Ένα μόνο κλικ

Γυμνός γυρνούσα,
μόνος παρακαλούσα
αδιάφοροι τον πόνο
τάχα νιώθαν
και τάζαν,
άδειο και σήμερα
το ταγάρι του ρουσφετιού,
μόνο ψίχουλα υποσχέσεων
κι η ανεργία βαραίνει το νου,
σκοτεινιάζει την καρδιά,
οργώνει το θυμό.
Μα δε φταίμ’ εμείς.

Κι η οργή όπλο γίνεται
γεμάτο
και σημαδεύει την καρδιά,
το μυαλό θολώνει,
ραγίζει ο φόβος για το χαμό,
ο κόπος κοντός
ένα μόνο κλικ
κι ήχος δυνατός.

Ένα μόνο κλίκ

2 έκριναν :

Ανώνυμος είπε...

Ο Δήμος διαβάζει ενώ ο Δημόσιος χώρος στενάζει. Καλό υπόλοιπο.

Γιάννης

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ευχαριστώ, Γιάννη. Επιστρέφω σιγά σιγά. Ήδη διόρθωσα το πρώτο σχεδίασμα και προχωράω συμπληρώνοντας με επιπλέον -από την αρχή σκέψη- βιβλιογραφία.

ShareThis