περί debate ο λόγος - ο πιο αδύναμος κρίκος φεύγει

Φυσικά κυρίαρχο θέμα στις πολιτικές συζητήσεις θα είναι και πάλι τα συμπεράμστα από τις δύο "τηλεμαχίες" (ο όρος είναι αδόκιμος και λανθασμένος). Δεν είμαι οπαδός των τηλεοπτικών αναμετρήσεων, για τον απλό λόγο ότι είν αι κομμένες και ραμμένες για τις εμπορικές ανάγκες των τηλεοπτικών σταθμών. Είναι ένα ακόμα βήμα προς την τηλεοπτική πολιτική αντιπαράθεση και της δημαγωγίας (όπως απέδειξε ο Πρωθυπουργός με το λόγο του). Βέβαια, η ιδιαιτερότητα είναι ότι όποιος δεν έχει μάθει το πρόγραμμα ή τον προγραμματικό λόγο των κομμάτων έχει μία ακόμα ευκαιρία. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι κάποιος που έχει αποφασίσει, θα ξανασκεφτεί την επικέιμενη ψήφο του, ούτε και πως μπορεί κάποιος αναποφάσιστος να επηρεαστεί από μία απλή τηλεοπτική εμφάνιση. Αν ισχύει αυτό το τελευταίο, τότε ζήτω που καήκαμε γιατί πια ο πολιτικός λόγος θα έχει μετατραπεί σε τηλεοπτικό πολιτικό ριάλιτι. Ο πιο αδύναμος κρίκος φεύγει.
Σκέφτομαι με κριτήριο "τι νέο έμαθε ο πολίτης", " τι πληροφορήθηκε" ανακαλύπτω ότι άδικα έβλεπε TV. Οι ΠΑΣΟΚοι επιβεβαίωσαν τον Παπανδρέου και οι δεξιοί την αντιπολιτευτική κριτική (sic) και το -αγέρωχο;- ύφος του Πρωθυπουργού. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Κοινή δε εκτίμηση είναι ότι σε επίπεδο εντυπώσεων και η αυτή η διαδικασία έληξε χωρίς αδιαμφισβήτητο νικητή, γεγονός που σημαίνει όμως και τη διάψευση των ελπίδων του κυβερνητικού στρατοπέδου για ανάκτηση του χαμένου εδάφους μέσα από τα ντιμπέιτ.

Μένοντας στις πρόσφατες τηλεοπτικές αναμετρήσεις δεν κερδίσαμε τίποτε περισσότερο σε γνώση. Λίγο χαρήκαμε τους αρχηγούς μας (ο καθένας με το μέτρο που του επιτρέπει η ψυχολογία, η τσέπη και ημ πόρωσή του). Η πολυαναμενόμενη τηλεοπτική αναμέτρηση δεν έφερε την ανατροπή στην οποία προσδοκούσε το κυβερνών κόμμα. Στην τελευταία κοινή εμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου πριν από τις εκλογές δεν έπεσε κανένας στο καναβάτσο. Ομως, Δε δικαιώθηκαν οι προσδοκίες του Καρμανλή να ανατρέψει τη διαμορφωμένη κατάσταση με την εκμετάλλευση αυτής της τελευταίας ευκαιρίας. Ετσι, εξ αντικειμένου, η χθεσινή τηλεμαχία εξελίχθηκε σε παράσταση ήττας για τη Ν.Δ. Αντίθετα, η εξέλιξη της συζήτησης δίνει την ευκαιρία στην Ιπποκράτους να υποστηρίζει πως ξεπεράστηκε και το τελευταίο προβλέψιμο «εμπόδιο» που τη χωρίζει από την εκλογική επιτυχία το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου.

Ο Πρωθυπουργός κατέστησε αόρατη τη δική του περίοδο διακυβέρνησης και άσκησε κριτική στους
«άλλους», στις προηγούμενες κυβερνήσεις του Κινήματος και στη διεθνή κρίση. Ήταν αμήχανα αμυντικός και αντιπολιτευτικός στο ΠΑΣΟΚ.Απέδειξε ακόμα μία φορά ότι είναι άριστος στην... αντιπολίτευση. Έκανε μία νέα πρόβα αντιπολίτευσης αντιλαμβανόμενος, επιδόθηκε σε βουτιές στο παρελθόν, ασκώντας σκληρή... αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ.

Νευρικός, αγχωμένος και ιδιαίτερα επιθετικός με τον κ. Παπανδρέου, ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να διασώσει ό,τι μπορούσε από την προσωπική του στρατηγική που είναι ότι εκπροσωπεί την υπεύθυνη στάση απέναντι στα προβλήματα της χώρας, έναντι της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, όχι μόνο δεν κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά στη διάρκεια του χθεσινού ντιμπέιτ κατέρρευσε και το επικοινωνιακό πλεονέκτημα που ως χθες διέθετε έναντι του κ. Παπανδρέου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο κ. Καραμανλής κινδυνολόγησε χωρίς υπεκφυγές. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέφερε στο προσκήνιο τα Ίμια και την υπόθεση Οτσαλάν, το σχέδιο Ανάν και την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, θέματα που απευθύνονταν ευθέως στο θυμικό των συντηρητικών ψηφοφόρων.

Ο δε Πανανδρέου ζήτησε ψήφο αυτοδυναμίας κάνοντας ορατές τις προτεραιότητές του. Η κυβέρνηση πάντως επιμενει στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.