έρωτας στο άγιο νησί

Στο νησί των αγίων
σε απομόνωση ως άλλοι καλόγεροι
που για λίγο απαρνιούνται το πολύβουο άστυ.
Στο νησί των προσφύγων
ωσάν κυνηγημένοι από τη μοίρα του καθημερινού πνιγμού
βρήκαν απάγγειο για τη γαλήνη κι
αντάμωσαν το φιλόξενο ήλιο που λαμπύριζε στο άγριο τοπίο
-άγριο κι απάτητο, θαρρείς, από τους
βιαστές της φύσης
να προστατεύει
μέσα στην αγνότητά του την ανάγκη για
ησυχία.

Στο άγιο νησάκι
ανάπαυλα και γαλήνευση με ερωτικούς ήχους τζιτζικιών να γεμίζουν τον αγέρα,
με τον ήχο των γλάρων
δίπλα στο θαλάσσιο παφλασμό
πλάι στην απομόνωση που ο βράχος χαρίζει στη γύμνια.
Στη λιτή αγρίλα της ακροθαλασσιάς
θαύμαζε το κορμί της,
φιλήδονο στον άγριο βράχο
πλάι αναζητούσε τη ρίγη του πόθου.
Τα σύννεφα ζωγράφιζαν την μορφή της,
σαν οπτασία αιθέρινη στόλιζε τον ουρανό.
Τα κύματα σαν ακουμπούσαν την ακτή έγραφαν το όνομά της
Άντυτη ατένιζε την αγριεμένη θάλασσα.
Έμοιαζε να την προκαλεί με την ομορφιά της, μα εκείνη
αποκαμωμένη αναζητούσε μόνο ησυχία.
Κρυμμένη στο βράχο, τον
απάτητο από άνθρωπο,
απολάμβανε τους θαλάσσιους ήχους
εκείνο το υγρό τραγούδι που συγκρίνω με τον ύμνο στον έρωτα του τζίτζικα.
Οι πτυχές του βράχου τής θύμιζαν την αιώνια
μάχη της φύσης σαν το κύμα
παλεύει να αγγίξει
την πέτρα, να την χαλάσει.
Μια άγρια, απέριττη ομορφιά
προκαλούσε τις αισθήσεις της, συνέπαιρνε
το είναι της.
Το κάλεσμα της αντίζηλης κατακτούσε τη σκέψη της.

Στο κύμα αντάμωσαν τα βλέμματά τους,
ζευγάρωσαν
με τον ήχο των παφλασμών να καλύπτουν τον
οργασμό τους.
Η πέτρα που ερωτοτροπούσε με τη θάλασσα
άφηνε αθέατα τα ενωμένα κορμιά τους,
κάλυπτε τον έρωτά τους.

Θαύμαζε τη στύση του, απολάμβανε
το ηλιοθώρητο κορμί του
που δεν ήθελε να ξεκουραστεί.
Οι πευκοσμές
και το ερωτικό τραγούδι των τετύγγων ήταν το αφροδισιακό του.
Γεύτηκε
την επιθυμία του,
τη σκληρότητά του.
Τα αργόσυρτα βογκητά του
πλημμύρισαν τη δική της επιθυμία,
ζωντάνεψαν πάλι τη λαγνεία της.
Η γεύση του την ανατρίχιαζε, οι συσπάσεις του τη συνέπαιρναν.

Βούτηξε καυλωμένος και γυμνός,
ο θαυμασμός και η λαγνεία της
τον συνόδευε. Ζευγάρωσαν και στο νερό.
Το ρεύμα τον ωθούσε βαθύτερα,
τον καθοδηγούσε με την άγρια ορμή του.
Η άρμη στο κορμί της, η υγρασία
της λαγνείας της
τον καύλωναν περισσότερο.
Μέσα της ένιωθε όπως το κύμα που ερωτοτροπεί με την πέτρα: αχαλίνωτα
ηδονικά.
Άγρια εκείνη σαν τη θάλασσα
κλυδωνίζονταν στον
ορθωμένο ανδρισμό του.
Ήχοι πόθου ξεφεύγουν, για να σκεπαστούν
από το κύμα που τους προστατεύει. Το υγρό κορμί της
ξεχειλίζει ηδονή,
η ματιά της
έρωτα,
ο οργασμός της
απόλαυση.
Τελείωσε μέσα της. Δεν άκουγε πια
ούτε τέτυγγες, ούτε θάλασσα.
Η τρικυμία αντηχεί ακόμα
τις κραυγές του οργασμού της.

σ.σ. Nησί των αγίων είναι η νήσος Αγιονήσι απέναντι από την Ουρανόπουλη. Παραχωρήθηκε από την αθωνίτικη κοινότητα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί πρόσφυγες.

19 έκριναν :

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τελικά, μόνο εμείς οι "άγιοι-αμαρτωλοί" ξέρουμε να ζούμε ρε γμτ...

itelli είπε...

Καλοκαίρι - απ'"άκρη" σ'"άκρη" :) Καλό μήνα!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έτσι, είναι Άσκραρ, μόνο οι αμαρτωλοί ζουν ευχάριστα.

itelli, καλό μήνα και καλά να περνάμε.

Νεραϊδόνα... είπε...

...και η μπλογκοθαλασσα αντηχει ακομα το χειροκτοτημα μας!

Σας φιλω άλικα

Ανώνυμος είπε...

poli oreo poiima "Deime" mou,
kala na pernas, omorfa san to poiima sou.
poli omorfo pragmatika poli omorfo,
propetis

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νεραϊδόνα, σ' ευχαριστώ πολύ για τα τόσο καλά σου λόγια.

Προπέτη μου, πάντα με τον καλό το λόγο. Σ' ευχαριστώ πολύ.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δεν ηξεύρω εάν ήκουεν τέτιγγες, αλλά ...κρωγμούς γλάρων σίγουρα...

Καλώς σε ξαναβρίσκω,
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΕΡΕΕ ΑΦΘΟΝΟ!..
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΖΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΦΙΛΙΔΟΝΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!.. ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΕΣ! ΤΙΣ ΔΙΠΛΟΜΙΣΘΙΕΣ! ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ! ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΑ ΤΩΝ "ΡΟΥΣΦΕΤΙΩΝ" ΤΟΥΣ! ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ Ι.Χ ΤΟΥΣ!.. ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥΣ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΝ! ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΤΟΥΣ!
ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟ ΝΕΟ.. ΣΧΗΜΑ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΥΛΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ! ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ!
ΤΗΝ ΑΧΡΗΣΤΙΛΑ ΤΟΥΣ!
ΤΗΝ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ!
ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΥΠΟΠΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ! ( ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ.. ΞΑΦΝΙΚΑ..) ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ ΤΟΥΣ!
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΑΝ! ΕΠΙΝΑΝ-ΕΠΙΝΑΝ-ΕΠΙΝΑΝ ΚΑΙ ΕΤΡΩΓΑΝ....

ο δείμος του πολίτη είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, και τέτυγγας ήκουον και γλαροπόλια. Καλώς ξαναταμώσαμε.

doctor είπε...

Υπέροχο. Μα πιο υπέροχο που έμαθα την ύπαρξη της Αμμουλιανής. Είμαι και ...βορειοελλαδίτης..

Doc

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι όμως είναι ένα γλυκύτατο νησί, γιατρέ μου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ανώνυμος είπε...

υπήρχανε στιγμές που έγινα ένα με τις εικόνες..καθ' όλη τη διάρκεια νιώθεις αυτή τη ζωντάνια που μόνο η θάλασσα μπορεί να σου προσφέρει..δεν ξέρω, το ποίημα αυτό μου έβγαλε παράξενα συναισθήματα..!

όμορφο..

καλως σε βρήκα κ εδώ..!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Votsala sto pani, ελπίζω και ερωτικά συναισθήματα. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

Ανώνυμος είπε...

provokatora kalos irthes

Ανώνυμος είπε...

Το πυρ ( η φλόγα του πόθου και του πάθους) η γυνή και η θάλασσα σε ξεμωράνανε αγαπητέ! :)
Ήταν και ο βράχος
Αυτός που έκρυβε την ντροπή ή την άφηνε ίσα ίσα για να θυμίζει την ύπαρξη της, τόσο που να την κάνει μέρος του παιχνιδιού σας.
Θα θελα να δω τον καρπό αυτού του έρωτα και στο εύχομαι με όλη μου την ψυχή δείμε

ο δείμος του πολίτη είπε...

Βότσαλα, καλώς ήρθες. Ελπίζω να σου έβγαλε πάντως ευχάριστα συναισθήματα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε μου, έτσι είναι. Όλα τα κακά μαζί έπεσαν. Άσε τους καρπούς στην άκρη, σιγά-σιγά θα ωριμάσουν.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε μου, σ' ευχαριστώ για την ευχή σου, αν και περιμένουμα να ωριμάσουν τα φρούτα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε, σ' ευχαριστώ πολύ.

ShareThis