Προβοκάτσιες και δημοσκοπήσεις

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα έντονα ήταν τα διλήμματα κι οι επιθέσεις κατά του Τσίπρα για την ανικανότητά του να χειριστεί τα ελληνικά προβλήματα. Μας πολιορκούν ειδήσεις για την κακή του συμπεριφορά, για τα νούμερα που δε βγαίνουν, για την παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Αρχικά έσκασε το θέμα Ολαντρέου, ένα θέμα για το οποίο ο γράφων έχει άλλη οπτική. Όπως φάνηκε αργότερα δεν ήταν παρά ένα πυροτέχνημα των ελληνικών μίντια. Αν και δεν αποδέχομαι προσωπικά τέτοιο χιούμορ, σίγουρα αυτοί που σχολιάζουν το γεγονός απέχουν μακράν του γαλλικού χιούμορ. Γιατί αν τελικά δε ξεχωρίζουν το πολιτικό χιούμορ από τη διπλωματία μάλλον μόνο για αναψυχή ταξιδεύουν.

Φάνηκε ξεκάθαρα -εκ των υστέρων- ότι οι Γάλλοι δεν ενοχλήθηκαν καθόλου. Ούτε ένας λίβελος ή κάποιο επιθετικό σχόλιο ή κάποια ένδειξη ενόχλησης δε διαβάσαμε στο γαλλικό τύπο. Αντίθετα, όμως στη χώρα μας τα μίντια βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν στο ΣΥΡΙΖΑ. Τους έδωσε το τέλειο όπλο. Έλα όμως που τελικά δε βοήθησαν παρά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ. Όπως φάνηκε στις δημοσκοπήσεις μάλλον ο Τσίπρας κάλυψε την ανάγκη των Ελλήνων για ένα διαφορετικό χειρισμό (ακόμα και με χιουμοριστική επίθεση) των θεμάτων αντί της υποτακτικής στάσης των πρώην κυβερνώντων.

Από την άλλη, πολύ έπαιξε και η δήλωση του Ντανιέλ Κον Μπετίτ. Πρόκειται για μία εξ αριστερών κριτική που αρχικά μας ξάφνιασε. Η δήλωσή του στηρίζεται σε δύο σημεία: στη θέση για κατώτατο μισθό 1300 € και στην άρνηση της αποδοχής των αντεργατικών μνημονιακών ρυθμίσεων. Το πρώτο όμως αποτελεί στοιχείο του προγράμματος του 2009 κι όχι του 2012 (μπορείτε να το δείτε εδώ).

Κι επειδή ο επικεφαλής των Ευρωπαίων Οικολόγων δε γνωρίζει ελληνικά, μάλλον θα πούμε ότι κάποιοι του μετέφεραν ψεύτικες πληροφορίες. Ουσιαστικά τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα και μαζί με αυτόν εξέθεσαν και τους Οικολόγους στην Ελλάδα. Γιατί εκτός από την ψεύτικη πληροφορία οι Οικολόγοι-Πράσινοι πρέπει να πάρουν θέση και για το αν τελικά συμφωνούν ή όχι με τον Ευρωπαίο επικεφαλής τους για την ανάγκη εφαρμογής ή άρνησης των αντεργατικών νόμων που έφεραν τα μνημόνια.

Και όσο εμείς μένουμε στις προβοκάτσιες και την αγωνιώδη προσπάθεια των ελληνικών μέσων να γκρεμίσουν τον Τσίπρα, φτάνουμε σε ηθικό τέλμα. Όχι από τη στάση της αριστεράς, αλλά από τις καθημερινές τραγωδίες που ζει η ελληνική κοινωνία. Οι αυτοκτονίες δε μειώνονται, το κράτος ήδη κήρυξε στάση πληρωμών, η νέο-μετανάστευση εντείνεται, η ανεργία αγγίζει πρωτοφανή επίπεδα, η αξιοπρέπεια χάνεται.

Μα οι πολίτες φαίνεται να μην επηρεάζονται ούτε από εώλες ρητορείες αλλοτινών διχαστικών εποχών (για ηγεμονικούς αριστερούς που θέλουν να μας κάνουν Βόρεια Κορέα και θα φέρουν το χάος κόντρα στους δημιουργικούς νοικοκυραίους) ούτε από το αίολο τρομοκρατικό διακύβευμα για την έξοδο από το ευρώ.

Δημοσκοπικά ευρήματα[1] αποδεικνύουν ότι τα τρομοκρατικά διλήμματα φιλελεύθερων -Ελλήνων κι Ευρωπαίων- δεν πείθουν. Στη δημοσκόπηση φαίνεται οι πολίτες τάσσονται κατά 62% εναντίον του Μνημονίου της μονόπλευρης λιτότητας και της διάλυσης του κράτους (έναντι 28%) και την ίδια στιγμή το 85% στηρίζει την παραμονή στο ευρώ (με μόλις 12% κατά).

Αποκαλύπτεται, δηλαδή, με σαφήνεια ότι οι πολίτες με συντριπτική πλειοψηφία δεν αποδέχονται το τεχνητό δίλημμα και την ταύτιση του μνημονίου με την παραμονή στο ευρώ. Ζητούν ξεκάθαρα παραμονή στην ευρωζώνη με αλλαγή της μονομερούς λιτότητας, απαλλαγή από τα οριζόντια μέτρα και την πολιτική διάλυσης του κράτους. Στέλνουν, δηλαδή, δημοσκοπικά ένα ξεκάθαρα μήνυμα τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που επιμένουν να κινούνται προεκλογικά με τρόπο διχαστικό.

Ταυτόχρονα, όμως, απομυθοποιείται και η ερμηνεία περί ψήφου οργής. Παρά τα διλήμματα και την τρομοκρατία, παρά την προσπάθεια χειραγώγησης -από ελληνικούς και ευρωπαϊκούς εξωθεσμικούς και θεσμικούς παράγοντες- αποκαλύπτεται ότι η ψήφος ήταν συνειδητή. Όσο η ένδεια θα απειλεί τον πολίτη, τόσο αυτός θα αντιδρά. Όσο αυτός θα απειλείται στον πόλεμο και θα δέχεται επιθέσεις, τόσο θα αναζητά να αμυνθεί με κάθε τρόπο.

Στην ίδια δημοσκόπηση πάντως φάνηκαν κι άλλα ζητήματα. Αναφάνηκε ότι οι πολίτες παρά τις μετακινήσεις τους επιμένουν σε κυβέρνηση συνεργασίας. Όχι οικουμενική. Προφανώς οι δημοσκοπούμενοι αντιλήφθηκαν την προπαγάνδα για οικουμενική κυβέρνηση (δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισε για τη στάση του).

Σε άλλη δημοσκόπηση[2], το 48% δηλωνει ότι θα ψηφίσει στις εκλογές με βάση το αν επιθυμεί να παραμείνει ή όχι στην ευρωζώνη, ενώ το 43% των ερωτηθέντων θα ψηφίσει με βάση το αν θέλει ή όχι το Μνημόνιο. Κι εδώ δηλαδή αποκαλύπτεται η αδυναμία να τρομοκρατηθούν οι πολίτες, αν και σε ένα τμήμα αποτελεί βασικό κριτήριο (αλλά πρέπει να σκεφτούμε και τη δομή των ερωτήσεων). Στην ίδια δημοσκόπηση το 49% προτιμά κυβέρνηση κεντροαριστεράς ενώ το 38% κυβέρνηση κεντροδεξιάς.

Και εδώ ας επαναλάβουμε ότι δεν ηττάται μόνο ο δικομματισμός, αλλά ηττώνται και τα μίντια. Οι πολίτες εμπιστεύονται όλο και λιγότερα τις κρίσεις των δημοσιογράφων. Κρίνουν βάσει των δικών τους κριτηρίων (κι έχουμε βάσιμες υπόνοιες -εμπειρικά γεννηθείσες- ότι αναπτύσσουν τις κρίσεις αυτές και μέσα από το διαδίκτυο),. Το μίντια έχουν απομυθοποιηθεί μπροστά στη φτώχεια, τον τρόμο μη φτάσουμε κι εμείς σε σημείο αυτοκτονίας.

Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι συμπιέζονται όλα τα μικρά κόμματα. Βέβαια, αυτό είναι φυσικό μετά από την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης. Το ΚΚΕ πληρώνει την άρνησή του για συγκυβέρνηση με τραγική πτώση, ενώ τα άλλα κόμματα πιέζονται σε σημείο οριακό. Ειδικά μάλιστα η βίαιη πατρινή επίδειξη της Χρυσής Αυγής, μάλλον θα ρίξει κι άλλο τα ποσοστά της. Ακόμα και τα ποσοστά των πολιτικών αρχηγών των μικρότερων πια κομμάτων έχουν σημαντική πτώση.

---

[1] βλ. Public Issue για τον ΣΚΑΪ και την Καθημερινή.

[2] Βλ. δημοσκόπηση της metron aalysis, που παρουσίασε ο ΑΝΤ1, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της 25^ης Μάη.