Νεοφιλελεύθερο εκπαιδευτικό μοντέλο: συνενώσεις σχολικών μονάδων

Ξεκίνησε προ ημερών η πολυαναμενόμενη δημόσια διαβούλευση για τις Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων, στην οποία περιέργως διακρίνω μια ενοχλητική μετανεωτερική αντίληψη για την οικονομία στην παιδεία. Από τα δισ που θα κατέληγαν σε Υγεία και Παιδεία, φτάσαμε στον εκπαιδευτικό Καλλικράτη. Και αν ο Καλλικράτης είναι προοδευτικός κι αναγκαίος/απαίτηση των αυτοδιοικητικών, δεν ισχύει κάτι τέτοιο για την εκπαίδευση.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι όμως να τονίσουμε ότι το Υπουργείο αυτή τη φορά δεν επέλεξε να ρωτήσει αν επιθυμείται η συνένωση. Θεωρούνται a priori αναγκαίες οι συνενώσεις και άρα απλά αναζητούνται επιπλέον επιχειρήματα.  
Τα σχολεία δεν πρέπει να συγχωνευτούν, επειδή ακριβώς αντικατοπτρίζουν όχι απλά τη χιλιοειπωμένη κοινωνική ανάγκη μάθησης, αλλά και εκείνη της γεωγραφικής κατανομής. Μάλιστα αυτό γίνεται φανερό αν σκεφτούμε τα σχολεία της υπαίθρου που απέχουν μεταξύ τους πολλά χιλιόμετρα.
Βέβαια στο κείμενο της διαβούλευσης (μία αηδία, 2 μόλις σελίδων για τόσο μεγάλο ζήτημα) αναφέρεται ότι τον πρώτο λόγο θα τον έχουν οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. Ας διατηρήσουμε τις επιφυλάξεις μας. Ποτέ ως τώρα καμία κυβέρνηση -κι ούτε και τούτη όπως αποδεικνύεται- δεν έχει δείξει εμπιστοσύνη στις προτάσεις των αυτοδιοικητικών αρχών, που βιώνουν τα προβλήματα. Ας ακούσουν κάποτε τη φωνή της Τοπικής 
Αυτοδιοίκησης, που συνεχίζει να μένει στην πολιτική εγκατάλειψη. Ας πούμε όμως και τούτο: αν τεθεί το δίλημμα σε αυτοδιοικητικές αρχές, φτωχών περιοχών, να συνενώσουν τα σχολεία αλλιώς θα πρέπει να χτίσουν άλλα (καθώς κρίνονται ακατάλληλα τα υπάρχοντα) ή ξοδεύουν τα πενιχρά κρατικά έσοδα που τους αποδίδονται σε επισκευές, εκείνες τις θα κάνουν; Μπροστά σε τέτοιο εκβιαστικό δίλημμα, δε θα συμφωνήσουν;
Φυσικά υπάρχουν λύσεις (αδιαφορώ για τα κριτήρια που ήδη θέτει το υπουργείο, γιατί στην πράξη δε θα εφαρμοστούν αν επιλεγεί η συνένωση). Λεωφορεία ναυλωμένα, ταξί, γονείς-οδηγοί θα επιστρατευτούν για να καλύψουν αρχικά τα προβλήματα μεταφοράς των μαθητών. Ωστόσο, κατά τη γνώμη του γράφοντος το πρόβλημα είναι αλλού.
Οι συνενώνεις δε θα μειώσουν δαπάνες λειτουργικές. Αντίθετα, θα περιορίσουν την επιθυμία των μαθητών να συνεχίσουν το σχολείο. Ήδη το φαινόμενο παρατηρείται σε δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην ύπαιθρο. Και ιστορικά και κοινωνιολογικά έχει αναφανεί ότι όσο μακρύτερα είναι το σχολείο από το σπίτι του μαθητή, τόσο μειώνεται η επιθυμία του να φοιτά.
Η καθημερινή κούραση, το πρωινό -στρατιωτικού τύπου- εγερτήριο αποθαρρύνουν τη συνέχιση των σπουδών στο λύκειο. Και αυτό επιτευχθεί με τι κόστος, τελικά;  Ήδη οι μαθητές μας μισούν το σχολείο (δέστε και εδώ), ήδη ταλαιπωρούνται και βασανίζονται από τη στειρότητα, τη βαθμοθηρία και τον αγχωτικό ανταγωνισμό που κυριαρχούν στο ελληνικά μεσοεκπαιδευτικά ιδρύματα. Το δημοτικό και το Γυμνάσιο είναι υποχρεωτικά κι ως εκ τούτου όλοι θα πηγαίνουν. Αλλά το λύκειο; Και τούτη την εικόνα ας τη μεταφέρουμε στην ελληνική ύπαιθρο, με τόσες ιδιαιτερότητες να τη διακρίνουν, με γονείς χαμηλού μορφωτικού επιπέδου (που δεν μπορούν να βοηθήσουν, σε ένα χώρο που αδιαφορεί για τη μόρφωση ή που αυτή οδηγεί τελικά στην ανεργία κλπ).
Και δε θα μου φανεί παράξενο, αν αρχίσουμε να βλέπουμε μετακινήσεις μαθητών και μόνιμη εγκατάστασή τους σε αστικά κέντρα ή πρωτεύουσες καλλικράτειων δήμων που έχουν λύκεια κλπ. Κάτι σαν αυτό που γινόταν το ’60 και το ’70. Τελικός στόχος όμως, όπως φαίνεται, είναι να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών που θα φτάνουν στο λύκειο (όχι με εξετάσεις, αλλά με κριτήριο ουσιαστικά τη γεωγραφία της κατοικίας των γονέων και το τοπικό κλίμα) και κατά συνέπεια και στο πανεπιστήμιο.
οι πίνακες είναι του Lyamkin Alexander
διαβάστε και το αγανακτισμένο σχετικό post του Θανάση

28 έκριναν :

thinks είπε...

Αγαπητέ Δήμο, καλά όλα αυτά, και όπως τις περισσότερες φορές συμφωνούμε, αλλά η αλήθεια είναι πως και μια Ρολς Ρόϋς δεν πάει με νερωμένη βενζίνη, και, απ’ ότι καταλαβαίνω (από το ’76 που τελείωσα στην Αθήνα), η παιδεία πάσχει από ύλη, βιβλία, και δασκάλους. Άρα, όπως και όποιος και να οργανώσει το σύστημα, με βιβλία της συμφοράς, αγράμματους δασκάλους και ύλη που αλλάζει με κάθε καινούργιο γελωτοποιό που κάθεται σε ένα γραφείο… τα πράγματα είναι δύσκολα, και ελπίζω να κάνω λάθος.

Leo Kastanas είπε...

Δήμο νομίζω πως έχεις δίκιο, αν και δεν έχω την εμπειρία της επαρχίας. Δεν ξέρω αν το μονοθέσιο ή διθέσιο δημοτικό του χωριού δίνει καλύτερη εκπαίδευση από το πλήρες σχολείο της κωμόπολης. Σίγουρα όμως η ψυχολογία της μετακίνησης είναι αρνητική

Ανώνυμος είπε...

Απλές και αυτονόητες οι απόψεις σου, Δείμο.

Αλλά εξαιρετικά σοβαρές, καταλυτικές και ρεαλιστικές.

Έχεις δίκιο, δίχως άλλο.

Υ.Γ.
Καλή χρονιά!
λίγο αργοπορημένα, αλλά..
:)

Hades είπε...

Όσο διορίζονται υπάλληλοι στην Βουλή, δεν χρειαζόμαστε σχολεία και νοσοκομεία: ας συγχωνευθούν όλα.

Όσον αφορά τα παιδιά, ο λόγος που μισούν το σχολείο είναι ότι χρειάζονται και λίγη ξεκούραση. Όταν όλα τα απογεύματα είναι τίγκα στα επί πληρωμή φροντιστήρια, πότε θα βρούν ελεύθερο χρόνο; Μα φυσικά στο σχολείο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

thinks, δεν ξέρω αν οι δάσκαλοι είναι αγράμματοι (αν και χρειάζονται τακτικότατες επιμορφώσεις), αλλά τα βιβλία και το όλο σύστημα είναι σίγουρα απαρχαιωμένα. Το σχολείο πρέπει να αλλάξει, να πάψει να λειτουργεί κομφορμιστικά, εξετασιοκεντρικά με στειρότητα στη μετάδοση γνώσεων και ανικανότητα ανάπτυξης κριτικής δεξιότητας. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε συνενώσεις.

Πολλά σχολεία, βέβαια, υπολειτουργούν. Αντί να τα βελτιώσουμε, εμείς αποφασίζουμε να τα κλείσουμε;

Leo, κι εγώ για τη λογική του μονοθέσιο ή τριθεσιου σχολείου διατηρώ επιφυλάξεις. Αλλά αν αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό, κρίνεται ως παιδαγωγική η καθημερινή -τόσο κουραστική σε τρυφερές ηλικίες- μεταφορά των παιδιών για χιλιόμετρα μακριά;

Σπίθα, το γνωρίζω ότι λέω το αυτονόητο. Αλλά μερικές φορές όχι απλά πρέπει να το λέμε, αλλά ακόμα και να το φωνάζουμε. Ανταποδίδω τις ευχές (να τα πούμε κάποια φορά).

ο δείμος του πολίτη είπε...

Hades, δε διαφωνούμε καθόλου. Και θα έλεγα ότι δε φταίει μόνο η παραπαιδεία (που σε κάποιο βαθμό ή έντασή της είναι και γονεϊκή ευθύνη, ως επένδυση), αλλά και το ίδιο το σχολείο που φορτώνει σε υπερβολικό βαθμό με στατική και στείρα γνώση τα παιδιά.

Αντί, λοιπόν, να κάνουμε το σχολείο πιο ευχάριστο, πιο παιδικό, εμείς το κλείνουμε...

Ανώνυμος είπε...

Δείμο, η παιδεία σε τούτη τη χώρα έπασχε και πάσχει σε πολλά σημεία. Και τώρα, αντί να αποκεντρωθεί, συγκεντρώνεται σε τάξεις των 30 και πλέον μαθητών που ο δάσκαλος δεινοπαθεί να επιβάλλει την παρουσία του. Δυστυχώς, όπως αναφέρεις και στην απάντησή σου στον thinks, το σχολείο λειτουργεί με στόχο πάντα κάποιες εξετάσεις και το μόνο που προάγει σε τελική ανάλυση, είναι το άγχος. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει εκ βάθρων το σύστημα και να γίνει άξιο των ανθρώπων αυτής της χώρας.

geokalp είπε...

δεν είχα σκεφτεί ότι ο στόχος είναι να σταματήσουν να πηγαίνουν σχολείο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τελευταίε, δυστυχώς όσο πάμε η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Και φυσικά επιχειρήματα υπάρχουν πολλά, αλλά και οι ανάγκες των μαθητών.

geokalp, δε μίλησα για σχολείο. Είπαμε ότι το δημοτικό και το γυμνάσιο είναι υποχρεωτικά. Όχι όμως και το λύκειο ή το πανεπιστήμιο. Λιγότεροι στο λύκειο κι ακόμα λιγότεροι στο πανεπιστήμιο.

Θανασης Ξ. είπε...

Πες τα βρε Δήμο ! Το έκανα ήδη link...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θανάση, όσο και να το φωνάζουμε, τελικά μένουμε μόνοι μας. Τά 'πα και στη διαβούλευση, αλλά τι να το κάνεις; Τουλάχιστον θα έχουμε τη συνείδησή μας ότι παλεύουμε να γνωστοποιήσουμε μία άλλη θέση, διαφορετική άποψη, σε άλλους πολίτες.

Θανασης Ξ. είπε...

Καμιά φορά, Δήμο, αναρωτιέμαι κι εγώ, μήπως τα παραλέω. Μήπως εγώ κάνω το λάθος κι οι άλλοι έχουν δίκιο. Όμως το κείμενό σου, ήλθε στη συγκεκριμένη περίπτωση να επιβεβαιώσει πως ορθώς οργίστηκα. Στις 'διαβουλεύσεις' προσωπικά έχω να γράψω απ' το φορολογικό. Που ήταν κι εκείνο μια απογοήτευση...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θανάση, ξέρεις κάτι; Σε όλες τις διαβουλεύσεις για θέμα που με αφορούν/γνωρίζω έχω πάρει μέρος. Το δικαίωμα να μιλάω και να κρίνω/προτείνω δε θα μου το αφαιρέσει κανείς. Δεν το επιτρέπω, ακόμα κι αν δε μ' ακούν θα μιλάω μόνος. Όλο και κάποιος "τρελός' (καλή ώρα) θα ακούσει.

Caesar είπε...

Εαν τώρα προστίθεται το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης, δεν μπορούμε να φανταστούμε αν θα είναι θετικές οι εξελίξεις. Προβληματική θαρρώ όμως πως ήταν και μεχρι τουδε η εκπαίδευση δείμο.
Α, και δεν τολμώ να σκεφθώ καν για την Παιδεία, το "απόσταγμα" της εκπαίδευσης...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καίσαρα, η εκπαίδευση είναι όντως προβληματική. Το έχουμε διαπιστώσει πολλάκις κι έχουμε πολλές φορές κάνεις σχετικές προτάσεις. Δε φταίει φυσικά μόνο η υποχρηματοδότηση, αλλά η όλη λογική που τη διακρίνει. Απλά κάποιοι αποφασίζουν ότι συγχωνεύοντας σχολεία θα βελτιώσουν την κατάσταση...

Ανώνυμος είπε...

Αν νομιζετε, ιδιαιτερα οι εκπαιδευτικοι, οτι τα προβληματα της παιδειας θα λυθουν με τη συμμετοχη σας η μη στις διαβουλευσεις και ολες τις αλλες επικοινωνιακες/ηλεκτρονικες, δηθεν νεωτεριστικες πρωτοβουλιες αυτης της κυβερνησης, μαλλον κανετε λαθος.
Τα οποια προβληματα που αφορουν τη χωρα και τις οποιες κοινωνικες ταξεις η ομαδες, λυνονται μονο με ζ ω ν τ α ν ο υ ς αγωνες. Και οι εκπαιδευτικοι, ως εκ του ρολου των π α ι δ α γ ω γ ο ι, θα επρεπε ηδη, προ πολλου, να ειναι οι μπροσταρηδες αυτων των αγωνων.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανώνυμε, προφανώς έρχεσαι για πρώτη φορά εδώ μέσα... Κανείς δεν είπε ότι τα προβλήματα έτσι, όπως καταγράφεις τη θέση μου. Ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών είναι ακόμα σε στάση χλιαρής σιωπής. Πιο έντονο είναι όμως το πρόβλημα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς οι Δημοτικές Αρχές δεν έχουν βγάλει ακόμα άχνα.

diva είπε...

Το θέμα της μεταφοράς των παιδιών στα σχολεία , ήδη στην υπάρχουσα κατάσταση, είναι ένα πονεμένο θέμα που καμία κυβέρνηση δε μπόρεσε να επιλύσει [πριν σκεφτείτε τις ναυλώσεις που αργοπορούν να πληρωθούν, λάβετε υπόψη σας και τους δρόμους διότι εγώ έχω φρέσκο παράδειγμα λεωφορείου που με παγετό ήταν αδύνατο να παραλάβει παιδιά από χωριό].
Αντί να λύνουν τα προβλήματα, ένα ένα από κάτω, από τη βάση προς τα πάνω προσπαθούν να εντυπωσιάσουν μαρκετίστικα με τραγικές συνέπειες στην καθημερινότητα των ανθρώπων και κάνουν μουχαμπέτι [=διαβούλευση] για απολύτως ουτοπικές καταστάσεις [οι οποίες τελικά αποδεικνύουν περίτρανα πόση άγνοια έχουν για την κατάσταση της εκπαίδευσης στη χώρα].

Sotiris K. είπε...

Η πρώτη σκέψη που κάνει ένας τεχνοκράτης οικονομολόγος είναι ότι οι συνενώσεις των σχολικών μονάδων θα μειώσουν το κόστος παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών, και φυσικά της σπατάλης πόρων. Ταυτόχρονα απελευθερώνουν οικονομικούς πόρους, οι οποίοι θα μπορούσε να επενδυθούν περισσότερο παραγωγικά και να βελτιώσουν την οικονομία.
Επομένως καλώς γίνονται οι συνενώσεις.

Η δεύτερη σκέψη που οφείλει να κάνει ο καλός τεχνοκράτης είναι να επινοήσει έναν μηχανισμό αντικειμενικής αξιολόγησης αυτής της ενέργειας -της συνένωσης των σχολείων.
Τι θα χρειαστεί γι αυτό; Μα πρώτα από όλα να αποσαφηνίσει τον σκοπό της ύπαρξης του σχολείου, μετά τη σκοπιμότητα της διάταξης των δυνάμεων που θα υλοποιήσουν τον σκοπό και φυσικά να βρει πόρους να υλοποιήσει όλα αυτά.

Κοντολογίς να σχεδιάσει μια εκπαιδευτική πολιτική ξεκινώντας από τα θεμέλια, ήτοι τον ορισμό του σκοπού της εκπαίδευσης.
(Μονότονος έχω καταντήσει, το ξέρω, αλλά ...)
Μα θα ανακαλύψει την Αμερική και πάλι;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ, γιατί τελικά οι ...Αμερικές είναι πολλές.

Η εκπαίδευση είναι εργαλείο, εργαλείο -δεν είναι το μόνο- για να επιτευχθούν στόχοι και να πραγματωθεί ο σκοπός.
Το πού πώς και από ποιους θα γίνει η εκπαίδευση, δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο του σκοπού.
Επομένως, αν θέλει κανείς να συζητήσει σοβαρά, θα πρέπει να ανοίξει σε εκείνο το επίπεδο τον διάλογο.
Στην πλήρη μορφοποίηση του Σκοπού της Εκπαίδευσης.

Εκπαιδεύομαι στο σχολείο ή σε κάτι, δεν σημαίνει -για εμένα τουλάχιστον- "αποκτώ το διαβατήριο για την πλήρη κατάκτηση της Παιδείας".

Τον όρο δε Παιδεία τον αντιλαμβάνομαι ως περιέχοντα όλα τα "άνθη" που καλλιεργούνται μέσα και έξω από τις κοινωνικές λειτουργίες του ανθρώπου και ορίζον τόσο αυτόν όσο και την κοινωνία μέσα στην οποία λειτουργεί.

Όσο δεν γίνεται τα παραπάνω, τόσο οι συζητήσεις και οι παρεπόμενες συγκρούσεις, θα εκδηλώνονται χωρίς αποτέλεσμα, αφού λείπει ο λόγος που τις προκαλεί, ή για να ακριβολογώ, επειδή ο καθένας έχει διαφορετικό λόγο να τις προκαλεί, ανάλογα με τους σκοπούς που έχει αντιληφθεί ή επιθυμεί!!!

Όχι, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό που πάει να γίνει με τις συνενώσεις των σχολείων, κυρίως δεν μπορώ να αξιολογήσω τα αποτελέσματά του, αφού ουδείς συζητάει ευθέως για τον Σκοπό, άρα δεν έχω μέτρο να αξιολογήσω..

Μου επιτρέπετε όμως δυο μικρές εξειδικεύσεις;
1.Λέμε, τα μικρά παιδάκια θα ταλαιπωρούνται να κινηθούν από μια περιοχή σε μια άλλη στα χωριά τους..Σωστό. Τα μικρά παιδάκια του λεκανοπεδίου που οι γονείς τους τα στέλνουν σε ιδιωτικά στα βόρεια προάστια, ενώ κατοικούν στα νότια, γιατί, σαν εργαζόμενοι, δεν έχουν άλλο τρόπο να τα απασχολήσουν εκτός μαθημάτων (Ούτε και λειτουργεί σοβαρά το ολοήμερο δημόσιο σχολείο..) δεν αντιμετωπίζουν, χρόνια τώρα αυτό το πρόβλημα;

2.Οι εκπαιδευτικοί που έχουν καταφέρει να έχουν στήσει λυκειακές τάξεις στο κέντρο της πόλης, ενώ γύρω γύρω λειτουργούν πλήρη Λύκεια θα πρέπει να επιμένουν σε αυτές τις λειτουργίες;

ο δείμος του πολίτη είπε...

diVa, έχεις απόλυτο δίκιο. Ειδικά στην ύπαιθρο το πρόβλημα είναι τεράστιο παρά τις σημαντικές βελτιώσεις του οδικού δικτύου ή τον οχημάτων. Το κόστος είναι μεγάλο και η ταλαιπωρία ακόμα πιο μεγάλη. Αν θέλουμε ας δούμε τα μεταφορικά ως χαμένες εργατοώρες που δεν πληρώνονται => ως πότε θα δουλεύει κάποιος όταν δεν έχει απολαβές ορατές;

Σωτήρη, και στις τελικές σου επισημάνσεις έχεις δίκιο απόλυτο. Βέβαια το σχολείο δεν είναι παιδοφυλακτήριο (δε με νοιάζουν καθόλου μα καθόλου οι γονείς), αλλά η ταλαιπωρία είναι μεγάλη.

Στα τεχνοκρατικά που βάζεις, εγώ προτείνω να συνυπολογίσουμε σε χρήματα τις ώρες που τα παιδιά θα χάνουν με τα μεταφορικά. Ας πάρουμε ως κριτήριο οικονομικό το 1/2 της εργατοώρας του ανειδίκευτου (33,28 €/8/2=2,08 € το παιδί για κάθε χαμένη ώρα ήτοι 45,76 € ο μαθητής το μήνα εφόσον χάνει μόνο μία ώρα στο πηγαινέλα). Σε αυτό το κόστος πρέπει να προσθέσουμε το κόστος συντήρησης και μεταφοράς του οχήματος (ενδεικτικά σημειώνω ότι ένα κανονικό λεωφορείο νοικιάζεται περίπου 230-300 € τη μέρα).

Τελικά μήπως το ετήσιο κόστος είναι μεγαλύτερο από τη συντήρηση των σχολείων;

Sotiris K. είπε...

Για να είμαι ειλικρινής, παρόλο που είμαι οικονομολόγος, ουδόλως με ενδιαφέρει να κοστολογήσω τη λειτουργία των σχολείων με κριτήριο λογιστικό.

Κατά την γνώμη μου, η ουσία βρίσκεται στη σχέση κόστους προς κοινωνική προσφορά, και για αυτό ζητάω να γίνει συζήτηση για τον ΣΚΟΠΟ του σχολείου, ώστε να φανεί ποια είναι η κοινωνική του προσφορά και να εξαχθεί τελικώς ο δείκτης.
Αυτός, κατά τη γνώμη μου, είναι που θα μας επιτρέψει να αποφανθούμε για τη χρησιμότητα της άλφα ή της βήτα επιλογής..
Στα καθαρά λογιστικά, μπορεί κανείς εύκολα να βγάλει όποιο συμπέρασμα θέλει.
Κατά τη γνώμη μου, όταν μιλάμε για τα θέματα της εκπαίδευσης, το τρέχον λογιστικό κόστος από μόνον του, δεν έχει καμιά αξία, αφού η εκπαίδευση, δεν αφορά στο παρόν, αλλά στο μέλλον..

Ανώνυμος είπε...

Εχω ελθει κι αλλες, ελαχιστες φορες. Δεν ειμαι εκπαιδευτικος κι ετσι δεν υπεισερχομαι σε εξειδικετμενα θεματα. Ομως τουτη τη φορα παρακινηθηκα σε σχολιο, διαβαζοντας σε απαντηση σας σε αλλο σχολιο οτι εχετε λαβει μερος στις διαβουλευσεις. Κι επειδη, για μενα, ολες αυτες οι πρωτοβουλιες - για οποιο θεμα - δεν ειναι τιποτα αλλα απο επικοινωνιακα τρυκ - γι' αυτο και τους απεδωσα αυτους τους χαρακτηρισμους, νομιζω οι εκπαιδευτικοι - θεωρωντας οτι αποτελουν την, κατ' εξοχην εγγραμματων (μορφωμενων;) ομαδα, θα επρεπε, πρωτοι αυτοι, να τις εχουν καταγγειλει δημοσια. Πολυ περισσοτερο να μην συμμετεχουν σ' αυτες, γιατι η συμμετοχη τους, τις "νομιμοποιει" ενωπιον των λιγοτερο εγγραμματων(αμορφωτων;) και προσφερει το αλλοθι, στους εμπνευστες τους, για τη συνεχιση τους και μεσω αυτων την κορο'ι'δια του κοσμου!
Αυτα, αγαπητε δασκαλε!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σωτήρη, σαφώς και και το κοινωνικό όφελος δεν κοστολογείται. Ειδικά η παιδεία αποτελεί επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο κι ως εκ τούτου είναι προεξάρχουσα κάθε κοινωνικής επένδυσης, σημαντικότερη κι από την υγεία (αφού πχ με την κατάλληλη παιδεία διασφαλίζεται και η υγεία).

Εγώ στο σχόλιό μου, απλά μπήκα στη δική τους λογική κι έτσι έκανα μία εντελώς νεοφιλελεύθερη οικονομίστικη προσέγγιση.

Ανώνυμε, δε διαφωνώ επί της ουσίας (το ύφος λίγο με έκανε...). Δε διαφωνούμε επί της ουσίας. Σίγουρα αυτό που μετράει είναι η ενεργός δράση κι όχι οι διαβουλεύσεις. Ωστόσο, και αυτές επιτελούν το δικό τους μικροστό κομμάτι.

Τουλάχιστον προσωπικά μπορώ να πω αρκετά για την ενεργό μου δράση στα κοινά, τόσα χρόνια πια.

Ανώνυμος είπε...

Διαβουλευση, ναι! Αλλα τι διαβουλευση; Διαβουλευση ζωντανη, προσωπο με προσωπο, διαλογο. Οπου οι παρευρισομενοι στο ιδιο τραπεζι με την εξουσια, θα εκφραζουν την κοινη συνισταμενη των αποψεων των εντολοδοχων τους! Κι αυτο, για την εξευρεση του καλυτερου "κοινου τοπου". Οχι διαβουλευση εικονικη μεσω διαδικτυου/εικονικης πραγματικοτητας. Οπου ο πασα ενας εκφραζει τη προσωπικη του αποψη, το μακρυ και το κοντο του, βγαζει τα απωθημενα του η ικανοποιει τη ματαιοδοξια του, ονειρευομενος οτι ζει στην εποχη της αθηνα'ι'κης αμεσης δημοκρατιας των 30000 ελευθερων αθηναιων. (συνεχ.)

Ανώνυμος είπε...

Αυτο μπορουν να το κανουν ολοι, αν θελουν, απο την ιστοσελιδα του ο καθενας η εντυπα.
Αλλα ξερεις τι μ' ενοχλει περισσοτερο δασκαλε; Οτι, οι εκπαιδευτικοι σημερα, στη πλειονοτητα τους, καλωσορισαν αυτη τη κυβερνητικη εικονικη/ηλεκτρονικη διαβουλευση και ξεχασαν τον πραγματικο ρολο τους. Ετσι μπορουν να"μιλουν" ανεξοδα - καθε μερα απεργιας στοιχιζει και οι καιροι δυσκολοι - σε ωτα, εκ των προτερων γνωστο, μη ακουοντων.
Ενω μεχρι τωρα, τις "απεργιες" και τις διαδηλωσεις τις ειχαν για "ψωμοτυρι" οπου κι αν ανηκαν.
Και ουτε καν τη συμπαρασταση τους, στις, οποιου ειδους, διαμαρτυριες αλλων κλαδων εδειξαν. Φοβουμαι οτι θα μεινουν, στο τελος, μονοι τους. Κι ευχομαι, τουλαχιστον, να μη χασουν και την εμπιστοσυνη των μαθητων τους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δηλαδή, ανώνυμε, εσύ πιστεύεις ότι είναι εύκολο να επιτευχθεί ένας τέτοιος διάλογος σε πρόσωπο με πρόσωπο; Ο κάθε υπουργός πόσους μπορεί να βλέπει μέρα; Και σε πόσα μέρη της χώρας; Είναι εύκολες κι ανέξοδες η ατάκες περί αθηναϊκής δημοκρατίας (χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη καμία ιστορική και γεωπληθυσμιακή συγκυρία).

Το διαδίκτυο είναι μέσο επικοινωνίας. όπως και το τηλέφωνο. Τι βγάζει και τι γράφει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Κι ούτε καν με απασχολεί. Και φυσικά δεν πρόκειται να κάτσω να δικαιολογήσω το ρόλο των εκπαιδευτικών συνδικάτων. Ούτε να με νοιάζει. Αν ήμουν διορισμένος πολύ απλά θα πάλευα για κάτι άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Nομιζα οτι ημουν σαφης στη διατυπωση. Δεν εννοουσα διαλογο προσωπο με προσωπο, απο τη μια μερια με τους αρμοδιους που βρισκονται στην εξουσια κι ασκουν πολιτικη και, απο την αλλη ο καθε εκπαιδευτικος η αλλος εργαζομενος, καθενας χωριστα. Ο καθε μορφης διαλογος με σκοπο την εξευρεση κοινου τοπου ειναι δυσκολος.
Παντως, ο δικος μας διαλογος ειχε, τουλαχιστον, ενδιαφερον. Δι ο και σε ευχαριστω!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν κατάλαβα, όντως, τι εννοούσες. Ένας ουσιαστικός διάλογος είναι δύσκολος γιατί απαιτεί υποχωρήσεις και σε τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζουμε ότι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις είναι σπάνιες. Επίσης όμως πόσο μπορείς να υποχωρήσεις απέναντι σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που διαλύουν ουσιαστικά τη δημόσια παιδεία; Και το θέμα είναι υπάρχουν προτάσεις (παλαιότερα είχα γράψει αυτό το δοκίμιο/μελέτη).

ShareThis