Το βαποράκι

Με ρώτησες, θυμάμαι, κάποτε
γιατί γράφω τόσα ποιήματα, τόσα στιχάκια.
Κι εγώ σου απάντησα: «γιατί σ’ αγαπώ»
«Γιατί δεν μπορώ να στο πω με λόγια».
Αγάπησα όλα τα παιδιά των στενών,
του ηλεκτρικού της Ομόνοιας, των Αμπελοκήπων.
Έκλαψα γοερά για τα αλάνια της Ιθάκης,
που... «έσπασαν».
Γέλασα και μίσησα τον πωλητή
σαν στο κουτί τον είδα να χαμογελά αθώα.
Μα πιο πολύ μισώ το περιθώριο,
που πολιτικοί και πολίτες -τάχ’ αριστεροί-
έκλεισαν με εφτασφράγιστη πύλη το χαμόγελο σας,
το νόμο που θέλησαν να δώσουν
πλάι να στέκεται σύμμαχος στην υποταγή σας, το χαμό σας.
Μαρμάρωσα άμα την πολιτική τους είδα,
την πολιτική των media, της Βουλής, των αιρετών και των homines spiritus.
Θυμάσαι, άραγε, για τα βαπόρια πού ’λεγες;
για τις βαρκούλες που όχι σε ιστό
μα σε δίχτυ λευκό μπλέκονται;

43 έκριναν :

Ανώνυμος είπε...

Αντί για δικά μου ξώπετσα σχόλια, προτίμησα να μεταφέρω αυτό:

"Γεια σου δάσκαλε!

Θα αναρωτιέσαι τώρα πως και σε θυμήθηκα μετά από 35 χρόνια. Μα δεν σε ξέχασα ποτέ. Πιστεύω ότι ένα αληθινό χαμόγελο, ένα αληθινό χάδι δεν ξεχνιέται ποτέ. Σε συντροφεύει σε ολόκληρη τη ζωή. Και αυτό το χαμόγελο και αυτό το πάθος σου για γνώση και για τη μετάδοση της γνώσης θα με συνοδεύει για μια ζωή. Αγαπούσες όλα τα παιδιά, αλλά σε μένα ίσως επειδή ήμουν από άλλη χώρα μου είχες ιδιαίτερη αδυναμία. Εμείς σαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα στην χώρα σου την Ουγγαρία. Το πρόβλημα με μας όπως άλλωστε με κάθε ξένο που ζει σε άλλη χώρα ήταν και είναι η δυσκολία προσαρμογής. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Γι’ αυτό, όταν έφυγες από το σχολείο, πήρες μετάθεση νομίζω, με πήρε ο κατήφορος. Δεν το κατάλαβε κανείς. Ή μάλλον δεν έδωσε κανείς τη δέουσα προσοχή που χρειαζόταν.

Οι γονείς μου βλέπεις ήταν απασχολημένοι με τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην Ελλάδα. Παρεμπιπτόντως σου υπενθυμίζω ότι και ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός. Τέλος πάντων. Όπως σου είπα και πιο πάνω, από κει άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Θα σου τα πω εν συντομία. Μετά από 2 χρόνια με διώχνουν από το σχολείο, οπότε στα 12 μου άρχισα να πίνω αλκοόλ και γενικά ότι άλλο εύρισκα μπροστά μου. Αγρίευα μέρα με τη μέρα. Μετά 1 χρόνο με διώχνουν και από το άλλο σχολείο. Με παίρνουν σε ένα πειραματικό σχολείο από όπου με διώχνουν σε μισό χρόνο. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του πατέρα μου δεν με ξαναδέχτηκαν σε κανένα άλλο σχολείο. Έτσι, την τελευταία τάξη του Δημοτικού, την τελείωσα σαν κατ’ οίκον διδασκόμενος, μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά. Μετά από το Δημοτικό, πήγα σε δύο τεχνικά σχολεία, από μισό χρόνο στο καθένα, απ’ όπου έφυγα άρον άρον. Ένοιωθα πολύ μόνος και αποκλεισμένος από τη γνώση και από την κοινωνία γενικότερα. Αναγκαστικά άρχισα να δουλεύω από τα 13 μου. Εν τω μεταξύ, έπινα όλο και πιο πολύ. Δούλευα όπου εύρισκα. Σε εργοστάσια, σαν εφημεριδοπώλης, σαν οδοκαθαριστής, σε θέατρο… Εκεί στο θέατρο, πέρασα τις πιο όμορφες μέρες της ζωής μου. Εκείνη τη χρονιά με καταδικάζουν σε 3 χρόνια φυλακή, για αντίσταση κατά της αρχής. Η ιστορία ήταν η εξής: Ταξίδευα με τραίνο, οπότε σε μια στάση, σε ανύποπτη στιγμή, μπαίνουν μέσα καμιά δεκαριά αστυνομικοί και αρχίζουν χωρίς λόγο να δέρνουν τον κόσμο. Εγώ βλέποντας αυτή την αγριότητα, όρμησα σε έναν από αυτούς και τον έσπρωξα. Αυτό ήταν.

Λόγω του ότι ήμουν ανήλικος, αντί για φυλακή, με καταδικάζουν σε 3 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε ένα ρωσικό εργοστάσιο όπλων. Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα γίνεται η μεταπολίτευση. Επιτέλους, έφτασε η στιγμή του πολυπόθητου επαναπατρισμού. Μπαίνουμε στη διαδικασία του γυρισμού, που διαρκεί 4 χρόνια. Επιτέλους φθάνουμε στην Ελλάδα. Παθαίνουμε σοκ! Βιώνουμε στο πετσί μας την καταστολή και τον αποκλεισμό. Συμμορίτες μας ανεβάζουν συμμορίτες μας κατεβάζουν. Βρίσκομαι ξανά στο περιθώριο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με πιάνουν σε μια διαδήλωση στα Προπύλαια, και σε μια πολύκροτη δίκη η οποία κράτησε για βδομάδες, στη διάρκεια της οποίας ήμασταν κρατούμενοι στην Ασφάλεια, με καταδίκασαν σε 3 χρόνια φυλακή με αναστολή.

Βγαίνοντας από αυτή την περιπέτεια, μπαίνω όλο και πιο βαθιά στις ουσίες. Χάνω σιγά σιγά την επαφή με την πραγματικότητα. Περνάνε τα χρόνια. Που και που, όταν φτάνω πια στα όριά μου διαβάζω κανένα βιβλίο, σέρνομαι σε κανένα θέατρο, έτσι για να δικαιολογήσω την ύπαρξή μου. Μετά ξανά τα ίδια. Ώσπου κάποια στιγμή παθαίνω οξεία παγκρεατίτιδα. Τραβολογιέμαι στα νοσοκομεία για κανένα χρόνο. Μετά οι γιατροί αποφασίζουν να με εγχειρήσουν. Ήταν δύσκολη εγχείρηση, όπως μαθαίνω αργότερα. Μετά το νοσοκομείο, για ενάμισι χρόνο κάνω αποχή από τις ουσίες. Ξαναγεννιέμαι. Όλα μου φαίνονται πρωτόγνωρα. Τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι σκέψεις… τα πάντα. Ρίχνομαι με τα μούτρα στο διάβασμα, στη μελέτη, στη δημιουργία, στην απόλαυση της φύσης…όλα ανολοκλήρωτα, και μόνος, χωρίς στόχους. Ήταν θέμα χρόνου να ξαναπέσω στις ουσίες. Αυτή τη φορά βυθίστηκα ακόμα πιο βαθιά σε αυτές. Είχα παγώσει μέσα μου. Ούτε καν η ιδέα του θανάτου δεν με απασχολούσε. Δεν παραπονιέμαι δάσκαλε, αγανακτώ. Το ξέρεις, αυτή η ιστορία είναι μία από τις πάμπολλες, εκατομμύρια τραγικές ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά γύρω μας. Δεν τους βλέπουμε όμως. Δεν θέλουμε να τους δούμε. Αποστρέφουμε το βλέμμα μας μόλις τους αντικρίσουμε. Μέχρι πότε όμως θα μπορέσουμε να κρυφτούμε από τη συνείδησή μας, καταφεύγοντας σε ψεύτικες ανάγκες, σε ψεύτικες εικόνες, σε ψεύτικα πρότυπα; Αυτή τη στιγμή που σου γράφω βρίσκομαι στο πρόγραμμα απεξάρτησης του 18ΑΝΩ που παλεύει και μου μαθαίνει να παλεύω και εγώ ενάντια στο ψέμα, στην υποκρισία, στην εκμετάλλευση και σε όλες τις κοινωνικές ανισότητες. Το 18ΑΝΩ πιστεύει ότι η γνώση και η εκπαίδευση είναι τα όπλα που θα με βοηθήσουν να αντισταθώ στη βαρβαρότητα που με περιβάλλει. Γι’ αυτό σου λέω δάσκαλε, εγώ θα σταθώ όρθιος και θα σπουδάσω, και με ψηλά το κεφάλι θα παλέψω για ένα καλύτερο αύριο.

Γιώργος"
Το βρήκα εδώ:http://www.politikokafeneio.com/narkotika/sigklonistiki151204.htm

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Αγάπη και αθωότητα δεν σημαίνει πάντα Αλήθεια και Αναγκαιότητα, άντε να φκιάξεις την τύχη σου μετά με Επιλογές!

zero είπε...

Δεν εχεις αδικο.
Πολυ σωστο.

Ανώνυμος είπε...

An emeis oi goneis, ekpetheftikoi katalavainame posi efthini exoume tote tha prosexame perissotero.
An katalavainame i aisthanomastan tis epiptoseis ton prakseon mas kai ton lexthendon mas stous neous kai stis nees ...tote tha itan allios ta pragmata....poli allios.
"Amarties goneon paithevousi tekna" einai alitheia afto..ma megali alitheia...
Ena paidi, amesos diakrinei tin tin sxizofreneia kai tin ipokrisia tou daskalou tou i kai tou goniou tou...kai tote arxizei kai aisthanetai mono tou...afto einai to proto sock...afto to "shock" pou pathainei o neos, oloi mas to katalavainoume kai den kanoume tipote gia afto...afinoume to paidi stin monaksia tou kai ston dromo tou...dioti polloi einai ekeinoi pou ipostirizoun oti mesa apo tin apogoitevsi kai tin apotixeia tha mathoun tin zoi!
Alla afta pou grafo einai mallon sxetika me tin arxi tis "ptosis", (an boroume na xrisimopoiisoume aftin tin leksi) otan omos kapoios vriksetai mesa stin idia tin katastasi tis "ptosis", tote? Tote, fandazomai o neos prepei na palepsei monos tou...kai an einai tixeros tha vrei anthropous giro tou na ton voithisoun kai isos kai kapote na boresei na tous voithisei kai aftos me tin seira tou.
Prosopiki mou gnomi einai oti osoi kataferan na "ksanagenithoun" mono kala exoun na prosferoun sti ipoloipi zoi tous kai stin zoi ton paidion tous...
efxomai kali epitixeia ...
Gia na min ksexaso to poiima sou "Deime" mou ...
Na eisai kala esi kai i psixi sou...
kali mera..
ps. Eixes zisei kai athina sto parelthon i iparxoun Ambelokipoi kai stin simprotevousa?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κομμούνι, ίσως είναι από τις δεκάδες ιστορίες, αλλά είναι τόσο αληθινή. Βαθιά αληθινή. Σ' ευχαριστώ για αυτό το σχόλιο.

Διόνυσε, προπέτη μου, πόσο δίκιο έχετε τλεικά.

Μηδέν, σ' ευχαριστώ πολύ.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

για τα αλάνια που φτάνουν μέχρι την Ιθάκη και μετά "σπάνε" στεναχωριέμαι, δείμο μου....

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπύρο, κλαίω για τα αλάνια που έχασαν την Ιθάκη στο ταξίδι τους. Για εκείνους που ποτέ δεν εμπιστεύτηκαν τις δυνάμεις τους για την επιστροφή στο ζωή.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε Δείμε, ούτε συνεννοημένοι να ήμασταν... Είχαμε κι οι δυο παρόμοια έμπνευση...

Μαρία είπε...

Τελικά φίλε μου ότι κανουμε απο μονοι μας..

σου στελνω ένα μηνυμα

an den to theleis apla katebaseto

ΓΙΑ ΦΘΗΝΗ BENZINH!!!
Πρωτοβουλία του Beppe Grillo
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!!!!!
Από την ομάδα του Beppe Grillo ξεκινάει μία καινούρια πρωτοβουλία……(η προηγούμενη ήταν για το κόστος των επαναφορτιζόμενων τηλεφωνικών καρτών…….με καταπληκτικά αποτελέσματα !!!!!!!!!!) η δοκιμή δεν κοστίζει τίποτα………!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΕΝΖΙΝΗ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ?
Και στην περίπτωση που δεν έχεις αυτοκίνητο, σε παρακαλούμε να προωθήσεις το μήνυμα σε φίλους σου.
Βενζίνη στη μισή τιμή?
Ας κάνουμε κάτι.
Μάθαμε για μία κοινή ενέργεια που μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου.
Ακούμε τον τελευταίο καιρό ότι η βενζίνη θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο και θα φτάσει έως 1,50 ευρώ το λίτρο.
ΜΑΖΙ μπορούμε να μειώσουμε την τιμή κινούμενοι μαζί με εξυπνάδα και αλληλεγγύη.
Μα πως?
Το σύνθημα είναι: «Χτυπήστε το πορτοφόλι των εταιρειών βενζίνης και αφήστε τους μόνους τους».
Σκεφτήκαμε να ορίσουμε μία συγκεκριμένη μέρα που δεν θα αγοράζαμε βενζίνη, πράγμα που έκανε τις εταιρείες να γελάσουν, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι τα ρεζερβουάρ θα ήταν γεμάτα από την προηγούμενη ημέρα.
Η επόμενη σκέψη δεν νομίζω να τους κάνει να γελάσουν τόσο..!
Οι ιδιοκτήτες πετρελαιοπηγών και ο OPEC μας έκανε να πιστέψουμε ότι η τιμή του 0,95 και 1 ευρώ για κάθε λίτρο είναι μία καλή τιμή, μα εμείς θα τους πείσουμε ότι υπάρχουν και τιμές πιο λογικές.
Οι καταναλωτές μπορούνε να επηρεάσουν σημαντικά τις πολιτικές των εταιρειών:Πρέπει απλώς να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη που έχουμε.
Η πρόταση είναι να μην καταναλώσουμε βενζίνη από τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμο, μέχρι το τέλος του χρόνου, που ούτως ή άλλως είναι μία εταιρεία.
Εάν δεν πουλήσουν καθόλου βενζίνη (ή πουλήσουν πολύ λιγότερη) θα αναγκαστούν να μειώσουν τις τιμές.
Και όταν αυτές οι δύο εταιρείες μειώσουν τις τιμές οι υπόλοιπες θα προσαρμοστούν.
Για να τα καταφέρουμε πρέπει να είμαστε εκατομμύρια οι ΟΧΙ πελάτες της SHELL και της ESSO σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το μήνυμα προέρχεται από την Γαλλία και στάλθηκε από περίπου τριάντα άτομα, αν αυτοί το προωθήσουν σε δέκα φίλους αμέσως γίνονται τριακόσια και αν αυτοί κάνουν το ίδιο θα γίνουν τρεις χιλιάδες, κ.ο.κ.
Αν κινηθούμε γρήγορα θα καταφέρουμε να φτάσουμε αριθμούς πολύ μεγάλους και ικανοποιητικούς, γι’ αυτό στείλε το μήνυμα σε δέκα φίλους σου ζητώντας τους να το προωθήσουν με τον ίδιο τρόπο.
Κάνοντας το αυτό, το βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, δεν είναι έτσι?
Ποιος ενδιαφέρεται για τα κουπόνια και τα μικρό δωράκια που κατά καιρούς μας κάνουν αυτές οι εταιρείες?
Κουράγιο, ας κινηθούμε.!!!!!

Ελπίδα είπε...

Γειά σου δείμε μου!
Χαίρομαι που απόψε που βολτάρω βρίσκω ποίηση!
Και μάλιστα με μεγάλα νοήματα!
Καλή συνέχεια δείμε μου και Καλό φθινόπωρο!

o kairos είπε...

Με τους στιχους καλυπτεις 10 ποστ συντροφε μου.Με ψυχη.

ο δείμος του πολίτη είπε...

ανάσα, καιρέ, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Με τιμάτε ιδιαιτέρως.

Ταχυδρόμος! είπε...

Όταν καταφέρουμε να αντιληφθούμε πόσο πολύ συνδέονται όλες οι αποφάσεις της ζωής μας, γι' αυτό που λέγεται ζωή τότε ισως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι. Πρώτα μέσα μας και ύστερα γύρω μας..

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια

Giasafox είπε...

Πολύ καλό!

giasafox

ο δείμος του πολίτη είπε...

ταχυδρόμε, πόσο δίκιο έχεις.

fucking blogger, giasafox, σας ευχαριστώ πολυ΄.

Ανώνυμος είπε...

"Μα πιο πολύ πιστεύω...
Εξαιρετικό!
(Οίστρος πνευματικού σθένους...)

Ανώνυμος είπε...

@δείμο
Επανέρχομαι..
Απο το "Μισώ το περιθώριο..
έως το .....μπλέκονται"
"μπλέκεις"...συνθέτεις..αναλύεις
Κοινωνία-πολιτική-σόουμπιζ και προτείνεις στάση ζωής
......."ποιητική αδεία".
Μαθαίνω....

Ανώνυμος είπε...

Kalimera "Deime",
ti elege o nomos akrivos?
Den iksera oti katapsifistike...
signomi..
I alitheia einai oti den ksero poia einai i Politiki andimetopoisi tis kiverniseis sto singekrimeno thema...an einai diskolo na eksigiseis ..exeis kapoia sxetika links i blogs gia na diavaso kai na matho....
s'efxaristo ..panda

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, οίστρος πόνους κι αγανάκτησης θα συμπληρώσω. Οι προτάσεις και η προσπάθειά μας να αλλάξουμε τη ζωή μας μετράει για μένα. Αυτό τουλάχιστον μας δίδαξε ο Τσε, πώς να αλλαξουμε τη ζωή μας.

Προπέτη, δεν κατάλαβα για ποιο νόμο λες. Βοήθησέ με.

Άσκαρ, προπέτη, τα προηγούμενα σχόλιά σας μου διέφυγαν...

Ανώνυμος είπε...

Mallon "Deime", ego den katalava kala,
kapou sto poiima sou milas gia ena nomo pou thelisan kapoioi na dosoun...grapse lathos..den katalava ti ennoeis?
alitheia ti theleis na peis me ton sigkekrimeno stixo?
efxaristo

ο δείμος του πολίτη είπε...

Προπέτη, συγνώμη εγώ δεν είχα καταλάβει. Αναφέρομαι στην πρόταση νόμου που τάχα προοδευτικοί είχαν θυμηθεί περί νομιμοποίησης των ουσιών (όπως και πριν από λίγα χρόνια είχε προτείνει ο ίδιος ο Παπανδρέου και τα ίδια ακούστηκαν από άλλους το 1998 και το 2000)

industrialdaisies είπε...

Αυτό το εγκλωβισμένο χαμόγελο την βαρκούλα του ψάχνει, δείμο. Κι όταν τη βρίσκει κανένα εμπόδιο δεν το σταματά από το να ταξιδεύει...

Καλησπέρα! :)

πνευμα είπε...

Πόσο δίκιο έχεις...

Καλησπέρα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Βιομηχανική μου Μαργαρίτα, το ζήτημα είναι πού ταξιδεύει...

Πνεύμα, όλοι ξέρουμε το δίκιο. Ποιος όμως θα αποφασίσει στη ρημαδοχώρα να κινηθεί για να βελτιώσει λίγο τα πράγματα;

Ανώνυμος είπε...

Δήμο, πόσο χαίρομαι όταν σε διαβάζω έτσι, όταν βγάζεις από πάνω σου το σεντόνι και αφήνεις την ψυχή να συλλαβίσει όπως ξέρει εκείνη. Μου έλειψες, ελπίζω να είσαι καλά και να είναι όλα - ή έστω τα περισσότερα - υπό έλεγχο στη Σταυρούπολη :) Καλό σου βράδυ.

industrialdaisies είπε...

Ααααα, δείμο, αυτό το "πού" είναι που μας ορίζει -το "πού" και το "πώς".

Θέλω να πιστεύω πως τα όμορφα χαμόγελα ταξιδεύουν με πανιά ανοιχτά κι ολόλευκα για μέρη όμορφα. Τα άλλα, τα πονηρά της μισαλλοδοξίας και της μέχρις εσχάτων φιλοδοξίας, είναι τόσο κραυγαλέα που εμένα τουλάχιστον δεν μ' αφορούν...

Άλλωστε, και το τραγουδάκι δεν έλεγε "Άσπρα καράβια τα όνειρά μας..."; Τα άσπρα καράβια γίνονται τραγούδια και τα μαύρα πανιά αιτία θανάτου (Αιγαίας)...

Καλησπέρα και πάλι! :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

θαλασσάκι, τέτοια σχόλια δεν μπορούν παρά να μ' εμπνεύσουν παρά να συνεχίσω να προσπαθώ. Σ' ευχαριστώ πολύ.

βιομηχανοποιημένη μαργαρίτα, δε διαφωνώ με την ιδέα τούτη.Ορισμένα μόνο ταξίδια, ορισμένα όνειρα, μένουν πάντα λευκά μέσα στη μαυρίλα του πόνου και της ψευδαίσθησης.

takis είπε...

Το προηγούμενο ποστ (που δεν πρόλαβα να σχολιάσω) ήταν για τα "κορίτσια"...αυτό είναι για τα "λευκά" κορίτσια και αγόρια..

Ειναι ακριβώς αυτό το "δίπλα" μας που δεν γνωρίζουμε..που φοβόμαστε να γνωρίσουμε..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τάκη, έτσι ακριβώς είναι. Δίπλα μας και χάνονται, σπάνε και ξανακυλάνε για να δεχτούν απλά την περιθωριοποίηση και αδιαφορία.

vampiria είπε...

"Μα πιο πολύ μισώ το περιθώριο,
που πολιτικοί και πολίτες -τάχ’ αριστεροί-έκλεισαν με εφτασφράγιστη πύλη το χαμόγελο σας,
το νόμο που θέλησαν να δώσουν
πλάι να στέκεται σύμμαχος στην υποταγή σας, το χαμό σας".

Είναι μοναδικό Δείμε μου! Μέσα σε τόσο όμορφο και με συναίσθημα στίχο τοποθετείς συμπυκνωμένη την προαγματικότητα! Ξεχώρισα ιδιαίτερα όμως αυτόν τον στιχο! Είχα πολλούς που έψαχναν το καταφύγιο τους, αλλά τους ρούφηξε το περιθώριο ακριβώς όπως το περιγράφεις... Με "άγγιξε" πολύ...
Σε φιλώ καλέ μου

Ανώνυμος είπε...

Να ποστάρεις κι' άλλα τέτοια

spirosvii είπε...

Μαγκώνει η καρδιά μου. Δεν μπορώ να πω αυτό που νιώθω. Ίσως γιατί νιώθω διαφορετικά από εσάς.

Ανώνυμος είπε...

Diladi, Spirosvii, ti niotheis?
O monos logos pou perno to tharros kai roto einai dioti apefthinesai emesa se olous mas..
Alla eimai sxedon sigouri oti kai o "Deimos" to idio tha se rotouse.
Mono apo endeiaferon roto apo tipote allo...
kali mera,

Ανώνυμος είπε...

"...Και δεν είναι που θέλω να ζήσω, είναι το γαμώτο που δεν έζησα...."
Κ.Γ.

Μαρμάρωσα στην ανάγνωση
Εξέρετο φίλτατε δείμε!!!!

καλό σου βράδυ.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

Δείμο, σήμερα ο αρχηγός της αστυνομία στη Γλασκώβη μίλησε για τη νομοποιμοποίηση σαν την μόνη οδό και διέξοδο από την αναποτελεσματικότητα και τα αδιέξοδα. Kάποτε πρέπει να πορχωρήσουμε από την υποκρισία στη συζήτηση.

ο δείμος του πολίτη είπε...

vampiria, mist, σας ευχαριστώ πολύ. Με τιμούν πολύ τέτοια κολακευτικά σχόλια.

pascal, είναι θέμα έμπνευσης κι επιθυμίας να πω τα ίδια πράγματα με άλλο τρόπο.

Σπύρο, τι νιώθεις (εκτός από ερωτευμένος;)

Προπέτη, το ρώτησα πριν ακόμα δω τη δική σου ερώτηση.

Δε μασάμε, είμαι κατά της νομιμοποίησης. Η νομιμοποίηση δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της μαστούρας. Απλά θα σταματήσει η φυλάκιση. Το ζήτημα είναι βρεθούν εκείνα τα μέσα που μέσα στη "δημοκρατία" ή τον ύστερο καπιταλισμό θα παύσουν διά παντώς τη μαστούρα.

herinna/ είπε...

Δείμο, εξαιρετικό ποίημα, γεμάτο ρεαλιστικούς προβληματισμούς αλλά και ευαισθησία για το θέμα, και οργή. Για το θέμα της νομιμοποίησης έχω κι εγώ επιφυλάξεις σοβαρές. Το 1983, κανα χρόνο μετά τη νομιμοποίηση των χρηστών στη χώρα αυτή, βρέθηκα στην Ολλανδία. Παντού όπου και να πήγαινες διακινούνταν στο δρόμο, σε μαγαζιά ακόμα και σε περίπτερα ναρκωτικά ελαφρότερης μορφής στα φανερά, η δε Ολλανδία έγινε το κέντρο της εμπορικής διακίνησης σκληρών, ανα τον κόσμο τότε. Ένεκα μια γενικότερης ανοχής που ακολούθησε. Δεν ξέρω...

ο δείμος του πολίτη είπε...

herinna, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Κι όμως στην Ολλανδία υπάρχει έντοςνο ακόμα προβληματισμός. Η προπαγάνδα της νόμιμης μαστούρας, δε φανερώνει ότι η χρήση ναρκωτικών στις Κάτω Χώρες αυξήθηκε υπερβολικά. Μένουν μόνο στη λογική της νομιμοποίησης της μαστούρας. Δε θέλω μαστουρωμέονους νέους. Θέλω οι νέοι της κοινωνίας μας να σκέπτονται με καθαρό μυαλό. Είναι η ίδια λογική με τον τζόγο. Δηλαδή αν είναι ο τζόγος νόμιμος, δε μας πειράζει; Το ίδιο και το ποτό και το τσιγάρο. Αν ο αλκοολισμός και το κάπνισμα είναι νόμιμα, δεν ενοχλεί;

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

ωραίο το ποίημα Δείμε και ειδικά εκεί που λες για τα βαπόρια που είναι πιασμένα σε δίχτυα..
Εχω την αίσθηση ότι οι πραγματικά κερδισμένοι, αυτοί που ρίχνουν τα διχτυά βρίσκονται πολύ ψηλά για να μπούν σε βαπόρι.
Καλημέρα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έτσι ακριβώς είναι, Στάθη.

Ανώνυμος είπε...

πολλά ακούστηκαν,εγώ ένα έχω να πω.
αν όλοι αυτοί οι ευσυγκίνητοι με τα κροκοδείλια δάκρυα είχαν μια στάλα πραγματική αγάπη δε θα γινόταν κανείς μας πρεζάκιας(και όσοι την πατάγανε θα γιατρεύονταν πιο γρήγορα,ξέρω τι λέω).
για αυτό να πα να γαμηθείς υποκρισία και όσοι σε ακολουθούνε

γιώργος

ο δείμος του πολίτη είπε...

Γιώργο, δε θα πω ότι έχεις άδικο. Βέβαια, η έλλειψη κινήτρων και ο προβληματικός τροπος ζωής μας είναι που στρέφει στη μαστούρα και μην παραβλέπεις ότι η θεραπεία είναι δύκσολη πολύ υπόθεση για το άτομο.

ShareThis