλου, «φερετζές» γινόταν και το ανδρικό αραβικό σαρίκι και το μαντίλι των Αμερικανών γελαδάρηδων της Δύσης (λόγω και πάλι της σκόνης). Στην ίδια λογική εντάσσονται και όλα τα ενδύματα (βλάχικη κάπα για τις ακραίες συνθήκες του βουνού, η μικρασιατική παντελόνα για τη ζέστη με ανάγκη άνεσης κινήσεων και αερισμού των ποδιών, το καπέλο κτλ).

Ο Παύλος και ο Μωάμεθ είχαν εντάξει τη μαντίλα και το φερετζέ στον επίσημο κώδικα ένδυσης των γυναικών. Τα ενδύματα δηλαδή που βρήκαν, τα ιδεολογικοποίησαν και -ως γεννήματα του πολιτισμού και του σεξισμού του καιρού τους- τα θεωρούσαν πρότυπα προστασίας της γυναικείας λαγνείας.

Βέβαια, με τον καιρό και την παγκοσμιοποίηση της μόδας, ορισμένα ενδύματα χαρακτηρίστηκαν εθνικά για λόγους πολιτικής διαφοροποίησης. Πρώτος διδάξας ο Γκάντι που εγκατέλειψε τα ευρωπαϊκά δικηγορίστικα κοστούμια για το ντοτί, προβάλλοντας τον ινδικό εθνικισμό και στο ένδυμα ως ανάγκη απελευθέρωσης από τη Μεγάλη Βρετανία.

Μέχρι σήμερα τα τοπικά ρούχα έχουν το στοιχείο της διαφοροποίησης-διαχωρισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Συμβολίζουν και στιγματίζουν ρατσιστικά κι εθνικιστικά συνειδήσεις πολιτικές και θρησκευτικές.



[1] Γιατί ποιος μπορεί να δεχτεί ότι ένα ένδυμα θα καθόριζε την πολιτική θέση του Προέδρου; Ακόμα και αν είναι συμβολικής σημασίας, δεν είναι παρά ο λαϊκισμός του τουρκικού στρατού που αναμειγνύεται άμεσα στα πολιτικά ενάντια στους μετριοπαθείς Ισλαμιστές. Εξάλλου, το Ισλαμικό Κόμμα δεν είναι παρά το αντίστοιχο γερμανικό Χριστιανοδημοκρατικό.

[2] Τούτο φαίνεται στα ομηρικά έπη, στον Ηρόδοτο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, στις κωμωδίες του Αριστοφάνη και βέβαια στις χριστιανικές Διαθήκες.


34 έκριναν :

Dimitris Stefosis είπε...

Δήμο,
είναι σαφές ότι αυτό, το οποίο απειλείται, είναι οι ισορροπίες του Συντάγματος των στρατιωτικών και όχι ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους...
Παρεμπιπτόντως, πρόσφατα διάβαζα στο δικτυακό τόπο του BBC ότι σε ορισμένες λεωφορειακές γραμμές στην Ιερουσαλήμ, οι οποίες περνούν από περιοχές με κατά πλειοψηφία φονταμεταλιστικό εβραϊκό πληθυσμό, οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να κάθονται σε διαφορετικά τμήματα του οχήματος...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καλημέρα, Δημήτρη. Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι η μαντήλα, αλλά η πολιτική του στάση απέναντι στο στρατό.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα.
1. Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, το λαϊκό ένδυμα έχει πρακτικές καταβολές πλην όμως η χρήση του ιδεολογικοποιήθηκε από πολύ νωρίς. Και, κοίτα σύμπτωση, σε ανατολή και δύση, η ιδεολογικοποίηση έπληξε τις γυναίκες, τη γυναικεία λαγνεία όπως σημειώνεις. Η άρνηση της μαντήλας, γίνεται, επομένως, άρνηση του σεξισμού.
2. Ο τουρκικός στρατός θέλει αν συνεχίσει να ελέγχει, πολιτικά αλλά και οικονομικά τη ζωή της Τουρκίας. Το μετριοπαθές ισλάμ οδηγεί, εκ των πραγμάτων, τη χώρα προς τη Δύση, προς τον εκσυγχρονισμό (και οικονομικό) της Τουρκίας -δεν είναι συμπτωματική η κάλυψη που έχει από τις ΗΠΑ ούτε η προτίμηση που δείχνουν στον Ερντογάν οι οικονομικές ελίτ.
3.Το πάλαι ποτέ Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Ιταλίας, που είναι πιο κοντά στο τουρκικό παράδειγμα, ήταν το μακρύ χέρι του Πάπα και της θρησκείας στην ιταλική πολιτική ζωή -από άμβωνος ακουγόταν το κήρυγμα κατά των Ιταλών Κομμουνιστών, από άμβωνος δόθηκαν (και δίνονται) οι μάχες κατά των εκτρώσεων, κατά του διαζυγίου, κατά του "γάμου" των ομοφυλόφιλων και υπέρ σειράς μέτρων που βάζουν τη θρησκεία στο δημόσιο βίο. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος, πέραν του ότι μιλάμε για ένα δεξιό κόμμα, για να αντιπαλέψει κανείς τη Χριστιανοδημοκρατία και, κατ' επέκταση, και τους Ισλαμιστές του Ερντογάν.
4. Το πρόβλημα (και) στην Τουρκία είναι ότι δεν υπάρχει μια αξιόπιστη και μεγάλη αριστερά/κεντροαριστερά που να υπερασπιστεί το κοσμικό κράτος και τη δημοκρατία υπερβαίνοντας το δίλημμα "μαντήλα ή τανκς" που, γνωρίζουμε και από εδώ, ότι δεν μπορεί να λάβει απάντηση: "τανκς"... Χωρίς αυτό να σημαίνει -και αυτό το βιώσαμε- ότι υποστηρίζει κανείς την άλλη πλευρά του διλήμματος

Nemertes είπε...

Ωραιότατη η ανάλυση. Αυτό με τις παραδόσεις πάντως με εκνευρίζει. Το ότι κάτι έχει καθαρά χρηστικό ρόλο και μετά παύει να τον έχει αλλά εμείς το κρατάμε παρόλο που δεν μας εξυπηρετεί πια, απλά για θέμα παραδόσεων... Μισό πάω στο πηγάδι να φέρω νερό...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λάμπρο, ουσιαστικά η ιδεολογικοποίηση του ενδύματος συμπίπτει με την υποταγή της γυναίκας στην ανδρική δύναμη. Έχει φανεί ότι η φιλοσοφική (και βεβαίως θρησκευτική) λογική της λαγνείας δεν υπάρχει -και άρα ούτε σχετικά ενδύματα- σε πολιτισμούς που ήταν στο φυλογεννητικό στάδιο της ανάπτυξης (Αμαζόνιος, Αφρική, Ινδονησία κτλ, όπου κυκλοφορούν όλοι γυμνοί). Αναλόγως, το ελαφρύ γυναικείο ένδυμα ήταν αποδεκτό όπου η γυναίκα θεοποιούνταν (λόγω της λατρείας της Αστάρτης και οι γυναίκες ήταν πιο ελεύθερες από ότι στην Ελλάδα και την άλλη Εγγύς Ανατολή).

Από εκεί πέρα στην οικονομική-πολιτική ανάλυση της Τουρκίας θα συμφωνήσω απόλυτα.

Νεμερτής, εμένα να δεις πόσο με τσαντίζει. Όπως είπε και ο Λάμπρος κάθε διαφωνία με το γυναικείο παραδοσιακό ένδυμα θέτει μία ακόμα βάση στα θεμέλια της πραγματικής γυναικείας απελευθέρωσης. Σταδιακά όμως χαίρομαι που ορισμένες ενδυματολογικές παραδόσεις χάνονται (η μαντήλα της γιαγιάς μου π.χ.), αν και ορισμένες χάνονται για λόγους ομοφοβίας (π.χ. αρχαία και μεσαιωνικά ανδρικά φορέματα ή "φούστες").

patsiouri είπε...

Μου θυμίζουν το κλασσικό με το φεγγάρι και το δάχτυλο αυτές οι περιπτωσεις...Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εκείνοι τη μαντήλα τους, ή εμείς το lifestyle...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και όμως, Πατσιούρη, στις ειδήσεις και είμαι βέβαιος και στην ίδια την Τουρκία αυτό ακούγεται ως επιχείρημα.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, μ' άρεσε πολύ η εγγραφή σου, αλλά ό,τι γράφεις μ' αρέσει ή το συμμερίζομαι, οπότε απλά επαναλαμβάνομαι. Πιστεύω πως η μαντήλα της κυρίας Γκιούλ προκαλεί πονοκέφαλο όχι μόνο μέσα στην Τουρκία, στους κόλπους των ευρωπαϊζόντων γειτόνων μας, αλλά και στις Βρυξέλλες, αφού τέτοια στοιχεία υπογραμμίζουν απλά το συντηρητισμό - να το πω; οπισθοδρομισμό - του Γκιούλ. Δηλαδή κάτι σαν ένα βήμα μπρος, δέκα πίσω. Βέβαια, πιστεύω πως δεν είναι ο συντηρητισμός που ενοχλεί τους Τούρκους στρατιωτικούς - απλά κάθε καλός λόγος που θα τους βοηθήσει ν' αναλάβουν τα ηνία είναι ευπρόσδεκτος. Κι έπειτα, όχι μαντήλες αλλά πολύ χειρότερα έχει να δει η γειτονική μας Τουρκία. Καλό απόγευμα και καλό μήνα σου εύχομαι, Δήμο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πρέπει να πω, θαλασσάκι, γενικά ότι όσο και να φαίνεται ο Γκιουλ σε εμάς συντηρητικός για τα τουρκικά δεδομένα μάλλον δεν είναι και πολύ. Το αντίθετο θα έλεγα: είναι προοδευτικός για τη δύσκολη και τόσων αντιθέσεων αυτή χώρα.

Καλό απόγευμα και καλό μήνα.

patsiouri είπε...

Μα αυτό λέω κι εγώ, κι εκεί, κι εδώ..παίρνουμε το ανούσιο και το κάνουμε πρωταρχικό...το δέ πρωταρχικό ή το θεωρούμε αδιάφορο ή -ακόμα χειρότερα- έξω από μάς...κι εχουν να δούν πολλά τα μάτια μας, καλά λέει το thalassaki, κι εμάς καί των δίπλα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα, ναι, Πατσιούρη, ούτε εγώ διαφωνώ -εκτός από το συντηρητικός.

N.Ago είπε...

Αυτό που μου κάνει εντύπωση , είναι το …μόκο των Αμερικανών.
Σε άλλη περίπτωση, θα είχαν χώσει τα μούτρα τους.

ανεστης είπε...

Καλή η ανάλυση για την προέλευση της μαντίλας αλλά εκεί η φασαρία γίνεται για την ταμπακιέρα.
Για την "μυστική ατζέντα" που ο στρατός φοβάται οτι έχουν οι ισλαμιστές για τροποποίηση του συντάγματος. Ένας ισλαμιστής πρόεδρος θα μπορούσε να υπογράψει σημαντικές πολιτειακές αλλαγές. Μην ξεχνάτε σε τι κόψη ξυραφιού ισσοροπεί η Τουρκία. Απο την άλλη είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να υπενθυμισθεί ο ρόλος του στρατού.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καλά, N.Ago, δεν ξέρουμε τι κάνουν οι Αμερικανοί στο παρασκήνιο. Από τη μια, ξέρουμε ότι θέλουν τη συμπαράσταση του στρατού για τον έλεγχο της περιοχής και από την άλλη χρειάζονται την πολιτική ηγεσία ισχυρή αφού μέχρι τώρα αποτελούν συμπαραστάτες και μόνο με ενισχυμένη πολιτική ηγεσία μπορεί η Τουρκία να μπει στην ΕΕ.

Ανέστη, όντως όλα γίνονται για την ταμπακέρα, όπως τα λες.

Aggelos Spyrou είπε...

Ευτυχώς οι Έλληνες,
δεν θέλουν ενδυματολογικούς κανόνες.

Από μόνοι τους,
πάνε γυμνοί στα αγγούρια!

0:)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σωστόοοος, Άγγελε. Και το αποτέλεσμα είναι γνωστό για τον πωπό μας.

DREAM ON FUCKERS είπε...

Ένα ντοτί θέλω να το φορέσω.
Φορεσιές, μεγάλη λαική τέχνη.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λες; Είναι πολύ λεπτό και δε συνοδεύεται από εσώρουχα, ξέρεις r2d2therobot.

Zaphod είπε...

Μπερδεύτηκα ρε Δείμο. Οι μεν "δημοκράτες" στρατιωτικοί (παράλογο; ίσως, εκτός Τουρκίας) κάνουν πολιτικό επιχείρημα το τί φοράει η σύζυγος κάποιου αξιωματούχου, οι δε ισλαμιστές "δημοκράτες" (φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο του καρα- ή λιακό- ) ζητάνε δικαίωση της λαϊκής βούλησης. Άτιμο πράγμα οι δημοκρατίες...πετάνε φασιστικά μούτρα σαν την Λερναία ύδρα!

Και αν πει ρε παιδιά η γυναίκα του Γκιουλ "αυτό θέλω να φορέσω , το γουστάρω και μαγκιά μου", τί θα γίνει, θα επιβάλλουμε και dress code στην γυναίκα του προέδρου της δημοκρατίας; Άμα είναι έτσι και εγώ θέλω να κυκλοφορεί η Νατάσσα γυμνή, γιατί άμα φοράει ρούχα προσβάλλει την αισθητική περί δημοκρατίας που έχω!

Από την άλλη με τόσες φακλάνες που έχουμε στην βουλή εγώ λέω, στο Ελλάντα τουλάχιστον, να γίνει η μπούργκα υποχρεωτική για τους πολιτευτές και των τριών φύλων!

Υ.Γ. Όπως καταλάβατε γνώμη δεν μπορώ να εκφέρω για δυο στρατόπεδα που έχουν επιχειρήματα τρέχα γύρευε... Η ανάλυση περί καταγωγής του ενδύματος και του ταμπού/σεξισμού ήταν πάντως πολύ ενδιαφέρουσα. Δείμε είσαι σίγουρος πως οι αρχαίες οι δικές μας φορούσασι μαντήλα; Αμάν, αν το μάθει ο ΕΛ προφήτης την βάψαμε!

Υ.Γ.2 Ελπίζω να μην ξέφυγα πολύ σε πνευμα και γλώσσα. Απολογίες προς τον οικοδεσπότη αλλά έτσι μου κατέβηκε.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Zaphod, δε νομίζω ότι μπορεί να επέλθει καθαρός διαχωρισμός μεταξύ δημοκρατών και μη δημοκρατών στην Τουρκία. Σαφώς οι πολιτικοί έχουν ερείσματα στην αστική τάξη -με δικούς της μηχανισμούς προπαγάνδας- και οι στρατιωτικοί έχουν τη λαϊκή ενίσχυση και υποστήριξη -με ισχυρότατους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Λερναία Ύδρα είναι βέβαια.

Zaphod, όχι μόνο οι Ελληνίδες. Ο Όμηρος περιγράφει στην αρχή -δε θυμάμαι τώρα ραψωδία- την Ελένη να βγαίνει στις Σκαιές Πύλες με μαντίλα και ανάλογα την Ανδρομάχη πριν το συγκινητικό διάλογό της με τον Έκτορα. Ομοίως εμφανίζεται η Πηνελόπη την πρώτη φορά στην Οδύσσεια και ξέρουμε τέτοια και από άλλους -απλά διαλέγω το αρχαιότερο στοιχείο φαλλοκρατισμού που αποτελεί και υπόδειγμα συμπεριφοράς.

Μπορείς να ξεφεύγεις όσο θες. Ξέρεις ότι δεν ενοχλούμαι.

annamaria είπε...

Να σου πω τι λένε οι Αιγύπτιοι για τη μαντίλα και για την μπούρκα ??
«Τα μαλλιά ομορφαίνουν το πρόσωπο και όλοι θα κοιτούν.
Η γυναίκα ανήκει στον άντρα και δεν επιτρέπεται κάνεις άλλος να τη δει εκτός από την οικογένεια της και φυσικά ο άντρας της.»
Δε μου έχουν πει τίποτε άλλο !!
Δεν έχουν μπλέξει τη θρησκεία τους τουλάχιστον σε αυτό!
Όταν πήγα στην Αίγυπτο ,
όχι Αλεξάνδρεια ή Καιρό (εκεί είναι κάπως καλύτερα)
αλλά σε ένα μέρος που το λένε Ράσελμπαρ,
ήθελαν οι φίλοι μας οι Αιγύπτιοι που μας συνόδευαν, να βάλω και εγώ μαντίλα για να μη φαίνονται τα μαλλιά μου !
Το πιστεύεις??
Φυσικά πήραν απάντηση……….

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μεγάλο θέμα άνοιξες (και καλά έκανες)
το βασικό είναι ότι ποτέ (ok, μεγάλη κουβέντα είναι το "ποτέ"), τέλος πάντων δύσκολα θα μάθουμε το παρασκήνιο που ελλοχεύει πίσω από όλα αυτά. Και το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για τη χώρα μας...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το ζήτημα, Ανναμαρία, είναι απλά η ιδεολογικοποίηση που επέρχεται σε ένα αναγκαίο παλαιότερα λαϊκό ένδυμα. Είναι ένας τρόπος επιβολής του φαλλοκρατικού στοιχείου.

Σπύρο, έχεις δίκιο. Θα αργήσουμε να δούμε τις συνέπειες. Ουσιαστικά δεν παίρνω θέση, αλλά μόνο αγγίζω την πληγή και δεν προσπαθώ καν να βρω από τι άνοιξε.

Catherine είπε...

Πολύ χρήσιμη η αναφορά στην ιστορία της μαντίλας.
Αυτό που έχω να πω είναι κουράγιο στον τουρκικό λαό που δέχεται τέτοια επίθεση η οποία υποκινείται από τις εταιρείες καλλυντικών που αφορούν την κεφαλή... :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καλόοοο.

Ανώνυμος είπε...

Φοβερό το ποστ σου αλλά και το σχόλιο του / της nemertes.
Καλό μήνα, να έχω ελπίδες ότι μπορεί να σε γνωρίσω στο πάρτυ?
Ή μόνο αν έρθω θεσσαλονίκη?

αθεόφοβος είπε...

Πηγαίνοντας στην Αίγυπτο δεύτερη φορά μετά 15 χρόνια ήταν σημαντική η αύξηση των γυναικών που φόραγαν μαντήλα.Η χριστιανή συνοδός μας φορούσε ένα τεράστιο σταυρό εμφανώς στο στήθος ,προφανώς θέλοντας να υποδηλώσει την θρησκεία της που δεν την υποχρέωνε να φορά μαντήλα.
Η Τουρκία όπως και η Αίγυπτος(μόνο που εκεί είναι εμφανώς δικτατορία) δυστυχώς έχουν μπλέξει τα μπούτια τους.
Από την μία μεριά ο στρατός συνεχιστής του Ατατούρκ και του κοσμικού κράτους που είναι πιό κοντά στις Ευρωπαϊκές αντιλήψεις οι οποίες όμως δεν συμβαδίζουν με αναμιξη του στην διακυβέρνηση του κράτους και από την άλλη οι ισλαμιστές που έχουν με το μέρος τους τις δημοκρατικές διαδικασίες ενός πολιτισμένου κράτους οι οποίες όμως δεν συμβαδίζουν με θρησκευτικές δοξασίες.
Βέβαια οι στρατιωτικοί,όπως οι Αμερικάνοι με τους Ταλιμπάν,πληρώνουν την ανάπτυξη των θρησκευτικών που αφησαν να αναπτυχθούν για να κλείσουν τον δρόμο στην αριστερά της Τουρκίας.
Το πρόβλημα για μας είναι ότι και οι δύο μεριές όταν τα βρίσκουν δύσκολα αυτό που κάνουν ,για να συσπειρώσουν τον κόσμο, είναι ότι καταφεύγουν στον εθνικισμό.

αθεόφοβος είπε...

Εφαγα την λέξη σχολείων μετα το θρησκευτικών
Mea culpa που έλεγε και ο Ανδρέας.!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μπα, Αργυρένια, μόνο αν ανέβεις. Πνίγομαι στη δουλειά για να κατέβω Αθήνα.

Καλά, ρε αθεόφοβε, αφήνεις κανένα μέρος χωρίς να επισκεφτείς;

Συμφωνώ απόλυτα με την ανάπτυξη που έκανες στο ζήτημα. Έχεις απόλυτο δίκιο. Οι φαινομενικά αντικρουόμενες θέσεις (στρατός-κοσμικό κράτος, ισλαμισμός-δημοκρατία) είναι ουσιαστικές εκεί, αλλά με σοβαρό κόστος απέναντι στους πολίτες που βρίσκονται στη μέγγενη ενός πλαστού κατ' ουσίαν δυαδικού ιδεολογήματος.

Ο εθνικισμός αποτελεί το κύριο μέσο προκειμένου να επιτευχθεί μία συσπείρωση δυνάμεων προς τον ιδεολογικό εκφραστή. Είναι η εύκολη λύση. Ακόμα και η ΕΣΣΔ καλλιεργούσε έναν ιδιότυπο "εθνικισμό" ενάντια στον καπιταλισμό (με όλα τα χαρακτηριστικά του εθνικισμού, αλλά σε πιο πολιτικο-οικονομική βάση).

αθεόφοβος είπε...

Αν ήταν να διαλέξω ΕΝΑ μέρος μόνο για να πάω έξω από την Ελλάδα θα ήταν η Αίγυπτος !
Εχουν παλιότερο και εξ ίσου σημαντικό πολιτισμό με τον Ελληνικό και το μουσείο του Καϊρου είναι από τα σπουδαιότερα στον κόσμο.
Τώρα έλπίζω να κατάλαβες γιατί πήγα δυό φορές!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Για τους ίδιους λόγους, Αθεό, θα ήθελα να πάω για δεύτερη φορά. Η μία ήταν προ πολλών ετών (φοιτητής) και θα ήθελα και δεύτερη σίγουρα. Ίσως στο μέλλον.

Ανώνυμος είπε...

Δείμο μαντίλες και φερετζέδες είναι μόνο η αφορμή για να επιμένουν στο στάτους κβο.
Για διάβασε το πόστ μου να δεις γιατί ο στρατός επιμένει.
Όσο γαι τις μαντίλες και τις φουστανέλες μπορεί να τις φοράει όποιος του κάνει κεφί.
Αρκεί φυσικά να μην μου στερεί κανένας την επιλογή μου να μην τα φοράω.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ενώ θα συμφωνήσω ως προς το status quo, θα διαφωνήσω για το ότι μπορεί ο καθένας να φοράει ό,τι θέλει. Ο κοινωνικός στιγματικός και η σχετική μαζοποίηση του ενδύματος μου απαγορεύει να φορέσω φούστα ή φόρεμα.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ γαι το λινκ στο ιστολόγιο του Φοίβου

ShareThis