(συνέχεια από τα
Τελικά όμως αυτό που υφίσταται επίθεση από το νεορατσισμό και το αντιπολυπολιτισμικό είναι η κοινωνική συνοχή, η αλληλεγγύη και η ίδια η δημοκρατία που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής κουλτούρας.
Οι πολίτες χωρίζονται με κριτήριο την ψευδότιτλη εθνική ταυτότητα. Βίαιες κοινωνικές εντάσεις διαμορφώνουν το τοπίο της αντιπαράθεσης καθώς οι υποδοχείς συγκρούονται με μετανάστες υποχρεώνοντας τους τελευταίους να αναζητούν τη δική τους ταυτότητα μέσα από δράσεις εκδίκησης. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε μια κοινωνία μίσους κι εκμετάλλευσης καθίσταται ο κύριος μοχλός αποπροσανατολισμού των πολιτών τόσο από τα από τα πραγματικά αίτια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, της ανεργίας, της ανέχειας και της εγκληματικότητας καθώς όλα σχετίζονται με συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές επιλογές.
Συνέπεια των συγκρούσεων και της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής είναι η πολιτική χειραγώγηση κυρίως της μεσαίας τάξης που φοβάται ότι θα χάσει τη φαντασιακή κυρίαρχη θέση της. Έτσι σύντομα αρχίζει όχι απλά να υποκύπτει στην κοινωνική ακροδεξιά, αλλά και να στηρίζει πειθήνια κάθε αντιδραστική και κομφορμιστική πολιτική φίμωσης είτε μέσα από την βουβή αποδοχή μέτρων αντιδημοκρατικών που καταστέλλουν τις όποιες αντιρρήσεις είτε μέσα από την εκλογική στήριξη ακροδεξιών πολιτικών ρευμάτων.
Ας μην παραβλέπουμε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος της σύγχρονης δημοκρατίας είναι η διάσπαση της κοινωνίας από την επίθεση του λαϊκισμού και η χαλιναγώγησή της από την κοινωνική ακροδεξιά που κατακτά όλο και περισσότερο τα μεσαία και τα λαϊκά στρώματα.
Αυτό που διακυβεύεται είναι ο κατακερματισμός του εκλογικού σώματος σε δυο στρατόπεδα: ένα σχίσμα μεταξύ κοινωνικών/φιλελεύθερων ακαδημαϊκών επαγγελματιών και παραδοσιακών συνδικαλιστών σοσιαλδημοκρατών· ένα σχίσμα μεταξύ περισσότερο και λιγότερο μορφωμένων, μεταξύ κοσμοπολίτικων και εθνικιστικών ή φιλελεύθερων και αυταρχικών προσανατολισμών. Μια διαίρεση που απεικονίζει τον κατακερματισμό στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης ως αποτέλεσμα των ισχυρών δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, της μαζικής μετανάστευσης, της εξατομίκευσης και της μεταβιομηχανικής, βασισμένης στη γνώση, οικονομίας.
Η πολιτισμική διάσταση έχει γίνει η πρωταρχική βάση πάνω στην οποία τα νέα κόμματα ή τα καθιερωμένα μετασχηματισμένα κόμματα επιχειρούν να κινητοποιήσουν το εκλογικό τους σώμα[1]. Μια νέα διαχωριστική γραμμή τίθεται μεταξύ εκείνων που αγκαλιάζουν το μέλλον και εκείνων που φοβούνται το μέλλον, των ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο νέος κόσμος δεν επιφυλάσσει τίποτα καλό γι’ αυτούς και νιώθουν προδομένοι από την ευρωπαϊκή ελίτ. Είναι ένα άλλο πολιτισμικο-πολιτικό σχίσμα, μια άλλη κοινωνικο-οικονομική ταξική διαίρεση. Στα δεξιά καλλιεργείται το εύφορο έδαφος για ακροδεξιά και λαϊκίστικα κόμματα εναντίον των μεταναστών[2].
10 έκριναν :
Ενώ συμφωνώ με το πρόβλημα που εξηγείς, και με την ανάγκη του να προσδιοριστεί και να συζητηθεί, νομίζω ότι οι δύο τελευταίες παράγραφοι, ιδίως η προ-τελευταία, "περνάνε" πολύ γρήγορα και εγώ τουλάχιστον χάνω κάτι από αυτό που λες...
Το θέμα, thinks, κατά τη γνώμη μου είναι ότι η πολιτική ζωή όπως και η κοινωνική μοιράζεται στους μορφωμένους (επαγγελματίες πολιτικούς γραφειοκράτες, κοσμοπολίτες, φιλελεύθερους) και σε λιγότερο μορφωμένους-λαϊκούς (συνδικαλιστές, εθνικιστές, χουντικούς).
Η ξενοφοβία και η μισαλλοδοξία συνδέονται άμεσα με τη μόρφωση, ανεξάρτητα από την κομματική τοποθέτηση. Εξάλλου, όπως έγραψα και παλαιότερα η κοινωνική ακροδεξιά δεν έχει κομματική ταυτοποίηση. Σε κάθε κόμμα έχουμε ακροδεξιούς και ρατσιστές.
Συμφωνώ, ιδιαίτερα στο ότι υπάρχουν ρατσιστές σε όλα τα κόμματα. Αναφέρεις και ακροδεξιούς σε όλα τα κόμματα, αλλά αυτό ακούγεται περίεργα αν ο ακροδεξιός ανήκει στην Αριστερά. Καταλαβαίνω όμως το νόημά σου και συμφωνώ απόλυτα, όπως και με την παλαιότερη ανάρτησή σου..
Πάντως, και ανάμεσα στους "μορφωμένους", σε διάφορες χώρες, έχω δει και ρατσιστές, και ακροδεξιούς, και Μαρξιστές, μόνο που λόγω της μόρφωσής τους μπορούν να τσακώνονται πιο πολιτισμένα με βαθύτερα επιχειρήματα (πάντα υποκειμενικά, φυσικά) :-)
Το ακροδεξιός μπορούμε να το αλλάξουμε σε ακροδεξιών ξενοφοβικών αντιλήψεων, αν θες, thinks, προκειμένου να είναι η έννοια πιο απτή. Αλλά, έχω δει και στην αριστερά -οργανωμένα μέλη ή απλούς ψηφοφόρους- που στέκονται απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα με τα ίδια επιχειρήματα με κάθε ακροδεξιό. Εξάλλου, η απομάκρυνση πολλών "αριστερών"/"δημοκρατικών" πολιτών από τους μετανάστες και οι σχετικές ειρωνείες τούτο αποδεικνύουν.
Στο δεύτερό σου σχόλιο, δε θα διαφωνήσω και πολύ, τώρα που το λες. Απλά εκεί τα ποσοστά είναι εντελώς διαφορετικά και τόσο χαμηλά ώστε καταντούν σχεδόν αμελητέα.
Όπως είπα και παραπάνω αυτά που λες είναι για μένα πολύ σωστά. Και μάλιστα το γεγονός ότι πράγματι οι ακροδεξιές ξενοφοβικές αντιλήψεις δεν είναι "προνόμιο" μόνο των "ακροδεξιών" επιτρέπει να θεωρήσουμε, όπως λες και συ στο κείμενο ότι προέρχονται από άλλα αίτια που καλύπτουν όλο το φάσμα της πολιτικής τοποθέτησης, και, συμπληρώνω, πιθανόν να έχουν τις ρίζες τους στην ανθρώπινη φύση. Ενδιαφέρον πάντως ότι, πολλοί που τώρα πέφτουν στην συνομοταξία του ξενόφοβου ή ρατσιστή κλπ., κλπ., όσον αφορά τους μετανάστες, όσο η οικονομία ήταν καλύτερη και οι νετανάστες απλά κάνανε τις δουλειές που δεν καταδεχόντουσαν να κάνουνε οι ντόπιοι, δεν είχαν φανερώσει αυτά τα αισθήματα. Μόλις όμως η οικονομία πήγε κατά διαόλου πολλοί άλλαξαν τροπάριο. Και αυτή η πτυχή μάλιστα θυμίζει περισσότερο φασισμό παρά ρατσισμο...
Έτσι, ακριβώς, thinks. Η κρίση έφερε στην επιφάνεια και δυνάμωσε αισθήματα και αντιλήψεις που υπόφωσκαν.
Θα συμφωνήσω κι εγώ με το κείμενό σου και με τον ενδιαφέροντα διάλογο που έχεις με τον thniks. Η τελευταία πρότασή σου "Στα δεξιά καλλιεργείται το εύφορο έδαφος για ακροδεξιά και λαϊκίστικα κόμματα εναντίον των μεταναστών" νομίζω περιέχει το ζουμί της υπόθεσης και πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο γεγονός ότι τέτοιες τακτικές οδηγούν συνήθως σε καταστάσεις τραγικές. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, στην Ευρώπη τουλάχιστον, που ο ρατσισμός έχει οδηγήσει ανθρώπους στο θάνατο.
Πράγματι, Τελευταίε, η Ευρώπη έχει να μας δείξει πολλά βίαια παραδείγματα ακροδεξιάς έμπνευσης. Ελπίζω αυτές οι στάσεις να μείνουν ακόμα μακριά από την ελληνική κοινωνία.
τα βίαια ιστορικά γεγονότα της Ευρώπης μας, δεν θα λειτουργήσουν ως παραδείγματα προς αποφυγή;
Φοβάμαι πως όχι. Όσο η φτώχεια και ο κανιβαλισμός εντείνονται, τόσο πλησιάζουμε σε εκείνες τις καταστάσεις, Καίσαρα.
Δημοσίευση σχολίου