η κορυφή του παγόβουνου

Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή θα δούμε ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου έκανε ότι θα έκανε ένας διεφθαρμένος υπουργός που δε δίνει δεκάρα για το λαό (παρά το γεγονός ότι εμφανίστηκε επικοινωνιακά ως ο άφθαρτος πολιτικός που κατήγγειλε τη διαφθορά στη χώρα). Tο άλλο χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι η γνωστή αλαζονεία των εγχώριων πολιτικών, καθώς και η αμετανόητη συμπεριφορά τους... Η αλαζονεία που δίνει η εξουσία και τυφλώνει αυτοκαστροφικά και τον πιο εύστροφο άνδρα;

Στην υπόθεση αυτή εξ αρχής εντοπίστηκαν ύποπτοι και παιδαριώδεις χειρισμοί. Τόσο ο Γ. Παπακωνσταντίνου, όσο και ο Ε. Βενιζέλος διαχειρίστηκαν την εν λόγω λίστα σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας. Τη μία την έκρυβαν, την άλλη την έχαναν, την τρίτη τη χώρεσαν σε κάποιο συρτάρι... Από κοντά και υψηλόβαθμοι υπηρεσιακοί παράγοντες.

Η απώλεια και η επανεμφάνιση μετά από χρόνια της λίστας, η προσθαφαίρεση ονομάτων, η δημοσιογραφική διακίνηση και κατόπιν οι κινήσεις της δικαστικής λειτουργίας σηματοδότησαν την προκλητική εύνοια προς τη μεγάλη και μεσαία φοροδιαφυγή την ώρα που η φτωχοποίηση ισοπεδώνει το λαό.

Και μέσα σε όλα τελευταία -το πιο προκλητικό- είναι η πολιτική διαχείριση του ζητήματος από τον Ε. Βενιζέλο, την τρικομματική συγκυβέρνηση και τα κατεστημένα ΜΜΕ. Ξαφνικά η όλη υπόθεση μετατράπηκε σε υπόθεση Παπακωνσταντίνου και δύο εξαδέλφων του.

Είναι τέτοια η βιασύνη και η ένταση κομμάτων και εκδοτικών συγκροτημάτων να φορτώσουν την υπόθεση αποκλειστικά στον πρώην υπουργό Οικονομικών, που προκαλεί σοβαρές υποψίες. Πρωτοσέλιδα που προεξοφλούν την ενοχή του Παπακωνσταντίνου και προεξοφλούν κάθε δικαστική έρευνα (θυμίζουμε ότι το δικαστήριο ενοχοποιεί κι όχι η αστυνομία ή άλλη εξεταστική επιτροπή), μοιάζουν να υποκρύπτουν πολιτική βεντέτα στο “σύστημα Παπανδρέου”. Η δε ακαριαία διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ (ειδικά οταν ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε επικαλεστεί οτι η λίστα είναι “προϊόν υποκλοπής” και τώρα ζητά την παραπομπή για “αλλοίωση επίσημου εγγράφου”), δείχνει την απελπισμένη αναζήτηση αποδιοπομπαίου τράγου.

Η όλη υπόθεση αποδεικνύει πασιφανώς πως αυτό το σύστημα είναι διεφθαρμένο όσο δεν πάει άλλο. Οι κυβερνήσεις του το ίδιο.

Η παρέα που κυβέρνησε-και εξακολουθεί να κυβερνά- τη χώρα δεν είχε ποτέ την παραμικρή πρόθεση να την εξυγειάνει, να τη μεταρρυθμίσει και οτιδήποτε άλλο κατά καιρους υποστηρίζει ότι επιδιώκει. Εχει στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ευρύτερης διαπλεκόμενης “οικογένειας” και των ισχυρών δανειστών.

Ο “διεφθαρμένος” Παπακωνσταντίνου ήταν αυτός που πήρε εξοντωτικά μέτρα ενάντια στη χώρα, για να τη «σώσει» από τη διαφθορά. Και πρέπει τώρα να υποθέσουμε ή πως ο ίδιος ως διαφθαρμένος έσβησε τα ονόματα της οικογένειάς του από τη λίστα, ή πως κάποιος άλλος το έκανε για να τον εξυπηρετήσει ή να τον ενοχοποιήσει.

Οι δημοσιογράφοι δεν έπαιξαν το ρόλο που έπρεπε για μια ακόμη φορά. Όχι μόνο δεν έκαναν την έρευνα που ήταν απαιτούμενη, αλλά δεν μετέφεραν καν το αποκαλυπτικό κλίμα που υπήρχε στην Επιτροπή της Βουλής όπου κατέθεσαν Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος. Το χειρότερο είναι πως αναπαρήγαγαν σενάρια και ονοματολογία για τη λίστα οδηγώντας πρακτικά στην συγκάλυψη.

Η λίστα Λαγκάρντ είναι η αποκορύφωση της συστημικής διαπλοκής της εθνικής πολιτικής ελίτ, του επιχειρηματικού κόσμου και των μίντια. Και ακόμα χειρότερα: η διαπλοκή και η απόκρυψη γίνεται μπροστά στα μάτια του λαού.

Στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αγωνιούν επειδή τυχούσες ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ θα ραγίσει έναν βασικό πυλώνα του συστήματος, θα ταλανίσει επικίνδυνα την κυβέρνηση αν μπει ο Βενιζέλος υπό έλεγχο -όπου σίγουρα θα προκύψουν πολιτικές ευθύνες.

Βέβαια, στο ΠΑΣΟΚ -όπως πάντα- αδιαφορούν πλήρως για το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Αδιαφορούν για την επιθυμία του λαού, για τα πάθη και τη φτώχεια... Αδιαφορούν για τη λαϊκή απίτηση για απονομή δικαιοσύνης και τιμωρίας της συστημικής διαφθοράς του δικομματισμού. Και η λίστα είναι μόνη η κορυφή του παγόβουνο ενώ ο Τιτανικός πλέει προς τα πάνω του...