Διαδρομές της σύγχρονης αριστεράς (αιρετικές σκέψεις)

Είχα γράψει παλαιότερα ένα άρθρο για τις διαδρομές της σύγχρονης αριστεράς. Ωστόσο, ο φόβος μελλοντικών εξελίξεων που θα αναιρούσαν το σκεπτικό μου, με έκανε να το λογοκρίνω. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις στο ΣΥΝ φέρνουν πάλι στο προσκήνιο τις επιλογές της Αριστεράς στη χώρα μας. Ένα εγχείρημα που στηρίχτηκε στο διάλογο πολιτικών θέσεων, σε κοινές πολιτικές αγωνίες μοιάζει να καταρρέει. Βέβαια, το ερώτημα είναι καταρρέει ή το καταρρέουν; Όταν ένα κόμμα που προάγει τάχα το διάλογο τελικά φτάνει να ποδηγετείται από συγκεκριμένες ομάδες αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες ιδέες και όταν τις περιθωριοποιεί επειδή είναι διαφορετικές, σίγουρα δε θα μιλήσουμε για δημοκρατικότητα ή για κατάρρευση απλή. Η διάσπαση -σ' εμένα που κρίνω- από έξω είχε έρθει πρωτύτερα.Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε ως πολιτική πρόταση τον τηλεπικοινωνιακό διάλογο, τις τηλεοπτικές παρεμβάσεις στην κοινωνία και την "αριστερή" -χωρίς όρια συχνά- υποστήριξη ομάδων πολιτών, χωρίς κριτήρια κατανοητά στο λαό. Το κάνει εδώ και πολλά χρόνια για τον ΟΚΑΝΑ, για τους νέους, για τα stage και το κάνει με τέτοιο τρόπο που τελικά φοβίζει το λαό, τον ωθεί στη συντήρηση ως αντίδραση. Αντί να τον οδηγήσει σε προοδευτικές θέσεις, με την απουσία ουσιαστικών κοινωνικών παρεμβάσεων μένουν μόνο τηλεοπτικές εξαγγελίες που ωστόσο ρυθμίζονται από τα ίδια τα κανάλια. Ένα κόμμα της αριστεράς δεν μπορεί να κάνει παρεμβάσεις μόνο μέσα από τις ηλεκτρονικές συχνότητες. Οφείλει να δηλώνει καθημερινή παρουσία στον κοινωνικό στίβο, είναι υποχρεωμένο -ακόμα κι εν όψει αποτυχιών- να προκαλεί γεγονότα κοινοτικής συνοχής και πολιτικής αντιπαράθεσης
Όταν όμως η αντιπαράθεση γίνεται έξω από τα όρια της κοινής λογικής και μακριά από το λαό, τότε είναι λογικό να περιχαρακώνεται η αριστερή οπτική για τα προβλήματα της χώρας. Όταν η αντιπαράθεση γίνεται υπό την αγωνία να κυνηγηθεί το ΚΚΕ στο συντεχνιακό μαξιμαλισμό και λαϊκισμό του, όταν η αντιπαράθεση γίνεται στο πνεύμα της διαφοροποίησης με την κυβέρνηση λέγοντας "όχι" παντού.

Και σήμερα η ευθύνη της αριστεράς είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Από την μια, το ΚΚΕ μένει προσκολλημένο στη δική του περιχαρακωμένη και αντικοινωνική συνδικαλιστική στάση και ταυτόχρονα επιδεικνύει μια αλαζονική και λαϊκίστικη στάση. Από την άλλη, ο ΣΥΝ διαλύεται υπό την πίεση της κοινωνικής απαίτησης να πάρει ξεκάθαρη θέση για τα πράγματα με προοπτική εξουσίας και ρεαλιστικές προτάσεις και όχι να διαφωνεί μαξιμαλιστικά Και την ίδια στιγμή, η αριστερή πλευρά του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στις πιέσεις της κυβέρνησης για στήριξη των νεοφιλελεύθερων αποφάσεών της, χωρίς δυνατότητα να φωνάξει τις αντιρρήσεις της και χωρίς να μπορεί να πιέσει για αλλαγή στην κυβερνητική πολιτική (κι ίσως αυτή η αριστερή πλευρά του ΠΑΣΟΚ να είναι και η πιο πιεσμένη -και κοινωνικά και ψυχολογικά και πολιτικά). Η δημοκρατική αριστερά σήμερα βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμά της. Πιέζεται από τις συμπληγάδες του τηλεοπτικού κανιβαλιστικού, αποπροσανατολιστικού κι ανέξοδου λαϊκισμού και τη κοινωνικής απομόνωσης τη στιγμή που πληθαίνουν τα κρούσματα βίας ως ξέσπασμα στις κοινωνικές πιέσεις.
Η πολυφωνία είναι ίδιον της δημοκρατίας.
Ωστόσο, η πολυφωνία είναι κι ένα δημαγωγικό τερτίτι της "δημοκρατίας" για να μην ακούγονται οι διαφορετικές απόψεις. Η αριστερά οφείλει με μεθοδικότητα και σεβασμό να διαφυλάξει την πολυφωνία σε όλα τα κλιμάκια, σε όλους τους φορείς και τους κοινωνικούς πυρήνες της. Γιατί η πολυφωνία έχει νόημα μόνο όταν αφουγκράζεται της ανησυχίες της κοινωνίας και μόνο όταν συμμετέχει η ίδια η κοινωνία. Μόνο ένας πλουραλισμός με μέθοδο -μακριά από την κακοφωνία και την επιβολή- μπορεί σήμερα να βγάλει από το περιθώριο εκείνους που συντηρητικοποιούνται από νεοφιλελεύθερες επιβουλές, εκείνους που φοβούνται το αύριο, τις αλλαγές, τους ξένους, τους διαφορετικούς. Αυτή είναι ίσως και η πλέον αντισυστημική γενναία πράξη της αριστεράς. Να μάθει να ακούει και να σέβεται τη διαφορετική άποψη.
Ο αριστερός διάλογος έχει νόημα μόνο όταν βγάζει συμπεράσματα, όταν οδηγεί σε εξελίξεις αλλαγής. Ένας διάλογος περιχαρακωμένος σε κομματικές γραμμές, κλειδωμένος πίσω από το φόβο και το λαϊκισμό δεν μπορεί ούτε να θεωρηθεί προοδευτικός ούτε καν αριστερός. Ένας διάλογος από τις τηλεοπτικές συχνότητες ή τις ηλεκτρονικές συνιστώστες ενός υπολογιστή μένει ανέξοδος χωρίς να οδηγεί σε αλλαγές.

17 έκριναν :

Νοσφεράτος είπε...

πολύ σωστα... το αναδημοσιευσα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Χαίρομαι που συμφωνείς, φίλε Νοσφεράτε. Ειδικά η δική σου άποψη έχει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια θέματα για μένα.

ellinaki είπε...

Συμφωνώ και προσυπογράφω. Ειδικά με τα bold του κειμένου, νομίζω πως συμπυκνώνεις όπως πρέπει την όλη κατάσταση.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Χαίρομαι, ελληνάκι, για τη συμφωνία σου. Βλέπεις έχουμε μάθει να μιλάμε, αλλά τελικά κανείς δεν ακούει κανέναν κι όλη μηρυκάζουμε την "αριστερά" σαν τσίχλα προόδου και ταυτότητας χωρίς ουσίας.

VKP είπε...

εκεί που περιμένουμε την συσπείρωση της αριστεράς, αυτή διασπάται ακόμα περισσότερο. Νομίζω ότι η αιτία είναι οι κομματική περιχαράκωση και η γραφειοκρατική τελικά πολιτική έκφραση. Στη θέση αυτών έχουμε ανάγκη από περισσότερο συνολική κοινωνική έκφραση, επαναστατική μάλλον αλλά είναι νωρίς ακόμα γι'αυτό.

ο δείμος του πολίτη είπε...

VKP, η συσπείρωση της αριστεράς δεν είναι πανάκεια ούτε αυτοσκοπός. Συσπείρωση σημαίνει συνεργασία, σεβασμός και αληθινός διάλογος με στόχους συγκεκριμένους. Η αιτία είναι όντως η περιχαράκωση και η λαϊκίστικη αντίληψη ότι "εμείς εκφράζουμε το λαό και γνωρίζουμε το καλό του" απόντος του ίδιου του λαού.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω σε όλα, σχεδόν, Δείμο.

Θα ήθελα να σταθώ στην σημαντική αυτή παράγραφο.


" Γιατί η πολυφωνία έχει νόημα μόνο όταν αφουγκράζεται της ανησυχίες της κοινωνίας και μόνο όταν συμμετέχει η ίδια η κοινωνία."

Σπίθας
Δεν είναι, φυσικά, πλουραλισμός η συνάθροιση ομάδων με διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις.

Αυτό έχει παραγίνει και σίγουρα το αντιλαμβάνονται, όσοι, ας πούμε, π.χ. συμμετέχουν σε αυτό το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται, ότι άλλο πλουραλισμός απόψεων και σεβασμός στην διαφορετική άποψη

-και άλλο πράγμα:
ο συστηματικός διαγκωνισμός των ομάδων με στόχο την επικυριαρχία επί του "αντιπάλου".

Πολύ σωστά, λοιπόν αναφέρεις, ότι ο πλουραλισμός και η πολυφωνία πρέπει να οδηγεί σε συμπεράσματα ..όχι σε αφοριστικές ιδεοληψίες.

Συνοπτικό και ουσιαστικό πολιτικό κείμενο, Δείμο.

υ.γ.
(Μήπως "ανήκεις" στον ανανεωτική αριστερά;..)

Μου πέρασε σαν φλασιά και είπα να ρωτήσω..:)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, ήξερα ότι θα συμφωνήσουμε επί της ουσίας. Για το λόγο αυτό, εξάλλου, προχωρήσαμε και σε ένα ιστολόγιο με έμφαση στον ουσιαστικό διάλογο και την κοινή λογική.

Όσο για το υστερόγραφο, μην το μάθουν οι σύντροφοί μου και ο Άσκαρ, μόνο. Ωστόσο, δεν έκρυψα ποτέ ότι ανήκω στην αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Εκείνη την ομάδα πολιτικά σκεπτόμενων -κι όχι παραδοσιακών ψηφοφόρων- που σκέφτονται αριστερά. Και αριστερά σημαίνει άνοιγμα στην κοινωνία, επαφή με τον κόσμο και τα προβλήματά του, συγκέντρωση απόψεων και αναζήτηση μέσα από το διάλογο γενναίων ρεαλιστικών φιλολαϊκών αντιλήψεων, χωρίς λαϊκισμούς, αλλά ούτε αφορισμούς.

Ανώνυμος είπε...

Η πολιτική είναι διάλογος με ανταλλαγή απόψεων, σκέψεων και εξεύρεση λύσεων σε κοινά προβλήματα.

Οι περιχαρακώσεις και οι αμετακίνητες απόψεις εξυπερετούν άλλες "ανάγκες" με ιδιοτελή συμφερόντα,
ή ίσως,τις εγωπαθείς και οπαδικές αντιλήψεις

Ο διάλογος είναι ο καλύτερος τρόπος για την καλλιέργεια και την διαμόρφωση μιας κοινωνικής, συλλογικής, ελεύθερης συνείδησης.

Είναι φυσική μας, αναγκαιότητα.

υ.γ.
Με τους συντρόφους σου, θα τα βγάλεις πέρα, αλλά με τον Ασκαρ δεν βάζω το χέρι μου και στη φωτιά..

Ο Ασκαρ, εξαιρείται, είναι ειδική περίπτωση,υπεράνω φυσικών νομοτελειών.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πράγματι, Σπίθα, ο διάλογος είναι φυσική ανάγκη. Ο φανατισμός και το οπαδικό/κομματικό συμφέρον είναι έννοιες κυρίαρχες στην κοινωνία μας, αλλά απλά αποδεικνύουν το θεμσικό μας κανιβαλισμό και τη μισαλλοδοξία μας. Ρεφορμισμός δεν είν αι να ακούμε τον άλλο, αλλά να προσαθούμε να υιοθετούμε τα θετικά όσων τονίζει χωρίς φόβο και να αγωνιστούμε από κοινού για τα κοινά οράματα χωρίς απομόνωση στο όνομα της δύναμης, της εξουσίας, της προεδρίας.

akrat είπε...

καλημέρα

η ενότητα της αριστεράς είναι η δικήρυξη μιας απίστευτα παραπλανητικής φαινάκης...

Ή θα αλλάξεις τον κοσμο ή αν είναι κανείς υπέρ της κοινοβουλευτικής αριστεράς θα είσε αυτός που θα κυβερνήσεις ή θα πας με σοβαρές προυποθέσεις να συνκυβερνήσεις ....

ΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΕΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ...

γι αυτό κάθε αριστερός που ακούει φωνές και σειρήνες που το λεν ενώσου ενώσου ενώσου να κλείσει τα αυτιά του και να τους διαολοστείλει...

γιατί όσο ενώνονται ετερόκλητα πράγματα και γιγαντώνουν ΟΤΑΝ ΕΛΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΤΟΝΟΥΣ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΓΜΟ....

διαλέχτε κοινοβουλευτική αριστερά
στάλιν
τρότσκυ
μάο
κρατικοκαπιταλιστές
κλπ
κλπ
κλπ

τι να ενωθούμε για να χωρίσουμε??????????????????? ή για αστείο διασπαστήκαμε?? χάριν πλάκας παλαιά έγιναν όσα έγιναν????

και τι να πω στους λεγόμενους ανανεωτικούς??????

οι άνθρωποι στην χούντα διασπάστηκαν στις πλέον σκληρές συνθήκες ... για να ενωθούν με κάτι ακατάληπτους τύπους στο ΣΥΡΙΖΑ??????????

για την αξιοπρέπειά τους ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ....

αλλοίμονο σε όσους έσπειραν όνειρα....

αυτούς πάρτε με τις λεμονόκουπες...

όχι δηλαδή ότι με νοιάζει αλλά λέμε....

ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΟΜΩς ΠΟΥ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΛΙΒΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΨΕΥΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΤΑΞΑΝ...

Νοσφεράτος είπε...

θελω την βοηθεια σου για να φτιαξω το Μπλογκ μου σανν το δικο σου

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι όμως, akrat, συμφωνώ μαζί σου απόλυτα.

Νοσφεράτε, να ψάξω να βρω κανένα καλό template...

Ανώνυμος είπε...

Τάζει,τάζει, Νοσφεράτε, ο Δείμος!

...αλλά στο περίμενε μ'έχει, ακόμη:))

Ανώνυμος είπε...

Δείμο, παραχωρώ την προτεραιότητά μου στον φίλο Νοσφεράτο.

Να βοηθάς τους συνανθρώπους σου.

Αλλιώς, στο λέω, θα πάρω το 15% από όσους ψήφισαν Πασοκ στις τελευταίες εκλογές..:)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, βρήκα κάποια ωραία. Μη μου το πολυ λες, μπορεί να σηκωθείς καμιά μέρα και να δεις ένα άλλο blog...

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα ξέρω τι μου ξημερώνει, δηλαδή.
:)

ShareThis