νέοι στην πολιτική μας ζωή

    Αναρωτιέμαι μερικές φορές για τις σκοπιμότητας ενεργειών. Αναρωτιέμαι άλλοτε για τις εκπτώσεις ηθικής. Νέοι άνθρωποι και ανανέωση είναι το θέμα του Μιχαλάκη στην πολιτική ζωή και αναρωτιέμαι και παγιδεύομαι σε σκέψεις ιδιαίτερες. Νέοι που κάνουν να εμφανιστούν στη σκηνή, αλλά σε μία κοινωνία που τρώει τα παιδιά της και κομφορμιστικά δεν θέλει να αλλάξει τους κλειδώνει σε παλιές νοοτροπίες. Λίγοι ξεχωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι εμφανίζονται στο προσκήνιο. Μα και τούτοι στηρίχτηκαν σε μηχανισμούς παλιών λογικών, αντάλλαξαν τις ηθικές τους αρχές για προβληθούν, εκπορνεύτηκαν για να πάρουν δύναμη.

    Τι αλλάζει; Τους τρώνε οι γονείς τους. Και αν πετύχουν μόνοι τους είναι τόσοι λίγοι οι αδιάφθοροι της νέας γενιάς που χάνονται μέσα στην πολυφωνία της διαφθοράς και των παλαιοκομματικών μηχανισμών. Είπε η πένα -χρησιμοποιώντας τον αγαπημένο μου Ανδρέα Κάλβο- ότι η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Η διαφοροποίηση χρειάζεται ανδρεία και ανάστημα ηθικό.

    Βλέπουμε νέους να χάνονται μέσα σε γρανάζια χρωματισμένα, μέσα σε ομάδες και ομαδούλες, μέσα στα σκοτάδια κομματικής φίμωσης έναντι ανταλλαγμάτων. Όνειρα αθωότητας με λευκό χρώμα, καταντούν μπλε, πράσινα, κόκκινα και αποχρώσεων. Παιδάκια που αναζητούν ανάδειξη στη γειτονιά τους και έχουν την επιθυμία να ασχοληθούν με τα πολιτικά του τόπου τους στηρίζονται και υποχρεώνονται.

    Μόνη ελπίδα τελικά είναι οι δράσεις, οι ανεξάρτητες και αυθόρμητες παιδιών μέσα στη γειτονιά τους. Μόνη μου ελπίδα η εθελοντική τους παρέμβαση στα μικρά ζητήματα -που τόσο μεγάλα είναι τελικά- τα οποία δεν προσέχει κανείς πολιτικός: περιβάλλον, υγεία και παιδεία. Αρκεί να τους αφήσουν, αρκεί να μην τους πνίξουν οι γονικές παρεμβάσεις και να μην προσπαθήσουν να εξαργυρώσουν αυτή τους την επιθυμία.


    Μαύρο το κείμενό μου σήμερα, άχρωμο, μαύρες κι οι σκέψεις μου για όσους γίνονται εκούσια ανδράποδα παιχνιδιών πάνω στην πλάτη τους.

    Αντώνη μου, έπρεπε να επέμβω γιατί οι λύκοι των μηχανισμών είναι μεγάλοι και τρώνε σάρκες μαλακές.


34 έκριναν :

Catherine είπε...

Eθελοντική παρέμβαση...πόσες πιθανότητες δίνεις να σε πάρουν για τρελό όταν λειτουργείς έτσι; Ποιος θα σε ακούσει αν δεν έχεις πατέρα μεγαλογιατρό ή μεγαλοδικηγόρο; Ας ζήσουμε λοιπόν στην σκια των κληροδοτημένων ηγετών...και ας οργανώσουμε την επανάσταση.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Πραγματικα...ισως και αυτο να ειναι καποια λυση,αφου δεν μπορουμε να πραξουμε αλλιως.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Γεια σου κατερίνα μου με τις επαναστατικές ιδέες. Κι εγώ στο πλευρό σου, αλλά τελικά μάλλον μόνο εγώ και άλλοι δέκα θα μείνουν. Αν δεν κατανοήσουν οι μπαμπάδες και οι μαμάδες ότι πρέπει να στηρίξουν νέους και να σταματήσουν τον πολιτικό κανιβαλισμό, ούτε η επανάσταση θα μας σώσει.

Πρέζα, είδα και πόνεσα. Είμαι αισιόδοξος στη ζωή μου, αλλά πόνεσα πολύ πρόσφατα.

o kairos είπε...

Μην ανησυχεις.Στη φωτια διαμορφωνεται το σιδερο.

Mandalore είπε...

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι. Μέσα στο κείμενο σου , με περιγράφεις.

Στην τελική , για να ακουστούν οι νέες απόψεις πρέπει να δημιουργηθεί νέο κόμμα. Και εφόσον κάτι τέτοιο δεν πρόκειτε να γίνει , ή αν γίνει θα αποτύχει να κερδίσει στις εκλογές , όλοι όσοι έχουν απόψεις προτιμούν να τις κρατήσουν για τον εαυτό τους και να μπουν σε ένα απο τα δύο κόμματα , καθώς τα υπόλοιπα είναι σαν να μην υπάρχουν στην Ελλάδα. Τώρα , αν αφού αποκτήσουν μια κάποια δημοσιότητα προσπαθήσουν να στηριχτούν σε εκείνη για να υλοιποιήσουν τις θέσεις τους είναι δικό τους ζήτημα , θα δούμε τι θα γίνει και τώρα με τον Πάγκαλο.

Unknown είπε...

Όσα χρόνια θυμάμαι, αλλά και παλιότερα κατά πώς διηγούνται οι παλαίμαχοι, πάντα το ίδιο ζήτημα: το αίτημα της ανανέωσης (ιδεών, λόγου, πράξης) και ο εγκλωβισμός του αιτήματος στις κατεστημένες νοοτροπίες, στις κατεστημένες πρακτικές, στην αδράνεια, εν τέλει, τη ίδιας της κοινωνίας. Κακά τα ψέματα, η πρωτοπορεία, η αληθινή πρωτοπορεία, ήταν πάντα μια μικρή μειοψηφία. Αν ποτέ η πρωτοπορεία έγινε κυρίαρχη δύναμη ήταν γιατί υπήρχαν από κάτω συνθήκες που την ευνοούσαν, συνθήκες επαναστατικές, δηλαδή. Υπό κανονικές συνθήκες (θερμοκρασίας και πίεσης του κοινωνικού γίγνεσθαι) είναι μοιραίο η ανανέωση να πραγματοποιείται στα πλαίσια της φυσικής φθοράς κυρίως. Δεν αρμενίζουμε στραβά, ο γυαλός είναι στραβός!

Kapetanios είπε...

Ανανέωση ιδεών ή ηλικιακή ανανέωση ?
Το πρώτο δεν συνεπάγεται το δεύτερο , ούτε και το δεύτερο συνεπάγεται το πρώτο.
Μην ξεχνάμε ότι οι δυο πρόεδροι των κομμάτων εξουσίας για πρώτη φορά ( νομίζω ) είναι τόσο "νέοι".
Μα και στην πολιτική σκηνή ο μέσος-ηλικιακά- όρος των βουλευτών είναι αρκετά χαμηλά.
Ο κόσμος, αυτός έχει σημασία τι μπορεί να δεχθεί και πόσο έχει προχωρήσει η πολιτική του σκέψη.
Και εδώ ήμαστε πολύ πίσω , και δεν μιλώ για τα Ελληνικά και μόνο δεδομένα. Ξέρει κανείς τι πρεσβεύει ο Σαρκοζί( επίσης νέος) στην Γαλλία .....της Γαλλικής επανάστασης??

Zaphod είπε...

Με κάλυψε, γενικά ο καιρός...μόνο που το σίδερο είναι λίγο σπάνιο στις μέρες μας και η φωτιά παρακαίει.... Άσε που για να γίνεις "κάποιος" (και καλά) πρέπει πρώτα λογικά να μυηθείς στην όλη διαδικασία, ίσως και να φιλήσεις ένα-δυο κώλους με αποτέλεσμα συχνά να προωθούνται οι φιλόκωλοι...και αν δεν είναι να γίνονται!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καιρέ, το πρόβλημα είναι ότι η φωτιά άλλοτε είναι σβηστή και άλλοτε πολύ δυνατή. Συχνά ακούμε πως οι νέοι είναι αμέτοχοι από την πολιτική. Κι όμως τόσο με το ερωτηματολόγιο που κινήσαμε πέρυσι τέτοια εποχή στο δήμο μου (και να δεις συμμετοχή εγκαταλείποντας το τάβλι για να απαντήσουν σε 18 ερωτήσεις ή να αφήνουν τον/την γκόμενο/α), όσο και καθημερινά στο μάθημά μου (έκθεση) βλέπω ότι οι νέοι έχουν πολιτική άποψη για όλα. Κομματική δεν έχουν και εν τέλει δε με νοιάζει

Εξάλλου, Vrennus, όλοι αυτοί που σωστά λες κάνουν λόγο για κομματική συνείδηση θεωρώντας την ως τη μόνη πολιτική άποψη. Κι όμως η πολιτική συνείδηση και η ιδεολογία δεν είναι δεμένα με το κόμμα. Το κόμμα την ορίζει ιδεολογικά, αλλά δεν είναι μόνο εκεί μέσα. Και αληθινά μόνο τη δεκαετία του '70 και ουσιαστικά πλέον το '80 είδαμε νέα άτομα να λειτουργούν και να βελτιώνουν την κοινωνία μας. Τότε εμφανίστηκαν νέες δυνάμεις γαλουχημένες με το αίμα του Πολυτεχνείου και μέσα από τις μαθητικές ή φοιτητικές εμπειρίες της χούντας. Τέτοιες μέρες κινητοποιήσεων, λέω μήπως κατά λάθος κάτι συνεχιστεί και κάτι νέο βγει.

Καπετάνιε, δεν έχεις άδικο, αν και ένας νεότερος συχνότατα έχει και νέες ιδέες, που απλά ακούγονται σπάνια. Αλλά, μπαμπά, ξέρεις νέοι δεν ονομάζονται οι σαραντάρηδες (τι κακός είμαι). Στο νου μου είχα παιδιά 20 ετών μέχρι τα 30 και ίσως κάποιους ως τα 40 που κολλάνε σε ώριμους πολιτικούς (μην πω πρεσβύτερους) για να έχουν μια ελπίδα να αναδειχθούν. Και η πλάκα είναι ότι συνήθως αυτά τα παιδιά έχουν ελπίδες και οράματα στην αρχή, αλλά μετά εγκλωβίζονται στη λογική των κομματικών μηχανισμών.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Zaphod, πόσο συμφωνώ μαζί σου. Και αυτό γίνεται χρονια, επειδή η κοινωνία δύσκολα αποδέχεται το νέο, ως μη ικανό. Όπως είπε και ο Vrennus σε επαναστατικές περιόδους τον κοιτάνε, για΄τι απέδειξε την αξία του. Σήμερα όμως δέχονται συνέχεια πόλεμο και από ΜΜΕ και από τους ανικανοποίητους και εριστικούς γονείς.

Mandalore, χαίρομαι που είσαι μαζί μας, αν και έπρεπε να διαβάζεις αντί να γράφεις σε υπολογιστές. Χρειάζεται υπομονή, υπομονή και ανδρεία και ανάδειξη στην ίδια την κοινωνία. Όχι νέο κόμμα (πολλά έχουμε πια.

Unknown είπε...

«Τέτοιες μέρες κινητοποιήσεων, λέω μήπως κατά λάθος κάτι συνεχιστεί και κάτι νέο βγει».

Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος. Άλλες οι κοινωνικές συνθήκες του '70 και του '80 - όπου το αίτημα για αλλαγή υπήρχε στ' αλήθεια - άλλο η πρώτη δεκαετία του 21ου αι. όπου το αίτημα της «μεταρρύθμισης» είναι ένα αίτημα βαθιά συντηρητικό κι οπισθοδρομικό.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό λέω κι εγώ, αυτό ξέρω και αυτό φοβάμαι. Αλλά ξέρεις ότι το 60% των συμμετεχόντων στις μαθητικές κινητοποιήσεις του '90-'91 ασχολήθηκαν με τα πολιτικά άμεσα ή με τα συνδικαλιστικά;

Ίσως, λέω, ίσως. Δεν ξέρεις καμιά φορά τι μπορεί να γίνει. Πάντως εχθές απογοητεύτηκα... (λογοκρισία).

Ανώνυμος είπε...

έτσι ακριβώς

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

Παλιά δεν είχαμε τα εργαλεία. Σήμερα τα έχουμε όλο και περισσότερο. Στην Eλλάδα πάμε με καθυστέρηση. Tα ζήσαμε αυτά στην Αμερική. Mισό λεπτό – μαζευόμαστε και θα βρεθούμε σε άλλες ηλεκτρονικές πλατείες πριν βγούμε στις κανονικές. Ψυχραιμία. Έχει και λιακάδα έξω, δε μπορεί να μην είμαι αισιόδοξοσ!

Kapetanios είπε...

Γκρρρρ.
Οι 40αρηδες(και λίγο)=με 2 20αρηδες ..... απ όλες τις απόψεις!! Ακούς κύριε δείμο μας.
Γειά σου ρε Ζαμπέτα αθάνατε
Καλά αυτός τραγούδησε για τον 50αρη ...αλλά δεν αργούμε και πολύ χαχαχαχα
Καλημέρα.

αθεόφοβος είπε...

Ουσιαστικά με κάλυψε ο kapetanios.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι η ηλικία.
Το θέμα είναι ότι ζούμε πλέον σε μία εποχή που δεν υφίσταται πλέον μια ελκυστική ιδεολογία που μπορεί να παρασύρει νέους και γέρους.
Μην ξεχνάς ότι ένας γέρος,δεξιός και αρκετά φθαρμένος μέχρι τότε πολιτικός όπως ο Γέρος της Δημοκρατίας κατάφερε στην εποχή του να συμπαρασύρει μαζί του την μισή Ελλάδα.
Και βασικά το μόνο αίτημα της εποχής του είναι αυτό που θεωρούμε αυτονόητο σήμερα-Δημοκρατία.
Οι σημερινοί λοιπόν αγώνες μπορεί να μην έχουν τέτοια βασικά αιτήματα αλλά ποτέ ό άνθρωπος δεν θα σταματήσει να επιδιώκει την βελτίωση των πραγμάτων γιατί ποτέ δεν θα φτασει στην ιδανική πολιτεία.
Ο αγώνας λοιπόν αυτός δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά ανθρώπων και πίστης στον σκοπό τους.
Και όπως έχεις διαπιστώσει, όσοι πιστεύουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει,έστω και αν αυτό αφορά ένα τοπικό θέμα μαζεύονται όλες οι ηλικίες μαζί και το διεκδικούν.
Οταν λοιπόν θα εμφανιστεί κάποιο νέο ιδεολογικό ρεύμα που θα εκφράζει πόθους και αναγκαιότητες της εποχής και οι νέοι θα ξαναστρατευθούν σε αυτό και το πιθανότερο αυτό θα γίνει μεσα από αυτά τα κόμματα που έχουν την δυνατότητα να περάσουν τις νέες αυτές θέσεις σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεόφοβε, θα συμφωνήσω μαζί σου και σαφώς, καπετάνιε, η ηλικία δεν είναι το θέμα. Σήμερα, αθεό, συνεχίζοντας το σκεπτικό σου λέω ότι σήμερα συγχέουμε την έννοια της δημοκρατία και της πραγματικότητας. Έχει καλλιεργηθεί μία τέτοια έννοια που επιβάλλει την απομάκρυνση και αυτό παρασύρει πολλούς νέους. Ωστόσο, η τάχα αδιαφορία είναι θέμα προπαγάνδας και όχι πραγματικό.

Δε μασάμε, το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα είναι πολλοί λίγοι εκείνοι που χρησιμοποιηούν το διαδίκτυο συχνά μέσα στην ημέρα. Έτσι, προς το παρόν είναι μορφωμένοι οι περισσότεροι χρήστες και ένας δίαυλος επικοινωνίας και προβολής κάποιων αριστερών (με την ευρεία έννοια).

vampiria είπε...

Όλα είναι προβληματικά σε αυτή την κοινωνία. Ναι μεν οι νέοι που θέλουν να γίνουν "κάποιοι" πρέπει να φιλήσουν κώλους, όπως είπε και ο zaphod (αλλά και να δώσουν κιόλας κατά περίπτωση, λέω εγώ), αλλά, παιδιά, στους περισσότερους τομείς αυτό δεν γίνεται; Πού πας χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη;
Είναι γενικότερο το πρόβλημα πιστεύω. Αν στην κοινωνία που ζεις, για να πας "μπροστά", πρέπει να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, ότιδήποτε,φανταστείτε τότε στην πολιτική! Εκεί είναι τα μεγαλύτερα ψάρια και οι μεγαλοκαχαρίες! Οι θεσμοί πρέπει να αλλάξουν από τη βάση τους, αλλά και η νοοτροπία του Έλληνα! Και μάλλον το 2ο είναι το δυσκολότερο!
Επανάσταση τώρα, έχω να πω! Ποιος θα την οργανώσει όμως;

Catherine είπε...

Μα η δική μας επανάσταση θα διαφέρει και θα φέρει την αλλαγή έστω και αν απομείνουμε 10 πολεμιστές...Θα στήσουμε το οδόφραγμα ψηλό και θα πετάμε μολότωφ φτιαγμένες σε μπουκάλια σαμπάμιας. Γιατί ο Λαουτζίκος ξέρει πως να εκδικηθεί την μπουρζουαζία!

vampiria είπε...

Έτσι, ρε Κατερινάκι! Από τα καλύτερα σχόλια που έχω ακούσει! Εγώ μαζί σου! Άλλος κανείς;

Ανώνυμος είπε...

Έχει καταντήσει ο "νεανισμός" θέμα λάιφστάιλ.
Υπάρχει ένα πρόβλημα δομικό:
Καταργήθηκε η εθιμική κοινότητα με τους κώδικες της, που έστω και σιγά- σιγά έβαζε του νέους.
Καταργήθηκε στην πράξη (δια της ανεργίας κλπ κλπ) ο μοντέρνος δυναμισμός του εργοστασίου και του εργοταξίου, όπου οι νέοι ίσως είχαν ένα κυρίαρχο ρόλο.
Δεν μπορούν οι νέοι σήμερα εύκολα να αναπτύξουν δεσμούς αλληλεγγύης...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Vampiria και εκεί θα γίνει σφαγή ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία. Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου.

Κατερίνα μου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με εκφράζεις. Ακόμα και ένας να μείνει πρέπει να μείνει. Είμαι από εκείνους που λένε ότι κάθε νεανική προσπάθεια πρέπει να τη στηρίζουμε, ακόμα και όταν είναι σε λάθος κατεύθυνση. Ακόμα και αν κατά βάση διαφωνούμε, άσε τους να κάνουν το λάθος, αλλά να κερδίσουν από τη συμμετοχή και την ενασχόληση.

κομμούνι μου, έχει φανεί ότι μπορούν να αντιτάξουν δεσμούς. Αλλά ξέρεις κάτι; Η προπαγάνδα του στυλ δεν μπορούμε, δεν μας αφήνουν τους συμπαρασύρει. Και πολύ εύκολα απογοητεύονται από την πρώτη άρνηση.

patsiouri είπε...

Εγώ πάλι θα σας απογοητεύσω..Πιστεύω πως ακόμα κι άν γινόταν μία επανάσταση, αυτοί που θα βρίσκαμε απέναντί μας δέ θα ήταν οι λίγοι..Θα ήταν οι πολλοί. Ποτέ μήν υποτιμήσεις το λαουτζίκο γιατί μπορεί να σου τη φέρει από'κεί που δέν το περιμένεις..Και λαουτζίκος δέν είμαστε εμείς αλλά όλες αυτές οι ατελειωτες μάζες που λατρεύουν πολιτικούς, Χριστόδουλους κτλ όπως οι Αιγύπτιοι την αγελάδα, με φανατική προσήλωση..Θα ήθελα να ελπίζω πως τα παιδιά τους θα πάνε ένα βήμα μπροστά αλλά δυστυχώς σε αντίθεση με εδώ μέσα, εκεί έξω διαπιστώνω καθημερινά το αντίθετο..

Είμαι κι εγώ εκπαιδευτικός, πάντα πίστευα πως οι νέοι άνθρωποι έχουν τα προσόντα να εξελιχτούν και να γίνουν 30 φορές πιό σκεπτόμενοι από τους δικούς τους, τα τελευταία δύο χρόνια όμως έχω διαπιστώσει με άσχημο τρόπο πως οι γονείς αποτελούν το α και το ω της ψχοσύνθεσης του παιδιού..και αυτό αλλάζει τρομερά δύσκολα..

Nemertes είπε...

Μου έχει προταθεί αρκετές φορές να ασχοληθώ με την πολιτική. Το έχω στο αίμα μου το "κοινωνικό". Ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε φορά; Ότι αν ανακατευτώ θα... γίνω σαν και αυτούς!

Υπάρχει τρόπος να γίνεις πολιτικός χωρίς να δια-φθαρείς;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σε αυτό εν μέρει θα συμφωνήσω. Σαφώς και οι γονείς διαμορφώνουν την ψυχολογία και τη σκέψη του παιδιού, αλλά η μόρφωση (και με την ευρεία και τη στενή έννοια) είναι αυτά που το διαφοροποιούν και το κάνουν να διαμορφωθεί από εκείνους. Πέραν τούτου όμως το πρόβλημα βρίσκεται σε εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους νέους και να προωθήσουν δικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Αυτοί είναι που κάινε τα παιδιά μας. Από εκεί και πέρα η ενσωμάτωση αυτή χτυπιέται από και από την κοινωνία πυο αμφιβνάλλει για τις δυνάμεις τους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νημερτής, καταλαβαίνω τι λες, κούκλα μου. Θεωρώ ότι υπάρχει τρόπος, αρκεί να διατηρείται η ηθική μας. Βέβαια θα μου πεις πώς ορίζεται η ηθική. Αυτό είναι καθαρά προσωπικό θέμα, μια υποκειμενικότητα της έννοιας της ηθικής υπάρχει ούτως ή άλλως.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ είπε...

Δήμο μου προστάτεψε όσο μπορείς τις μαλακές σάρκες

Ναυαγός είπε...

Γιατί μαύρες οι σκέψεις σου;

Άσπρες και αναπάντεχες.

Όντως οι κομματικοί μηχανισμοί τρώνε τις σάρκες της νεότητας και των νέων ιδεών που αυτοί μπορεί να φέρει.

Ο Κουρτ Γκέντελ, ανέπτυξε τη θεωρία της "μη πληρότητας" 25 χρονών. Εδώ οι έξυπνοι νέοι στα 25, φεύγουν ή παραδίνονται και οι χαζοί μπαίνουν στα κόμματα και κυβερνούν μετά από λίγο.

Εδώ οι γέροι κάνουν κουμάντο. Αυτοί που μας χωρίζουν σε κόμματα.

Σελασφόρος είπε...

Φίλτατέ μου Δείμε, συγνώμη για το άκαιρο σχόλιο στα όσα γράφετε, αλλά "ήλθα" για να σε προσκαλέσω στη κινηματογραφική ιστολογική πυραμίδα που δίνει και παίρνει τον τελευταίο στα ποστ -εμένα με κάλεσε ο Π. Πολύ θα με ενδιέφεραν οι κινηματογραφικές σου προτιμήσεις και σκέψεις.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ναυαγέ, μακάρι να ήταν η εικόνα όπως τη σκιαγράφησες. Είδα και βλέπω νέους τόσο έξυπνους να χάνουν τις σάρκες τους στα σκληρά δόντια λύκων και να χαζεύουν.

Σελασφόρε, απλά κοίτα ένα άλλο, λίγο παλαιότερο, post.

Αντώνη, μιας ελπίδα επιχα μήπως και κάποιοι μείνουν ανέγγιχτοι.

isiodos είπε...

"Τα αγαθά κόπης κτώνται".
Άν είχαμε ελευθερία επιλογής, ελεύθερο χρόνο για σκέψη, σωστή αγωγή και σωστές εναλλακτικές λύσεις, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Η επιλογή, γίνεται υπό πίεση κοινωνικής κατακραυγής, ο χρόνος περιορίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο από ανούσια και δίχως σημασία πράγματα. Η αγωγή από το σπίτι ξεκινόντας, δεν υπάρχει κι όταν υπάρχει είναι περισσότερο αρνητική. Οι εναλλακτικές δύο.
Ωραίο το θέμα, και χρειάζεται πολύ μελάνι.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πράηγματι, θεόφραστε χρειάζεται και μελάνι και προσπάθεια να κατανοήσουμε ότι το νέο έρχεται μόνο όταν το ενισχύουμε και το στηρίζουμε.

annamaria είπε...

Αν αναφέρεσαι ειδικά στους γονείς που πρέπει να στηρίξουν τα παιδιά τους στον αγώνα που κάνουν τώρα για τα θέματα της παιδείας, θα συμφωνήσω μαζί σου.
Αν όμως αναφέρεσαι γενικά για τους νέους στην πολιτική, θα ήθελα να σου θυμίσω κάποιους νέους που ήταν τότε στο πολυτεχνείο……. Βολεύτηκαν μετά την μεταπολίτευση έκαναν τεράστιες περιουσίες και ξέχασαν πολύ εύκολα!!
Το ίδιο φαντάζομαι γίνεται και σήμερα, να σου θυμίσω την περίπτωση Βούγια??
Πόσοι δε στηριξαν επάνω του τα όνειρα τους, την ελπίδα τους για μια ουσιαστική αλλαγή ??
Παρ όλα αυτά, θα ήθελα νέα κόμματα, με φρέσκα, ανοιχτά μυαλά, που τις παρωπίδες θα τις έχουν στην τσέπη και όχι στα μάτια.
Που θα τινάξουν από πάνω τους τη βρώμικη σκόνη από ένα παρελθόν που έχει μόνο άσχημα να μας δώσει.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό ακριβώς, Ανναμαρία, λέω ότι σπάνια στηρίζονται πρωτοβουλίες νέων και εν τω μεταξύ αυτοί έχουν διαφθαρεί ή ενσωματωθεί σε κομματικούς και άλλους μηχανισμούς.

ShareThis