Ο τύραννος που τυφλώθηκε σαν έμαθε την αλήθεια

Τυφλός και χήρος

παράδερνε στο δρόμο

με ένα παιδί οδηγό

θυμόταν τα μεγαλεία

της σοφίας,

το μεγάλο θρόνο

δώρο για τη σοφία.

Τυφλός στο νου τόσα χρόνια

αποφάσισε ποιητής να γίνει

(εδώ οι τύραννοι

βαφτίζονται συγγραφείς)

ρήμες για την άγνοια

να γράψει, την τραγωδία

των Λαβδακιδών να υποκριθεί

(εδώ οι τύραννοι υποκρίνονται

τους υπηρέτες πολιτών).

Με τρόμο θυμήθηκε

το μέλλον,

τότε οι τύραννοι

σαν αποκαλυφθεί η αλήθεια

δεν τυφλώνονται

(γράφουν βιβλία),

δεν περνούν θηλιά

(για το ρόλο της Ιοκάστης

συρρέουν σε οντισιόν του Άδη

800 άνθρωποι κάθε χρόνο),

δραπετεύουν

πριν αποκαλυφθεί η απάτη

και τιμωρηθούν,

γίνονται τιμητές,

κήνσορες εκείνων

που τους πίστεψαν.

Οι τυφλοί θεατές

ακόμα τους μνημονεύουν,

οι γυάλινοι κριτικοί

ακόμα τους καλούν σε συνεντεύξεις,

Μα σήμερα πια είναι πνευματικοί

δεν είναι τύραννοι.