Αξιότιμε κ. Ψυχάρη,
διάβασα το editorial σας στην έκδοση της 5ης Δεκεμβρίου, ένα άρθρο που μοιάζει να έρχεται ως απάντηση σε παλαιότερο δικό μου άρθρο. Εντύπωση μου έκανε ότι ακόμη φορά έμμεσα επιρρίπτετε τις ευθύνες για τη μείωση της κυκλοφορίας των εφημερίδων στους πολίτες που προτιμούν το διαδίκτυο για την ενημέρωσή τους.
Ωστόσο, στο άρθρο σας αφήνετε κενά κρίσης και αιτιολόγησης της στάσης αυτής. Αποκρύπτετε το λόγο τόσο της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα όσο και το ρόλο των εκδοτικών οργανισμών (και κατά συνέπεια και των δημοσιογράφων). Αναρωτιέμαι ποια κριτική στάση κράτησε ο Τύπος -έντυπος και ηλεκτρονικός- απέναντι στην κρίση, το μνημόνιο και τις κυβερνητικές επιλογές; Μήπως φέρετε μέρος της ευθύνης που απλά ακολουθείτε τις κυβερνητικές αποφάσεις και δεν προχωράτε λίγο παραπέρα προτείνοντας άλλες λύσεις;
Στο παρελθόν δεν ήταν λίγες οι φορές που προτείνατε άλλους δρόμους -έμμεσα ή άμεσα- σε κυβερνήσεις τόσο δημοσιογραφικά όσο και με τη φιλοξενία άρθρων επισκεπτών και ανθρώπων του πνεύματος. Σήμερα όμως οι δημοσιογράφοι και οι πνευματικοί άνθρωποι που δημοσιεύουν άρθρα στην εφημερίδα σας, απλά ακολουθούν και υποστηρίζουν τυφλά τις επιταγές της πολιτικής ελίτ. Καμία κριτική, καμία προοπτική διαφορετικής κατεύθυνσης. Ένα αναμάσημα κουτσό απέναντι σε επιλογές που οξύνουν την κρίση και βαθαίνουν την κοινωνική κατάρρευση και παρακμή.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι αποδίδετε διαφορετικό -παραπλανητικό περιεχόμενο- στο ρόλο του διαδικτύου έναντι της έντυπης ενημέρωσης. Αντί να αναζητήσετε τρόπους που τα δύο μέσα θα μπορέσουν να συνυπάρξουν και να αλλησυμπληρωθούν μυρικάζετε γνωστές συντηρητικές θέσεις. Παλαιότερα είδαμε την κρίση του Τύπου εξαιτίας της τηλεόρασης ώσπου τελικά να βρεθεί η χρυσή τομή και η συμπληρωματική ενημέρωση.
Δεν καταλαβαίνετε ότι οι πολίτες έχουν απογοητευτεί από την ελληνική δημοσιογραφία; Τα διάφορα ελεύθερα έντυπα και το διαδίκτυο προσφέρουν τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε θέλει να εκφράσει την προσωπική του γνώμη παρέχοντάς του ένα μικρό βήμα, ένα χώρο. Και αυτοί που αρθρογραφούν τόσο στο διαδίκτυο όσο και και στα free press είναι άνθρωποι μορφωμένοι, πολίτες που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, την πολιτική, την κοινωνία και δεν βρίσκουν ένα χώρο φιλόξενο να εκφραστούν.
ΥΓ 1: Ας αναρωτηθούμε όμως ακόμα και γιατί οι δημοσιογράφοι επέλεξαν από τόσο νωρίς τα ιστολόγια; Μήπως επειδή μόνο εκεί -πίσω από την ανωνυμία προστατευμένοι- είχαν την ευκαιρία να αποκαλύψουν και να κρίνου ελεύθερα; Μια ελευθερία που κατ’ επιλογή και αδιαφάνεια δεν πρόσφεραν τα παραδοσιακά έντυπα στα οποία εργάζονται;
ΥΓ2: Εξάλλου, όπως γράφει και ο Δημήτρης Ψυχογιός στο άρθρο του “η δημοσιογραφία στην κάμαρα με τα μυστικά” (στην ίδια έκδοση με το δικό σας άρθρο) “... οι μεντιακοί οργανισμοί μετέχουν στους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς ανταγωνισμούς που διατρέχουν την κοινωνία μας... γνωρίζουν ότι αν δεν δημοσιεύσουν την πληροφορία που τους φέρνει ο ρεπόρτερ τους, η πηγή θα τη δώσει σε άλλο μέσον … η δεοντολογία επιβάλλει διασταυρωμένη είδηση που θεωρείται σημαντική να μην αποκρύβεται...”. Είναι, βέβαια, λογικό όλα τα προηγούμενα να μη θυμίζουν σε τίποτα την ελληνική δημοσιογραφία...
16 έκριναν :
Όλοι προσέξαμε πρόσφατα με την κρίση, μια διαφορετική αντιμετώπιση των πολιτικών (της κυβέρνησης) της Ιρλανδίας, από τους εκεί δημοσιογράφους. Νομίζω ότι ήταν -είναι- ιδιαίτερα επίμονοι στις ερωτησεις που τους υποβαλουν και δεν φαίνονται πρόθυμοι να παίξουν το όποιο παιχνίδι τους
Αυτό είχα θέσει στο προηγούμενο άρθρο μου, Καίσαρα. Ωστόσο, ο κ. Ψυχάρης συνεχίζει να επενδύει στην διαδικτυακή αιτιολογία. Αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως κρύβονται άλλες σκοπιμότητες και βλέψεις πίσω από το - δεύτερο-τρίτο στη σειρά- editorial τούτο. Μήπως θέλει να μας προετοιμάσει ότι θα προχωρήσουν σε χρεώσεις ανάγνωσης του ΒΗΜΑτος μέσω διαδικτύου;
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ διαβάζοντάς τον. Θα δούμε χρεώσεις στην δικτυακή έκδοση του Βήματος. Συνταγή αλά Ρούπερτ Μέρντοχ. Αντί να σκεφτούν τρόπους για να γίνουν οι εκδόσεις τους ποιοτικότερες κι ελκυστικότερες στο κοινό, υιοθετούν τη λύση της χρέωσης.
Ναί, το είδα & τελικά όλους μας έκανε εντύπωση ! τουλάχιστον σε σχέση με τη δική μας διακαναλική συνέντευξη ή με οποιονδήποτε άλλον τοπικό μας άρχοντα.
Νομίζω ότι πρώτος ο Ρούπερτ Μέρντοχ άρχισε τις χρεώσεις ανάγνωσης των εφημερίδων του στο διαδύκτιο, αλλά επισης ενδιαφερουσα ειναι η επισήμανση σου για τον σχολιασμο των αρθρων & των ρεπορταζ on line
Το να χρεώνουν την ανάγνωση της σελίδας τους είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους γιατί αποτελεί προιόν της εργασίας τους .
Το ίδιο όμως είναι και το δικά μας δικαίωμα να διαλέξουμε να πληρώσουμε για να τους διαβάσουμε.
Τελευταίε, τότε είναι που αρχίσει να διαμαρτύρεται για τζαμπατζήδες -μόνο που τώρα το λέει συγκαλυμμένα.
Καίσαρα, είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και τα σχόλια. Ωστόσο, κάποιοι αποφεύγουν να σχολιάζουν συστηματικά. Άρα αποφεύγουν να επικοινωνούν.
Αθεόφοβε, το ξέρω. Έτσι είναι. Ωστόσο, οφείλουμε να ξαναθυμίσουμε όλους εκείνους τους δημοσιογράφους που παράλληλα αρθρογραφούν-αποκαλύπτουν στο διαδίκτυο.
Κι επειδή τέθηκε και το ζήτημα της απουσίας πλουραλισμού αν κλείσουν εφημερίδες, ας θυμηθούμε τα πετυχημένα διαδικτυακά πειράματα του Κούλογλου και άλλων, που επέζησαν και αρθρογραφούσαν με ποιότητα και πλουραλισμό.
Αποκρύπτει βέβαια ο Ψυχάρης το γεγονός πως στο διαδίκτυο κερδίζουν πολλά περισσότερα από διαφημίσεις με νόμιμο ή "ελληνικό" τρόπο[σας παραπέμπω στο divcast για το αγγελιόσημο].
Όσο για τις χρεώσεις στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των ελληνικών δημοσιογραφικών οργανισμών και ειδικά εν καιρώ κρίσης, μόνο να καγχάσω μπορώ.
Ποιος θα πληρώσει για να διαβάσει στημένα κείμενα τα οποία μάλιστα συχνά επαναλαμβάνονται με άλλους τίτλους ή αποτελούν αντιγραφές ξένων site;
Συμφωνω 100% με οσα λες.Η οικονομικη κριση σε συνδυασμο με την ανεπιφυλακτη στηριξη της Κυβερνησης και της ακολουθουμενης οικονομικης πολιτικης,συνεπιφερε τη μειωση των πωλησεων των εφημεριδων
(επειδη θυμαμαι στατιστικες,περσυ και προπερσυ,το ΒΗΜΑ κυμαινοταν στα 180.000-260.000 φυλλα τη Κυριακη.
Φετος,πουλαει γυρω στα 120.000 φυλλα.
Και δεν εχουν δει τιποτα ακομα.)
Να προσθεσω οτι σαφως κ ο καθε δημοσιογραφος δικαιουται να πιστευει οτι η ακολουθουμενη πολιτικη ειναι η συμφεροτερη για τον τοπο.
Αλλα δε γινεται να εχουν καταντησει ολοκληρες εφημεριδες να γραφουν σε καθε σελιδα τους ακριβως τις ιδιες αποψεις υπερ της Κυβερνησης.Που ειναι μια κριτικη;Ολα σωστα γινονται;
Αυτο δεν ειναι αποψη,αυτο ειναι γλειψιμο.Και ξεπουλημα.
Τωρα,πληρωνουν ολοι τα επιχειρα.
Λυπαμαι για τους δημοσιογραφους που χανουν τις δουλειες τους.
Αλλα,ετσι πανε αυτα.
Τα παπαγαλακια της εκαστοτε Εξουσιας,στο τελος τα φτυνει ο λαος.
diVa, έθεσες ακόμα δύο ζητήματα που τα είχα ξεχάσει. Όντως ειδικά σήμερα που έχουμε αυτόματες -παρά τα προβλήματά τους- μεταφράσεις και τόσους γλωσσομαθείς γιατί να πληρώνουμε για να διαβάζουμε τις μεταφράσεις τους;
Για δε τις διαφημίσεις έχει απόλυτο δίκιο. Αν και πρέπει να σημειώσουμε ότι οι έντυπες διαφημίσεις είναι κατά πολύ ακριβότερες και αποφέρουν περισσότερα κέρδη.
celin, αυτό ακριβώς είναι που εντυπωσιάζει. Ούτε ένας πνευματικός άνθρωπος δε γράφει σε εφημερίδες κατά του μνημονίου, όταν όλη η χώρα βοά και πονά; Τυχαία είναι η απουσία; Μόνο εμείς διαφωνούμε;
Κι εγώ λυπάμαι για τους δημοσιογράφους. Το χείρον είναι ότι τη δουλειά τους θα τη χάσουν όχι οι παλιοί και ξεπουλημένοι γραφιάδες, αλλά οι νέοι του χώρου...
Και στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες τις ίδιες μπούρδες διαβάζουμε.
Ποιος ο λόγος να πληρώνουμε την έντυπη ενημέρωση;
Δηλαδή, γιατι πρέπει να αγοράζω, π.χ., τα ΝΕΑ και να διαβάζω τον Πρετεντέρη την μία να λέει πως "η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν πρέπει να δεσμεύεται απ' τις προεκλογικές της υποσχέσεις αλλά να πάρει τα αναγκαία οικονομικά μέτρα", και μόλις αρχίζει η πολιτική λιτότητας ο ΙΔΙΟΣ να γράφει πως "η κυβέρνηση εξελέγη με άλλο πρόγραμμα και δεν νομιμοποιείται δημοκρατικά να ασκεί τέτοια πολιτκή";
Το θέμα θίγει αφ' ενός την γραμμή που ακολουθούν εφημερίδες, οι οποίες είναι επιχειρήσεις σαν οποιαδήποτε άλλοι, με παρόμοιες εξαρτήσεις και υποχρεώσεις στα παρασκήνια, και, αφ' εταίρου, την ποιότητα της Ελληνικής δημοσιογραφίας.
Το κλειδί της έκδοσης είναι οι διαφημίσεις, όχι η εισφορά του αναγνώστη, είτε για χαρτί είτε για διαδίκτυο, οπότε αυτή η πτυχή και δικαιολογίες είναι του επιπέδου "τράβα με κι ας κλαίω" -η επιχείρηση θα επιβιώσει, ή όχι, βάσει επιρροών άλλων, και οικονομικών, όπου ο αναγνώστης είναι ο τελευταίος τροχός.
Σε μια κοινωνία του μεγέθους της Ελλάδας, μιλάω για την πόλη της Νέας Υόρκης, με δύο μεγάλες εφημερίδες, οι New York Times ήδη δήλωσαν ότι στο μέλλον θα σταματήσουν την έκδοση με χαρτί και θα μείνουν στο διαδίκτυο. Και στην Αμερική και στην Αγγλία όλα τα πειράματα χρηματικής εισφοράς για νέα στο διαδίκτυο έχουν αποτύχει. Νομίζω ότι η Ελλάδα με τις 40 εφημερίδες δεν θα τα καταφέρει εκεί που δεν τα καταφέρνουν οι New York Times και η Guardian.
Κι έτσι μας μένει η ποιότητα της γραφής των δημοσιογράφων. Η οποία μιλά απευθείας στην εκπαίδευση και παιδεία των Δημοσιογράφων... και στην ηθική τους, και στην προσωπική τους κρίση... και επαγγελματισμό... και αυτό δεν αντιμετωπίζεται με ένα σχόλιο... αυτό χρειάζεται πολλές αναρτήσεις...
Άσκαρ, δεν είναι όλα μπούρδες. Υπάρχουν πολλά καλά. Ανάλογα τι επιλέγουμε εμείς να διαβάσουμε. Μη γίνεσαι τόσο αφοριστικός. Φυσικά για τον Πρετεντέρη συμφωνώ. Μεγαλύτερο απολογητή του συστήματος και της κυβέρνησης δεν έχω διαβάσει.
thinks, συμφωνώ κατ' αρχήν με το σχόλιό σου. Ωστόσο, για μένα το θέμα δεν είναι οικονομικό. Το κράτος έχει κάνει χιλιάδες καταχωρήσεις. Οι διαφημίσεις μειώνονται, βέβαια, αλλά μία ποιοτική στροφή των εφημερίδων θα έφερνε αναγνώστες. Θα περιορίζονταν δε τα έξοδα για DVD, βιβλία κι άλλες προσφορές, και θα γινόταν πιο βιώσιμη η επιχείρηση.
Ακριβώς! σωστός: Η ποιοτική στροφή (οποιουδήποτε προϊόντος στην αγορά) μόνο καλές εξελίξεις μπορεί να φέρει. Στην προκειμένη περίπτωση, αν και νομίζω, όπως είπα παραπάνω, ότι τα οικονομικά και τα ποιοτικά είναι χωριστά, δεν παύουν να είναι αλληλοεξαρτώμενα. Πως όμως θα καλυτερεύσει η δημοσιογραφία μια που είναι συνδεδεμένη και με την μακράς πνοής ΠΑΙΔΕΙΑ...
Και όχι μόνο με την παιδεία, αλλά τόσο διαπλεκόμενη με την πολιτική, thinks; Σε όλο τον κόσμο αυτή η διαπλοκή είναι που έστρεψε το κοινό στο διαδίκτυο -ως αντίδραση ή ως ένα βήμα απέναντι σε δοσίλογα media.
Έτσι είναι, όπως τα περιγράφετε.
Το θέμα που έθιξε η αγαπητή e-diva ( για τοαγγελιόσημο ) είναι άκρως καταλυτικό και έχει διχάσει τα Μ.Μ.Ε, τον έντυπο τύπο, τον ΕΣΗΕΑ και τους εργαζόμενους δημοσιογράφους.
Οι εκδότες διάλεξαν να υπηρετήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα σε συνεργασία με την κυβέρνηση, τελικά.
Δημοσίευση σχολίου