
Μας αφήνουν αδιάφορους τη στιγμή που οραματικά θέτουμε την αναγκαιότητα προάσπισης κάθε δικαιώματος που προστατεύει την σωματική μας ακεραιότητα (έμμεσα ή άμεσα). Γιατί σε όλο τον κόσμο έχουμε σωρεία παραβιάσεων. Τόσο στο λεγόμενο Τρίτο Κόσμο όσο και στις επονομαζόμενες δυτικές -προηγμένες (sic)- δημοκρατικές κοινωνίες. Από το άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει στο ιστολόγιο αυτό το 2007 περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όλα εξακολουθούν να ακολουθούν την ίδια πορεία. Η ίδια η ύπαρξη νομοθετικά και η εφαρμογή της θανατικής ποινής αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα ζωής. Αυτό, άλλωστε, είναι και το 1ο άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ (10/12/1948). στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του ΚΑ΄ αιώνα, το μεγάλο ζητούμενο είναι η αξιοπρεπής ζωή, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα -η διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής, η ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα στη διατροφή, στην υγειονομική περίθαλψη και την υγεία, στη στέγαση- είναι βαρύνουσας σημασίας. Όμως, ο χορός της καταπάτησης των δικαιωμάτων καλά κρατεί. Η φτώχεια, η πείνα, οι συρράξεις, η εκμετάλλευση και η εμπορία ανθρώπων είναι μία πραγματικότητα, που δεν αναστέλλεται, επειδή προτιμούμε μία απαθή και φιλήσυχη ζωή.
Στη χώρα μας την καταπάτηση τη βιώνουμε με την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Τη βιώνουμε ακόμη με τον όλεθρο της φτώχειας να απειλεί κάθε σπίτι, κάθε κοινότητα. Γιατί αν δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα η δυνατότητά μας να διατρεφόμαστε σωστά, να έχουμε τη δυνατότητα να προλαμβάνουμε ασθένειες, να θεραπευόμαστε από ασθένειες και να εκπαιδευόμαστε, τότε τι είναι;
Οι σημερινές πολιτικές επιλογές -σε όλη την ΕΕ- σε όσα θεωρούσαμε δεδομένα ουσιαστικά αποτελούν μία ακόμα δημοκρατική επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Όταν η Κοινωνική Πρόνοια περιορίζεται μόνο σε όσους έχουν χρήματα (για τους άλλους έχουμε πολύ απλά τριτοκοσμικά νοσοκομεία -που μπαίνεις όρθιος, αλλά δεν ξέρουμε πώς θα βγεις-), τότε απειλείται το ίδιο το δικαίωμα της ασφαλούς διαβίωσης και της ζωής μας ακόμα. Όταν η πρόληψη θεωρείται ακριβή, τότε απειλείται η υγεία μας. Όταν η ανάπτυξη επιδιώκεται σε βάρος της υγείας και της ποιότητας ζωής, τότε...

Και φυσικά τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να ορώνται μακριά από τις αξίες του ανθρωπισμού που τείνουν να εξαλείψουν τα μετανεωτερικά ήθη, ο ατομισμός και ο ωχαδελφισμός. Γιατί τελικά ο αγώνας για την προστασία των δικαιωμάτων των άλλων, τελικά είναι αγώνας για τη δική μας ασφάλεια...
4 έκριναν :
«Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι στάση ζωής. Είναι τρόπος αλληλεπίδρασης ανθρώπων…»
Εξαιρετική ανάρτηση η οποία συνοψίζεται περιεκτικότατα στην παραπάνω ευστοχότατη φράση σου. Μπράβο.
Σ' ευχαριστώ πολύ, τελευταίε. Δε θέλει μόνο όμως να παλεύουν λίγοι, γραφικοί, τύποι. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγωνιστεί κάποιος.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κάτι σαν την καρέτα-καρέτα;
Εμφανίζονται δηλαδή μια μικρή περίοδο κάθε χρόνο; Δεν ξέρω, μπορεί να είναι κι έτσι...
Δημοσίευση σχολίου