μια γενική κριτική για τη Σταυρούπολη

έπιασαν συνδικαλιστές και δε φώναξα γιατί δεν είμαι συνδικαλιστής

έπιασαν τους φοιτητές και δεν φώναξα γιατί δεν είμαι φοιτητής

έπιασαν τους εργάτες και δεν φώναξα γιατί δεν είμαι εργάτης

κι όταν ήρθαν να με πιάσουν κανείς δεν υπήρχε να φωνάξει![1]

Ξεκινάμε με διάθεση και όραμα, με αγωνίες και ελπίδες. Ξεκινάμε για ένα ταξίδι στην πόλη που αγαπήσαμε και που σήμερα μας πονάει, μας πληγώνει με το απίστευτο ύψος της, με το μπετόν που κυριαρχεί και μας στερεί την ανάσα, με την κοινωνική αναλγησία, με την πολιτιστική στασιμότητα.

Ξεκινάμε, όμως, το ταξίδι με τη σιγουριά ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, να γυρίσουμε σελίδα, να δώσουμε δύναμη στο όνειρο, να στείλουμε μήνυμα ελπίδας και ανατροπής, να αφήσουμε χώρο για συμμετοχή των πολιτών, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών.

Η πολιτική της σημερινής Διοίκησης χαρακτηρίζεται από την καλλιέργεια πελατειακών σχέσεων με σκοπό την αναπαραγωγή της εξουσίας της στο Δήμο. Καλλιεργεί την τακτική χωρισμού των κατοίκων σε «εχθρούς» και φίλα προσκείμενους προς τη διοίκηση. Το μοντέλο διοίκησης που ακολουθεί υποβαθμίζει τις λειτουργίες των υπηρεσιών του Δήμου και ασκεί συστηματικά τη μονοπρόσωπη, ετσιθελική Διοίκηση του Δημάρχου. Όλα αυτά κάνουν το Δήμο πολιτικά αναξιόπιστο και λειτουργικά αναποτελεσματικό.

Η πολιτική της Δήμου δε διακρίνεται για την ιεράρχηση των προβλημάτων. Τα σημαντικά προβλήματα έχουν αφεθεί στο περιθώριο των δραστηριοτήτων του Δήμου. Τη Διοίκηση του Δήμου απασχολεί κυρίως η ανάπτυξη των δημοσίων σχέσεων και η δημιουργία εντυπώσεων στους κατοίκους, στους εκλογικά ωφέλιμους.

Το βασικό, όμως, χαρακτηριστικό που διαπερνά το σύνολο της δημοτικής μας ζωής είναι η απουσία παρέμβασης των δημοτών στα προβλήματα της πόλης μας. Το στοιχείο αυτό αφαιρεί την ουσία της πολιτικής που είναι η συμμετοχή του πολίτη και διαμορφώνει καταστάσεις παραγοντισμού και επικράτησης μηχανισμών. Εξάλλου, η δημοτική αρχή οφείλει να είναι μπροστάρης και διεκδικητής στο πλευρό του δημότη για καλύτερη ποιότητα ζωής και όχι παράγοντας εξουσίας. Η δημοτική αρχή να αφουγκράζεται και να ενδιαφέρεται για την ανεργία, τον εργαζόμενο, τη μητέρα, τη γιαγιά και τον παππού, τη Νεολαία, τον πολιτισμό, τις συνθήκες ζωής, την καθημερινότητα του Σταυρουπολίτη δημότη ή κατοίκου. Μόνο έτσι μπορεί να καλλιεργηθεί το ενδιαφέρον του πολίτη, μόνο έτσι είναι δυνατόν να βελτιωθεί η ζωή στην πόλη μας.

Στην εποχή που όλοι μιλούν για αστικό σχεδιασμό με κέντρο τον πολίτη, τον άνθρωπο και αειφόρο ανάπτυξη ανταγωνιστικών πόλεων, η Δημοτική Αρχή «χτίζει» την τσιμεντένια ταυτότητα της πόλης.

Είναι καιρός πια να βγει επιτέλους ο Δήμος μας από την τελματώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Αυτή η μίζερη και αδιέξοδη πραγματικότητα, που βιώνουμε όλοι καθημερινά, βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τις τεράστιες δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει ο Δήμος μας. Χρειαζόμαστε ένα Δήμο που να διεκδικεί πόρους και να προβαίνει στη σωστή διαχείριση τους για να συμβάλει με τις πρωτοβουλίες του στην τοπική ανάπτυξη δίνοντας προτεραιότητα στον έγκαιρο προγραμματισμό, στην ιεράρχηση και την εκτέλεση έργων για την αντικατάσταση των κακών και απαρχαιωμένων υποδομών και την ανάληψη παρεμβατικών πρωτοβουλιών με διαδικασίες νόμιμες και διαφανείς.

Η προσπάθεια αυτή χρειάζεται όλους όσους πιστεύουν ότι το «ΕΓΩ» πρέπει να γίνει «ΕΜΕΙΣ», ότι πάνω από τις διαφορές που υπάρχουν προέχει το καλό της πόλης και των κατοίκων της.

Τη στιγμή που το όραμα για δημοκρατία και συμμετοχή του πολίτη στο δήμο μας φαντάζει τόσο μακρινό, μια φωνή διαφορετική έρχεται να κινηθεί στην προσπάθεια της ανανέωσης του τόπου, της δημιουργίας νέων δομών επικοινωνίας με τους δημότες και τους κατοίκους της Σταυρούπολης. Μια νέα φωνή εμφανίζεται στον αυτοδιοικητικό χώρο με τη φιλοδοξία να συμβάλλει στην ανατροπή των παραγόντων εκείνων που λυμαίνονται τόσα χρόνια πια την τοπική αυτοδιοίκηση, που οδηγούν σε οικονομικό τέλμα το Δήμο μας, που καταπατούν κάθε έννοια δεοντολογίας στην χρήση της εξουσίας. Μία ακέραιη προσωπικότητα που θέλει ένα Δήμο, με κύρος και αξιοπιστία, που διαμορφώνει σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ειλικρινούς συνεργασίας με τους πολίτες.

Χρειαζόμαστε πια ένα δήμαρχο που να είναι δίπλα στους δημότες και τους κατοίκους, με ανοιχτές τις πόρτες καθημερινά όπου θα εκφράζουμε τα παράπονα και τις απόψεις μας. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η διαφάνεια και η ενημέρωση, για να γνωρίζουμε τι γίνεται με τα οικονομικά του δήμου και γενικά με τη διοίκηση και την πορεία του.

Η εποχή που ο Δήμος είχε μόνη υποχρέωση την καθαριότητα και τα σκουπίδια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα πια ο Δήμος πρέπει να παρέχει στους Δημότες του κοινωνικό έργο. Να υιοθετεί κάθε καινοτομία, πρωτότυπη ιδέα, ρηξικέλευθη πρόταση και ερευνητική δράση προκειμένου να βελτιώνει την ποιότητα της ζωής των κατοίκων και δίνει νέα δυναμική και αισιοδοξία.

[1] Μαρτιν Νιμελερ, Γερμανός πάστορας που πέθανε στο Αουσβιτς.