Ήγκικεν ο χρόνος

Το είχα στο αρχείο πολύ καιρό, το διαφήμιζα επίσης πολύ καιρό επίσης. Τελικά πήρα την απόφαση να το εκδώσω. Ο λόγος για τη μελέτη μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Βέβαια, βιβλία τέτοιου περιεχομένου δεν αποσκοπούν πουθενά αλλού παρά μόνο στην ελπίδα να προσφέρουν κάτι στο σύγχρονο πολιτικό διάλογο. Δεν είναι ούτε απλά στο περιεχόμενό τους ούτε μπορούν να ελπίζουν σε κάποια εμπορικότητα, εκτός κι αν ο συγγραφέας είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο με έτοιμο αγοραστικό κοινό (πληρώνοντας φυσικά το κράτος). Αντίθετα, εμείς ευελπιστούμε όπως είπα να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό στον τόπο.

Έτσι, αφού έκανα τα απαραίτητα "καθαρίσματα" του κειμένου (χρονοβόρα και λεπτομερής δουλειά για ένα κείμενο 240 σελίδων) και τη σελιδοποίηση, το έχω πια έτοιμο. Περιμένω μόνο το ISBN. Η σκέψη είναι -αφού δεν πρόκειται να πουλήσει- να κυκλοφορήσει ως e-book. Μάλλον σε περίοδο λιτότητας κι ανεργίας, τούτη φαντάζει ως η μόνη ενδεδειγμένη λύση. Θα εκτυπώσω σε ένα περιορισμένο αριθμό αντιτύπων λίγα κομμάτια, για την πιθανότητα που το χρειαστώ προσωπικά.

Ψάχνοντας επί μήνες εκδοτικούς οίκους είδα τελικά ότι ο ασφαλέστερος τρόπος μιας έκδοσης είναι η ίδια η αυτοέκδοση. Είναι γνωστό ότι πολλοί, τόσο πρωτοεμφανιζόμενοι όσο και ήδη γνωστοί, συγγραφείς, στο διεθνή χώρο αποφασίζουν να εκδώσουν μόνοι τους τα βιβλία τους.

Οι δε εκδόσεις στην Ελλάδα είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία. Το  καταγράφηκαν 841 εκδοτικοί οίκοι με αποτέλεσμα η οικονομική κρίση να χτυπήσει το χώρο προτού ακόμα φτάσει στους υπόλοιπους επιχειρηματικούς κύκλους της χώρας. Έτσι, μειώνονταν σταθερά το κόστος παραγωγής και φυσικά τα έσοδα του συγγραφέα που συχνά φτάνουν και το 0%. Άλλοτε, διάφοροι εκδοτικοί οίκοι απαιτούσαν το σύνολο της παραγωγής να καταβληθεί από το συγγραφέα, διατηρώντας και οι οίκοι μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων. Έτσι, προκειμένου οι οίκοι να ξεπεράσουν τα οικονομικά προβλήματά τους επενδύουν μόνο σε τίτλους που απευθύνονται στο ευρύ καταναλωτικό κοινό κι όχι σε έργα των οποίων η θεματολογία απευθύνεται σε μια μικρή ομάδα κοινού (πόσο μάλλον σε μελέτες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η τοπική δημοκρατία).

Στον αντίποδα εμφανίζονται συνεχώς μελέτες τα αποτελέσματα των οποίων δείχνουν πως ένα βιβλίο δεν έχει πάντα στόχο το κέρδος (καλή ώρα δηλαδή). Μπορεί να αποτελεί μία προσωπική ανάγκη έκφρασης του συγγραφέα, μία αναζήτησή του (καλή ώρα). Η αυτοέκδοση συμπληρώνει αυτό ακριβώς το κενό. Το κενό που δημιουργείται από την αντίφαση ανάμεσα στις ανάγκες των συγγραφέων και τις τελικές επιλογές των εκδοτικών οίκων. Έτσι, το έργο κυκλοφορεί επιτρέποντας στον επίδοξο συγγραφέα να μεταφέρει τις ιδέες του και να διατηρεί τον πλήρη έλεγχο του βιβλίου του, κυρίως ως προς τα πνευματικά δικαιώματα. Ως διεθνής τάση πάντως κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος

Πραγματιστής και χωρίς φρούδες ελπίδες κι εγώ προχωρώ σε μια ηλεκτρονική προσεγμένη έκδοση της μελέτης, για όποιον ενδιαφέρεται. Δεν ευελπιστώ ούτε σε κέρδη ούτε καν σε κάποια αναγνώριση. Είναι η δεύτερη φορά που «εκδίδομαι». Την πρώτη φορά με ένα πολιτικό δοκίμιο, φέτος με μία πολιτική μελέτη… Και άνευ απροόπτων φέτος ίσως είναι έτοιμη και μία άλλη συλλογή δοκιμίων. Θα δούμε πώς θα πάει. Η ανεργία τέχνας κατεργάζεται…