Από την ηθική στην ελευθερία ΙΙΙ

 Κι έτσι μοιραία οδηγούμαστε στο ερώτημα αν τελικά είναι η ηθική ή η ελευθερία έννοιες υποκειμενικές. Με τη στενή, βέβαια, έννοια του όρου σίγουρα δεν είναι, αφού γενικά αποτελούν το γνώμονα συνοχής ολόκληρων κοινωνιών. Η αντίφαση είναι, ωστόσο, ότι και αντικειμενικές έννοιες δεν είναι, αφού σταθερά μεταλλάσσονται βάσει των κοινωνικών ιδεολογικών μετασχηματισμών. Η υποκειμενικότητά τους εμφανίζεται στην ίδια την προοπτική της κοινότητας που της δίνει πραγματικό περιεχόμενο. Οι αλλαγές της συλλογικής σκέψης, οι πνευματικές κατακτήσεις και η κοινωνική κινητικότητα, μετουσιώνουν το περιεχόμενό τους στον υποκειμενισμό της βραχύβιας επικράτησής τους ως αξιών.
Εξάλλου, ό,τι είναι ηθικό κι ελεύθερο, λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα πιο πέρα κρίνεται ανήθικο και κολάσιμο[1]. Λίγους ή πολλούς αιώνες νωρίτερα ήταν κανόνας κοινωνικός και αργότερα επέφερε ποινή.
Η σεξουαλική ηθική και η ελευθερία του ατόμου να διαχειρίζεται εαυτόν όπως επιθυμεί προς την ηδονή, έχουν αλλάξει πολλές φορές από το παρελθόν. Η ανεκτή κοινωνική ομοφυλοφιλία μετατράπηκε σε σοδομιστική αμαρτία αντάξια ενός σαδιστικού βασανιστηρίου για να ξαναγίνει –αν όχι αποδεκτή-  τουλάχιστον όχι κολάσιμη ελεύθερη επιλογή. Η δε γυναικεία θέση άλλαξε αναλόγως. Ελεύθερη πια χωρίς τους ηθικούς φραγμούς για τη θέση της στην κοινωνική σφαίρα, η γυναίκα εισήλθε δυναμικά στη δημόσια πραγματικότητα.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα που τόσο διατράνωσαν οι διακηρύξεις της νεωτερικότητας και η σωματική ελευθερία ήταν μόνο για τις δυτικές κοινωνίες των λευκών· οι έγχρωμοι δε δικαιούνταν ανθρώπινης μεταχείρισης και δικαιωμάτων συχνά ούτε στις κοινωνίες δυτικών προτύπων -έστω κι αποικιοκρατικών. Ακόμα και οι πράξεις βίας και λαφυραγωγίας -τόσο συνηθισμένες επί χιλιάδες έτη χωρίς ηθική αναστολή- σήμερα θεωρούνται εγκλήματα πολέμου. Είναι μάλιστα ηθικά μεμπτά σε τέτοιο βαθμό ώστε να κρίνεται με όρους σύγχρονων ηθικών αξιών ακόμα και το παρελθόν.
Η δε ελευθερία του λόγου, βασικό χαρακτηριστικό των αρχαίων φιλοσοφικών, πολιτικών και πολιτειακών αναζητήσεων, οδηγήθηκε στη μεσαιωνική πυρά της χριστιανικής μισαλλοδοξίας[2]. Η αναζήτηση της γνώσης, η ελευθερία πίστης σε διαφορετικές αξίες πάντα κόλαζε κάθε κοινωνού που δογματικά όριζε το σωστό και το λάθος, το ηθικό και το ανήθικο, την αλήθεια και την προπαγάνδα. Τούτο το συναντάμε σε κάθε κοινωνία μέχρι το τέλος της νεωτερικότητας. Η άρνηση -ως βασική αρχή του μεταμοντέρνου- οδήγησε σε νέες αναζητήσεις κι ερμηνείες. Σήμερα πια η έκφραση θεωρείται ηθική μόνο όταν ενσωματώνεται στη γραμμική λογοκρισία της εκδοτικής και μιντιακής αγοράς.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες όμως δεν είναι στατικά μοντέλα που κομφορμιστικά εξετάζουμε ή ορίζουμε. Είναι διαρκώς μεταλλασσόμενοι οργανισμοί ατομικών και συλλογικών αναζητήσεων. Ως ζωντανοί οργανισμοί απορρίπτουν αρχές και μεταμοσχεύουν νέες αξίες στηρίζοντας τη συλλογική λειτουργία των υπαρχόντων. Έτσι και η ελευθερία και η ηθική συν-ορίζονται μέσα από τη μεταξύ τους σχέση και τη σύνδεσή τους με τις κοινωνικές εξελίξεις.
Ωστόσο, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε και τη σύγχρονη ιδιαιτερότητα προς την υποκειμενικότητα. Ενώ φαίνεται να υπάρχει μία κοινωνική παραδοχή περί του ηθικού και της ελευθερίας, ωστόσο, οι δύο έννοιες μεταλλάσσονται συχνά. Η κοινωνία του μίσους που διαμορφώνεται γύρω μας και η μισαλλοδοξία προς κάθε τι που διαφέρει από τη δική μας αντίληψη και στάση ζωής, η ατομιστική θεώρηση των πραγμάτων, έχει οδηγήσει τις δύο έννοιες στην εξατομίκευση τόσο του ορισμού τους όσο και της αντιμετώπισή τους.
Έτσι, η ηθικότητα οράται πάντα υπό το πρίσμα που ο καθένας μας επιλέγει, ακόμα κι όταν στρέφεται κατά του κοινωνικού συνόλου. Αρκεί να υπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό -συχνά όχι για την ίδια την κοινωνία. Ο αγώνας για ελευθερία, η αντίσταση υπέρ μιας μισαλλόδοξα δοσμένης ελευθερίας διαμορφώνουν μια ηθική που πάλλεται κάθε φορά από τους κοινωνικούς κι ατομικούς κλυδωνισμούς.

[1] (βλ. το γυναικείο ένδυμα σε ισλαμικές κοινότητες που απορρίπτεται ελεύθερα και συνειδητά και από τις γυναίκες. Επίσης ας δούμε το ρόλο του παιδιού σε κάθε κοινωνία και το διαχωρισμός βάσει φύλου ή κοινωνικής προέλευσης-κάστας).
[2] (βλ. παγανιστικές ιεροτελεστίες που ταυτίστηκαν με το σατανισμό ή ανακαλύψεις κι επιστημονικές αναζητήσεις που θάφτηκαν για αιώνες επειδή διαφωνούσαν με την κυρίαρχη άποψη. Και τούτο όχι μόνο στη Δυτική Ευρώπη αλλά και στη Ρωσία και στο Βυζάντιο και στα αραβικά εμιράτα).

27 έκριναν :

mahler76 είπε...

το μεγάλο δράμα του Ανθρώπου είναι πως δεν ζεί βάσει κάποιας ηθικής, αλλά φτιάχνει "ηθική" βάσει του τρόπου που ζεί. Δεν ξέρω αν αυτό απαντά στο ερώτημα περί της υποκειμενικότητας ή μή της ηθικής.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ξέρεις, mahler76, πού διαφωνώ; Η κοινωνική εξέλιξη δείχνει ότι και η ηθική εξελίσσεται. Απλά σήμερα με τέτοιο καταιγισμό, συγκρατούμε μόνο όσα μας εντυπωσιάζουν και διαμορφώνουμε την ηθική μας βάσει αυτών.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τρία άρθρα πολύ ενδιαφέροντα, Δείμο.

Επιχειρώ, μια σύνδεση- ανακεφαλαίωση, για να καταθέσουμε τον επίλογό μας, ο καθένας μας.

Από την ηθική στην ελευθερία Ι,ΙΙ,ΙΙΙ.

Στο άρθρο Ι.
Δείμος, είπε..

"Στο μετασχηματισμό των κοινωνιών υπό το βάρος των νέων ζυμώσεων

(ιδεολογικών και ηθολογικών, πολιτικών και οικονομικών απειλών και συμμαχιών)

και τα δύο άλλαζαν,

προσαρμόζονταν στα νέα κοινωνικά δεδομένα προωθώντας νέες αναζητήσεις –προοδευτικές και συντηρητικές.

*Ούτε η ηθική ούτε η ελευθερία είναι δογματικές."

Σπίθας
Και τα δύο αλλάζουν και προσαρμόζονται στα νέα κοινωνικά δεδομένα προωθώντας προοδευτικές αναζητήσεις. Δεν είναι δογματικές έννοιες. λοιπόν.

Σωστή εισαγωγή, Δείμο.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Από την ηθική στην ελευθερία
Άρθρο ΙΙ,

Δείμος είπε.

.."Οι κανόνες και οι πάσης φύσης δεκάλογοι χρειάζονται σε εκείνους που δεν έχουν ζωντανή επικοινωνία με τη φωνή της συνείδησής τους και χρειάζονται έναν εξωτερικό παράγοντα να τους επιβάλλει τον τρόπο συμπεριφοράς.

Μα, έτσι ακόμη μία φορά η ηθική συνδέεται άμεσα με το σεβασμό και την ελευθερία.

Βέβαια, σε κάθε κοινωνία υπάρχουν και οι λογής φορείς μαζοποίησης."

Υ.Γ ( Σπίθας) .
Εδώ πολύ σωστά, ο Δείμος συνδέει την ηθική και την ελευθερία του ατόμου με την κοινωνία και επισημαίνει τον κίνδυνο της μαζοποίησης..

Σύνδεση της ηθικής και της ελευθερίας του ατόμου και η σχέση της για μια αναγκαία ευνομούμενη κοινωνία.

Πολύ σωστό το κυρίως θέμα.
Αυτό είναι το ζητούμενο, πάντα.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Από την ηθική στην ελευθερία
Άρθρο ΙΙΙ

Δείμος είπε..

ΙΙΙ)

"Έτσι και η ελευθερία και η ηθική συν-ορίζονται μέσα από τη μεταξύ τους σχέση και τη σύνδεσή τους με τις κοινωνικές εξελίξεις."
..................

Εισαγωγή, κυρίως θέμα και επίλογος..
απολύτα συνδεδεμένα, μεταξύ τους.
Θέμα άκρως επίκαιρο, πολύ χρήσιμες οι αναρτήσεις και τα ποστ..

Ο δική μου άποψη, μετά και από τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια, είναι η παρακάτω..

Σπίθας
1)Η ηθική δεν είναι μια μεταφυσική έννοια, ούτε ένα στεγανό αποθετικό.

2) Δεν είναι οι κανονιστικοί κανόνες, φυσικά.

3) Το αιώνιο ηθικό πρόβλημα προέρχεται και καθορίζεται από την
ΑΠΟΚΛΙΣΗ (που υπάρχει, εκάστοτε..) ανάμεσα στο κοινωνικό και ατομικό συμφέρον.

Άρα η συλλογική συνείδηση και το ατομικό συμφέρον πρέπει να συγκλίνουν.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Και επειδή πρέπει να συγκλίνουν, ιδού και το παράδειγμα, Δείμο..

"Ελευθερία έκφρασης, τα χρηστά ήθη. Το ατομικό και κοινωνικό συμφέρον"- Oμόκεντρες διαδρομές

υ.γ.
Η συλλογική συνείδηση και η ηθική είναι μεταδοτικές έννοιες και πρέπει να απλώνονται.:)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, μυ αρέσει που έκανες και τη σούμα. Συμφωνούμε απολύτως και στο σχετικό άρθρο που δημοσίευσες. Η ηθική ήταν πάντα ένα ζήτημα που ξεπερνούσε κατά πολύ την κοινωνία. Η διαφορά με το κείμενό μου είναι ότι όλοι προσπαθούν να την ορίσουν, να της δώσουν ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο (με βάση φυσικά τα δικά τους κριτήρια). Αντίθετα εγώ αποδεικνύω πιστεύω με τη μικρή τριλογία μου ότι η ηθική δεν έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, αλλά μεταβάλλεται στο διηνεκές.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ακριβώς, έτσι είναι.
Το δικό μου, είναι μια περίληψη, ας πούμε,
Εσύ το ανέλυσες διεξοδικά και αναφέρθηκες στις αιτίες και στα σημερινά φαινόμενα.

"η ηθική δεν έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, αλλά μεταβάλλεται στο διηνεκές."

Ακριβώς δείμο. Αλλά αυτός είναι ο λόγος που συνεχώς πρέπει να την διεκδικούμε και να την αναζητούμε.

Η σούμα, ήταν απαραίτητη.
Τόσο διάβασμα, έτσι θα περάσει:))

akrat είπε...

καλημέρα

η ηθική.....

τες πάντων....


τι ηθικό και το νέο ασφαλιστικόν...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαρτάται από ποια οπτική θα το δεις, akrat...

ellinida είπε...

Ψάχνω να βρω ανάλογες εποχές στην ιστορία. Τι ακολουθεί την φθορά και την παρακμή; Νομίζω πως όλοι ξέρουμε.
Ενα χάος αντικρουόμενων πληροφοριών, η (ανήθικη;)ηθική που καθορίζεται από τα ΜΜΕ (εξουσία) πλέον, η οικονομική κρίση, η διασπορά του φόβου (τρομοκρατία, βιοτρομοκρατία, οικολογικές καταστροφές). Δεν υπάρχει πλέον καμία αίσθηση ασφάλειας. Εχουν θιγεί και οι 5 βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Πλήρως ελεγχόμενοι και δεμένοι χειροπόδαρα είμαστε Δήμο. Θα τα σπάσουμε τα δεσμά; Αναίμακτα;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Για μένα πάντως, ελληνίδα, η αλλαγή και η υποκειμενικότητα της ηθι8κής δε σημαίνει παρακμή. Είναι απλά και τούτο μία ένδειξη των ταχύτατων αλλαγών που συμβαίνουν γύρω μας. Τα δεσμά γύρω μας πάντως είναι ποικίλλων χαρακτηριστικών. Μπορεί να φετιχοποιούμε το προϊόν, αλλά έχουμε πολλά να χάσουμε εκτός από τις αλυσίδες μας.

Κλείτωρ είπε...

Δήμε εξαιρετική οπτική. Τα σέβη μου.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Δείμος: "αλλά έχουμε πολλά να χάσουμε εκτός από τις αλυσίδες μας."

Σωστός :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κλείτωρ, σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου για τα καλά σου λόγια.

Σπίθα, το έχω γράψει και στη "δημαγωγία της δημοκρατίας". Οι αλυσίδες ήταν κάποτε. Σήμερα κινδυνεύουμε να χάσουμε και τις πληροφορίες, την αξία μας ως άνθρωποι και βέβαια την όποια ποιότητα ζωής (προϊόντα, υγεία κτλ) που ήταν αδιανόητα στην εποχή του Μαρξ.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε δείμο
Πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, και τα τρία. Πληροφορούν αλλά και προβληματίζουν...

Μια-δυο σκέψεις μου προς περεταίρω προβληματισμό:

-Η συλλογική ηθική μιας κοινωνίας είναι το σύνολο των ατομικών ηθικών των μελών της, ή κάτι περισσότερο; Μήπως υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που, για την εξυπηρέτηση συμφερόντων, προσπαθούν να διαμορφώσουν τη συλλογική ηθική προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση;

-Μήπως οι χαρακτηρισμοί ανελεύθερος, ελεύθερος, ασύδοτος είναι και αυτοί σχετικοί σε κάθε κοινωνία και στενά συνδεδεμένοι με τα πλαίσια της κατά τόπους ηθικής; Πιθανόν ένας συγκεκριμένος άνθρωπος να χαρακτηρίζονταν ανελεύθερος σε μια κοινωνία, ελεύθερος σε μια άλλη, ακόμα και ασύδοτος σε μια τρίτη...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανορθόδοξε, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τόνισα ήδη ότι η κοινωνική ηθική επηρεάζεται από σειρά παραγόντων και κυρίως από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Από την άλλη, η ηθική είναι μία έννοια καθαρά υποκειμενική. Όχι μόνο η ελευθερία και το ατομικό δικαίωμα διαφέρει, αλλά ακόμα και ο σεβασμός προς τον ίδιο τον Άνθρωπο από κοινωνία σε κοινωνία και από πολιτισμό σε πολιτισμό.

Ανώνυμος είπε...

Η ελευθερία ηταν είναι και θα είναι πάντα ζητούμενο η ηθική είναι ένα από τα εργαλεία προσέγγισής της γιατί για ταυτιση μην συζητάμε α-νοητό είναι αφού ακόμη και στον ορισμό μάλλον θα σκοντάψουμε (α-νοητό=αυτό που υπερβαίνει και την νόηση),άλλωστε όλες οι ιδέες έχουν αυτήν την ιδιαιτερότητα Η ηθική ως μετρήσιμο μέγεθος έχει νόμους και κανόνες σε όλα τα εμψυχα βασίλεια που δεν έχουν να κάνουν με την εποχή ούτε με τον τόπο αλλά με τον τρόπο επιβολής κανόνων.Ειναι όμως πράγματι μετρήσιμη η ηθική και ποίο το μέτρο της;Μετριέται σε ντεσιμπέλ και αυτό γιατί όποιος φωνάζει κάτι κρύβει για κάτι φοβάται . Έχει και ηχόχρωμα άρα μετριέται και με το φάσμα .Πολλά 'εργαλεία΄' έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. astillais

ο δείμος του πολίτη είπε...

astillais, γιατί η ηθική αποτελεί μετρήσιμο είδος; Από την στιγμή που καταντά μία έννοια υποκειμενική, πώς μπορούμε να τη μετρήσουμε και με τι κριτήρια; Γιατί έτσι όπως το θέτεις ουσιαστικά θα αλλάζουμε κάθε φορά τα κριτήρια και τα μέσα μέτρησης.

Ανώνυμος είπε...

Αν συμφωνήσουμε ότι η ηθική είναι εργαλείο τότε οπωσδήποτε δεν είναι κάτι υποκειμενικό. Άλλο άν αυτό το εργαλείο κάποιοι το χρησιμοποιούν με λάθος τρόπο.Κάθε εργαλείο έχει τα χαρακτηριστικά του.Άν έχεις πληροφορηθεί για τον νεφοσυλλέκτη του Βιλχεμ Ραιχ τότε θα αρχίσεις να υποψιάζεσε ότι πολλά που μας φαίνονται αδιανόητα ίσως και μη πραγματοποιήσιμα δεν είναι παρά κρυμμένα μυστικά εντασσόμενα σε καθαρά ,πιο καθαρά δεν γίνεται,φυσικούς νόμους.Τα κριτήρια και τα μέσα μέτρησης δεν αλλάζουν ποτέ όπως δεν αλλάζει το φασματόμετρο ούτε το ντεσιμπελόμετρο ,όπως δεν αλλάζει το πεχάμετρο ή η μέτρηση του απαλού του σκληρού. ΄Μάλλον κάτι δεν αντιληφθήκαμε από κοινού γι αυτό γίνονται παρανοήσεις. Δεν έκανα λογοπαίγνιο όταν έλεγα ότι η ηθική είναι μετρήσιμο είδος -εργαλείο εν προκειμένω -αφού με αυτήν προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την ελευθερία.Επιγραμματικά να αναφέρω ότι κακός και ελεύθερος δεν γίνεται.Παρασυρμένος και ελεύθερος είναι ασυμβίβαστο αλλά όχι αδύνατο.Φαφούτης με ωραία οδοντοστοιχία λέει;astillais

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα, astillais, η ηθική δεν είναι ένα εργαλείο. Ηθική είναι το σύνολο των αξιών του ατόμου, η συνείδησή του και η προσωπικότητά του επί της ουσίας. Και ως εκ τούτου δεν είναι αντικειμενική, αλλά υποκειμενική.

Παλαιότερα -το γράφω σε κάποιο άρθρο- που η διάδοση των ιδεών ήταν πολύ αργή, η ηθική διέκρινε ολόκληρες κοινότητες. Ωστόσο, σήμερα στο μεταμοντέρνο καταντά απλά ένα σύνολο αξιών που προσαρμόζεται βάσει των συμφερόντων και της προσωπικότητας του ατόμου.

Ανώνυμος είπε...

Η παρεξήγηση σε ότι με αφορά έγκειται στο γεγονός ότι θεώρησα γνωστα τα των καταλήξεων π.χ. Τα εις -εον δηλώνουν το δέον γενέσθαι π.χ. πρακτέον=αυτό που πρέπει να πράξω-(πραχθεί) εις -αιος τον ανήκοντα π.χ.Αθηναίος τα εις -ική το εργαλείο προς επίτευξι του στόχου π.χ Λογική,πολιτική γραμματική ακόμη και πλεκτική .Αν αυτά δεν σου είναι γνωστά προφανώς η παρεξήγηση ελλοχεύει αφού σήμερα οι έννοιες των λέξεων απαιτούν περαιτέρω επεξήγηση λόγω κακής χρήσης.Π.χ λέμε προσανατολισμός βόρειος οπότε καταλαβαίνεις ότι αυτός που το λέει το κάνει για δυό πιθανούς λόγους Ή δεν ξέρει Ελληνικά (δικαιλογείται)ή θέλει να μοιάζει με τους άλλους(αδικαιολόγητος).
Δεν ξέρω αν σου απάντησα η αν σε συγχισα περισσότερο αλλά το θέμα των καταλήξεων το επεξεργάζομαι χρόνια τώρα . Δεν έχω βρεί κάτι σχετικό σε βιβλιογραφία όπότε το παλεύω με όσες πληροφορίες μαζεύω.Αν και πολύ φοβάμαι ότι με τέτοιο καταιγισμό λάθος εννοιών θα μου μείνει το πάλεμα.
astillais

ο δείμος του πολίτη είπε...

Χωρίς να φανώ αγενής, αλλά παραβλέποντας την ειρωνεία και το... φιλολογικό μάθημα σε φιλόλογο, δεν καταλαβαίνω πού ταιριάζουν αυτά. Σε ποιο μέρος της συζήτησης σχετικά με την ηθική και την κοινωνική της αντίληψη ταιριάζουν...

Ανώνυμος είπε...

Ουδεμία ειρωνία,δεν με χαρακτηρίζει,το σπόρ .Το ότι είσαι φιλόλογος τώρα το μαθαίνω,γιατί για κοινωνιολογος μου ερχόταν πιό κοντά.Θεωρώ την κάθε ανάρτηση μια αναγκαία διαδρομή για γνώθι σαυτόν και μόνο σαν τέτοια της αφιερώνω το καλλίτερό μου.Οι όποιες προτάσεις γίνονται για το μετέπειτα για την αξιοποίηση της ιδέας.Το αναγκαίο λιθαράκι.Σε βεβαιώνω ότι το θέμα το είδα χρηστικά.Δηλαδή πως αναγνωρίζουμε το ηθικό και τον ηθικό έτσι ωστε να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές.Με έλκουν τα απλά ενώ αποφεύγω τα μπερδεμένα.Συνήθως κάτι καταφέρνω.Οι παρεξηγήσεις όταν εξηγούνται ,αν μη τι άλλο,μας ορίζουν.γιατί μπορεί και να μας φιλιώνουν.
Σε ότι αφορά την ερώτησή σου,δηλαδή σε ποιό μέρος της συζήτησης ταιριάζουν ,θυμίζω το αρχικό μου σχόλιο.Η ελευθερία είναι ζητούμενο και η ηθική-ήθος εργαλείο.Το 'οποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά' το έχω οδηγό καμμιά φορά και αγωγιάτη.
Ως εκπαιδευτικός πολιτικός μηχανικός της Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ δικαιολόγησε μου την επαγγελματική 'διαστροφή' να θέλω και να τα βλέπω όλα επί του πρακτέου.
Ευχαριστώ Astillais

ο δείμος του πολίτη είπε...

Astillais, ίσως να έφταιγε η δική μου στιγμή, ίσως η διατύπωση και πώς εγώ την αντιλήφθηκα. Ούτως ή άλλως κάθε παρατήρηση γίνεται δεκτή σε τούτο το ιστολόγιο, ακόμα και αν διαφωνώ. Αυτό που λείπει από την κοινωνία μας είναι ένας διάλογος με σεβασμό στις απόψεις του άλλου, ακόμα και όταν διαφωνούμε με εκείνες.

Επί του θέματος, απλά το δοκίμιο κινείται σε μία κατεύθυνση σύνδεσης της υποκειμενικής κοινωνικής ηθικής με την ελευθερία. Δεν είναι επιθυμία μου να εστιάσω σε μία μελέτη πάνω στην ηθική. Και τούτο, επειδή η χρηστικότητά της θα περιορίζονταν σε μικρότερο αριθμό ανθρώπων. Θέλω να ευελπιστώ ότι τούτη η μορφή -περιορισμένη στην προσωπική άποψη του γράφοντος και στην έκταση που της δίνει η συγκεκριμένη επιλεγμένη θεματολογία- καλύπτουν τη σύγχρονη εικόνα και όχι τη δέουσα.

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο, αλλά διαφωνώ ριζικά. Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες ηθικές αρχές κοινές σε όλους τους πολιτισμούς διαχρονικά (π.χ. αληθολογία, απαγόρευση του φόνου και προστασία των βρεφών κλπ.) Επίσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα ΔΕΝ είναι δυτική κατασκευή καθώς στη δημιουργία τους συμμετείχαν επιστήμονες και φιλόσοφοι από διαφορετικές κουλτούρες. Άλλο ζήτημα λοιπόν είναι αν εφαρμόζονται (λόγω επιμέρους συγκρούσεων ρόλων ή αρχών) και άλλο ότι είναι υποκειμενικά. Έτσι και αλλιώς η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη είναι αντιφατική πολλές φορές... - See more at: http://chldimos.blogspot.gr/2010/05/blog-post_23.html#sthash.Pzh6ElZQ.dpuf

ShareThis