οικονομική κρίση και μαύρη εργασία

Τελευταία όλοι μιλούν όλο και συχνότερα για την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα και παρουσιάζουν όλο και περισσότερα στατιστικά στοιχεία για την επιδεινόμενη κατάσταση. Ωστόσο, φαίνεται να ξεχνούν πολλοί ότι η κρίση εμφανίζεται ήδη από την προηγουμένη των εκλογών και πριν ακόμα την Ολυμπιάδα της Αθήνας, ο κόσμος υπέφερε (ένας λόγος που έφερε και τη ΝΔ στην εξουσία). Μία κρίση που δεν είναι ούτε βιομηχανική ούτε εμπορική, αλλά πρωτίστως χρηματοπιστωτική[1]. Η εισαγόμενη κρίση δεν ξέρω πόσο θα επηρεάσει τη χώρα μας[2], αλλά σίγουρα η εσωτερική κρίση είναι παλαιότερη και μαθηματικά δε φαίνεται να έχει σταματημό, όσο τουλάχιστον συνεχίζεται αυτή η οικονομική πολιτική και η ανυπαρξία ελέγχων τόσο της αγοράς όσο και της εργασίας.
Ο χαρακτήρας, λοιπόν, της κρίσης είναι καθαρά πολιτικός. Δεν κομίζομεν γλαύκας εις Αθήνας, αλλά μέσα στη μεταμοντέρνα θεολογία της αγοράς, συχνά κατηγορούνται οι πλεονέκτες διευθυντές των τραπεζών. Φταίνε πολύ απλά όσοι ανέχτηκαν την ασυδοσία και την αρπαγή των λαϊκών εισοδημάτων από τις τράπεζες. Τα κέρδη εξάλλου, όπως αποδείχθηκε, των βιομηχανιών και του εμπορίου και κυρίως τα τραπεζικά δεν είναι επενδυτικά, αφού σε όλη σχεδόν την ΕΕ ουσιαστικά μόνο το κράτος επενδύει.
Η οικονομική κρίση, όμως, δεν μπορεί να εξετάζεται μακριά ούτε από τη μαύρη ούτε από την ανασφάλιστη εργασία. Ολοφάνερα και χιλιοειπωμένα η μαύρη εργασία αδειάζει τα ασφαλιστικά ταμεία και άρα αδυνατίζει την όποια κοινωνική πολιτική. Και η μαύρη εργασία συνδέεται αναφανδόν με την ανασφάλιστη (πλέον ας τους θεωρούμε κοινή έννοια).
Η μαύρη εργασία όμως αποτελεί δομικό στοιχείο της αγοράς και της ελεύθερης οικονομίας. Συνδέεται άμεσα με τη φτώχεια[3] αφού συχνά πρόκειται για δεύτερη δουλειά και άλλοτε με το φόβο της φτώχειας-ανεργίας[4] οπότε κάποιος υποχρεωτικά δέχεται οποιοδήποτε όρο εργασίας[5] και με τους ελλιπείς ή ανύπαρκτους ελέγχους. Η ανυπαρξία ελέγχου, βέβαια, όχι απλά δε βοηθά στον έλεγχο της αγοράς, αλλά την ενισχύει. Η Ελλάδα και η Γαλλία είναι οι πρώτες χώρες που περιόρισαν τον έλεγχο των επιθεωρήσεων εργασίας, αφήνοντας την αγορά ακόμα μία φορά ελεύθερη να κινείται εργασιακά κατά το τυχάρπαστο και τυχαίο δοκούν. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να εξισώνουμε -όπως δημοσιογραφούν ορισμένα παπαγαλάκια- τον εργοδότη και τον εργαζόμενο, το θύμα και το θύτη. Εξάλλου, μαύρη εργασία συναντάται μόνο σε μισθούς φτώχειας.
Βέβαια, εδώ προκύπτει και ένα ακόμα ερώτημα: τι γίνεται με τον εθελοντισμό και τις ΜΚΟ; Όταν όλοι μιλάμε για συμμετοχική δημοκρατία και εθελοντισμό, πώς μπορούμε να κάνουμε λόγο για ανασφάλιστη εργασία; Ή μήπως οι οργανώσεις αυτές -που αναφέρονται μόνο στα μεσαία στρώματα διαθέντα τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο- επειδή έχει τον εθελοντισμό σαν βάση, δεν περιλαμβάνει μαύρη εργασία; Εργασία που θα μπορούσε να στηρίξει έστω και μερικών τόσα εκατομμύρια εργαζομένων μέσα από κρατικές ή άλλες διοικητικές κοινωνικές δαπάνες;
update: Ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο του Έθνους για τη φτώχεια και τη σχετική δημοσίευση που έκανε το καπιταλιστικό κομμούνι.


[1] Και όχι νομισματική όπως δημοσιογράφοι τονίζουν, αφού τα νομίσματα έχουν την ίδια αναλογία.
[2] Αξίζει να θυμίσουμε ότι ο ενισχυμένος Δημόσιος τομέας στη χώρα μας (που χωρίς να λειτουργεί ορθολογικά έχει λιγότερους αναλογικά υπαλλήλους από τη Δυτική Ευρώπη) σώζει την οικονομία, παρά τις όποιες Κασσάνδρες γιατί η κρίση δε φτάνει στο Δημόσιο. Αυτοί οι υπάλληλοι (σημαντικού ποσοστού ομολογουμένως) θα συνεχίσει να κινεί την αγορά.
[3] Ο παλιός φόβος της ανεργίας σήμερα πια αντικαταστάθηκε από το φόβο της φτώχειας. 15 εκ. νεόπτωχοι μετριούνται σήμερα στην ΕΕ (δηλαδή ένα κράτος-μέλος σε πληθυσμιακή αναλογία).
[4] Όταν όμως η αληθινή ανεργία αγγίζει το 20% του ενεργού πληθυσμού (συμπεριλαμβανομένων των ημιαπασχολούμενων, των συνβοηθούντων μελών μιας οικογένειας που εργάζονται σε μία μικρή επιχείρηση κτλ), τότε ο όρος μαύρη και ανασφάλιστη εργασία έχουν άλλες συνέπειες, βαρύτατες, αφού η οικονομική κρίση θα εκτινάξει το ποσοστό τους σε υπερβολικά υψηλά ποσοστά. Σχετικά με την ανεργία βλ. στην Ελευθεροτυπία τα άρθρα Ανεργία από 16% έως και 25% καθώς και Υπήρχαν επιλογές.
[5] Εξάλλου, η ανασφάλιστη εργασία χτυπά πρωτίστως τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (νέους, γυναίκες, μετανάστες).

14 έκριναν :

akrat είπε...

ε ????????????????

μπράβο ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ...

σε καλό δρόμο μας πάτε...

εγώ μαζί σας ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ...

η ασθένεια μεγάλωσε όμως αγαπητέ μου... Τώρα πλέον δεν είναι μόνο οι αλλοδαποί... ΤΩΡΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ.... να δείτε στην Αθήνα τι γίνετε..... μιλιούνια ....

Ο αγώνας είναι δύσκολος... Η ιδολογική κατρακύλα.... έχει φέρει σε δύσκολη θέση την εργατιά.... Αφού ανέχτηκαν την μαύρη εργασία των αλλοδαπών ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ δεν έχουν τίποτα να ΨΕΛΛΙΣΟΥΝ για τους ντόπιους.... Γιατί κυλήσαμε στην γλίτσα χρόνια τώρα.... το μένο που μένει ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΟ είναι οι γνωστές εξεγέρσεις απελπισίας που αργά ή γρήγορα θα συμβούν... ή τα προγκρόμ... που με δυσκολία συγκρατιούνται... Άν γυρίσετε στις γειτονιές ... το μίσος ενάντια στους αλλοδαπούς ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ.... Με νύχια και με δόντια... ΠΑΠΑΔΕΣ, ΔΕΞΙΟΙ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ το συγκρατούν....


το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο....

ο δείμος του πολίτη είπε...

akrat, μαύρη εργασία δεν είναι μόνο οι μετανάστες. Μακριά από εμένα αυτά. Το μεγαλύτερο ποσοστό μαύρης εργασίας αναφέρεται σε ανηλίκους-συνβοηθούντα μέλη των οικογενειών και σε δεύτερη απασχόληση. Οι μετανάστες είναι μόνο ένα μικρό μέρος.

Εξάλλου, μιλάμε πια για νεόπτωχους. Σημερινό άρθρο του Έθνους (από έρευνα της ΓΣΕΕ) αποκαλύπτει ότι το 20% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς να έχω δει ακόμα το δικό σου δημοσίευμα, σήμερα έκανα και εγώ ένα παράλληλο ποστάκι.
Πρέπει να καταλάβουν μερικοί, ότι η αναδιάνεμητική οικονομική πολιτική δεν είναι πλέον θέμα δικαιοσύνης, αλλά ανάπτυξης.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Στο επόμενο post, κομμούνι, ακολουθούν προτάσεις λύσεων και ιδεών στο πλαίσιο της κινηματικής δημοκρατίας που θα μπορούσαν να βγάλουν από την κρίση την ελληνική κοινωνία.

Zaphod είπε...

Εξαιρετικό το αρθρο, αλλά μπορώ να κάνω μια προσθήκη στο πνεύμα του;

Συμφωνούμε πως η μαύρη εργασία ρίχνει λάδι στον τροχό της κρίσης, αλλά υπενθυμίζω πως το κράτος το βολεύει μιας και αυξάνει την απροσδιόριστη "ανάπτυξη" και "επιχειρηματικότητα".

Το κράτος άλλωστε έσυρε τον χορό με προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας, τα λεγόμενα stage...

Στα λοιπά συμφωνούμε

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα απο έναν ...μαυρ(ο)εργάτη!!!

akrat είπε...

αααααααα
γιατί νόμιζα ότι λέμε για την ανασφάλιστη.... για την έξω από συμβάσεις και νόμους εργασία...
άστε τα άστε τα πίκρα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Zaphod, με τιμά η κριτική σου. Δε διαφωνούμε καθόλου. Στο επόμενο άρθρο θα υπάρξουν και μερικές ιδέες-προτάσεις.

N.Ago, καλή σου μέρα. Τι κι αν είσαι μετανάστης. Στο ίδιο καζάνι βράζεις με χιλιάδες μαύρους ακόμα.

Akrat, πίκρα δε λέει τίποτα. Όσο οι μηχανισμοί ελέγχου μαραζώνουν τόσο η πίκρα και η φτώχεια θα αυξάνονται.

Ταχυδρόμος! είπε...

Την κρίση βλακείς, με τα αιωρούεμνα σωματίδια πάνω από τα κεφάλια μας, απορώ πότε θα λύσουμε δείμε μου μου γιατί μου φαίνεται πιο εύκολο να λυσουμε τον γόρδιο δεσμό..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σε λίγο θα λέμε "ποιά εργασία;"...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ταχυδρόμε, και αυτή η κρίση δεν κόβεται όπως ο Γόρδιος δεσμός.

Άσκαρ, μακάρι να θυμόμαστε τη λέξη εργασία, γιατί φοβάμαι ότι από δουλειά θα γίνει δουλεία.

Ανώνυμος είπε...

"Έλα Δημόκριτε, σύνελθε. Άσε τις συνωμοσιολογικές σκέψεις στην άκρη -δεν έχουμε και δάσος και το Ρομπεν της Σταυρούπολης. Γιατί στο τέλος πάλι εκτεθημένος θα βρεθείς με τον κάθε τύπο που θέλει ουτοπικά να καλυφθεί η παρανομία και η καταπάτησή του."

ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!..
2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.. Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΓΚΑΝΚΣΤΕΡ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΟΡΙΑ, ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΣΥΝΑΓΕΛΑΖΕΣΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΟΡΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, ΩΡΑΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ, ΩΡΑΙΟ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟ "CEPARE".
ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΣΩΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΕΣ ΣΑΣ ΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟ ΣΑΣΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΥΣ "ΛΥΚΟΥΣ" ΚΑΙ ΤΑ "ΤΣΑΚΑΛΙΑ".. ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ! ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΧΡΕΣ ΚΑΙ ΡΥΠΟΓΟΝΕΣ ΕΠΟΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΕΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ...

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Από το σφίξιμο του ζωναριού του Παπανδρέου το '85 στο Χρηματηστήριο το '99, τα ομόλογα, τα Βατοπαίδια, τα stage, τις στρατιές των συμβασιούχων,την θεσμοθέτηση σύναψης δανείων με μόνο την αστυνομική ταυτότητα, ο μοναδικός στόχος κάθε κυβέρνησης ήταν και είναι η αναδιανομή του εισοδήμταος πάντοτε από κάτω προς τα πάνω! Η οικονομική κρίση ήταν πάντοτε παρούσα ως επιλογή και όχι λόγω αδυναμίας.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Απειρώτα, το τωρινό σφίξιμο του ζωναριού δεν έχει καμία σχέση ούτε με το χρηματηστήριο-τζόγο του Σιμήτη ούτε με τη λιτότητα του '85. Το Χρηματηστήριο πρώτη φορά έπεσε τόσο χαμηλά και το '85 ακόμα μπορούσαμε εύκολα να καταναλώσουμε διάφορα προϊόντα.

ShareThis