η διάλυση του αυταρχισμού σε μία δημοσκόπηση

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει τούτη τη φορά η δημοσκόπηση της Public Issue. Αν και οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ποτέ άρτιες, αξίζει να δούμε μερικά κεντρικά ζητήματα που απασχόλησαν όλους μας, λίγο ή πολύ.

Εντυπωσιακή είναι η στάση των πολιτών για το ζήτημα της επιστράτευσης των απεργών του μετρό (ακόμα δεν είχαν επιστρατευτεί οι ναυτεργάτες). Και αυτό όπως φαίνεται δε βοήθησε ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε τη ΔΗΜΑΡ που πήραν αποστάσεις, αλλά όχι σθεναρή θέση απέναντι στην κυβέρνηση. Είναι εντυπωσιακό γιατί τόσες μέρες τα μίντια είχαν εξαπολύσει τρομακτικό πόλεμο κατά κάθε αντίδρασης.

Και ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η στάση που από το νόμο προάγει ως σημαντικότερη αξία τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν είναι απόλυτη η πλειοψηφία. Δηλαδή το φιλελεύθερο κήρυγμα περί ιερότητας του νόμου, έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Ο νόμος δεν είναι ιερός, αλλά τα δικαιώματα και η ελευθερία του πολίτη.

Παρά την τόση προπαγάνδα και παρά το γεγονός ότι οι μισοί Έλληνες ζουν στο λεκανοπέδιο, εντούτοις η δημοσκόπηση δείχνει ότι η πλειοψηφία διαφωνεί με την επιστράτευση. Και αυτό πρέπει να το θεωρήσουμε ως την απόλυτα ήττα του θατσερισμού και του δικαίου της πυγμής που έδειξε η κυβέρνηση. Εκεί δηλαδή που πήρε αέρα και θεώρησε ότι δικαιώνονται οι επιλογές της, βλέπουμε ότι οι περισσότεροι ερωτώμενοι ήταν αντίθετοι. Αναδείχθηκε ότι ο λαός εξακολουθεί να σκέφτεται με τη δική του κρίση, ακόμα και ενάντια στην επιχειρούμενη πλύση εγκεφάλου για το δίκιο και το άδικο, για τη σημασία του νόμου που δεν έχει κοινωνική έγκριση και τη θυσία των άλλων. Οι πολίτες αρνούνται να γίνουν υπήκοοι μιας κυβέρνησης που ορίζει νόμους αυτάρεσκα χωρίς τη δική τους -έστω έμμεση- βούληση ή συγκατάθεση. Και αυτό αποτελεί την πλήρη ήττα του αυταρχισμού.

Την ίδια στιγμή, όλος ο λαός αντιδρά σε ένα άδικο φορολογικό σύστημα (96%), ενώ μόλις ένα ποσοστό 9% δεν έχει χρησιμοποιήσει τις αποταμιεύσεις του για να ζήσει, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι οι υπόλοιποι ή τρώνε από τα έτοιμα ή δεν έχουν έτοιμα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση υπέρ των αλλαγών που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία (63%)., ποσοστό με αυξομειώσεις απαντάται σε όλα τα κόμματα. Βέβαια τη μερίδα του λεόντος (70% με 80% έχουν οι ψηφοφόροι της ελληνικής κυβερνητικής τρόικας) με ποσοστά κοντά στα 50% στα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ευλόγως βεβαίως 72% εκτιμά λάθος την κυβερνητική πολιτική (αν και το ποσοστό είναι πολύ μικρό κι αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς εξήχθη από το δημοσκόπο). Ομοίως είναι εντελώς απαισιόδοξοι όσον αφορά τα εργασιακά (80%). Σε ανάλογο κλίμα και η απαισιοδοξία για την ερχόμενη πενταετία, αφού η απαισιοδοξία έφτασε στα επίπεδα του 2012, παρά τη πυγμή και τις διαφημίσεις της κυβέρνησης... Και φυσικά τρεις στους τέσσερις (74%) είναι κατά του μνημονίου.

Οι ενέσεις αισιοδοξίας της κυβέρνησης δε φαίνεται να πιάνουν τόπο. Η ανάπτυξη αναγνωρίζεται πλέον από τους πολίτες ότι αποτελεί όχι απλά φενάκη, αλλά ένα ναρκωτικό που υπόσχεται ψεύτικο παράδεισο. Αν και προσπαθούν τόσο πολύ το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο να δείξουν ότι προχωράει η οικονομία σταθερά και καλά, εκείνοι που πρέπει να το δουν αποδεικνύεται ότι δεν το βλέπουν. Τα λόγια δε φέρνουν ανάπτυξη και οι υποσχέσεις δε φέρνουν καλύτερες μέρες, και ο λαός το βλέπει.

Η κυβέρνηση έχει διαρρήξει κάθε δεσμό με την κοινωνία. Μόνος τρόπος που κρατιέται ακόμα ζωντανή είναι ο αντιδημοκρατικός νόμος, η ενάντια σε κάθε προεκλογική και προγραμματική δέσμευση των δύο συνιστωσών της ΝΔ και η προπαγάνδα των μέσων επικοινωνίας (που περιορίζεται αισθητά, αν και είναι δυναμική σε κάποια σημεία).

Η πολιτική της βίας, η αντιδημοκρατικότητα του σεβασμού χουντικών νόμων, ενάντια στο δικαίωμα αντίδρασης και απεργίας καταρρίπτεται από το λαό. Οι πολίτες δε θέλουν ένα νέο σουλτάνο ούτε χουντικές αναμνήσεις. Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στο λαό, την επιθυμία του (αυτό που αποφεύγουν να δουν οι ελιτιστές φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι) και στήριξη του Κοινωνικού Συμβολαίου που πρώτη σπάει η ίδια η κυβέρνηση.<

Μετά από αυτά η μικρή ή μεγάλη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ αποτελεί τυχαίο κι αδιάφορο εντελώς εύρημα. Η δημοτικότητα των αρχηγών είναι φληναφήματα για τη δόση του ουσιοεξαρτημένου...

δημοσιεύτηκε στο ΕΝΑ.ΣΑ, στο tvxs.gr και στο dou.gr