Χαμένοι μέσα στο λαβύρινθο του τηλεοπτικού βόθρου αναζητάμε σαν Θησέες το Μινώταυρο των δημοσιογράφων να σκοτώσουμε. Αγωνιούμε να βρούμε ένα μίτο που θα μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον εφιάλτη της φυλάκισης του Μίνωα στην τηλεορασόπληκτη λάσπη της μεσημβρινής ζώνης· παιδευόμαστε να ανασάνουμε μια ικμάδα ελπίδας για ενημέρωση καθαρή μέσα από τον οχετό των ιδιωτικών ειδήσεων.
Κινούμενοι, όμως, μέσα σε σύρματα ενός παγκόσμιου ιστού κάποιοι αναζητούμε την πληροφόρηση που το τηλεοπτικό τίποτα κρύβει στον πυθμένα μιας ακύμαντης παρουσίασης. Επικοινωνούμε για να ακουστούμε. Επικοινωνούμε για να πληροφορηθούμε. Επικοινωνούμε για να ανταλλάξουμε απόψεις που κρύβουν· που φυλακίζουν· που καταδικάζουν.
Η δημοκρατία, λένε, κρύβεται στον πλουραλισμό· μα η τηλεοπτική πραγματικότητα μας διδάσκει ότι η πολυφωνία είναι και εχθρός της. Μέσα στον ηχηρό και πολύβουο ψίθυρο αντιδραστικών ήχων κρύβει κάθε λαλιά. Με ηχώ διαπεραστική καλύπτει κάθε φωνή αντίδρασης στα σχέδιά τους. Σε απαλό και ακίνδυνο αχό μεταμορφώνει η τηλεόραση κάθε σκέψη και διάλογο δημοκρατικό ως άλλη Κίρκη.
Μα κάποιοι επιμένουν· σπάνε τις αλυσίδες και με φτερά δικά τους δραπετεύουν από το βασίλειο της μινωικής φυλακής. Με πρότυπό μας τον Ίκαρο πετάμε. Τι κι αν πέσουμε; Τι κι αν χαθεί η φωνή μας; Θα χαθούμε ελεύθεροι χωρίς να υποταχθούμε στη σιωπή του λαβύρινθού τους· θα φωνάζουμε ελεύθεροι χωρίς να υποκύψουμε στον γκεμπελικής έμπνευσης σωφρονισμό τους. Τι έχουμε να χάσουμε; Ούτως ή άλλως η φωνή μας μένει κλειδωμένη. Ας χαθούμε στο πέταγμα του διαδικτύου, αλλά ελεύθεροι.
Ίσως κάπου στην κέρινη πτήση μας συναντήσουμε και το Ρήγα[1] που ελεύθερα και καλά συλλογάται. Ίσως αν είμαστε πολύ ψηλά, δούμε και το Νίκο[2] που ταξιδεύει την οδύσσεια του σκεπτικισμού του αφού πέθανε ελεύθερος γιατί δε φοβήθηκε τίποτα.
46 έκριναν :
Η φιλοδοξία της δημοκρατίας είναι να ανεβάσει το επίπεδο της εκπαίδευσης είχε πει κάποτε ο Ποππερ.
Η φιλοδοξία της τηλεόρασης είναι να αποβλακώσει όσους μπορεί περισσότερους, σκέφτομαι κάθε φορά που την κλείνω.
Υπαρχει καλύτερος ορισμός της ελευθερίας από του Καζαντζάκη;
Ανναμαρία, Δεν θυμάμαι ποιος είπε ότι η τηλεόραση πουλά (καταναλωτικό) κοινό στους διαφημιστές.
Αθεόφοβε, δεν υπάρχει καλύτερος ορισμός. Και ξέρεις πόσο χαίρομαι που απολαμβάνω μία τέτοια περίπου ελευθερία χάρει στην ενσύρματη αυτή επικοινωνία;
Ελευθερία... μεγάλη κουβέντα. Έχουμε δώσει πολλούς αγώνες για την ιντερνετική ελευθερία. Άντε να δούμε που θα μας βγάλει...
Μόνο μεγάλη κουβέντα; Φοβάμαι πού θα φτάσουμε, Νημερτής, αλλά ξέρουμε ότι θα βγούμε έξω. Πετάμε ελεύθεροι, αυτό έχει σημασία για μένα.
Μία διαφωνία έχω μόνο με το κείμενο σου
"Η δημοκρατία, λένε, κρύβεται στον πλουραλισμό• μα η τηλεοπτική πραγματικότητα μας διδάσκει ότι η πολυφωνία είναι και εχθρός της."
Στην τηλεόραση ούτε πλουραλισμός ούτε πολυφωνία υπάρχει. Στον ίδιο σκοπό χορεύουν όλοι, απλά αλλάζουν λίγο τα βήματα.
Ναι, indictos, αλλά είναι πολλές φωνές στο ίδιο σκοπό και η δική μας μουσική δεν ακούγεται μέσα στην παραφωνία τους.
ρε παιδιά να κάνω μια ερώτηση :
τι σχέση έχει η δημοσιογραφία με τα δελτία ειδήσεων και με την τηλέοραση ?
Το πήρες το σχόλιο, Δήμο; Μάλλον πρέπει να κάνεις έγκριση ε; Γιατί με παίδεψε λίγο για να το δεχτεί. Καλή σου μέρα
Διαμαρτυρόμενέ μου, αυτό μου διέφυγε. Πότε η τηλεόραση απέκτησε σχέση με την ενημέρωση και την ψυχαγωγία; Με το εμπόριο όμως έχει άμεση επαφή.
Εγώ σχόλιο πήρα, θαλασσάκι.
…Κι ύστερα ήρθε ο Δήμος.
Μαζί με τις μέλισσες. Η Άνοιξη μοιάζει να έχει δώσει τα σκήπτρα της σε ένα πρόωρο καλοκαίρι. Γεμάτο «αρώματα». Όχι μόνο λουλουδιών, αλλά κυρίως ιδεών, προβληματισμού και ανανέωσης. Γιατί κάθε Άνοιξη οι υπαρξιακές ανησυχίες κατακλύζουν τις σκέψεις όλων και πρωταγωνιστής τελικά δεν είναι ο έρωτας (που μόνο η φήμη του έχει μείνει), αλλά η επιθυμία αλλαγών και κριτικής όλων όσων κρύβαμε όλο το χειμώνα κάτω από ζεστές χειμωνιάτικες κουβέρτες, πίσω από τις φλόγες καπνισμένων τζακιών, μέσα σε βαριά μάλλινα παλτά. Η ρουτίνα πάει περίπατο ανοιξιάτικο και εμείς πασχίζουμε, ποθούμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα. Υπαρξιακές ανησυχίες, φίλε Δήμο, παρατηρώ και έχω την αίσθηση ότι η Ελευθερία που τόσο ενέπνευσε αγαπημένους ήρωες της Ιστορίας και της Ζωής είναι στενά συνυφασμένη με την πλανεύτρα Άνοιξη. Παραίνεση να κλείσουμε όλοι τα χαζοκούτια που έχουν ελάχιστα να πουν στο μυαλό και τις καρδιές μας και να δώσουμε χρώμα και φτερά στις σκέψεις κάθε επόμενης ημέρας. Τη φτιάχνουμε μόνοι μας την ελευθερία σαν νεογέννητα βρέφη, γυρίζοντας το κεφάλι αδέξια ο καθένας προς το δικό του ήλιο, δεν μας τη χαρίζει κανείς. Θα ήθελα να πω καλό καλοκαίρι, μαζί με το φως που τρύπωσε μέσα από το τζάμι και καλύπτει τη μισή οθόνη, όμως όχι. Η ευχή θα είναι άλλη σήμερα. Ας φτιάξουμε τη δική μας Άνοιξη βάφοντας με τα χρωματιστά κραγιόνια της ελευθερίας τα «γκρι» μονοπάτια της ζωής μας…Αντίο και πάλι Χειμώνα…
Φοβερή έμπνευση. Ποιητικά εκφρασμένη μία αντιπρόταση στον τηλεοπτικό υπο-πολιτισμό μέσα από την ελευθερία της χρήσης λέξεων και εποχών.
Ένα σχόλιο που επισκιάζει το ίδιο το άρθρο. Μία σταδιακά εκκολαπτόμενη bloggger;
Εξαίρετη η εγγραφή σου αυτή, όπως και οι προηγούμενες. Ας προσπαθήσω να σ' το αφήσω πάλι... Πολυφωνία, κακοφωνία, σου έγραφα. Ελεύθερος για μένα είναι εκείνος που αγωνίζεται απέναντι στο Φόβο του και υπερτερεί. Καλημέρα και καλό κουράγιο, Δήμο, με ό,τι καταπιάνεσαι.
STOP ANIMAL TESTS
http://elafini.blogspot.com/2007/04/blog-post_24.html
Ειναι απλο.
Κλεινουμε τις τηλεορασεις μας και ζουμε ελευθεροι...
Α ρε δείμε πιάνεις κάτι θέματα βρε παιδί μ.
Το πρόβλημα της τηλεόρασης είναι οι διαφημίσεις.
Όπως είπε κάποιος πιο πάνω "τι σχέση έχει η τηλεόραση με την δημοσιογραφία" και θα προσθέσω "και με τις εφημερίδες πλέον"...
Θαλασσάκι, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Ελαφίνα, στο πλευρό σου.
Πρέζα, εγώ το έκανα πράξη. Οι άλλοι;
Greek HistoryX, είναι δύσκολο; Τουλάχιστον έχει μικρή έκταση. Δεκτό με λίγες επιφυλάξεις, εξαιρέσεις το σχόλιό σου.
Βρήκα και γω μιά φυλακή για το μυαλό μου, που ελεύθερο δεν άντεχε, ψυχορραγούσε...παραφράζοντας τον Αγγελάκα..Η ελευθερία είναι ζήτημα επιλογής και δε θαμπώνονται όλοι από τα κάλλη της...Στους θαυμαστές της πέφτει ο κλήρος της εξάπλωσης της ιδέας.
Καλές δουλειές δείμε!
Ειδήσεις είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς. Αναρωτιέσαι αν οι καλοί τρόποι είναι να φωνάζουν πέντε άτομα μαζί.
Να έχουν άραγε λάθος αντίληψη για την λέξη πολυφωνία; :PPPP
Δημοκρατία είναι να βλέπω κάποιους δημοσιογράφους να μην αφήνουν τους καλεσμένους να μιλήσουν αν δεν λένε αυτά που θέλουν ν'ακούσουν.
Σουτ κακό παιδί, εμείς ξέρουμε, εσύ απλά θα μας ακούς και θα συμφωνείς. :PPP
Και νομίζω πλέον ότι όντως η γαιδουριά και η αγένεια είναι τα εθνικά μας χαρίσματα.
98% βλέπω τηλεόραση για να γελάω με τα χάλια τους.
1% βλέπω τηλεόραση για να γελάω με τα ψώνια που θέλουν να γίνουν αστέρια της σόου μπιζ.
1% μπορεί να πετύχεις και καμμιά ταινία που δεν την έχουν παίξει φχψ φορές για να κάνουν απόσβεση.
Μ'αρέσει που κορόιδευα τους Αμερικάνους, χειρότεροι γίναμε.
Το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι τα ντοκυμανταίρ και το TV5.
Δεν με συγχίζουν πλέον, την θεωρώ εκπληκτική πηγή γέλιου.
Σκέφτομαι όμως πόσοι την χρησιμοποιούν ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης και αναρωτιέμαι.
Πότε θα χορτάσουν κουτόχορτο;
καλησπέρα σε όλους :) και σε σένα δείμο
με τη πολυφωνία έτσι όπως ξεδιπλώνεται, ιστορικά σήμερα, με τις χρήσεις του διαδίκτυου, παράγεται μια πραγματική αλλαγή στη έκφραση, διαφορετική απ αυτή που διαμορφωνόται με τα κυρίαρχα μέσα μέχρι σήμερα. Αντί της αναπαραστικής έκφρασης, η ηλεκτρονικά παραγμένη κοινωνική έκφραση.
Παραθέτω ένα κομμάτι απο ποστ [αν δεν επιτρέπονται οι μεταδόσεις ας σβηστεί :) ] που μου κάνει πως συναρμόζει με το ποστ σου.
δύο αντίθετες τεχνολογίες για τη παραγωγή σκέψης
τεχνολογία 1. κάνοντας όνειρα μέσα σε προγραμμένες ιδέες, γεννιούνται κατακτητικοί πόλεμοι, κλείνονται σύνορα
τεχνολογία 2. ανταλλάσοντας πληροφορίες με άλλους για τις ιδέες-μας, χτίζεται ο κοινός τόπος της "αντίθεσης των αντιθέτων", ακυρώνονται τα οχυρά
(με την αντίθεση των αντιθέτων, ή με άλλα λόγια με τη χειραφέτηση της ανελέητης αντίδρασης, με τη πολυσημεία των εκφράσεων, παράγεται ο ανθρώπινος κοινός τόπος των αντιθέσεων.
Και λέω πως, μετά τα οφέλη που παίρνουμε απο τις απρόσκλητες ανταλλαγές με άλλους, καταλαβαίνουμε πως
καμία προσωπική πράξη κανενός,
καμία προσωπική ενσάρκωση καμίας ιδέας,
δεν μπορεί να προ-γράψει
την ανοιχτή κριτική των ιδεών
όπως όταν πηγάζει από ανθρώπινη χαρά.)
Κατοικόντας μέσα στη 1η τεχνολογία των ιδεολογικών ονείρων, αδυνατούμε να συλλάβουμε καν τη τεχνολογία των αντιθέτων με εμάς. Γύρω και έξω απο τα τείχη ελοχεύουν διάβολοι, κακοί, εχθροί. Κι εμείς κάτοικοι σε μια γλώσσα τυφλή στη γεωγραφία. Η συμμαζεμένη έκφραση μεσ΄τα όρια συμφέροντα της "ιδέας" είναι και ο μοναδικός νόμος.
Ζώντας με τη 2η τεχνολογία της ανοιχτής ανταλλαγής με την αντίδραση, συλλαμβάνουμε τους περιορισμούς σκέψης που παράγονται με τη 1η τεχνολογία. Ανοιγόμαστε δηλαδή σε κριτική για τη "παιδική ηλικία" ;) της "χειραγώγησης" της σκέψης που παράγει η 1η τεχνολογία. Ανοιγόμαστε σε κριτική και για το πώς να γίνεται να αφήνουμε τις αντιθέσεις να πηγάζουν ανεξάρτητες, χωρίς προγραμμένους ελέγχους.
[παραπέρα, ελλειπής κατάλογος ιστορικών έργων τέχνης για τα προϊόντα ονείρων ]
http://dromos.iblogger.org/blog/?p=40
Το κείμενό σου Δείμο δεν θέτει blog-o-υπαρξιακά ερωτήματα. Θέτει απόψεις και ιδέες που όλοι κατά καιρούς έχουμε εκφράσει είτε μέσω post, είτε μέσω σχολίων. Βρισκόμαστε εδώ γιατί θέλουμε. Θέλουμε να επικοινωνήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να διαφωνήσουμε, να καυγαδίσουμε. Αλλά κάποια στιγμή να συμφωνήσουμε κιόλας. Και στο πρώτο που πιστεύω ότι συμφωνούμε είναι ότι η blogoσφαιρα είναι καθ' εικόναν και ομοίωσην της κοινωνίας. Φυσικά και δεν εκφράζει όλη την κοινωνία. Είναι γνωστό άλλωστε ότι λίγος κόσμος μπλογκάρει σε σχέση με το σύνολο χρηστών Η/Υ ή με το σύνολο της χώρας.
Τώρα αν κάποιος γράφει σε blog για να μας παρουσιάσει το δημοσιογραφικό του δαιμόνιο τότε θα ήταν καλύτερα να στείλει και κανένα βιογραφικό σε εφημερίδες ή ηλεκτρονικά μέσα. Μέσα από το βλογ γράφεις για πράγματα που σε καίνε, που μαστιγώνουν τη ψυχούλα σου, που δεν πιστεύεις ότι θα ικανοποιήσουν τους πολλούς αλλά θα τους κάνει τουλάχιστον να σκεφτούν. Τουλάχιστον εδώ δεν έχεις καμιά Κίρκη να μεταμορφώσει τη σκέψη σου.
Ας συνεισφέρω κ εγώ, παροτι,γουργουρίζειτο
στομάχι μου.
Ελευθερία ειναι,η ανεξαρτησία απέναντι σε εξωτετερικούς περιορισμούς αλλά απαιτεί
ταυτόχρονα εσωτερικούς αυτοπεριορισμούς,
,ηθος,σθένος,κοινωνική συνείδηση και
δίκαιους στόχους.
θέλω νάμαι ελευθερος και πολιτισμένος.
Γιατι οιαπολίτιστοι ελευθεροι συγχέουν
το δίκαιο με το συμφέρον τους και την
ελευθερία με την ασυδοσία.Καταλήγωντας, η λέξη προέρχεται απο την λέξη /ΛΟΥΤ/ που σημαίνει,ανυψωνω,πληθαίνω, γνωρίζω.
Με φτιάξατε παλι,αντε μόλις ήρθα απο τη
δουλεία.οχι δουλειά.ταχει εξηγήσει ο
δείμος...σε προηγούμενο.
Ραμάν, (ο αλήθωρος, τρελός που είναι;) πολύ ωραία συμβουλή. Πολύ ωραίο απόφθεγμα.
Ελληνίδα, μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο οι φωνές των σχολιαστών. Το κουτόχορτο ξέςρεις όμως δε χορτάινεται. Μία έρευνα που έκανα παλαιότερα για τα κανάλια (δε θυμάμαι πού) έδειξε ότι τα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ έχουν σημαντική ακροαματικότητα. Είναι μια ελπίδα. Αλλά όσο η ΝΕΤ σκύβει στο σκυλάδικο σειρών, ταινιών και γνωστής παρουσιάστριας (φευ κύριε, μη βρίσω πάλι δε λέω το όνομά της) τόσο το κουτόχορτο θα είναι γλυκό.
Δήμο, Επιτρέπονται όλα τα σχόλια. Δε σβήνω ούτε προβοκατόρικα από συνδημότες μου. Θα σβήσω τέτοια; Ας μηνυθώ στο κάτω κάτω. Αλλά το σχόλιο είοναι πολύ καλό. Υπέροχο.
Μιχαλάκη, και όσοι έχουν την ικανότητα να μπαίνουν στο διαδ΄λικτυο δε μπλογκάρουν, αλλά βλέπουν τσόντες ή παίζχουν στοίχημα και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ωστόσο, παρά τον ειρωνικό -ελαφρώς τίτλο- η ετικέτα του είναι περί κοινωνιών.
Αυτό ακριβώς οι Κίρκες εδώ χάνονται. Το φτερούγισμά μας -παρά τους κινδύνους του ήλιου- τις μαγεύει. Πριν πετάξουμε όμως σκοτώσαμε το μινώταυρο της λογοκρισίας. Η ελευθεροτυπία είναι εδώ.
Σπίθα, ωραία η γλωσσολογική προσέγγιση και απόλυτα ορθή. Και η σχετική με την εργασία.
"Κατά φαντασία" ελεύθεροι λοιπόν.
Η ελευθερία μιας εικονικής πραγματικότητας.
Ε ας είναι και έτσι.
Αρέσουν εξάλλου και στους κρατούντες οι "αρένες" που ο λαός βγάζει τα απωθημένα του αλαλάζοντας και νιώθει ελεύθερος. Μέχρι και για την ζωή των μονομάχων αποφασίζει "υποχρεώνοντας" τον τύραννο να δεχτεί την ετυμηγορία του τείνοντας το δάχτυλο προς τα κάτω ή προς τα πάνω.
Αρκεί το παιχνίδι να παίζεται εκεί μέσα
Το πρόβλημα με την τηλεόραση είναι πως αυτό που βλέπουμε τελικά πουλάει.. και αυτό είναι αρκετά προβληματικό από μόνο του, πως υπάρχει κόσμος που θέλει να βλέπει αυτές τις @#$$@!!#!ς!
Για το φαινόμενο υπάρχουν λογικά δυο εξηγήσεις: Ή δεν πάμε καθόλου καλά γενικώς και μας βλέπω να βελάζουμε σε λίγα χρόνια ή έγινε αυτό που έλεγε ο Douglas Adams για την Αμερική και το κοινό εκεί: αν σου συμπεριφέρονται συνέχεια σαν ηλίθιο, στο τέλος θα γίνει ένας ηλίθιος και μισός...
Διαλιέχτε! εγώ ακόμα είμαι στο ενδιάμεσο και δεν έχω αποφασίσει!!!
Ακριβώς, καπετάνιε, ένα Μatrix είναι η ελευθερία μας. Εγώ όμως δεν επιθυμώ κανένα χάπι. Προτιμώ να πολεμώ χωρίς χάπια ψευδαίσθησης τη σκλαβιά που μου χαρίζουν ως ίνδαλμα ελευθερίας. Ο άρτος και το θέαμα του Νέρωνα είναι η καλύτερη πολιτική για να αποπροσανατολίζουμε το λαό. Τουλάχιστον εδώ πετώντας τα λόγια μας στολίζουν σκέψεις και ευχαριστούν συνειδήσεις.
Πουλάει, Zaphod, και πολλοί τα θέλουν. Ο ηλίθιος που θα γίνεις είναι ο παράλογος Ιπποπόταμος του Ιονέσκο ή ο γιατρός που δεν κόλλησε Πανούκλα του Καμύ.
Εσύ απλά θα είσαι το στάχυ που ξεχωρίζει δίπλα σε εμένα και τόσους άλλους. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί ο Θρασύβουλος που θα θέλει να κόψει όποιο ξεπερνά τα άλλα. Αυτή είναι η ανδρεία του Νίτσε που χρειάζεται να ξεφύγουμε από τη μαζοποίηση. Αυτή είναι και η αρετή και η τόλμη που θέλει ο Κάλβος για την ελευθερία.
ελεύθερα πετάει όποιος πετάει με τα δικά του φτερά (για να ξεφύγω λίγο από τα πειράματα σήμερα..)κι έτσι να σου πω "πετώντας" και μια καληνύχτα..
Σε χαίρομαι αν και σε πολλά (προηγούμενα) διαφοροποιούμαι λίγο. Χαίρομαι που έστω ουρλιάζεις απέναντι στον καθημερινο μιντιακό (και άλλο) βιασμό.
Διότι αν δεν ουρλιάζουμε, αν δεν αντιδράμε μπορεί στο τέλος να πουν οτι μας άρεσε κιόλας
Ίον, η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο. Δεν αντέχεται, ρε φίλε.
Εγώ θα ευχηθώ μες τη σειρά μου καλη μέρα, Ελαφίνι μου.
Eχετε δίκιο καί εσύ και ο preza, είναι τόσο απλό...κι εγώ δέ βλέπω τηλεόραση και όχι, δέν κοιτάζω το τηλεκοντρόλ σάν εχθρό, κάπου κάπου την ανοίγω, αλλά και πάλι υπάρχουν επιλογές...ότι μας χαλάει το πετάμε, απλό!
Έχω τις αντιρρήσεις μου, Πατσιούρη, επειδή οι επιλογές μας είναι περιορισμένες τελικά.
Εσύ θα πρέπει να είσαι ο Ζουράρις ;-)
Ρε συ, bidibis (aka g.a.n.g), γιατί με προσβάλεις τόσο άγρια; Εκτός αν βέβαια εκτιμάς ότι ο ρόλος της τηλεόρασης είναι τόσο καλός.
Όχι μωρέ, ελάχιστες είναι οι ώρες που δέν υπάρχει τίποτα μα τίποτα μα τίποτα της προκοπής...άντε στη χειρότερη βλέπεις ένα Μπόμπ Σφουγγαράκη να περάσει η ώρα!
Άν ψάχνεις υψηλή ποιότητα εννοείται...ξέχνα το, εγώ μιλάω για το άν ψάχνεις κάτι που δέ θα σε αρρωστήσει...
Για άλλο ήρθα όμως...άν δέν το είδες μπές στα ΄ΝΕΑ στο άρθρο του Λ.Παπαδόπουλου, με τίτλο "Γυναίκες"...δέν ξέρω τί σχέση έχει με την τεχνολογία ο κ.Παπαδόπουλος αλλά νομίζω πως η μελέτη σου θα τον ενδιέφερε πολύ, δέν το κοιτάς λίγο???
Τι σου έκανε ο Κυριακού και του την έπεσες; lol
;Ρ
"Τι κι αν πέσουμε?"
Έτσι θα έπρεπε να σκεφτόμασταν όντως...ο καθένας για την πάρτη του αλλά και με σεβασμό στους άλλους ταυτόχρονα.
Ο επιμένων νικά δε λένε όμως?
Ελεύθεροι όλοι είμαστε...αλλά κάποιοι δεν καταφέρνουν να ελευθερωθούν απο τον ίδιο τους τον εαυτό καμιά φορά...
:)
Πατσιούρη μου, είναι μία άλλη επιβεβαίωση των στοιχείων που δημοσίευσα την άλλη φορά, με όλες μου τις ενστάσεις βέβαια.
Κλέαρχε, με την ποιότητά του ανησυχώ. Δεν ασχολούμαι πια ούτε με τον Πανελλήνιο ούτε με τίποτα. Η μάλλον με το τίποτά του ασχολούμαι.
unlearn, πρέπει να ομολογήσω ότι έχεις κάπου δίκιο. Ο ουρανός όμως μας χωρά όλους -για το θέμα του σεβασμού.
δείμε
και στους συμβολισμούς you rock. Αναρχία στο διαδίκτυο ναι (καλό είναι αυτό, ξέρεις εσύ), αλλά ελευθερία τσου... ψήγματα μόνο. Η αναρχία σημαίνει να κάνει κανείς αυτό που θέλει χωρίς να ενοχλεί και να ενοχλείται. Η ελευθερία ενώνει τους ανθρώπους σε κάτι υψηλό και πλήρες. Ακόμα δεν την έχουμε βιώσει στο διαδίκτυο.
Ναυαγέ, με έστειλες. Τελικά τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντες και καθαρίζουν τη σκέψη μας. Όντως η αναρχία του διαδικτύου δεν είναι η ιδεατή. Συμφωνώ ότι η καθαρή δημοκρατία είναι ο σεβασμός στους άλλους.
Αντεχεται-δεν αντεχεται,εμεις θα προχωραμε,μακαρι χερι χερι.
Αυτό θέλω κι εγώ, Καιρέ, αυτό θέλω. Να γίνουμε πολλοί.
Σου άφησα χθες ένα σχόλιο αλλά τώρα δεν το βλέπω. Τέλος πάντων έλεγα "Σου εύχομαι να ταξιδεύεις πάντα..."
Καλημέρα
Καλά σου/μας ταξίδια δείμε μας. Μην ξεχνάς τον άλλο Νίκο. Τον Πουλατζά.
Ερίνα μου, σ' ευχαριστώ. Δεν ξεχνώ κανέναν.
Ομολογώ, δεν ήμουν σε αυτή την ιστοσελίδα εδώ και πολύ καιρό ... όμως ήταν μια άλλη χαρά για να δείτε Είναι ένα τόσο σημαντικό θέμα και αγνοείται από τόσους πολλούς, ακόμα και επαγγελματίες. Σας ευχαριστώ για να βοηθήσει την καλύτερη ενημέρωση των πιθανών θεμάτων.
Δημοσίευση σχολίου