Ιδού, κύριοι, τα δύο άκρα…

γράφτηκε για το tvxs.gr

Με μία περίεργη 18σέλιδη προκήρυξη η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση “Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις” ανάλαβε την ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των νεοναζί που περιφρουρούσαν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο. Ωστόσο, τούτη τη φορά η ανάληψη της ευθύνης και η προκήρυξη όχι μόνο δε λύνουν βασικές απορίες, αλλά τουναντίον γεννούν νέα ερωτηματικά.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ημερομηνία ενημέρωσης για την προκήρυξη ήταν η 16^η Νοέμβρη, δηλαδή στη δημοσιογραφία συμπίπτει για τα τηλεοπτικά κανάλια με την 17^η Νοέμβρη. Ωστόσο, αυτό αποτελεί μία βασική ομοιότητα με τη δολοφονία στο Ηράκλειο. Πρόκειται, όπως παρατηρήσαμε τότε, για μία νεκρή δημοσιογραφική Παρασκευή (έχει ήδη "φύγει" το φύλλο του Σαββάτου, ενώ έκλεισε και η ύλη της Κυριακής στα έντυπα) με αποτέλεσμα η μόνη πληροφόρηση στους πολίτες να δίδεται από την τηλεοπτική -διαπλεκόμενη- ενημέρωση. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Ουσιαστικά δηλαδή και οι δύο ενέργειες έρχονται εναντίον των αντισυστημικών μέσων ενημέρωσης, αφήνοντας έδαφος μόνο στην πληροφόρηση από τα κατεστημένα μίντια.

Μάλιστα αυτά σε συνδυασμό με τη "σύμπτωση" με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου γεννά ακόμα περισσότερα ερωτηματικά, καθώς κανένας αριστερός ή αντιεξουσιαστής δε θα ήθελε να συνδεθεί σε τούτη τη χρονική στιγμή η μνήμη του Πολυτεχνείου με αντιφασιστική δολοφονία.

Από την άλλη, από μία προσεκτική ανάγνωση και όσα καταγράφονται, παρατηρούμε την πλήρη απουσία αριστερής φρασεολογίας. Εξαίρεση αριστερώνυμη φαντάζει μόνο ο αντιφασιστικός χαρακτήρας της προκήρυξης και οι δεκάδες επαναλήψεις του επιθέτου ταξικός. Από τη μεταχειριζόμενη γλώσσα αναδεικνύεται εύκολα η αποχή του συγγραφέων από κάθε κίνημα. Η οργάνωση δεν έχει καμία σχέση με μαζικές διεργασίες, τη συνδικαλιστική συμμετοχή, τα αναρχικά ή κοινωνικά κινήματα. Με μία φρασεολογία που φαντάζει αριστερή μόνο στα μάτια ενός κεντρώου ή φιλελεύθερου, στην ουσία περιλαμβάνει αναλύσεις που έχουμε διαβάσει σε διάφορα ηλεκτρονικά κι έντυπα μέσα για τη Χρυσή Αυγή, αλλά μακριά από λαΪκές συσπειρώσεις και συλλογικές πρακτικές, μακριά από το μαζικό κίνημα. Και ουδεμία σχέση έχουν αυτά με την αντίληψη ενός αριστερού ή ενός αντιεξουσιαστή.

Σε επίπεδο περιεχομένου η προκήρυξη είναι τόσο γενική κι αόριστη που θα μπορούσε να έχει γραφεί οποτεδήποτε με την προσθήκη του ονόματος του αδικοχαμένου Παύλου. Γενικόλογα στοιχεία, χωρίς σαφή στοιχεία ταυτότητας ή επικαιρότητας (ούτε αριθμοί, ούτε ποσοστά). Οι πληροφορίες που εμπεριέχονται είναι όλες τόσο κοινές, και όλες προέρχονται από την επίσημη δημοσιογραφία (ούτε καν από το Indymedia).

Και αυτό γεννά πολλά ερωτήματα αναφορικά με την υποτιθέμενη αριστερή προέλευση των συγγραψάντων την προκήρυξη. Στην ουσία τώρα, το κείμενο περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία και πολιτικές αναλύσεις που έχουν συλλεχθεί από δημοσιογραφικά έντυπα και το ίντερνετ. Η δε επιχειρηματολογία ενάντια στη Χρυσή Αυγή αλλά και την εξουσία είναι η τρέχουσα επιχειρηματολογία που μπορεί εύκολα να εντοπίσει οποιοσδήποτε σε πάσης φύσης ηλεκτρονικούς κόμβους -όχι αναγκαία αριστερής λογικής.

Το περιεχόμενο το ίδιο μόνο αριστερή οργάνωση δεν προδίδει. Ποια αριστερή ή αναρχική ομάδα θα προσπερνούσε τόσο εύκολα την οικονομική κρίση και θα μιλούσε μόνο για το φασισμό, την ιστορική του πορεία και την ελληνική του ανάκαμψη; Ποιος αριστερός ή αντιεξουσιαστής θα προσπερνούσε τους αυτόχειρες, τους αστέγους, τους ανασφάλιστους; Ποιος αριστερός θα προσπερνούσε χωρίς μία μικρή έστω προσέγγιση την κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού στο ιδιόλεκτό του; Πώς ένας αριστερός να μη δει στην κρίση την ευκαιρία να συσσωρεύσουν επιπλέον κεφάλαια οι τράπεζες και να μην αναφερθεί σχεδόν καθόλου στη νεοφιλελεύθερη ακολουθούμενη πολιτική;

Μάλιστα εντύπωση προκαλεί ότι για πρώτη φορά μία τρομοκρατική προκήρυξη της υποτιθέμενης άκρας αριστεράς δε βάλλει κατά των καθεστηκότων αριστερών κομμάτων. Οι προκηρύξεις άλλων οργανώσεων είχαν σελίδες ολόκληρες κριτικής στην αριστερά. Ακόμα και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς αποκαλούνται αριστεριστές (όρο που αρνούνται και οι ίδιοι και οι αντιεξουσιαστές, καθώς κρίνεται υποτιμητικός και περιπαιχτικός).

Ας μη λησμονούμε όμως τα καίρια ερωτήματα που γεννώνται από την απουσία βασικών πληροφοριών: Γιατί επιλέγηκαν αυτά τα απλά μέλη κι όχι -για παράδειγμα- πυρηνάρχες; Πόσο καιρό παρακολουθούσαν τα γραφεία του κόμματος; Γνώριζαν πόσο μέλη ήταν πριν φτάσουν; Θα τους σκότωναν όλους ή έγινε λάθος και γλίτωσε κάποιος; Θα σκότωναν περισσότερους αν υπήρχαν; Είχαν συνεργάτες; Γιατί εννιάρι πιστόλι (ειδικά όταν είναι αυτό είναι "καθαρό"); Γιατί επέλεξαν τη συγκεκριμένη ηλεκτρονική εφημερίδα ζούγκλα για την προκήρυξη;

Η απουσία αυτών των πληροφοριών περισσότερο μπερδεύει παρά ξεδιαλύνει την κατάσταση για την ταυτότητα των συγγραφέων και των δολοφόνων. Και πώς άραγε πιστοποιεί μέσω διαρροών η Αντιτρομοκρατική της ΕΛΑΣ ότι είναι γνήσια; Σημασία δεν έχει όμως αν η προκήρυξη είναι ψεύτικη ή προβοκατόρικη. Η προκήρυξη μας αφήνει αδιάφορους. Άλλωστε, κι άλλη φορά είδαμε προκήρυξη σε… καθαρεύουσα μετά τους πυροβολισμούς στο γραφείο του Σαμαρά.

Η ίδια η δολοφονία αποτελεί μία προβοκάτσια απέναντι στο κίνημα. Η δολοφονία, τη στιγμή που γίνεται, έρχεται να υποστηρίξει την κυβερνητική ρητορεία για τον κίνδυνο της κοινωνίας. Λειτουργεί ενάντια σε κάθε προσπάθεια ανασύνταξης του αντιμνημονιακού κινήματος, ενάντια στη συμπόρευση των πολιτών υπέρ μιας άλλης πολιτικής, ενισχύοντας ουσιαστικά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Ποτέ ένα κείμενο δεν μπορεί να δικαιώσει μια δολοφονία, πέραν των κανόνων που επιβάλλει η αριστερή ηθική, εφόσον υποτίθεται πως μιλάμε για αριστερούς. Ποτέ ένα κείμενο δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προβοκάτσια ενάντια στο αντιφασιστικό και αντινεοφιλελεύθερο κίνημα. Στην πραγματικότητα η ίδια η προκήρυξη είναι κομμένη και ραμμένη προς επιβεβαίωση της "θεωρίας των δύο άκρων".