Παιχνίδι

Έχει πλάκα το πώς ξεκίνησε και πώς αμέσως κάλυψε τόσο μεγάλο μεγάλο μέρος του διαδικτύου. Πρέπει λέει να γράψω 5 πράγματα για εμένα  αφού με πρότειναν 7 φίλοι και να προτείνω άλλους 5. Για να δούμε, λοιπόν.

1) Καπνίζω σαν αράπης μόλις μου δοθεί η ευκαιρία όταν έχω διαλείμματα από τα μαθήματα ή όταν δεν είμαι δίπλα σε άκαπνους (σεβασμός στους μη καπνιστές). Είμαι περισσότερο εκείνης της λογικής που λέει όταν έτρωγα τόσα χημικά σε διαδηλώσεις ή καταναλώνω τόσα συντηρητικά καθημερινά, τουλάχιστον το τσιγάρο μου προσφέρει μια ευχαρίστηση μοναδική. Ωστόσο, δεν ανέχομαι εκείνον που καπνίζει αδιάφορος για τον διπλανό άκαπνο. Δεν καπνίζω πάνω από ένα τσιγάρο στο γραφείο για να μην ενοχλώ τα κορίτσια, δεν καπνίζω στο σπίτι μέσα να μην ενοχλώ τη γυναίκα μου. Είναι θέμα σεβασμού και δημοκρατίας.
2) Αγαπώ τη διδασκαλία. Κάθε βήμα μου στηρίζεται σε αυτήν. Η άλλη μου αγάπη είναι η πολιτική. Η γυναίκα μου έρχεται στην τρίτη θέση. Τι να κάνουμε; Τουλάχιστον τη βλέπω το βράδυ. Χαίρομαι όμως γιατί σε κάθε βήμα μου είναι δίπλα μου και με στηρίζει.
3) Είμαι υπομονετικός και προσπαθώ να είμαι και ευγενικός με τους άλλους χωρίς να διαμαρτύρομαι, αλλά κάποια στιγμή το μπαλόνι από τον πολύ αέρα σπάει εκρηγνυόμενο. Δεν αντέχω επίσης τη φτηνή επιχειρηματολογία προκειμένου να δικαιολογήσουμε μία λάθος κίνηση. Ζητώ συγνώμη ή με τρόπο ή στα ίσα. Αν δε το κάνω ή είμαι μαλάκας και δεν είδα το λάθος ή αδιαφόρησα τελείως για το διπλανό μου (πράγμα που σπάνια κάνω).
4) Μισώ όσους "σκοτώνονται" να επαινούν και να καθαρίζουν το αυτοκίνητό τους. Μισώ όσους το έχουν στη μπίχλα. Το αυτοκίνητο δεν είναι πούτσος να το καθαρίζουμε, να το περιποιούμαστε για να γαμήσουμε. Είναι εργαλείο. Με άλλο πράγμα πέφτουν οι γυναίκες. Ας το πει κάποιος σε αυτούς.
5) Αλλάζω δρόμο και εγκαταλείπω συζητήσεις μόλις ακούσω να μιλάνε για το χαμένο ελληνικό πολιτισμό. Είναι η κομμουνιστική μου κληρονομιά, αλλά δεν αντέχω τους εθνικισμούς. Η Ελλάδα είναι τόσο χαμηλά που όταν φτάνει την 20-50 θέση κάτι έγινε λέμε. Ευτυχώς που η Ζιμπάμπουε και η Λατινική Αμερική είναι σε χειρότερη θέση και κάτι κάνουμε. Να λέμε και πάλι καλά στον καπιταλισμό που έχουμε. Αφού δεν είμαστε σαν εκείνους. Αλλά έχουμε χρόνο.

Προτείνω τους γείτονές μου το Μιχαλάκη, το Τσαλίμι, τον παραγείτονα Angelito, το Ροΐδη και το Vrennus.