Ασφαλιστικό μιας χρήσης, πόλεμος γενεών με ενέχυρο και διακύβευμα το μέλλον των νέων

update: και μία μικρή έρευνα για τις θέσεις των bloggers.

Με αφορμή ένα άρθρο της Γενιάς των 700 € (δε μου αρέσει το G700) μερικές σκόρπιες σκέψεις -που ίσως δομηθούν εν τη γραφή).
Το πρόβλημα τους ασφαλιστικού είναι γνωστό σε όλους. Και δεν απαντάται μόνο στην Ελλάδα, αλλά εδώ έχει φτάσει στο απροχώρητο. Φταίνε οι πολιτικοί που στην επιδίωξή τους για επανεκλογή δεν έθεσαν σωστές βάσεις με μακροπρόθεσμο χρονικό πλαίσιο και όραμα; Πολύ εύκολη η κατηγορία, αφού μάθαμε να κατηγορούμε πάντα τους άλλους. Μήπως φταίει κάπου κι ο πολίτης, όλοι εκείνοι οι διαμαρτυρόμενοι που αφειδώς αρνούνται κάθε διάλογο με στόχευση στο απώτερο μέλλον (για να μη θυμηθούμε τι έγινε με την πρόταση Γιαννίτση ή αργότερα με το νόμο Ρέππα); Φυσικά και τον πολίτη τον καλοέμαθαν οι πολιτικοί, φυσικά κι ο πολίτης καλοέμαθε τους πολιτικούς χαρίζοντας ανερυθρίαστα την ψήφο του.
Κάποτε ένα Γάλλος -δε θυμάμαι όνομα- έκανε λόγο για τη μάχη/πόλεμο των γενεών. Ο Ανδρουλάκης μετέφερε τη φιλοσοφική-πολιτική θέση αυτή εξελληνισμένη για το ασφαλιστικό. Αν και τότε την είχα ελαφρώς λοιδορήσει, ας παραδεχτούμε ότι δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Όπως και οι προτάσεις που κάνει ο Λοβέρδος τουλάχιστον διακατέχονται από μία προοπτική προς το μέλλον. Παρά τις όποιες μικροδιαφορές, εγώ θα συμφωνήσω με τις προτάσεις σου. Παρά τα άσχημα νέα που προτείνει για μερίδες του πληθυσμού, κινείται στη σωστή κατεύθυνση και με ρεαλισμό προσπαθεί να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που σε λίγο θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι δεν πρόκειται να πάρω σύνταξη ποτέ μου. Και σίγουρα δε φταίω εγώ (που έχω ένσημα κάτι λιγότερο από μια δεκαετία). Και σίγουρα δε φταίει η γενιά κάτω των 45 ετών -ειδικά εκείνοι του ιδιωτικού τομέα κι εκείνοι που δεν είχαν γνωριμίες.

Είναι καιρός πια να θυμίσουμε σε όσους κάνουν λόγο για μάχες γενεών, ότι αυτή τη μάχη την κέρδισαν. Η νέα γενιά ούτε θα αναπαραχθεί (απέκτησα κόρη λίγο πριν κλείσω τα 36 -περισσότερο δηλαδή χρονικά από μία γενιά- και δε σκοπεύω να τεκνοποιήσω ξανά) ούτε θα επιβιώσει, γιατί εκείνη η ηρωική περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου (φευ, μαλακία που αναπαράγεται, λες κι όλοι οι 50+ αγωνίστηκαν) άφησε μετέωρες τις νεότερες γενιές απαιτώντας σε συντεχνιακή λογική χρήματα κι επιδόματα. Χρήματα που τελικά φόρτωσαν εμένα κι εσάς να πληρώνουμε.
Στη μάχη των γενεών δε θα κατηγορήσω αυτή τη φορά τους πολιτικούς -ότι τάχα δεν είχαν όραμα, ότι τάχα ενδιαφέρονταν μόνο για την ψήφο. Γιατί αυτή την τελευταία τη δίναμε με μεγάλη ευκολία. Στη μάχη του ασφαλιστικού θα κατηγορήσω ευθέως όλο εκείνο το "κίνημα" (έτσι το βάφτιζαν οι νεο-ριζοσπάστες) του βολέματος και του συντεχνιασμού. Είναι τα ίδια "κινήματα" που μας οδήγησαν στη νεοφιλελεύθερη τσιμεντένια εικόνα των μεγαλουπόλεων, στη μετανεωτερική ανάπτυξη των πιστώσεων, του δανεισμού και της υπερκατανάλωσης, στη μεταμοντέρνα φαυλότητα του εφήμερου σχεδιασμού, επειδή απλά κερδίσαμε χρήματα που τα "επενδύσαμε" σε άχρηστα προϊόντα απλά και μόνο για να αισθανόμαστε χαρούμενοι με τα αγαθά της κοινωνικής προβολής. Γιατί το ασφαλιστικό κρίθηκε όταν αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τις αρχές του υλικού ευδαιμονισμού και της επιδειξιομανίας.
Κι αν κάποιος από τους αναγνώστες αναρωτηθεί τι σχέση έχει το ασφαλιστικό με την υπερκατανάλωση, απλά ας θυμηθεί ότι όλα χωράνε στο ιδεολόγημα του εφήμερου. Όπως τα καταναλωτικά αγαθά είναι εφήμερα, μιας χρήσης, έτσι και το ασφαλιστικό κατάντησε μιας χρήσης, αντικείμενο προς πώληση κι αγορά ψήφων, αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού που ενδιέφερε μόνο σκόρπιες ομάδες.
Μα τελικά εγώ κι οι αναγνώστες τούτου του άρθρου πληρώνουμε αυτές τις συντεχνιακές ομάδες. Εγώ κι οι αναγνώστες μου τεθήκαμε ως ενέχυρα των ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Γιατί πριν το δανεισμό κανείς δε μας ρώτησε αν πουλάμε το μέλλον ή αν -όπως έγραψε ο Τερζάκης- αυτοενεχειριαζόμαστε. Γιατί κάποιοι δανείστηκαν με υποθήκη τη δική μας εργασία, το δικό μας μέλλον. 

Το επιθετικό ύφος δικαιολογείται -ελπίζω- από το φόβο ότι η κόρη μου μετά βίας θα δει μέρες ευμάρειας κι ευημερίας.  Ο Γράφων αναζητά ακόμη το λήμμα "σύνταξη" σε λεξικά κι εγκυκλοπαίδειες του τομέα που σπούδασε (της Ιστορίας).


24 έκριναν :

Unknown είπε...

Χεχεχε

Γι αυτό λέω εγώ πως ο δανεισμός πρέπει να απαγορευτεί ρητώς και δια ροπάλου!

Δεν ξέρω αν η ευθύνη «πέφτει» στη «γενιά του πολυτεχνείου», αλλά σίγουρα η ευθύνη ανήκει στον τρόπο ζωής μας. Αν αυτός ήταν πιο συλλογικός, αντί του ατομοκεντρικού (με όλα τα παρατράγουδα της υπερκατανάλωσης και δανεισμού που αναφέρεις), τότε και το εργασιακό αλλά και το ασφαλιστικό θα ήταν διαφορετικά δομημένα. Και φυσικά η δικαιολογία πως «ο άνθρωπος είναι ατομοκεντρικός» δεν ισχύει, ο άνθρωπος είναι ότι «διδάσκεται» να είναι.

Και μπορεί η ευθύνη να ανήκει στην προηγούμενη γενιά, αλλά δεν βλέπω ιδιαίτερη διάθεση στη νέα γενιά να αλλάξει τα «κακώς κείμενα». Τουναντίων... :(

Συνήθως πάντως, επειδή η κοινωνία κατευθύνεται πάντα, προτιμώ να ψάχνω να βρω τους πραγματικούς υπεύθυνους αντί να κατηγορώ μια ολόκληρη γενιά, παρότι σίγουρα ο καθένας δεν είναι πλήρως άνοιρος ευθυνών.

Θανασης Ξ. είπε...

Δήμο καλημέρα..

Δικαίως ενυπάρχει ένας θυμός στην ανάρτησή σου..

Ωστόσο ΔΕΝ έφταιγε μόνο η υπερκαταναλωτική μαλακία της κοινωνίας μας (που θα συμφωνήσω με τον προ-σχολιάσαντα) σιγά μην ήταν χαρακτηριστικό μόνο της 'γενιάς του πολυτεχνίου', ήταν ασφαλώς ΚΑΙ των επομένων)..
Μεγάλο μέρος της ευθύνης βρίσκεται ΚΑΙ στη διαχείριση των αποθεματικών εκ μέρους των κυβερνήσεων. Να μην τα επαναλάβω, ξέρουμε όλοι πια, τα εγκλήματα που έχουν γίνει..

Αυτή τη στιγμή ΠΡΕΠΕΙ κατ' αρχάς οι ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ να κοπούν. Διότι ό τι πλάνο και να φτιάξουμε, όσες αναλογιστικές μελέτες και να εκπονήσουμε, όποιο μοντέλο και να διαλέξουμε, ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ οι εθελούσιες, οι πρόωρες, οι αναπηρικές-φαντάσματα, οι εισφοροδιαφυγές, οι ρυθμίσεις-αέρας, οι προνομιακές κάστες κλπ, ΔΕΝ θα δούμε προκοπή...

Πριν από έναν μήνα περίπου, βγήκε στην ΣΥΝΤΑΞΗ ξαδέλφη μου, ετών ΚΑΤΩ ΤΩΝ 50 (!), με την εθελούσια της Ολυμπιακής !!..
Τώρα, ήταν της προηγούμενης κυβέρνησης το έγκλημα; Έβαλε και η τωρινή το χεράκι της; Θα σε γελάσω...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Darthiir the Abban, ίσως και για τις ευθύνες τις γενιάς μας να έχεις δίκιο. Ίσως φταίμε κι εμείς που δεχόμαστε ό,τι ακούμε με την κοντόφθαλμη λογική μας, χωρίς προσπάθεια ουσιαστικά. Είναι κι αυτό μία ερμηνεία όσων βιωματικά διδαχθήκαμε από τους προγόνους μας.

Δεν κατηγορώ απλά μια ολόκληρη γενιά. Αλλά
πόσοι ήταν από τις προηγούμενες γενιές που με κοινωνική οραματική
(δε μετράμε τους νεοφιλελεύθερους χασάπηδες) πίεσαν για ολοκληρωμένο και μακροπρόσθεσμο σχεδιασμό;

Θανάση, κατ' αρχάς χρόνια πολλά. Έχεις απόλυτο δίκιο. Και πρέπει εμείς τελικά να πιέσουμε για να σταματήσουν όλα αυτά, αλλιώς ο πόλεμος θα πάψει να είναι σχήμα λόγου.

Zaphod είπε...

Δεχομαι τις ευθυνες τις γενιάς μας στο μέτρο του ωχαδερφισμου που έχουμε.

Παραπέρα συμφωνω με αυτο "Είναι καιρός πια να θυμίσουμε σε όσους κάνουν λόγο για μάχες γενεών, ότι αυτή τη μάχη την κέρδισαν." και τα επεξηγηματικά του, προσθέτοντας πως αυτή η γενια ("του Πολυτεχνειου" δηλ) για την δικια της καλοπεραση και μονο υπονομευσε το μελλον των παιδιών της, και οχι μονο πολιτικά.

Όλες οι εθελουσίες πχ πληρώθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι από τις αντίστοιχες ΔΕΚΟ.
Ετσι:
α) οι εθελουσιοι τα πηραν και εφυγαν
β) οι ΔΕΚΟ εγιναν πιο "αξιοποιησιμες"
γ) τα ταμεία έφαγαν ακόμα μια χοντρή σφαλιάρα
δ) στο deal ήταν και η αποδοχή από τους "παλιους" και εξερχόμενους εργαζόμενους οι άρσεις των μέχρι τότε ισχύοντων συμβάσεων εργασίας
ε) περιμενε τωρα εσύ μαλάκα zaphod (και όλοι μας), ασφαλεια, σύνταξη και νορμάλ αποδοχές!

Suspect είπε...

η γενια των 700 ευρω ειναι ενα υπεροχο μαζικο υπνωτικο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Zaphod, χαίρομαι ιδιαίτερα που συμφωνούμε.

Ύποπτε, το ζήτημα δεν είναι οι G700, αλλά επί της ουσίας η γενιά μας και το ασφαλιστικό.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απολύτως με την οργή σου.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δείμε, εγώ πιστεύω στον "Θεό της Ελλάδας"!
Ιστορικός είσαι θα το έχεις διαπιστώσεις: πάντα λίγο πριν τον γκρεμό κάτι γίνεται και σωζόμαστε.
Επί αιώνες ο Ελλαδικός χώρος ήταν σχεδόν μια ερημωμένη περιοχή, ώσπου κατέβηκαν Σλαύοι, Αλβανοί και λοιποί "βάρβαροι" και ξανάδωσαν στον τόπο μας ζωή. Και κορδώνονταν περήφανοι πως είναι απόγοινοι του Περικλή!
Το ίδιο πάει να συμβεί και τώρα!
Άκου που σου λέω...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λες, Άσκαρ, να μας σώσει κάποιος θεός την τελευταία στιγμή;

spirosvii είπε...

Καλησπέρα φίλε Δείμο. Αξίζουμε και παίρνουμε αυτά που μας δίνουν. Αν πας σε κάποιον ΟΑΕΔ θα καταλάβεις πως το 30% περίπου αυτών που παίρνουν κάποιο επίδομα από αυτόν, εργάζονται κάπου όπου δεν θέλουν ένσημα. Πολύ απλά γιατί αν ζητήσουν θα τους κοπεί το επίδομα ή θα τους μειωθεί ανάλογα από τις μέρες εργασίας τους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπύρο, ίσως έχεις δίκιο. Φταίμε κι εμείς που απλά μάθαμε ότι δε χρειάζεται να είμαστε τίμιοι. Και μετά μας μιλάνε για κοινωνικό κανιβαλισμό και διαπαιδαγώγηση.

ellinaki είπε...

Υποθέτω πως για τη δική μου γενιά, που αν δεν κάνω λάθος είναι λίγο πιο κάτω από τη δική σου ;), θα ήταν πολύ εύκολο να κατηγορεί τις παλαιότερες γενιές ως μία πρόχειρη δικαιολογία. Όπως λέει και ο ζαφώδιος πιο πάνω, όμως, και η δική μας γενιά έχει τις ευθύνες της.

Εάν υπάρχει κάτι που σίγουρα βαραίνει προηγουμενες γενιές, είναι η αστοχία τους στο να μεταφέρουν τα σωστά μηνύματα στις επόμενες γενιές. Έχω την αίσθηση ότι η κουτοπονηριά, ο ατομικισμός και το βόλεμα, είναι χαρακτηριστικά που πλέον βλέπεις και σε νεώτερα παιδιά. Η συνεχής υποβάθμιση της παιδείας σε συνάρτηση με την άνοδο αυτών των κακών, εγγυάται μια συνεχιζόμενη κατρακύλα αξιών. Και φυσικά όσο πιο ατομικιστική γίνεται μία γενιά, τόσα λιγότερα αφήνει για τα παιδιά της.

Ποτέ δεν είναι αργά για οποιαδήποτε αλλαγή, αρκεί αυτό να γίνει μαζική απαίτηση. Όταν η μαζική απαίτηση ήταν ανέκαθεν η προσωπική τσέπη, και όχι η βιωσιμότητα και αξιοπρέπεια της επόμενης γενιάς, πώς να στηθεί οτιδήποτε;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ελληνάκι, δεν ξέρω τι κάνει μια γενιά. Αφού κάποιοι θέλουν να μιλήσουμε με γενιές ας το κάνουμε. Ας δούμε τι έκαναν οι πολιτικοί και τι οι γονείς μας. Δεν είμαι απαισιόδοξος σχετικά με το αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι. Η αριστερά είναι δεμένη στο άρμα της αισιοδοξίας. Θέλουμε όμως να αλλάξουμε;

Κλείτωρ είπε...

ευθύνες έχουν όλες όσες γενιές αντι να μας φορτώσουν με σχολεία μας φόρτωσαν με όπλα παρελάσεις κλπ. Ο αυτάρκης άνθρωπος είναι επικίνδυνος για την εξουσία και συνεπώς δεν πρέπει να είναι κανείς (ή όσο το δυνατόν λιγότεροι) αυτάρκης.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κλείτωρ, η αυτάρκεια του ανθρώπου είναι μία πλάνη "δημοκρατική", είναι το μετανεωτερικό φετίχ. Δεν μπορεί να υπάρξει αυτάρκης άνθρωπος όπως δεν μπορεί να ιδωθεί και καμία αυτάρκης και μοναχικά αγωνιζόμενη γενιά ή ομάδα επαγγελματική ή πολιτών.

Κλείτωρ είπε...

αυτάρκεια υπάρχει. Ψωμί παιδεία ελευθερία και δεν έχει σχέση ούτε με γενιές ούτε με ομάδες. Εμείς όμως είτε δεν θέλουμε να υπάρχει (διότι ξεβολευει κάποιες ομάδες) είτε δεν διαδασκόμαστε(για να μην γίνουμε) τι είναι αυτή .

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κλείτωρ, ποια αυτάρκεια; Μέσω του δανεισμού; Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία η αυτάρκεια είναι τραγέλαφος (βλ. εμπάργκο, άλλα επιτόκια κλπ). Εξάλλου, το πρώτο χαρακτηριστικό της διαφοροποίησης του οίκου από την κοινωνία είναι ότι η τελευταία επιβάλλει (εδώ και 5 χιλιάδες χρόνια) την εξειδίκευση στην παραγωγή και την εξουσία (βεβαίως βεβαίως).

Κλείτωρ είπε...

Δείμε, το ξέρω και συμφωνώ ότι έτσι είναι εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια αλλά είναι λάθος ή τουλάχιστον είναι λήξαν. Δεν πάει έτσι άλλο πιά. Για παράδειγμα, στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία η αυτάρκεια είναι όντως τραγέλαφος αυτό όμως συμβαίνει διότι η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία στηρίζεται (ακόμα προς το παρόν στο αντίθετό της, σε αυτό που προσπαθεί να αναιρέσει δηλαδή) σε κράτη πράγμα που κατά συνέπεια αναιρεί (τείνει να) την ανάγκη της οικουμενικότητας. Συνεπώς η αυτάρκεια ως ζητούμενο υπάρχει.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κείτωρ, η αυτάρκεια ήταν πάντα μία επιδίωξη κυρίως φιλοσοφική. Σε επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας δε νομίζω -δε θυμάμαι ιστορικά- να επετεύχθη ποτέ. Μπορεί να υπάρχει, αλλά ως ζητούμενο φιλοσοφικό. Πώς μπορώ να είμαι αυτάρκης όταν θέλω κι έχω ανάγκη την επικοινωνία τούτη;

Κλείτωρ είπε...

Πράγματι είναι μόνο φιλοσοφική θεώρηση-επιδίωξη η αυτάρκεια. Όπως φιλοσοφικές θεωρήσεις-επιδιώξεις ήταν κάποτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, η χειραφέτηση των γυναικών, η εργασιακή ασφάλεια, η σύνταξη κι ένα σωρό άλλα ουκ έστι αριθμός στην ιστορία.
Πώς μπορείς να είσαι αυτάρκης όταν θέλεις κι έχεις ανάγκη την επικοινωνία τούτη; Επικοινωνώντας. :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κλείτωρ, ξέρεις καλά ότι υπάρχουν ενστάσεις και για τα ανθρώπινα δικαιώματα (άσχετα αν εσύ κι εγώ συμφωνούμε με τούτα). Ωστόσο, η αυτάρκεια δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί όταν είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε και να στηριζόμαστε στο χρήμα. Ακόμα και σε μία κομμουνιστική κοινωνία (ή όποια άλλη εσχατολογική θεώρηση θέλει κάποιος) η συνεργασία θα υπάρχει κι άρα η αυτάρκεια είναι/θα είναι θέμα μεταφυσικό.

geokalp είπε...

πολλά μπορούμε να πούμε και να γράψουμε, ΟΜΩΣ κάποιες επιλογές ήταν πολιτικές και κοινωνικές, πχ συντάξεις αντιστασιακών

στη τελική το κάθε ασφαλιστικό σύστημα όπως και αν είναι φτιαγμένο είναι ένα αεροπλανάκι-φούσκα-κουβάς χωρίς πάτο
και στα "σχήματα ponzi" οι πρώτοι είναι ωφελημενοι σε σχέση με τους 5ους, οι οποίοι μένουν με το ..παγωτό!

το σύστημα σώθηκε στις αρχές-μέσα του '90 με την εισροή των αλβανών, τώρα θέλει πάλι νέο αίμα και θα κρατήσει για 20 χρόνια
έτσι κι αλλιώς κάθε 10 χρόνια χρειάζεται μια μεταρρύθμιση η οποία να το υποβαθμίζει

ο δείμος του πολίτη είπε...

geokalp, συμφωνώντας απόλυτα σε ορισμένες κατακτήσεις του κινήματος και χωρίς να αναιρώ απ' ουδενί λόγω και τρόπω το κράτος δικαίου και κοινωνικής πολιτικής, ο ορίζοντας 10ετίας δε με καλύπτει. Οι ευκαιρικαές πολιτικές μάς έφεραν εδώ που είμαστε.

Φυσικά δεν είναι ο ειδικός επιστήμων που θα προτείνει λύσεις εξόδου, αλλά και τούτο είναι αναγκαίο. Σίγουρα, δε θα κάνω το παπαγαλάκι κανενός κόμματος.

Κλείτωρ είπε...

@Δείμε, μα η συνεργασία είναι προαπαιτούμενο της αυτάρκειας. Δεν νοείται αυτάρκεια χωρίς συνεργασία. :)

ShareThis