Με χαρά διάβασα 
την ανακοίνωση-δελτίο τύπου του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με το νομοσχέδιο που σε λίγο καιρό θα τεθεί σε διαβούλευση για τη διά βίου μάθηση. Στόχος της προοδευτικής διακυβέρνησης -τοπικής ή εθνικής- αρχής είναι πάντα η ενίσχυση του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών. Παράλληλα, και δεδομένης της θέσης ότι η πολύπλευρη παιδεία αποτελεί επένδυση, αναγκαία κρίνεται κάθε πίεση και πρωτοβουλία για ενίσχυση της διά βίου κατάρτισης.
την ανακοίνωση-δελτίο τύπου του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με το νομοσχέδιο που σε λίγο καιρό θα τεθεί σε διαβούλευση για τη διά βίου μάθηση. Στόχος της προοδευτικής διακυβέρνησης -τοπικής ή εθνικής- αρχής είναι πάντα η ενίσχυση του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών. Παράλληλα, και δεδομένης της θέσης ότι η πολύπλευρη παιδεία αποτελεί επένδυση, αναγκαία κρίνεται κάθε πίεση και πρωτοβουλία για ενίσχυση της διά βίου κατάρτισης. Ας τονίσουμε, όμως, ότι θεωρούμε λάθος να εξετάζουμε τη διά βίου κατάρτιση απλά ως ένα άλλοθι της νεοφιλελεύθερης πολιτικής σκέψης για τη διάλυση της κρατικής παιδείας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων· και τούτο διότι την απαιτούσαν οι εργαζόμενοι και η μεσαία τάξη για πολλές δεκαετίες[1]. Η υποτιθέμενη νεοριζοσπαστική αριστερή σκέψη, μπροστά στην ανάγκη της να διαφοροποιηθεί πολλές φορές έχει απεμπολήσει τα δικά της αιτήματα επειδή ακριβώς τα υλοποιούν νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές παρατάξεις. Στο χέρι του κινήματος είναι να αλλάξει την πορεία και τη στόχευση και να προσαρμόσει τη διά βίου κατάρτιση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ειδικά σε μία εποχή που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η τεχνολογία με τη γνώση κινούνται και εξελίσσονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Η δια βίου κατάρτιση δεν είναι ο αυτοσκοπός ενός μεταμοντέρνου συστήματος εκπαίδευσης που θέλει να διαλύσει την ολοκληρωμένη κρατική παροχή παιδείας κι επιστημονικής γνώσης. Είναι η ευμετάβλητη και προσαρμοσμένη στις επαγγελματικές ανάγκες των επιχειρήσεων και των καταναλωτών γνώση προκειμένου να την αξιοποιήσουν κατά το δοκούν. 
Ως επιδίωξη πλέον μέσω της κατάρτισης όχι μιας συγκεκριμένης απασχόλησης, αλλά της ικανότητας για επαγγελματικές δραστηριότητες ανανεώσιμες και μεταβλητές πρέπει να θεωρηθεί νέο θεμελιώδες δικαίωμα, με στόχο τη συμμετοχή του καθενός στην τεχνολογική εξέλιξη και την αποφυγή του να γίνεται θύμα της[2]. Και βέβαια, η δια βίου κατάρτιση δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο σε μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά γενικότερων θεωρητικής και τεχνικής τμημάτων, ανοιχτών σε όλους με συμβολικό αντίτιμο. Η δια βίου κατάρτιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και ενδυναμώνει το μορφωτικό επίπεδο της τοπικής κοινωνίας· θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για μία δημοκρατία ανοιχτή σε όλους, για μία κινηματική δημοκρατία στην οποία -μέσω της τοπικής αρχής ή με την αποδοχή της- δημιουργούνται ανάλογα τμήματα συμμετοχής των πολιτών συγκροτώντας, παράλληλα, και μικροπυρήνες εργαζομένων με κοινές ανησυχίες.
Ως επιδίωξη πλέον μέσω της κατάρτισης όχι μιας συγκεκριμένης απασχόλησης, αλλά της ικανότητας για επαγγελματικές δραστηριότητες ανανεώσιμες και μεταβλητές πρέπει να θεωρηθεί νέο θεμελιώδες δικαίωμα, με στόχο τη συμμετοχή του καθενός στην τεχνολογική εξέλιξη και την αποφυγή του να γίνεται θύμα της[2]. Και βέβαια, η δια βίου κατάρτιση δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο σε μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά γενικότερων θεωρητικής και τεχνικής τμημάτων, ανοιχτών σε όλους με συμβολικό αντίτιμο. Η δια βίου κατάρτιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και ενδυναμώνει το μορφωτικό επίπεδο της τοπικής κοινωνίας· θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για μία δημοκρατία ανοιχτή σε όλους, για μία κινηματική δημοκρατία στην οποία -μέσω της τοπικής αρχής ή με την αποδοχή της- δημιουργούνται ανάλογα τμήματα συμμετοχής των πολιτών συγκροτώντας, παράλληλα, και μικροπυρήνες εργαζομένων με κοινές ανησυχίες.Είναι αναγκαίο να εκπονούνται βραχυπρόθεσμα προγράμματα προσανατολισμού νέων ενηλίκων -κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας- με έμφαση σε μία προσωποκεντρική κατεύθυνση ώστε να επιτυγχάνονται μέσα από δομημένες δράσεις η αυτογνωσία του επωφελούμενου και η ενσωμάτωση των ειδικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων του.
Άλλωστε, μία κοινωνία η οποία δεν παρέχει στα μέλη της ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης και επαγγελματικής εξέλιξης είναι καταδικασμένη να ταλανίζεται από την έλλειψη ενότητας και ομοψυχίας. Οι κοινωνικοί διαχωρισμοί και οι κοινωνικές ανισότητες διασαλεύουν τη συνοχή της κοινότητας και καθιστούν επισφαλή την κοινωνική ανάπτυξη και την ευημερία[3]. Η δια βίου κατάρτιση στοχεύει στον Άνθρωπο και ενδυναμώνει το μορφωτικό επίπεδο της κοινωνίας, θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για μία δημοκρατία ανοιχτή σε όλους, για μία δημοκρατία στην οποία μέσω της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης ή με την αποδοχή της δημιουργούνται ανάλογα τμήματα συμμετοχής των πολιτών συγκροτώντας, παράλληλα, και πυρήνες πολιτών με κοινές ανησυχίες.
Ένας λόγος 
ακόμα που η συμβολή της είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διασφάλιση της συνοχής, είναι η συμμετοχή των μελών των προγραμμάτων στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Μια κοινωνία της οποίας τα μέλη χαρακτηρίζονται από την αδιαφορία για τις κοινωνικές εξελίξεις, αποστασιοποιούνται από την κοινωνική πραγματικότητα και περιορίζονται στο στενό πλαίσιο των ατομικών ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων τους, είναι καταδικασμένη να οδηγηθείς την αποσύνθεση[4]. Η διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση εισάγει το άτομο σε μία διαρκή διαδικασία πληροφόρησης και απόκτησης δεξιοτήτων η οποία προϋποθέτει την απρόσκοπτη και συνεχή δραστηριοποίησή του στο πλαίσιο της κοινωνίας που ζει.
ακόμα που η συμβολή της είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διασφάλιση της συνοχής, είναι η συμμετοχή των μελών των προγραμμάτων στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Μια κοινωνία της οποίας τα μέλη χαρακτηρίζονται από την αδιαφορία για τις κοινωνικές εξελίξεις, αποστασιοποιούνται από την κοινωνική πραγματικότητα και περιορίζονται στο στενό πλαίσιο των ατομικών ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων τους, είναι καταδικασμένη να οδηγηθείς την αποσύνθεση[4]. Η διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση εισάγει το άτομο σε μία διαρκή διαδικασία πληροφόρησης και απόκτησης δεξιοτήτων η οποία προϋποθέτει την απρόσκοπτη και συνεχή δραστηριοποίησή του στο πλαίσιο της κοινωνίας που ζει.Από την άλλη, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μπορεί να έρθει και μέσα από τη διά βίου εκπαίδευση και τις επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Οι επιχειρηματίες και οι νέοι εφοδιάζονται με τη γνώση -κατάρτισης ή θεωρίας κατ’ επιλογή τους- και την επακόλουθη ευελιξία στις νέες οικονομικές συνθήκες· ανοίγονται ορίζοντες για την εκμετάλλευση νέων ευκαιριών. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση τέτοιες κινήσεις πρέπει να υπάγονται στη λογική της κινηματικής δημοκρατίας και όχι να επιβάλλονται από τα πάνω, αφού η εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες προσπάθειες είναι καταδικασμένες.
Ειδικά στην περίπτωση ανέργων στη διασύνδεση του επωφελούμενου με την καταλληλότερη για την επίλυση του προβλήματός του δομή κοινωνικής ή εκπαιδευτικής πολιτικής, περιλαμβάνεται η προετοιμασία του πριν από την παραπομπή σε κάποια επιχείρηση. Η προετοιμασία αυτή στοχεύει στη μέγιστη δυνατή συμβατότητα των προσωπικών δεξιοτήτων, κλίσεων και τεχνικών ικανοτήτων του επωφελούμενου τόσο με τις απαιτήσεις του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος όσο και με τις ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του τόπου κατοικίας του[5]. Έτσι, αναδεικνύονται οι ικανότητες του ατόμου αλλά παράλληλα προετοιμάζεται και για θέσεις εργασίας σε διαφορετικούς ίσως κλάδους δίνοντας όχι μόνο ευελιξία, αλλά βοηθώντας τον καίρια να ενσωματωθεί στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της περιοχής. Η ίδια η διασύνδεση των μέτρων κοινωνικής προστασίας με την επανένταξη στην αγορά εργασίας αποδίδει έμφαση στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου και προτάσσει τη διασφάλιση της ισότητας ευκαιριών αντί για την κατοχύρωση παθητικών δικαιωμάτων σε εισοδηματικές ενισχύσεις[6].
Παλαιότερα είχα καταθέσει μερικές σκέψεις αποσπασματικά για τη διά βίου εκπαίδευση στη μελέτη μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο τμήμα του πολιτισμού για την παιδική πολιτιστική δημιουργία στο τμήμα της επιχειρηματικότητας-ανεργίας και στον τομέα του περιβάλλοντος.
[1] βλ. λαϊκή επιμόρφωση, λαϊκά πανεπιστήμια κτλ.
[2] Ι. Κουκιάδης, ό.π.
[3] βλ. Γ. Μάρδας, Ευ. Βαλκάνος, ό.π., σελ. 331 κ.ε.
[4] βλ. F. Susi, Η δια βίου παιδεία~ ως εκπαιδευτική πολιτιστική και πολιτική πραγματικότητα, εκδ. Νέα Παιδεία, Αθήνα 1997, τ. 3, σελ. 35 κ.ε.
[5] Ξ. Κοντιάδης, Δ. Απιστούλας, ό.π., σελ. 176-177.
20 έκριναν :
Η δια βίου μάθηση έχει να κάνει με τη μετατροπή της κοινωνίας σε «κοινωνία της γνώσης», δεν έχει να κάνει ούτε με την επιχειρηματική κατάρτιση, ούτε με την αγορά και τις δραστηριότητες. Αυτά μπορούν να τα αναλάβουν επαγγελματικές σχολές.
Σε ένα μόνο θα διαφωνήσω Δήμο.
Στο ότι η αποστασιοποίηση των πολιτών απο την κοινωνική πραγματικότητα, είναι αυτή που οδηγεί την κοινωνία σε αποσύνθεση...
Θα έλεγα μάλλον, πως η αποσύνθεση της κοινωνικής πραγματικότητας, είναι αυτή που οδηγεί τον πολίτη στην αποστασιοποίηση και στην αδιαφορία...
Γράφεις "Στο χέρι του κινήματος είναι να αλλάξει την πορεία και τη στόχευση και να προσαρμόσει τη διά βίου κατάρτιση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ειδικά σε μία εποχή που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η τεχνολογία με τη γνώση κινούνται και εξελίσσονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες."
Επίσης "η δια βίου κατάρτιση δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο σε μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά γενικότερων θεωρητικής και τεχνικής τμημάτων, ανοιχτών σε όλους με συμβολικό αντίτιμο. Η δια βίου κατάρτιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και ενδυναμώνει το μορφωτικό επίπεδο της τοπικής κοινωνίας· θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για μία δημοκρατία ανοιχτή σε όλους, για μία κινηματική δημοκρατία στην οποία -μέσω της τοπικής αρχής ή με την αποδοχή της- δημιουργούνται ανάλογα τμήματα συμμετοχής των πολιτών συγκροτώντας, παράλληλα, και μικροπυρήνες εργαζομένων με κοινές ανησυχίες."
Θέσεις με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα. Παλιαότερα είχα προτείνει στην Τσουκνίδα αδρά ένα μοντέλο συνεργασίας της Αυτοδιοίκησης με το Ανοιχτό ΠΑνεπιστήμιο ή με τμήματα Εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης Κρατικών ΠΑνεπιστημίων που πρέπει να δημιουργηθούν έτσι ώστε να μην είναι φέουδο η δια βίου κατάργηση των επιτήδειων που κυνηγούν τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια, ούτε οι πολίτες στα χέρια των κολεγίων.
“Εντατική ανάπτυξη του μοντέλου του “Ανοιχτού Πανεπιστημίου” και συνεργασία αυτών των ιδρυμάτων με δομές της αυτοδιοίκησης για να τα εξυπηρετούν στο γραμματειακό, διαχειριστικό κομμάτι και σε άλλου είδους υποδομές και όχι στο επιστημονικό- διδακτικό έργο, που θα είναι ευθύνη του συνεργαζόμενου ΑΕΙ.
Πιστοποίηση αυτής της συνεργασίας από ανεξάρτητη αρχή της Πολιτείας.
Έτσι ο καθένας που θα θέλει να σπουδάσει θα μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Τέλος όσοι εργάζονται μπορούν να πληρώνουν κάποια δίδακτρα για να υποβοηθείται το σύστημα.
Οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι, όχι μόνο να φοιτούν δωρεάν, αλλά και να δικαιούνται και άτοκου φοιτητικού δανείου για το πρώτο πτυχίο και το πρώτο μεταπτυχιακό.
Τότε τα κολέγια θα κλείσουν από μόνα τους, λόγω ελλείψεως πελατών.
Δεν χρειάζεται να απαγορευτούν!
Μέριμνα για όσους εργάζονται σε αυτές τις ιδιωτικές δομές, ώστε να περάσουν στην δημόσια εκπαίδευση.
http://tsouknida.blogspot.com/2007/11/blog-post_11.html
Οι προτάσεις βέβαια που γίνονται το τελευταίο καιρό έχουν ως κύριο άξονα την χαμηλού κόστους για το κράτος εξυπηρέτηση των νέων αναγκών. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν χρειαζόμαστε ένα σύστημα δια βίου μάθησης, όπως επίσης ότι δεν μπορεί υπό όρους να εμπλαξεί και η αυτοδιοίκηση σε αυτό.
"δια βίου κατάρτιση" εννούσα και "να εμπλακεί και η αυτοδιοίκηση σε αυτό"
Δαίμων πληκτρολογίου...
Εμένα Δήμο θα μου επιτρέψεις να αμφισβητήσω ότι πρόθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι η ενίσχυση του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών.
Νομίζω ότι το προσχέδιο νόμου ομολογεί και ένα μέρος των πραγματικών της στόχων.
Λέει, για παράδειγμα, ότι επιδιώκει το διπλασιασμό της συμμετοχής του κόσμου σε προγράμματα Διά Βίου Μάθησης και για να πείσει χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι το ποσοστό συμμετοχής σε τέτοια προγράμματα στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Όμως, αλήθεια φίλε Δήμο, στις χώρες που είναι υψηλά τα ποσοστά συμμετοχής στα προγράμματα της Διά Βίου Μάθησης, μήπως έχει μειωθεί η ανεργία, μήπως έχουν περισσότερα δικαιώματα οι εργαζόμενοι ή μήπως είναι οι εργάτες πραγματικά κι ολόπλευρα μορφωμένοι...; Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει. Στην πραγματικότητα όταν, π.χ., ένας άνεργος παρακολουθεί ένα σεμινάριο κατάρτισης, τότε δεν καταγράφεται ως άνεργος αλλά ως «εκπαιδευόμενος». Έτσι συγκαλύπτεται η ανεργία, αλλά ο άνεργος παραμένει άνεργος.
Αν μια εταιρεία οργανώσει ή πριμοδοτήσει σεμινάρια για τα στελέχη της δεν το κάνει για να τους μορφώσει και να «διευρύνει τους ορίζοντές τους», αλλά για να γίνουν αποδοτικότεροι εργαζόμενοι για την εταιρεία, δηλαδή να βγάζει ο εργοδότης περισσότερα κέρδη από τη δική τους δουλειά. Δεν πρόκειται, π.χ., κανένας εργοδότης να στείλει τους εργαζομένους του να διδαχθούν για την υπεραξία που παράγουν και για τον πλούτο που δημιουργούν με τα χέρια τους και τον καρπώνεται ο ίδιος!
Η κυβέρνηση ομολογεί όλα τα παραπάνω στο προσχέδιο που έχει δημοσιεύσει με τη φράση: «Η Διά Βίου Μάθηση (...) στοχεύει (...) στην καλλιέργεια κοινωνικών και πολιτικών συμπεριφορών συμβατών με τις νέες συνθήκες»!
Επειδή όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο δυσκολευόμαστε λόγω ηλικίας να μαθαίνουμε και επειδή τόσο αυξάνεται και η γνώση, οι Ιάπωνες πιστεύουν ότι η μάθηση πρέπει να είναι μια αντίστροφη συνάρτηση με την ηλικία μας, όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο πρέπει να μελετάμε.
Σήμερα όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια έχουν ανοίξει τις πύλες τους μέσω της ανοικτής ή και εξ αποστάσεως εκπαίδευσής τους σε όλους ανεξαιρέτως. Οι διαλέξεις τους μπαίνουν στο ίντερνετ και μπορείς να τις παρακολουθήσεις, όλο το χρόνο κάνουν σεμινάρια σε όλους τους τομείς και γενικά η μάθηση αυξάνεται με όλους τους τρόπους.
Αρκεί η δια βίου εκπαίδευση να μην γίνει εργασιακός εκβιασμός. Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Πλέον η ασύμμετρη εξ αποστάσεως εκπαίδευση νομίζω ότι είναι το μέλλον της δια βίου μάθησης.
Κι όμως, Darthiir the Abban, οι γνώσεις δεν είναι άσχετες από την επαγγελματική κατάρτιση. Εκτός αν ως κατάρτιση εννοείς κάτι εντελώς αποσπασματικό. Εγώ εννοούσα γνώσεις επί ενός αντικειμένου.
Πιστεύω, βιολιστή, ότι μάλλον η σχέση είναι διαλεκτική.
Κομμούνι, έχω τοποθετηθεί ιδιαιτέρως στο θέμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της σχέσης της με ΑΕΙ-ΤΕΙ. Δυστυχώς οι σχέσεις είναι από χαλαρές έως και ανύπαρκτες με κοινές ευθύνες (υπερβολικό κόστος μελετών, αδυναμία μελλοντικής οπτικής και σκέψης). Σκέψου πόσο βοηθά η δια βίου μάθηση στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων ή το ίδιο το ΕΑΠ.
aliatas, δεν έκρινα την πρόταση του ΠΑΣΟΚ με τα δικά του επιχείρηματα, αλλά κυρίως με τα δικά μου. Δυστυχώς, η διά βίου μάθηση δεν πήγε καλά ποτέ στη χώρα μας, επειδή ακριβώς δεν ήταν πιστοποιημένη κι οργανωμένη, εξαιτίας του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, τα θετικά της, δεν είναι άσχετα. Από εμάς θα εξαρτηθεί πώς θα πάει.
Αν η εταιρεία μου το κάνει, θα πάρω κι εγώ μέρος. Για΄τι έτσι μέσα από τους στόχους της εταιρείας οι δικοί ορίζοντες θα διευρυνθούν. Εγώ θα κερδίσω, κι η εταιρεία θα κερδίσει καλύτερη απόδοση/ιδέες/σχεδιασμούς. Βλέπεις δεν το κάνει η εταιρεία στους εργάτες, αλλά στα στελέχη της.
greek rider, συμφωνώ με την προϋπόθεση που θέτεις. Ωστόσο, μην ξεχνάς ότι αλλιώς διδάσκω σε ανηλίκους κι αλλιώς σε ενήλικες (ενώ κανονικά θα έπρεπε να γίνεται η ίδια διαδικασία, των ενηλίκων).
Πιστεύω πως οι γνώσεις μου, αλλά και των περισσότερων μορφωμένων ανθρώπων, είναι σφαιρικές και πολύ περισσότερες από αυτές που χρησιμοποιούν και διαχειρίζονται κατά την επαγγελματική τους δραστηριότητα, και δεν αφορούν φυσικά άλλα επαγγέλματα.
Άλλο εκπαίδευση και μόρφωση, άλλο επαγγελματική κατάρτιση. Μα εντελώς όμως.
Αν με τη δια βίου μάθηση στοχεύεις τα επαγγελματικά τότε όχι μόνο δεν θα δημιουργήσεις ποτέ την κοινωνία της γνώσης, αλλά θα την υποβαθμίσεις πολύ περισσότερο απ' ότι είναι σήμερα.
Κοινωνία της γνώσης είναι η άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις και ζουν με βάση τη γνώση και όχι με βάση την εκ περιτροπής διάθεση και τη χειραγώγηση που υφίστανται.
Η εκπαίδευση είναι υπερσύνολο της επαγγελματικής κατάρτισης, αλίμονο αν πας να την κατακτήσεις από υποσύνολα (όπως γίνεται σήμερα, με ολοφάνερα τα καταστροφικά αποτελέσματα).
Darthiir the Abban, η διά βίου μάθηση δεν μπορεί όμως μόνο να θεωρητικολογεί. Αλλά πρέπει να προσφέρει γνώσεις και σχετική κατάρτηση που θα μπορέι να συμπληρώνει τις δεξιότητες και γνώσεις ενός πολίτη. Έτσι, έμμεσα θα μπορεί και να τον τροφοδοτέι όχι μόνο με κριτική σκέψη αλλά κι ικανότητες που θα χρησιμοπιεί στην εργασία του.
Κλασικό παράδειγμα είναι ο χειρισμός Η/Υ, που αποτελέι πέραν όλων και ένα επαγγελματικό γνωστικό εργαλείο, οι ξένες γλώσσες κλπ.
Άσφαλώς και η δια βίου μάθηση είναι πλέον αναγκαία σε κάθε πολίτη και συνεισφέρει στην άνοδο τόσο της ατομικής του κατάρτισης όσο και στην άνοδο του κοινωνικού συνόλου και είναι πολύ σωστά όσα γράφεις.
Η επιφύλαξη που έχω είναι πως πετυχαίνει κανείς να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την κινητοποίηση του κόσμου για να την αναζητήσει και να την θεωρήσει σαν βιωματική του ανάγκη πλέον.
Αθεόφοβε, εκεί κολάνε τα επαγγελματικά εφόδια. Αλλά προσωπικά θεωρώ τη σύνδεση της διά βίου μάθησης με την τοπική αυτοδιοικηση (αλλά να μπορεί και η τοπική αρχή να έχει λόγο για τα μαθήματα) που γνωρίζει την κοινότητά της ακι τις ανάγκες.
Πιστεύω ότι η σφαιρική μου γνώση δεν θεωρητικολογεί. Η δια βίου μάθηση παντα θα προσφέρει κριτική σκέψη, ανάπτυξη και νέες ικανότητες. Η στοχευμένη "επαγγελματικής κατάρτησης" δια βίου μάθηση όμως δημιουργεί μονόπλευρους ανθρώπους και ακυρώνει την κριτική σκέψη. Κοινωνία της γνώσης θέλουμε, όχι κοινωνία των εργαζομένων-ρομπότ.
Η στόχευση της εκπαίδευσης στην εργασιά είναι έργο όσων πιστεύουν πως η ζωή ξεκινά και σταματά στην εργασία. Και βλέπουμε που έχει καταντήσει η κοινωνία σήμερα...
:)
Darthiir the Abban, Στο πρώτο φυσικά και δε διαφωνούμε. Ωστόσο, είναι κακό να προσφέρεται σε ενήλικες μια δεύτερη παιδευτική ευκαιρία για καλύτερη εργασία ή μια εργασία πιο κοντά στα νέα ενδιαφέροντά τους και τις νέες γνώσεις;
Με τη λέξη θεωρητικολογεί, εννοούσα γνώσεις-δεξιότητες που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα σε επαγγελματικό επίπεδο. Σαφώς και δεν αναιρείται η σφαιρική/εγκυκλοπεδική γνώση, για εκείνον που τι θέλει. Γιατί αλλιώς θα επιβάλλουμε μία εκπαίδευση στο όνομα της κριτικής σκέψης, χωρις να λαμβάνουμε υπόψη εκείνον που αναζητεί την επαγγελματική εκμετάλλευση των γνώσεων ακι δξειοτήτων που αποκόμισε.
Δεν είναι κακό, το λάθος όμως είναι να είναι στοχευμένη σε αυτό. Γιατί τότε οι πολίτες θα μαθαίνουν τέχνη, αλλά πνεύμα δεν θα αναπτύξουν ποτέ και να είσαι σίγουρος ότι η κριτική ικανότητα θα συνεχίσει να απουσιάζει από την κοινωνία. Οι επαγγελματίες δεν έχουν κριτική σκέψη. Η τελευταία είναι προνόμιο όσων αποφασίζουν να μάθουν πολύ περισσότερα απ' όσα τους χρειάζονται για το επάγγελμά τους.
Αν θες πάντως να πάμε και παραπέρα, διαφωνώ ριζικά με την «αναγκαιότητα» (επίπλαστη και αναγκαία μόνο για το ισχύον διαχειριστικό σύστημα) των ανθρώπων να αλλάζουν εργασία.
Κι εγώ, επίσης θα συμφωνήσω με τον aliata. Καλά και πανάγαθα όλα όσα λες ότι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι η Διά Βίου Μάθηση, αλλά φοβάμαι ότι ΤΙΠΟΤΑ απ' όλα αυτά δεν είναι στόχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι πρόκειται ακριβώς για ό,τι λες ότι ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι.
Καταρχήν, μία κυβέρνηση που όντως θέλει να ενισχύσει το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών της, ξεκινάει πρώτα από το βασικό της εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το οποίο όλοι ξέρουμε πόσο νοσεί (για να μην πω κάτι χειρότερο). Και τι λέει ο κ. Πανάρετος μόλις προχθές; Ότι στο εξής οι προσλήψεις στα σχολεία παύουν να γίνονται κεντρικά και θα αποφασίζουνε οι Δήμαρχοι γι αυτές. Μήπως υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει πώς προσλαμβάνουν οι δήμαρχοι; Έστω κι όταν υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια ΝΤΕΜΕΚ; Μόνο αν θέλει κάποιος να εθελοτυφλήσει ή είναι τόσο αφελής θα μου πει πως δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό ή ότι δηλώσεις σαν κι αυτές είναι "σοσιαλιστικές"!!! Επίσης, από το σύνολο των αναπληρωτών που ήταν να πάρουν φέτος, τελικά θα πάρουν τους μισούς!!! Αν εσάς δεν σας λένε τίποτα όλα αυτά, εμένα μου λένε πάρα πολλά για τους σκοπούς και τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Επίσης, έχοντας υπ' όψιν κάποια προγράμματα δια βίου μάθησης...πού είναι φέτος τα ΚΕΕ; Πού είναι το πρόγραμμα Μελίνα; Πού είναι οι Αθλοχώροι; Οι 100 πρώτες μέρες του ΠΑΣΟΚ τα εξαφάνισαν όλα! Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να λέμε πως ελπίζουμε ότι κρύβονται αγαθές προθέσεις στα σχέδιά τους. Εμένα προσωπικά δεν με πείθουν. Και κανέναν πιστεύω, μέσα του δεν τον πείθουν.
Εδώ δεν δίνουνε το επίδομα ανεργίας (που είναι και λεφτά των ίδιων των ανέργων), θα δώσουν χρήματα για την εκπαίδευση ή, πολύ περισσότερο, για τόσο προοδευτικά (με τον τρόπο που τα περιγράφεις) προγράμματα; Μερικά πράγματα βγάζουν μάτι από μόνα τους νομίζω.
Μακάρι να ήτανε έτσι όπως τα λες. Όπως δηλαδή λες ότι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι...
Darthiir the Abban, είδες τις κάνει ο διάλογος; Τελικά βρήκαμε τα κοινά σημεία. Η βιά βίου μάθηση μπορεί μέσα από ολοκληρωμένα και άρτια σχεδιασμένα προγράμματα σε συνεννόηση με εκπαιδευτικούς και τοπικούς φορείς να προσφέρει και κριτική σκέψη και εφόδια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές πτυχές του κοινωνικού βίου.
Αν και ιστορικός εργάζομαι ως φιλόλογος/εκθεσάς και δεύτερη είχα πάντα τις ξεναγήσεις -αποτέλεσμα μιας συνεχούς επιστημονικής αναζήτησης. Ωστόσο, πιο πολύ με χαρακτηρίζω κοινωνικό επιστήμονα.
Leigh-Cheri, τη δήλωση του Πανάρετου δεν την έχω μάθει. Είναι ένα σενάριο από πολλά χρόνια πριν (στην Αγγλία ισχύει από αιώνος και πλέον). Στις περιφέρειες μπορεί να πάει η παιδεία-προσλήψεις, αλλά όχι ο σχεδιασμός των μαθημάτων και τα αναλυτικά προγράμματα. Θα έπρεπε να έχουν σχετικές ελευθερίες όμως οι τοπικές κοινωνίες (έχω σχετικά τοποθετηθεί παλαιόθεν).
Τα ΚΕΕ κλπ δεν εξαφανίστηκαν τώρα. Χωρίς χρήματα και κονδύλια να δοθούν, τα ΚΕΕ δε θα λειτουργούσαν σε καμία περίπτωση.
Αν με κρίνεις ως υποκριτή είναι άλλο θέμα. Δέχομαι την κρίση σου, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα πειστώ για την υποκριτική μου ικανότητα και διάθεση. Και τούτο, διότι βλέπω καθημερινά στον εαυτό μου τη σημασία της διά βίου στην ίδια τη ζωή μου.
Δε θα πω a priori ότι έχεις άδικο. Και τούτο το προηγούμενο ΠΑΣΟΚ δε φρόντισε να φέρει τη διά βίου μάθηση στο επίπεδο που θέλω ούτε εγώ ούτε εσύ. Ωστόσο, δεν μπορώ να προκαταβάλω και το τι θα γίνει.
Δήμο, όχι! Όταν μίλησα για υποκρισία, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν εννοούσα εσένα! Συγγνώμη αν φαίνεται κάτι τέτοιο όπως τα έχω διατυπώσει. Ίσα ίσα που από τα τόσα χρόνια που σε διαβάζω και σε παρακολουθώ σε εκτιμώ πάρα πολύ. Ειλικρινά, συγγνώμη γι' αυτήν την παρεξήγηση. Μάλλον έχω οργιστεί πλέον πάρα πολύ με όσα βλέπω και ακούω καθημερινά γύρω μου, που καταλήγω να εκφράζομαι "στραβά".
Ωστόσο, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι προσωπικά (και για όλους τους λόγους που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου) δεν έχω καμία αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ έχει, ή θα έχει, φιλολαϊκή πολιτική. Αυτή είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Κι αν κατηγορώ κάποιους για υποκρισία είναι αυτοί ακριβώς. ΔΕΝ είναι σοσιαλισμός τα νομοσχέδια που προτείνουν ή καταθέτουν.
Επίσης, είμαι εντελώς αντίθετη στο να γίνονται οι προσλήψεις από τους Δήμους. Και το ότι γίνεται στην Αγγλία, δε μου λέει τίποτα. Δεν τους έχω σε καμία εκτίμηση τους Άγγλους, έτσι κι αλλιώς.
Και τέλος, αφού δεν υπάρχουν, όπως λες, χρήματα για τα ΚΕΕ και όλα τα υπόλοιπα, τότε πώς τα εισηγούνται! Αυτό ακριβώς σου λέω κι εγώ. Ότι καλά και αγαθά όλα αυτά αλλά δεν υπάρχει καμία πρόθεση να δαπανηθούν τα ανάλογα, απαιτούμενα ποσά από την κυβέρνηση για να γίνουν. Αυτό από μόνο του δεν αποτελεί υποκρισία και ψευτιά;
Συγγνώμη ξανά.
Νιώθω πολύ άσχημα τώρα...
Leigh-Cheri, δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να παρεξηγηθώ. Και σίγουρα όχι από ένα άτομο που επί χρόνια πια έχουμε επαφές και αλληλοκρινόμαστε. Ούτε εγώ πιστεύω ότι θα φτάσουμε σε σημείο δημοτικών προσλήψεων στην εκπαίδευση. Δεν ξέρω -και μάλλον ούτε θέλω καν- να γίνονται από τις νέες περιφέρειες.
Δημοσίευση σχολίου