ελάτε με ένα ποίημα (5η φορά)

Ξεκίνησε σαν τρέλα, προχώρησε με χαρά λόγω και της επιτυχίας και έγινε θεσμός. Θεσμός "από τα κάτω". Ξεκίνησε σαν μια τρέλα του τσαλιμιού και κάποιων δυτικοθεσσαλονικέων bloggers με στόχο να δοθεί μία άλλη οπτική του πολιτισμού στην υποβαθμισμένη πόλη και τελικά έμεινε.
Για 5η, λοιπόν, φορά, σας προσκαλούμε στο ετήσιο "ελάτε με ένα ποίημα" (δείτε τις βραδιές του 2007, 2008, 2009 και 2011).
Ίσως η ποίηση, η δική μας ποίηση, είναι η μόνη απάντηση απέναντι στην κατάθλιψη που μας επιβάλλει η κρίση. Ίσως είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε με ένα τρόπο διαφορετικό τις απόψεις μας.
Βάζουμε στην τσέπη
του παντελονιού, της ζακέτας ή του σακακιού
ένα ποίημα που γράψαμε και αγαπάμε
ή το ποίημα ενός φίλου
και το μοιραζόμαστε με όσους άλλους βρεθούν μαζί μας.
Αν πάλι ντρεπόμαστε να διαβάσουμε το ποίημα,
αν διστάζουμε να το διαβάσουμε οι ίδιοι
τότε αναλαμβάνουν οι ατρόμητοι διοργανωτές
και διαβάζουν για εμάς αντί για εμάς.
Θα ακούσουμε από τα ηχεία όμορφη μουσική
και φωνές γνωστών ποιητών και ποιητριών
σε αναγνώσεις δικών τους ποιημάτων.
Η πρόσκληση είναι ανοιχτή για όλους.
Ειδικά οι bloggers και άλλοι ποιητές του διαδικτύου που αδυνατούν να παραβρεθούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των διοργανωτών (σε εμένα, στον Αντώνη Μιχαλάκη, στο τσαλίμι ή στον Ήχο, Πλάγιο, Μόνο).
Η βραδιά θα πραγματοποιηθεί 
Τετάρτη 21 Μαρτίου
στο barARTe, στον Εύοσμο,
(Παύλου Μελά 20, πίσω από το Δημαρχείο)
πεζόδρομος Ευόσμου, τηλ. 2310 559720.

19 έκριναν :

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

Θαυμάσια πρωτοβουλία! Εύγε!
Ξενούδης
(xenoudis.blogspot.com)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σε περιμένουμε, λοιπόν...

lemon είπε...

Δήμο δεν θα μπορέσω να έρθω, αλλά θα (σου) στείλω οπωσδήποτε ένα ποίημα. Έκανες πολύ καλά που μου το θύμισες, ευχαριστώ πολύ :)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλή ιδέα που προσπαθούμε να μπολιάσουμε και στην Πρέβεζα που ατύχησε από την ποίηση αλλά μετά έγινε βεντέτα αφού πολλοί ποιητές και στιχουργοί αναφέρονταν στην ποιητική Πρέβεζα.

Γιάννης

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα περιμένω, lemon

Γιάννη, πιστεύω ότι μπορείτε να βρείτε τρόπο να μαζέψετε λίγα, έστω άτομα. Μπορείτε να ξεκινήσετε ακόμα και γνωστούς ποιητές (αν και προτιμώ τα ανέκδοτα άσημων/άγνωστων ερασιτεχνών δημιουργών. Στο κάτω κάτω απλωθείτε μέχρι τα Γιάννενα. Το παν είναι να μην μείνετε στη μία εκδήλωση και να μην την ταυτίσετε με το δήμο ή την παράταξη. Εμείς είμαστε δυο-τρεις συντελεστές διαφορετικών παρατάξεων κι ένας άσχετος. Μόνο οι δύο είναι ποιητές :) παλεύουμε όλοι για τον πολιτισμό στο πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της πόλης...

katabran είπε...

δώστε ανάσα στις σκέψεις και βάλτε φωτιά στις λέξεις!

Νέστορας είπε...

πόσο όμορφη ιδέα! κρίμα που μου πέφτει μακριά...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νέστορα, στέλνεις δικά σου ποιήματα με mail.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

θα έχει και μπουφέ;

Ανώνυμος είπε...

ας αρκεστουμε στον καφε,
δεν ειν καιρος πια για μπουφε...

herinna/ είπε...

Δήμο, σύντομα θα σου στείλω ένα ποίημα. Πέρσι έστειλα πολλά στο Τσαλίμι, φέτος μόνο ένα. Μακάρι να μπορούσα να έρθω κι εγώ.

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

ορίστε ένα ποίημα:

ΚΥΚΛΑΔΟΝΗΣΙ

ώρες κι ώρες η θάλασσα σε ταξίδεψε,
έφτασες,
και σε κατάλευκη κατοικία κύβο κατέλυσες,
απότομα ήσυχα μετά το άγχος του μικρού λιμανιού.

δες το ημίφως του δωματιού,
άνοιξε παράθυρο,
δες τον ήλιο να λιάζεται σε τοίχους έργα τέχνης,
δες το γαλάζιο – ουρανός δεν είναι
παρά θόλος μέγιστος
στο ναό που λέγεται Ελλάδα.
κι απέναντι στη σκιά - ω δροσερά τα χείλη -
δες το χαμόγελο παιδιού της γειτονιάς,
ήλιος ίδιος.

με Κυκλαδίτες Έλληνες,
με το λαό των ειδωλίων
αναπαύεσαι απόψε, ξένε.

(από τη Δυτική Αττική στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Εύχομαι κάθε επιτυχία!)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Herinna, θα περιμένω.

Ξενούδης, κρατείται.

Crux είπε...

Δείμε υπάρχει κάποιος χάρτης ; Αν βρεις κάτι στείλτο σε παρακαλώ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Crux, έχεις mail.

Crux είπε...

Crux2011@hotmail.com

herinna/ είπε...

Είμαι με πυρετό τρεις μέρες, γι' αυτό δεν σου έστειλα. Σκόπευα να γράψω ένα, αλλά μάλλον θα λάβετε παλιό.

herinna/ είπε...

Έστειλα πες αν τα έλαβες

Crux είπε...

Δείμε, δυστυχώς δεν θα έρθω γιατί αρρώστησα. Περίμενα από χθες να δω πως θα εξελιχθεί αλλά δεν άλλαξε τίποτα.
Αν θέλεις, και αν προλαβαίνεις φυσικά να το κάνεις γιατί στο λέω τελευταία στιγμή, διάβασε το "Συνέχισε".


Πόσο δύσκολο είναι
ν' αναζητάς αδιάκοπα στις στάχτες μιας πελώριας πυρκαγιάς
ένα χαμένο φυλαχτό γεμάτο χάρτινες κι ακριβές αναμνήσεις
ενώ ο κόσμος γύρω σου αχόρταγος μαζεύει σωρούς αποκαΐδια.
Πόσο κοπιαστικό είναι
να ψάχνεις ύστερα από μεγάλη τρικυμία στ΄ ακρογιάλι δυο καρδιές ενωμένες
που 'χες σχηματίσει με πολύχρωμα βότσαλα φανταχτερά σαν άστρα,
την ώρα που ξεθάβουν απ' τη θάλασσα πέτρες ξασπρισμένες.
Αγρίεψαν οι άνθρωποι. Το νιώθεις σαν βλέπεις πλημμύρα από δαύτους
να τραβούν μανιασμένα τα μυτερά νύχια των βράχων για να τα ξεκολλήσουν,
να τα φορέσουν πάνω στα λεπτά τους δάχτυλα.
Πόσο σκληρό είναι
να περπατάς ξυπόλητος πάνω σε γυάλινα δάκρυα
που καθρεφτίζουν σαν κυλούν απ΄ τα μισάνοιχτα σου μάτια
το ξεχασμένο πρόσωπο του ανθρώπου.
Άραγε πόσο οδυνηρό να είναι
όταν η ηχώ της φωνής σου επαναλαμβάνεται ασταμάτητα μες τ΄ αυτιά σου,
όταν τ΄ απλά σου λόγια σκεπάζει πηχτό σκοτάδι που γεννήθηκε
σαν έσβηνε το φως της σκέψης.
Δε μένει άλλος δρόμος παρά αυτός της μοναξιάς.
Ακολουθείς λησμονημένα μονοπάτια
που γύρω τους θεριέψαν αγκαθωτά φυτά.
Κι όσο πορεύεσαι το δρόμο που η καρδιά προστάζει,
τόσο το σώμα σου γεμίζει βαθιές κόκκινες χαραγματιές.
Ακολουθείς λησμονημένα μονοπάτια με μια αλλόκοτη σιγουριά
πως θα βρεις κάποια στιγμή μια φρέσκια πατημασιά.
Κι όταν τα πόδια σου βαραίνουν
πάντα μες την αχλή της κουρασμένης σκέψης σου
προβάλλει ένα χαμόγελο γνωστό
και σ΄ ανασταίνει.



Τα λέμε :)

ShareThis