φοροεισπρακτικός e-οδοστρωτήρας

Την ώρα που η κυβέρνηση ρίχνεται στην αρένα προστασίας(;) των μη ηλεκτροδοτούμενων κι ενδεών νοικοκυριών και επικοινωνιακά θέλει -την τελευταία στιγμή και μετά από τα απανωτά δυστυχήματα σε όλη τη χώρα- να δείξει ενδιαφέρον μεταφέροντας το πρόβλημα στις πλάτες των δήμων, δείχνει το πλέον ανάλγητο πρόσωπό της με νέα επιδρομή στις καταθέσεις. Εντός των επόμενων ημερών αναμένεται να ξεκινήσει το νέο σύστημα διασύνδεσης τραπεζών με ΔΟΥ που θα επιτρέπει σε εφοριακούς να προβαίνουν σε κατασχέσεις καταθέσεων προκειμένου να εξοφλούνται ληξιπρόθεσμα χρέη.

Αν και τυπικά η απόφαση στοχεύει σε υπόπτους για φοροδιαφυγή και για ξέπλυμα “μαύρου χρήματος”, η ως τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι κυρίως αυτοί που επηρεάζονται είναι οι μικροκαταθέτες, ακόμα και για αστείες οφειλές. Δεν είναι οι περιπτώσεις που έγιναν κατασχέσεις καταθέσεων λίγων εκατοντάδων ευρώ ή επιδομάτων από πολίτες, αδιαφορώντας για το πώς εκείνοι θα επιζήσουν.

Η διάταξη αυτή είναι η άλλη εκδοχή του αποφασίζομεν και διατάσσομεν, είναι η ακροδεξιάς κοπής αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στο όνομα της πάταξης της φοροδιαφυγής. Στην ουσία πρόκειται για άρση της εγγύησης στις καταθέσεις. Η λογική του αυταρχισμού εισέρχεται πλέον και σε επίπεδο γραφειοκρατίας. Το κράτος διά υπαλλήλων νομιμοποιείται να παίρνει καταθέσεις στο όνομα της φοροδιαφυγής χωρίς καν δίκη.

Η κρατική αναλγησία δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Εκφράζεται με ένα νόμο ο οποίος καθιστά τον εφοριακό υπάλληλο εισαγγελέα, δικαστή και εκτελεστικό όργανο. Ειδικά σήμερα με την πίεση που δέχονται από το οικονομικό επιτελείο να φέρουν έσοδα στα κρατικά ταμεία, είναι βέβαιο ότι ακόμα μια φορά οι συνήθεις ύποπτοι θα αποδειχθούν οι οφειλέτες που μετά βίας επιβιώνουν.

Με πρωτοφανή τρόπο νομοθετήθηκε πως η εφορία θα μπορεί να αφαιρεί από τις καταθέσεις εφόσον ο πολίτης χρωστά χρήματα. Ωστόσο, η εφορία δεν είναι παρά μόνο τμήμα της εκτελεστικής γραφειοκρατίας κι όχι δικαστική εξουσία. Στην ουσία δηλαδή οι εφορίες ξεπερνούν τη δικαστική σκόπελο (που ήταν μεν χρονοβόρα, αλλά άφηνε τουλάχιστον μία ελπίδα δικαίωσης ή αθώωσης σε κάποιον). Βέβαια, κανείς δε φάνηκε να φοβάται ένα bank run προκειμένου να διασωθούν καταθέσεις από κατασχέσεις.

Και φυσικά το μέτρο αφορά τα μεσαία και χαμηλά στρώματα που μέσα στην κρίση αδυνατούν να καλύψουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Και τούτο όταν ακόμα δεν έχουν ελεγχθεί υπεράκτιες εταιρείες ή πάσης φύσης λίστες καταθέσεων στο εξωτερικό. Αποδεικνύεται, με άλλα λόγια, ότι το κυνήγι της φοροδιαφυγής καταντά επίθεση στα φτωχότερα και πιο επιβαρυμένα κοινωνικά στρώματα...

Στοχοποιεί καταθέσεις μεσοαστών και τις επιχειρήσεις τους, αφού δεν αλλάζουν το φορολογικό σύστημα και οι αδικίες του ώστε να φορολογηθούν τα πραγματικά κέρδη... Η ακροδεξιά λογική αγγίζει τον τρόπο λήψης αποφάσεων της συγκυβέρνησης με μοναδικό στόχο τα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Ενώ τη μια μέρα επιδεικνύει ενδιαφέρον για τους ενδεείς κι άπορους, την επομένη προχωρά σε μέτρα περαιτέρω φτωχοποίησης του πληθυσμού αφαιρώντας ακόμα και οικονομίες λιγοστές που μετά βίας κρατούν μακριά κάποιους από τις ουρές των συσσιτίων.

Ο πανικός για αύξηση των εσόδων είναι τόσο μεγάλος ώστε το Υπουργείο Οικονομικών αδιαφορεί για την προέλευσή τους. Άλλωστε, έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι σημασία έχουν οι αριθμοί κι όχι οι άνθρωποι. Εξάλλου, και ο ίδιος ο Υπουργός δήλωσε ότι δεν ήθελε να είναι αρεστός, αλλά χρήσιμος για τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη που τον εμπιστεύτηκαν. Κεντρικός στόχος καθίσταται η μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι από την αρχή η κυβέρνηση υποσχόταν ένα σταθερό φορολογικό σύστημα που να επιμερίζει τα φορολογικά βάρη. Αντί τούτου, καταγράφονται μέτρα αυταρχικά, αυτοκρατορικής έμπνευσης. Και τούτα τη στιγμή που ολοένα και περισσότερο πιέζονται οικονομικά οι πολίτες από φόρους και νέα μέτρα που “δε θα παρθούν” (sic).