Νέα Χρονιά: ένας μίνι απολογισμός.

Άντε μπήκε επιτέλους το Νέο Έτος. Χωρίς διάθεση, μα καμία, μπήκα στο γραφείο το πρωί περιμένοντας τη λήξη της μέρας. Μετά από μερικές μέρες άδειας (που με γιορτές και ΣΚ ήταν  συνεχόμενες) και καθισιό με τι διάθεση να επιστρέψω; 10 μέρες ξενοιασιάς, μπόλικου παιχνιδιού με την κόρη μου και επιτέλους να δω η γυναίκα μου, που είχε χαθεί μετά την κλήση να εργαστεί ως νηπιαγωγός αναπληρώτρια σε σχολεία γειτονικού νομού.

Η μεγάλη χαρά ήταν φυσικά η νεαρή Άρτεμις που προσπαθεί να μιλήσει και να πει «μπαμπά» και «μαμά» (ειδικά όταν θέλει αγκαλιά και δεν την παίρνουμε) και οι αγκαλιές με τα γέλια της όταν τη φιλάμε ή την γαργαλάμε. Χαζομπαμπάς; Ίσως δεν το αρνούμαι. Η άλλη χαρά ήταν το διάβασμα (χτυπήσαμε εν μέσω γευμάτων του μωρού κι αγκαλιών) ένα Σαρτρ («ο Υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός»), ένα Πρέσσφιλντ («σκοτώστε το Ρόμελ») κι ένα Μράουν («το χαμένο σύμβολο»).

Το 2009 ήταν για μένα εξαιρετικό. Δεν ξέρω τι να πρωτοκα-ταγράψω κι ίσως μερικές μικρές στιγμές, καθοριστικές για μένα να μη χωράνε εδώ μέσα. Είχα πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Η μεγαλύτερη φυσικά ήταν η εύκολη χωρίς προβλήματα γέννηση της Αρτέμιδος (το όνομα πέρα από παραδόσεις είναι καθαρά δική μας επιλογή καθιερωμένο ληξιαρχικά από την 17^η Αυγούστου 2009). Μιας υγιέστατης κόρης που όσο μεγαλώνει ομορφαίνει (στην αρχή έμοιαζε με κάτι σαν άνθρωπο, ασχημούλα αρκετά και σκουρόχρωμη –αφού άρχισα να αναρωτιέμαι). Σήμερα πια στον 8^ο μήνα είναι γλυκύτατη, κουκλίτσα όλο νάζι και χαμόγελα (οι φίλοι του facebook μπορούν να τη δουν εδώ κι εδώ).

Μέσα στο 2009 εκδόθηκε και κυκλοφόρησε και Η δημαγωγία της δημοκρατίας, ενώ προ ημερών ολοκληρώθηκε και η πολιτική μελέτη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση («Τοπική Αυτοδιοίκηση: προοπτικές ανάπτυξης και κοινωνική συνοχή»).

Μπορεί να μην πήγα διακοπές πουθενά ούτε το καλοκαίρι ούτε τώρα το χειμώνα, λόγω του μωρού, αλλά οι αγκαλιές της με αποζημίωσαν δεόντως. Στα μεγάλα θετικά της χρονιάς εντάσσεται και η εργασία ως αναπληρώτριας εκπαιδευτικού της συζύγου. Παρά την αγωνία μας έφτασε η στιγμή και σε κοντινό νομό (επειδή έκανα κάτι μλκ στις επιλογές προτίμησης που κατέθεσα αντ’ αυτής, γιατί τότε εκείνη ήταν επίτοκος).

Οι μικρές στιγμές ήταν πάρα πολλές. Τόσες που καθ’ όρισαν πολλές φορές τη σκέψη μου, τις αποφάσεις μου και τις δράσεις μου σε σημαντικό βαθμό.