Άτιτλο

Ένα στρατόπεδο έγινε το νησί,

σημαίες δειλά ξαπλώνουν χάμω

στη με βια χωρισμένη γαία[1]

προδοσίες κι εισβολές

κρύβοντας στη μνήμη.

Το χώμα κόκκινο και γαλάζιο αντάμα

πράσινο το σύνορο ανάμεσώ τους.

Από τα γενέθλια χώματα οι αδελφοί εφύγαν,

γιοι μαυροφορεμένων γυναικών

ποτίζουν το χώμα το μαρτυρικό,

το νότο ατενίζουν που κλειστήκαν οι δικοί

κι εκείνοι στο βορρά βυθίζουν το βλέμμα

απλώνουν στη γης π’ αγάπησαν τους καημούς.

Τίτλος δε χωρά στου ξεριζωμού το μαύρο ποίμα.

_____________________________

Το ποίημα αφιερώνεται στον (μη Κύπριο) ποιητή κι ανθολόγο Κωνσταντίνο Κοκολογιάννη που ζει κι εργάζεται στην Κύπρο

Το ποίημα φυσικά αναφέρεται στην κυπριακή τραγωδία. Μαζί με τούτο το ποίημα μπορείτε να διαβάστε και το Κυπριακά.

---

[1] Η σολωμική λέξη βια έρχεται ως θυμίσει τον κοινό Εθνικό Ύμνο των δύο ξεχωριστών χωρών. Με τη γαία στον ίδιο στίχο γεννούν μία ιδιόρυθμη χασμωδία που τις συνδέει μεταξύ τους σε μία Γη της Βίας.

flying brain