στις 15 Μαρτίου και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται στο χώρο της κατανάλωσης. Τι είναι αυτό που γιορτάζουμε; Την προστασία του καταναλωτή γράφει το ημερολόγιο, αλλά καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να δω ποιος τελικά μας προστατεύει. Βέβαια ο καταναλωτισμός είναι μία ιδέα. Μία ιδέα θολή, μία ιδέα που εν τέλει συμφέρει καταστηματάρχες, μικρούς και μεγάλους. Τα υλικά αγαθά κυριαρχούν στη ζωή μας μέσα από τη διαφήμιση που μας επιβάλλει ένα τρόπο ζωής μακριά από την εγκράτεια, ένα βίο αγορών όχι για την ικανοποίηση των αναγκών μας, μα της επίδειξης στους γύρω μας. Ουσιαστικά ο καταναλωτισμός δεν παύει να ενισχύει τον ατομικισμό και τον ωφελιμισμό. Στόχος της απόκτησης χρημάτων δεν είναι μία μακροπρόθεσμη επένδυση -για όποιους έχουν τη δυνατότητα τούτη- (π.χ. αγορά σπιτιού ή άλλων βασικών καταναλωτικών αγαθών), αλλά η προβολή στο μικρόκοσμό τους.
Από την άλλη τόσες ανατιμήσεις εξαφανίζουν το μισθό μας μέσα σε λίγες μόλις μέρες. Ο πληθωρισμός μένει σχεδόν σταθερός και οι τιμές εκτινάσσονται στα ύψη, μα οι μισθοί μένουν τόσο χαμηλά που δεν εκπλήσσομαι τελικά για το χαμηλό του πληθωρισμού. Βέβαια αν με ρωτούσε κάποιος θα έλεγα ότι προτιμώ έναν υψηλότερο πληθωρισμό προκειμένου να έχουν αγοραστική ικανότητα οι πολίτες. Η ακρίβεια, όμως, είναι ένα φαινόμενο από το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας έλεγχος στην αγορά, πρεσβεύει τις ανεξέλεγκτες αγορές, πλήρης ασυδοσία. Έτσι, όμως περνάει το μήνυμα ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Το ένα αποτέλεσμα όμως είναι οι τιμές να έχουν ξεφύγει στα ύψη.
Το άλλο αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε καθημερινά σκάνδαλα -κατά ορισμένους δημοσιογράφους- και απάτες επαγγελματιών. Δεν είμαι υπέρ της τακτικής της παραπλάνησης ή της απάτης, αλλά σε μία κοινωνία που καλλιεργεί το συντεχνιασμό και τον ατομικισμό είναι λογική η απάτη. Δικαιολογημένη δεν είναι, σωστή με κανένα τρόπο, αλλά λογική είναι. Εξάλλου, στόχος πάντα είναι η απόκτηση με κάθε τρόπο δίκην κανιβαλισμού -κοινωνικό κανιβαλισμό τον λέει ο Πλωρίτης- για την προαναφερόμενη επίδειξη των καταναλωτικών αγαθών. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό από πολλούς επαγγελματίες ότι η καλή αγορά φέρνει και σε εκείνους χρήματα, εφόσον ο καταναλωτής είναι ευχαριστημένος. Αλλά στη χώρα μας οι οικονομικές συναλλαγές είναι πάντα βραχυπρόθεσμες και ποτέ δεν κοιτάμε μακροπρόθεσμα.
Και ποιος όμως προστατεύει τον πολίτη από τις απάτες τούτες και τόσες τόσες άλλες; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά μας; Μόνη μάλλον ενέργεια είναι η κινητοποίηση των ίδιων των καταναλωτών. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε ως καταναλωτές να διεκδικήσουμε την ασφάλεια στα προϊόντα που καταναλώνουμε, τις καλές τιμές και την ποιότητα. Προπαντός όμως, κινητοποιούμενοι είτε μέσα από το μποϊκοτάζ είτε μέσα από άλλες πρωτοβουλίες, διεκδικούμε όλοι οι καταναλωτές να εφαρμοστούν νόμοι που θα εγγυηθούν ότι θα υπάρχει σωστά νοούμενος ανταγωνισμός, φθηνές τιμές, καθαρά και ασφαλή προϊόντα. Χρειάζεται ουσιαστική λειτουργία εποπτικών αρχών στις αγορές τόσο από την πολιτεία, όσο και από κοινωνικούς φορείς. Χρειάζεται όμως δράση. Κάθε καταγγελία είναι ένα κέρδος προς όφελος των άλλων καταναλωτών και ενάντια στην αρχή του παρτακισμού.
Δεν είναι λίγες όμως και οι περιπτώσεις που καταναλωτικοί σύλλογοι εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Αξίζει πάντως να πούμε ότι ούτε καν οι ιστοσελίδες τους δεν ανανεώνονται συχνά . Όταν στην εποχή μας η πληροφόρηση είναι το κύριο στοιχείο κρίσης και ελέγχου της αγοράς.
24 έκριναν :
Μην υποπίπτετε στη σύγχυση που τους βολεύει αγαπητέ: κάθε μέρα είναι μέρα προστασίας του καταναλωτή (εκτός από τις μέρες που είναι κλειστά τα καταστήματα). Κανείς δεν θέλει να εκλείψουν οι καταναλωτές γι' αυτό και τους προστατεύουν - και κυρίως τη διάθεσή τους να καταναλώνουν!
Το ζήτημα δεν είναι να προστατευθεί ο καταναλωτής, το ζήτημα είναι να προστατευθεί ο πολίτης από το να γίνει (σκέτος) καταναλωτής!
Μάλλον τις μέρες που είναι κλειστά τα καταστήματα είναι και και οι μέρες προστασίας του καταναλωτή.
Γενικότερα πάντως δε θα διαφωνήσω στις σαφείς απόψεις του Δήμου. Μάλλον θα τις ενισχύσω ,ακολουθώντας της λογική του Vrennus. Ο σημερινός καταναλωτής είναι ο χθεσινός πολίτης, είναι ο αυριανός κινητός διαφημιστής. Στην πράξη οι όροι πολίτης, δημότης έχουν απεμπολέσει τη δύναμή τους μπροστά στον όρο καταναλωτής. Έτσι πολλοί μιλούν για τα δικαιώματα του καταναλωτή, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι διαφορετικά από τα δικαιώματα που έχουμε ως πολίτες σε μια ευνομούμενη κοινωνία.
Για πολλούς ο υπερκαταναλωτισμός είναι το όπιο της σημερινής κοινωνίας. Βενζινοφάγα 4Χ4 στις πόλεις, 3 κινητά έκαστος, home cinema και lcd τηλεοράσεις μόνο για το onore.
Αν θέλουμε να υπάρξει πραγματική ρύθμιση της αγοράς (χωρίς να έχουμε την πικρή, πράγματι, διάσταση του προγραμματισμού της) μόνο το ισχυρό καταναλωτικό κίνημα μπορεί να επιφέρει αυτές τις αλλαγές στην αγορά. Κι αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό δεν είναι ότι με την ύπαρξη (ή την ανυπαρξία) κάποιων λίγων σε έναν καταναλωτικό σύλλογο μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Αλλά με τη συμμετοχή των πολλών. Τότε μόνο μπορούμε να απαιτήσουμε και πληροφόρηση, και ικανοποιητικά προϊόντα, αλλά κυρίως τιμιότητα στο εμπόριο και στην παραγωγή.
Το θέμα της προστασία του καταναλωτή γίνεται όλο και πιο θεμελιώδες σε μιαν αγρίως καπιταλιστική κοινωνία, όπως εξελίσσεται πλέον και η δική μας.
Υπάρχει, όμως, καλός και υγιής καπιταλισμός - πάντα μέσα στα όρια και το πλαίσιο της "ιδεολογίας" του - όπως υπάρχει και κακός καπιταλισμός. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, όπως έμελλε αργότερα να γνωρίσουμε και τον κουτσό σοσιαλισμό, είχαμε από την αρχή έναν στρεβλό καπιταλισμό, γιαλαντζί, ερζάτς, ο οποίος δεν μπορούσε παρά να εξελιχθεί σε κακό καπιταλισμό, μετά την γενική απογοήτευση από τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και πάντα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιήσεως, έτσι που ήρθε και στην χώρα μας.
Ένα σύστημα άμυνας είναι και το καταναλωτικό κίνημα. Στον βαθμό, που καλλιεργεί καταναλωτική συνείδηση συγκροτημένη (δηλαδή, με δυό λόγια : αγοράζω κάτι που χρειάζομαι, με ποιότητα και στην σωστή γι' αυτό τιμή) το καταναλωτικό κίνημα αποτελεί πυλώνα του υγιούς καπιταλισμού.
Μέχρι στιγμής, στην Ελλάδα δεν έχουμε δει κάτι ενδιαφέρον, συγκροτημένο, πειστικό. Σκόρπιες προσπάθειες, άτακτες, συχνά συνδεδεμένες με όρεξη διασπαθίσεως Κοινοτικών κονδυλίων - γιατί, ναι, η Κοινότητα διανέμει κονδύλια στις Καταναλωτικές Οργανώσεις, προκειμένου να προωθήσουν τους σκοπούς τους, να διαδώσουν τα δικαιώματα των καταναλωτών και να καλλιεργήσουν καταναλωτική συνείδηση.
Ωστόσο, και οι Κρατικές Υπηρεσίες, δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις καταγγελιών, δεν κάνουν τίποτε περισσότερο παρά τον μεσάζοντα μεταξύ καταγγέλλοντος και καταγγελλόμενου, δίχως να λαμβάνουν συνήθως θέση και δίχως να επιβάλλουν κυρώσεις για παραβίαση των δικαιωμάτων των καταναλωτών ή κατάχρηση δυνάμεως.
Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς μπροστά μας, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να τον διανύσουμε, αφού πιθανότατα για πολλά χρόνια ο καπιταλισμός θάχει το πάνω χέρι και οφείλουμε να οργανωθούμε όλοι - ακόμα κι οι καπιταλίζοντες!..
Ο asteroid με κάλυψε απόλυτα.
Δυστυχώς ο ατομικισμός του Ελληνα δεν τον αφήνει να οργανωθεί αποτελεσματικά σε καταναλωτικές ενώσεις.
Τουλάχιστον ας φροντίζει ό καθένας να λειτουργεί υπεύθυνα σαν καταναλωτής και να καταγγέλει κάθε απάτη η νοθεία διαπιστώνει.
Σε έχω προσκαλέσει (http://artjigsaws1500.blogspot.com)να παίξεις ένα παιχνιδάκι με 7 ταινίες του σινεμά. Γράφεις όποιες θέλεις και αντίστοιχα πετάς το μπαλλάκι σε άλλους 7 μπλογκοφίλους. Αν διαφωνείς μου το λές.
Πόσο θα συμφωνήσω μαζί σας. Μα, Vrennus, κάθε μέρα είναι του καταναλωτή, αλλά μία γιορτή είναι απλά η ενθύμηση, είναι η επέτειος. Δε σημαίνει ότι το να αποδεχόμαστε μια γιορτή ότι παύουμε να ασχολούμαστε. Και σαφώς το κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι να αποφύγει να είναι καταναλωτικό ον.
Μ' αρέσει που όλοι μας πάντως συμφωνούμε στην ουσία του πράγματος. Εξάλλου, Αντώνη, όλοι οι πολίτες είναι καταναλωτές του κράτους ή του δήμου. Δεν είμαστε πάντως μόνο καταναλωτές αγαθώς, αλλά και υπηρεσιών. Άρα είμαστε αφεντικά και πελάτες στο γραφειοκρατικό μηχανισμό. Αρκεί κάποτε να καταλάβουμε τη δύναμή μας. Αλλά φευ, τότε θα κάνουμε... επανάσταση.
Από την άλλη,
αστεροειδή μου, και στην πιο καταναλωτική κοινωνία που γνωρίζω, τη γαλλική, τα σωματεία των καταναλωτών μπορούν και διαμορφώνουν ακόμα και τιμές, καθώς η λογική του μποϊκοτάζ και μόνο ως απειλή τρομάζει. Ο καπιταλισμός έχει τον τρόπο του μέσα στο ίδιο το σύστημα να περιορίσει την ασυδοσία -που αποτελεί στο κάτω κάτω και το συνώνυμο του καπιταλισμού.
Αλλά, αθεόφοβε, το πρόβλημα είναι ότι ο καταναλωτισμός εμφανίστηκε πριν από μερικά μόλις χρόνια στην Ελλάδα. Η συμμετοχή αυτή δε γίνεται κατανοητή για τον πολίτη. Τώρα κάτι παίζει επειδή ακριβώς αντιλαμβάνεται την αδυναμία του να αγοράζει. Μέχρι το 92-94 κάτι κατάφερνε και κυρίως τη δεκαετία του ΄80. Τώρα πια βλέπει δειλά-δειλά ότι χρειάζονται προσπάθειες. Συν το γεγονός ότι ανεβαίνει και το μορφωτικό μας επίπεδο και η κριτική μας ικανότητα.
life style, shopping, καταναλωτισμός κ. αλ. είναι ψυχικής φύσεως θέματα που εκμεταλλεύεται το "σύστημα"
Κάνεις τις επιθυμίες ανάγκες
Τα γράφει πολύ καλά η ΠΛΑΤΩΝΟΣ "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"
Κάνει τις επιθυμίες ανάγκες
Αυτό ακριβώς διδάσκω στην Έκθεση, Τάσο μου. Ότι χάσαμε την έννοια της ανάγκης και την ταυτίσαμε με την επιθυμία και το θέλω μας. Από homines sapientes sapientes (πληθυντικός του homo sapiens sapiens) γίναμε homines catalotici.
δεν πιστεύω σε "μέρες της, των, του κλπ" τα θεωρώ πράγματα της επιφάνειας και δεν ενθαρρύνουν την έρευνα στη ανθρώπινη και κοινωνική υπόσταση.
Θέλω να πω, για παράδειγμα, ότι πίσω από την λέξη "μ'άρέσει, ή το έχω ανάγκη και το αγοράζω" βρίσκεται ένας πολύπλοκος μηχανισμός που δρα κοινωνικά και κατ' επέκταση ατομικά. Κρύβεται μια προσωπικότητα, μια παιδεία, μια κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνει. Υπάρχουν ιστορικές καταβολές που χαρακτηρίζουν έναν χώρο, κάποια σύνδρομα που μεταδίδονται στα ανθρώπινα κύταρα...
Δεν είναι απλό το θέμα και δεν τελειώνει με το κλισέ "εμείς οι έλληνες, εμείς οι σκωτσέζοι" κλπ.
Βαρέθηκα να περιμένω την πίτσα και έτσι..... http://carnagio.blogspot.com/2007/03/7.html
Ροϊδη, ούτε εγώ δέχομαι τη μέρα με την έννοια που καταντά. Αλλά μερικές φορές χρειάζονται και τούτες για να αποτελούν αφορμή συζήτησης. Σαν τη γιορτή σου. Δεν είναι εκείνη μέρα αιτία συνάντησης και ανταλλαγής δώρων, αλλά απλά μια αφορμή.
Πίσω από την αγορά κρύβεται ο γνήσιος διαφημιστικός, ο κοινωνικός κομφορμισμός της αγοράς.
Οι "γιορτές" με ονοματεπώνυμο δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εδραιώνουν στην συνείδηση και του τελευταίου πολίτη το... ονοματεπώνυμο!!.
Καλός ο καταναλωτισμός και η επισήμανση στα δικαιώματα μας αρκεί να μην είμαστε μόνο καταναλωτές , να μην θυμώνουμε μόνο σαν καταναλωτές, να μην σκεφτόμαστε μόνο σαν καταναλωτές, να μην γαμάμε σαν καταναλωτές, να μην αγαπάμε σαν καταναλωτές και πάει λέγοντας!
Δείμο στο : "προτιμώ έναν υψηλότερο πληθωρισμό προκειμένου να έχουν αγοραστική ικανότητα οι πολίτες" που γράφεις θα με βρεις οριζόντια και κάθετα αντίθετο. Ο πληθωρισμός δεν έχει να κάνει με την αγοραστική ικανότητα-δυνατότητα του πολίτη σήμερα αλλά με την διατήρηση της αξίας της περιουσίας του σε βάθος χρόνου. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις "υποανάπτυκτες" αλλά και σε πολλές "αναπτυσσόμενες" χώρες ( στις όχι ανεπτυγμένες δηλαδή) ο πληθωρισμός τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Μην βάζουμε μέσα στην συζήτηση τον υπερκαταναλωτισμό που αφορά ανθρώπους που και μπορούν αλλά και θέλουν να υπερκαταναλώσουν. Αυτοί είναι μια πολύ μικρή ( σχεδόν αμελητέα) μερίδα ανθρώπων.
Για τους ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα και είναι με δανεικά λεφτά "υπερκαταναλωτές" να μιλήσουμε, που χρεώνουν το υπόλοιπο της ζωής τους για να ξεφύγουν από την φτώχεια στην οποία βρίσκονται.
Που δεν καταλαβαίνουν ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να παραμείνουν φτωχοί ή να γίνουν ακόμη φτωχότεροι είναι να υποκύψουν σε ένα τραπεζικό σύστημα που τους δίνει "εύκολα" και γρήγορα αυτό που θα αποκτήσουν στα επόμενα 2-3-4 χρόνια κάνοντας τους όμως όμηρους για όλοι τους την ζωή.
Ναι, το αυτοκίνητο ας πούμε είναι είδος "πρώτης ανάγκης" αλλά ο μόνος τρόπος για να μην έχεις ποτέ δικό σου αυτοκίνητο είναι η αγορά του με 365 δόσεις. Δεν χρειάζεται να το αναλύσω αυτό, καταλαβαίνουμε όλοι μας το γιατί, αλλά δυστυχώς λειτουργούμε ενάντια στο αύριο μας βλέποντας μόνο το σήμερα. Ας αδειάσουμε τα ράφια λοιπόν όλων των σούπερ μάρκετ που θα βρούμε μπροστά μας , αλλά με δικά μας λεφτά και όχι με ξένα που θα χρειαστεί να τα πληρώσουμε 2 ή 3 φορές περισσότερο.
ΟΧΙ στις κάρτες και στα δάνεια , είναι το σύνθημα που φωνάζω εγώ σήμερα .
Καλη…μέρα !!! ( μόλις είδα την ώρα :)))
Κατεπάνιε, για τον πληθωρισμό μάλλον δεν κατάλαβες το ύφος μου. Στο σύγχρονο κόσμο δύο είναι οι κύριοι τρόποι να ελεγχθεί ο πληθωρισμός:α) πάγωμα τιμών και μισθών και διατήρησή του σε σταθερά επίπεδα και β) πάγωμα μισθών με ελεύθερες τιμές που εφόσον δεν μπορούν να αγοράσουν πολλά προϊόντα οι πολίτες τότε δεν επηρεάζουν προς τα πάνω τις τιμές τους (τελικά σχηματικά και γενικόλογα). Πάνω σε αυτό τοποθετήθηκα.
Για το δανεισμό θα συμφωνήσω. Η δανειοληψία οδηγεί σε μια σύγχρονη μορφή δουλειάς των νοικοκυριών. Και αυτά όταν 2,3 εκατομμύρια Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας(σχεδόν το 1/4 του πληθυσμού).
αυτοί οι επέτειοι... μου την δίνουν!
να δούμε τι άλλο θα βρούν για να γεμίζουμε τις μέρες όλου του χρόνου...
η αλλαγή στην σελίδα σου,
μπορώ να πω ότι είναι καλύτερη απο πρίν
καλή σου μέρα
Καλή μέρα.
Και να έχουμε υπ'όψιν ότι δεν είμαστε μόνο καταναλωτές αγαθών,αλλά και καταναλωτές υπηρεσιών...
Αυτό που φαίνεται πάντως είναι ότι συνεχώς η κατάσταση θα χειροτερεύει!
Διαβάστε το Ν.2251/1994 και θα δείτε πόσα πολλά αγνοούμε και πόσα πολλά δεν εφαρμόζονται...
Ενώ πολλοί φαίνεται να συμφωνούν στην ύπαρξη ενός ισχυρού κινήματος καταναλωτών όπως σε άλλες Ευρωπαικές χώρες...η πράξη στην Ελλάδα διαψεύδει τα λόγια και τις συμφωνίες.
Αν απαντήσουμε στο γιατί συμβαίνει αυτό θα έχουμε κάνει ενα βήμα να λύσουμε κάποια θέματα "κατανάλωσης"
Εσύ έγραψες για τις επτά αγαπημένες σου ταινίες;
Πάρε πάσα και γράψε.
Απόλλωνά μου, θα συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό που λες. Πολλά αγνοούμε σχετικά με το δημόσιο και πολλά ακόμα δεν εφαρμόζονται στο δημόσιο και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι υπάρχει μία κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη.
Τάκη, ήταν τόσες οι ατασθαλίες σε σωματεία καταναλωτικά που χάνεσαι, φίλε. Τρία σωματεία καταναλωτών τάχα στη χώρα απαρτίζονται κυρίως στα ΔΣ τους από ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ. Σε σεμινάριο δημόσιας διοίκησης άκουσα να λένε ότι όλοι οι πρόεδροι του ΙΝΚΑ ήταν μέσα σε σκάνδαλα, εκτός από το σημερινό (που είναι νέος και πρόσφατα πήρε τη θέση αυτή) :))) Να ένα αίτιο.
Αχ, Αταίριαστε, 14 έγραψα ήδη, αλλά να τελειώσει η σημερινή μέρα.
Θυμήθηκα το Σωκράτη, που κάθε λίγο και λιγάκι έβγαινε βολτίτσα στην κεντρική αγορά της Αθήνας (δέν υπήρχε και άλλη) και μονολογούσε: "Πόσα άχρηστα σε μένα πράγματα πωλούνται σε αυτή την πόλη???"
Όλα στο μυαλό είναι και οι άνθρωποι καιρός να βάλουν μυαλό και να μήν παρασύρονται τόσο εύκολα...
Αυτούς με τα καταναλωτικά δάνεια ειδικά δέν τους λυπάμαι καθόλου, καλά να πάθουν για να μάθουν να σκέφτονται..
Τα στεγαστικά είναι άλλο πράγμα, το να έχεις ένα σπίτι είναι ευλογια, και κανείς μα κανείς δέ δικαιούται να παίξει με το όνειρό σου αυτό...
Δέν ξέρω άν ακούστηκα αυστηρή, μιλούσα πρίν στο τηλέφωνο με μία φίλη μου που αυτή τη στιγμή δέν έχει χρήματα να πληρώσει τη ΔΕΗ της, ά, ξέχασα, έχει 250 ευρώ αλλά έχει κλείσει αύριο κομμωτήριο, σε φτηνό δέν πάει...Και οι κάρτες της είναι χρεωμένες μέχρι τα μπούνια γιατί όταν μπεί σε μαγαζί και δεί κάτι φτηνό στραβώνει, μόνο που δέ ρωτάει "Αυτό σε ακριβό το έχετε??"
Αυτοί λοιπόν, να χρεωκοπήσουν, μπάς και πάρουν κανά μάθημα για ν'αλλάξουν μυαλά πρίν γεράσουν...
Στην ουσία πάντως δε διαφωνώ μαζί σου. Λυπάμαι όμως και τους αφελείς που γεμίζουν τις πιστωτικές τους κάρτες. Τους λυπάμαι επειδή ακριβώς αυτοί είναι τα μεγαλύτερα θύματα της καταναλωτικής μας κοινωνίας. Κι εμείς είμαστε θύματα, αλλά από τη στιγμή που μερικά πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε τα περιορίζουμε συνειδητά χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας για την αδυναμία μας, αλλά με χαρά για την επιλογή μας.
Όλοι εμείς που σκεφτόμαστε και φωνάζουμε για τα δικαιώματα του καταναλωτή, έχουμε καταγγείλει ποτέ αισχροκέρδεια, δήθεν εκπτώσεις, ελαττωματικά ή ληγμένα προϊόντα??
Την απάντηση δυστυχώς την γνωρίζουμε όλοι,
"ωχ βρε αδελφέ, ας το βρει από κανέναν άλλο",
έτσι δε σκεφτόμαστε??
Δυστυχώς βγαίνουμε στην αγορά μόνο για να πούμε … αγόρασα ,
Τι αγόρασα …δεν έχει καμιά σημασία……….
Όσο γι αυτούς που γεμίζουν την πιστωτική τους και μετά τρέχουν και δε φτάνουν
και για καποιους που παίρνουν, διακοποδανεια, εορτοδανεια και όλα αυτά τα εις …..δάνεια
λυπάμαι αλλά δε δίνω δεκάρα.
Να πάθουν , για να μάθουν κάποια στιγμή!!
Πόσο θα συμφωνήσω μαζί σου, Ανναμαρία. Ειδικά για τις πιστωτικές; τις οποίες αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Όσον αφορά καταγγελίες ορισμένοι έχουμε καμιά δεκαριά στο ενεργητικό μας.
Δημοσίευση σχολίου