εξόριστη κοινότητα

Ευχές ακούγονται καλής χρονιάς,

ειρωνεία στάζουν

τις τσάντες τις ασήκωτες

μουσκεύουν.

Πρόσωπα γεμάτα σκιές,

χαμόγελα πρησμένα

στολίζουν μάτια κενά

δίχως φρεσκάδα, χαμένη αισιοδοξία.

Εξόριστος Εμπεδοκλής σε μία παιδεία

που ορίζει η αυθεντία

της λιτότητας του λόγου

διδακτικής εθνοσωτήριων προσκυνημάτων,

διδάσκει αξιοπρέπεια σε παιδιά

δίχως φρεσκάδας λάμψη στα μάτια.

Επαίτης συνωστίζεται για μία καραβάνα[1],

στα μάτια μαύρα[2]

(έμαθαν βιωματικά την πολιορκία),

ψίχουλα χαρίζει

χαμόγελο να κλέψει ανταμοιβή[3].

Σιωπηλά σχολειά

γυμνά,

χαμένο οξυγόνο μάθησης

κλεμμένη ζωντάνια,

έθαψαν την αθωότητα.

Μυαλά γεμίζουν λάσπη

δεμένα με αλυσίδες ατσάλινης στειρότητας[4]

στο σκλαβοπάζαρο σέρνονται της αγοράς

σουρωμένα με νοθευμένες ιδέες εθνικής υπερηφάνειας

με  πόδια παγωμένα,

μιας χαλύβδινης μπάλας εξαρτήματα.

Ο Ισαάκ και η Ιφιγένεια γλίτωσαν. Αυτά όχι.

______________________________

Όπως γίνεται φανερό το ποίημα αναφέρεται χωρίς ιδιαίτερους συμβολισμούς στο σχολείο εν μέσω κρίσης. Ο τίτλος αναφέρεται στη σχολική κοινότητα, αφού εκπαιδευτικοί και μαθητές βιώνουν ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις. 
Η λιτότητα του λόγου είναι το καλύτερο μέσο για να αποτυπωθεί η γύμνια μίας πολιτικής που παραδίδει το μέλλον (εκείνο που όλοι επικαλούνται) της κοινωνίας θυσία στο βωμό των περικοπών. Το συναίσθημα βαρύ και απαισιόδοξο.

---

[1] Ο στίχος αφορά την εγκύκλιο του Υπουργού παιδείας ότι οι δάσκαλοι μετά τις περικοπές μπορούν να σιτίζονται (όπως οι άστεγοι στις εκκλησίες) στις Λέσχες Αξιωματικών.

[2] Αναφορά στο σολωμικό στίχο από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους (Α΄ και Β΄ Σχεδίασμα) όπου τα μάτια των παιδιών είναι μαύρα από την πείνα κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου.

[3] Ο στίχος αφορά στα χρήματα που συχνά δίνουν δάσκαλοι σε μαθητές άπορων οικογενειών για να φάνε κάτι στο σχολείο και να μη λιποθυμήσουν.

[4] Αναφορά στην κριτική που δέχεται το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα ότι παρέχει μία καθόλα στείρα παιδεία, χωρίς να καλλιεργεί την αναζήτηση, την έρευνα και τη διαθεματική γνώση (όπως τούτα θίγονται και σε στίχους νωρίτερα).