Η μυθολογία της ακαδημαϊκής αιωνιότητας

Τις τελευταίες μέρες το Υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε μία επικοινωνιακή εκστρατεία κατά των λεγόμενων “αιώνιων” φοιτητών. Ως αιώνιος φοιτητές θεωρείται εκείνος ο οποίος έχει καλύψει το διπλάσιο χρόνο των προβλεπόμενων ετών φοίτησης και με βάση το νόμο Διαμαντοπούλου πρέπει να διαγράφεται.
Δηλαδή, αν κάποιος φοιτητής επειδή εργάζεται και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα διδακτικά αντικείμενα, θα διαγραφεί. Αν κάποιος φοιτητής ήταν άρρωστος ή στρατεύσιμος ή είχε άλλες ατυχίες που τον εμπόδισαν να ακολουθήσει το ακαδημαϊκό πρόγραμμά του, διαγράφεται.
Σύμφωνα με τα φιλελεύθερο δόγμα οι αιώνιοι κοστίζουν στο κράτος και κλέβουν χρήματα των φορολογούμενων (που κι έτσι να ήταν με τόση υψηλή φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή μάλλον αλλού θα αναζητούσαμε τα αίτια). Κι όμως ένα ανενεργός φοιτητής δεν κοστίζει τίποτα στην κοινωνία. Έχει χάσει προ πολλού (ν+50%) το δικαίωμα σε δωρεάν σίτιση, σε δωρεάν στέγαση, σε συγγράμματα, δε δικαιούται πάσο ή κάποιο άλλο φοιτητικό όφελος κι έκπτωση κάθε λογής.
Μήπως θεωρούν ότι κοστίζει η καταγραφή του στις λίστες; Γιατί τελικά τελικά κανέναν δεν ενοχλεί αν είμαι ανενεργός φοιτητής κάποιας σχολής, εφόσον δε δικαιούμαι καμίας κρατικής δαπάνης.
Η διαγραφή δεν βοηθάει τίποτα απολύτως. Απλά μειώνει τον αριθμό των πιθανών πτυχιούχων και δείχνει τη θατσερική διάθεση της κυβέρνησης απέναντι στην ακαδημαϊκή μυθολογία περί αιωνιότητας.
Το μέτρο έρχεται ως προεόρτιο της συγχώνευσης Τμημάτων και Σχολών. Οι Σχολές έτσι θα έχουν λιγότερους φοιτητές στα χαρτιά και θα φανεί πιο εύκολη η συγχώνευση και η μετακίνηση των ενεργών φοιτητών και το κλείσιμο των Σχολών (ειδικά σε ορισμένα ΤΕΙ όπου οι φοιτητές δεν πατάνε καν γιατί ήταν η τελευταία τους επιλογή ή δεν έχουν χρήματα για μετακόμιση).
Το μέτρο δεν αποσκοπεί βέβαια ούτε στην οικονομία ούτε στην εύκολη εισαγωγή, αλλά μόνο αποσκοπεί στη μείωση των πτυχιούχων που θα οδηγήσει με τη σειρά της στη μείωση του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού ανωτάτων ιδρυμάτων. Στόχος είναι να καταργηθούν ιδρύματα που θα χαρακτηριστούν μισοπεθαμένα και χαμηλότεροι μισθοί για τους εργοδότες. Και το μέτρο αυτό δεν είναι άσχετο από τον έλεγχο του αριθμού των εισακτέων φοιτητών (βλ. μειώσεις εισακτέων ή/και επιβολή της αντιπαιδαγωγικής, αντεπιστημονικής και αδικαιολόγητης "βάσης του 10").
Κάποιοι πολίτες εγείρουν ζητήματα ηθικής για τους αιώνιους φοιτητές. Αν και δεν καταλαβαίνω πού αντιβαίνει η ηθική τους με τη ζωή των άλλων και τις επιλογές του (σε σημείο ποινικοποίησης των επιλογών των άλλων) εφόσον δεν τους επιβαρύνει οικονομικά ή κοινωνικά. Το αξίωμα εμείς πώς το καταφέραμε, με αφήνει εντελώς αδιάφορο όπως μας αφήνει αδιάφορη η σεξουαλική επιλογή. Ορισμένοι άλλοι φοβούνται ότι δε θα βγουν καλοί επιστήμονες (επειδή δεν παρακολουθούν τακτικά) και πρέπει να διαγραφούν.
Πρόκειται για -ηθικολόγους- κριτές με έντεχνα επιχειρήματα πίσω από τα οποία λανθάνει η κανιβαλιστική επιθυμία για λιγότερους -πράγματι- πτυχιούχους ώστε οι ίδιοι έχοντας ήδη αποφοιτήσει να έχουν λιγότερο ανταγωνισμό. Αφού εμείς πήραμε πτυχίο, οι υπόλοιποι δε μας νοιάζουν, ακόμα κι έχουν ατυχίες στη ζωή τους κι ελπίδες να αποκτήσουν πτυχίο στο μέλλον.
Το μέτρο βέβαια παράλληλα με την απειλή της διαγραφής προωθεί την εντατικοποίηση των σπουδών. Ωστόσο, τούτο δεν το βλέπω ως κάτι κακό. Επειδή κάνουμε για λόγο για το διπλάσιο των προβλεπόμενων σπουδών φοίτησης, στην περίπτωση του ενεργού φοιτητή, θεωρείται αυτονόητο ότι θα τελειώσει σε τόσο χρόνο. Το ζήτημα των κενών αιθουσών, η απουσία εργασιών κλπ, με ενοχλεί γενικώς. Ωστόσο, όλα θέλουν μέτρο.
Η ακαδημαϊκή δεοντολογία δεν αλλάζει με διαγραφές ή απειλές και εξοντωτικές ποινές εφόρου ζωής. Η ακαδημαϊκή δεοντολογία οφείλει να είναι συνεχώς υπό αναθεώρηση και αμφισβήτηση.
Όπως σημειώνει και ο Χρήστος Κάτσικας (βλ.λευκές κόλλες σε μαύρο μέλλον)η ανατροπή στις καταστάσεις ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και πεποιθήσεις. Το κλειδί του παραδείσου, το πανεπιστήμιο, που την προηγούμενη περίοδο πρόβαλε σαν το σκαλοπάτι που έπρεπε ν ανέβουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών για να αποκατασταθούν-εξασφαλιστούν, δεν υπάρχει πια. Τα πτυχία έχουν χάσει την αποτελεσματικότητα που είχαν στο παρελθόν ως μέσα επαγγελματικής προώθησης καθώς η ολοένα και αυξανόμενη ανεργία «σαρώνει» όλων των ειδών τους τίτλους, ιδιαίτερα όταν δεν συνοδεύονται από υψηλή καταγωγή, «δίκτυο σχέσεων-γνωριμιών» και «κληρονομικά δικαιώματα». Ακυρώθηκε ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προσδοκιών, συγκροτημένο εδώ και αρκετές δεκαετίες για τη δυνατότητα εργασιακής απασχόλησης μέσα από την πρόσβαση στην εκπαίδευση και τα διαπιστευτήριά της. 
Αναρωτιόμαστε όμως, εφόσον οι σχολικές επιδόσεις συνδέονται με την κοινωνική καταγωγή του μαθητή και την οικονομική του κατάσταση, ποιοι τελικά θα σπουδάζουν; Στη χώρα όπου απαγορεύεται η λειτουργία σχολείων σε χωριά, στη χώρα που κυριαρχεί η οικονομική λογική η οποία θεωρεί την παιδεία παραχώρηση και έξοδο, στη χώρα που σκοτώνει την εκπαίδευση, ποια ανάπτυξη θα εμφανιστεί; Ποια κοινωνία σκοπεύουν να μεγαλώσουν όταν περιορίζουν δραματικά τους πτυχιούχους, όταν κλείνουν σχολεία και πανεπιστημιακές Σχολές, όταν πολεμούν το βιβλίο και τη γνώση;
Η διαγραφή των αιωνίων φοιτητών έρχεται να ολοκληρώσει μαζί με τις σχεδιαζόμενες συγχωνεύσεις (βλ. κλείσιμο) Σχολών κάθε ελπίδα. Πλέον η ακαδημαϊκή γνώση θα υπάρχει μόνο για τους λίγους και μάλιστα θα συνδέεται άρρηκτα με την επαγγελματική αποκατάσταση που ορίζει η αγορά.
δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr 

22 έκριναν :

Unknown είπε...

E καλά, στα της παιδείας πάντα διαφωνούμε κάθετα.
Δεν έχω δει κανέναν αιώνιο φοιτητή να είναι αιώνιος επειδή δουλεύει! Αντιθέτως αυτοί ξέρουν γιατί είναι εκεί και τελειώνουν γρήγορα.
Αιώνιοι είναι συνήθως όσοι θέλουν την ιδιότητα για να μπορούν να την εκμεταλλευτούν κάπως εξωακαδημαϊκά, ή όσοι δεν νοιάζονται καν για τη σχολή.
Φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σου, οι αιώνιοι δεν κοστίζουν, όχι καθόλου, αλλά δεν κοστίζουν σοβαρά στην πολιτεία. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι αιώνιοι και η νοοτροπία αυτή κοστίζει στην κοινωνία. Κοινωνικά, όχι οικονομικά. Βέβαια ότι κοστίζει κοινωνικά και περιβαλλοντικά, τελικά κοστίζει και οικονομικά – και το αντίστροφο, μιας και οι πυλώνες είναι αλληλένδετοι και μόνο οι φιλελεύθεροι δεν το αντιλαμβάνονται! :)
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος πρέπει να δηλώνει φοιτητής, αλλά να μην ασχολείται ενεργά με τη φοίτηση. Τι κόλλημα και αυτό. Ούτε φυσικά μπορούν να φοιτούν όλοι, ούτε πρέπει να φοιτούν όλοι. Δεν είναι θέμα του «τα κατάφερες ή όχι», αλλά θέμα πραγματισμού και βιωσιμότητας. Οπότε φυσικά και πιστεύω ακράδαντα στη μείωση των θέσεων στα πανεπιστήμια (σε όλο το δυτικό κόσμο) και προφανώς και σε συγχώνευσή τους, ειδικά αν πρόκειται για «ιδρύματα» στην κάθε Κωλοπετινίτσα, ή για ιδρύματα το ένα δίπλα στο άλλο, έτσι για να κρατάμε και φοιτητές που θα ωθούν την οικονομία της καφετέριας και του ενοικίου, αλλά και καθηγητές που φρόντισαν την ίδρυση των ιδρυμάτων για να βρουν δουλειά.
Να μην λέμε μόνο ότι η αγορά δημιουργεί τεχνητές ανάγκες στον κόσμο. Όταν τις δημιουργούν και άλλοι να το δείχνουμε!

Ανώνυμος είπε...

Η υπεράσπιση των αιωνίων από τις παρατάξεις γίνεται ουσιαστικά για ένα σκοπό, ο οποίος είναι πολύ σημαντικότερος από το να προστατευθούν οι φοιτητές οι οποίοι όντως εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους (και δεν εννοώ κανένα ιδιαιτεράκι, εννοούμε 5ωρη- 8ωρη εργασία).

Οι τελευταίοι δε είναι πολύ λιγότεροι συγκριτικά με αυτούς οι οποίοι είναι αιώνιοι επειδή απολαμβάνουν την ντόλτσε βίτα της φοιτητικής ζωής με παράλληλη εκμετάλλευση πατρικής περιουσίας, εκτός και άν ο blogger μας φοίτησε σε άλλη χώρα άλλου πλανήτη.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο λόγος που οι παρατάξεις στηρίζουν τους αιώνιους είναι επειδή οι ίδιες οργανώνονται από αιώνιους (φανερά ή όχι). Ο συνδικαλισμός θέλει χρόνο. Απαιτεί φοβερή αφοσίωση να είσαι ΚΑΙ ενσυνείδητος φοιτητής ΚΑΙ συνδικαλισμένος, την οποία έχουν μόνο ιδιαίτερα σπάνιες περιπτώσεις. Πως θα λάβεις μέρος σε όλες τις δράσεις της παράταξης σου (μιλάμε για τους αριστερούς, όχι για τα πάρτυ των αλλονών) εάν κάθεσαι να σκιστείς στο διάβασμα, όπως απαιτεί η σχολή σου; Εάν περιμέναμε να γίνεται έτσι, οι παρατάξεις θα είχαν 2-3 αφοσιωμένα μέλη ανά έτος.

Συνεπώς η υπεράσπιση των αιωνίων είναι καθαρά για μένα πρόσχημα για την εμμονή με την κομματικοποίηση του ελληνικού πανεπιστημίου. Στα δικά μου μάτια η ηθική των παρατάξεων είναι τέτοια που η υπεράσπιση των όντως χρηζόντων βοήθειας είναι καθαρά προσχηματική. Πάνω απ'όλα η ιδεολογία.

Επιπλέον δεν βλέπω την λογική στο να παράγεις περισσότερους πτυχιούχους από όσους χρειάζεσαι. Απλά παράγεις ανέργους. Το δήθεν επιχείρημα για "δικαίωμα στη μόρφωση" καταρρίπτεται καθώς το βλέπουμε να ξεφτιλίζεται καθημερινά από την αγάπη που έχουν οι φοιτητές για τα μαθήματα τους και αυτή την άσβεστη δίψα για γνώση: το άγιο "5αράκι" φανερώνει ακριβώς αυτό, δίχως άλλο, καθώς και η επιμελής παρακολούθηση στις καφετέριες της πόλης, μαζί με σκληρή μελέτη στο τάβλι το απόγευμα.

Εκτός και εάν ζούμε σε άλλο πλανήτη, όποι οι συμφοιτητές σας ήταν δουλευταράδες, που διάβαζαν με μεράκι και κέφι και που σέβονταν τους καθηγητές τους και τους συμφοιτητές τους στο αμφιθέατρο, συμμετέχοντας σε έναν οργασμό ελεύθερης διακίνσης ιδεών.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πράγματι, Darthiir the Abban, εδώ η διαφωνία μας είναι σεδόν μόνιμη. Το ζητούμενο είναι ότι αν δεν ενοχλούν κανέναν (γιατί άραγε αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα και πόσο κοστίζει; γιατί εγώ λέω ότι ούτε πρόβλημα είναι ούτε κόστος έχει, είναι απλά μία κοινωνική διαφορετικότητα -ούτε καν δυσλειτουργια δεδομένου ότι οι περισσότεροι που τελικά δεν παίρνουν πτυχίο ή έγιναν οικογενειάρχες ή πρόκειται για δεύτερο πτυχίο). γιατί να τους διαγράψουμε; Ποιος στρατηγικός στόχος κρύβεται από πίσω;
Και από την άλλη, σημειώνω ότι το ζήτημα των ΑΕΙ συνδέεται με το ρόλο των πτυχιούχων στον κυβερνητικό σχεδιασμό (των ελίτ το σχεδιασμό, φυσικά). Δεδομένου ότι η βαθμολογία του μαθητή, η σχολική επίδοση, διαμορφώνεται από την κοινωνική καταγωγή, την οικονομική δύναμη της οικογένειας και την επιθυμία της οικογένειας για σπουδές, τότε μου σίγουρα η εισαγωγή και παραμονή στα πανεπιστήμια καθίσταται ταξική επιλογή και πράξη.

ο δείμος του πολίτη είπε...



Ανώνυμε, βλέπεις έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν σε κάποια παράταξη... Οπότε άσε τις κρίσεις φοιτητικού επιπέδου. Για τις κρίσεις σου θα ήθελα κάποια στατιστικά, κάποια εικόνα. Γιατί σήμερα οι φοιτητές που απολαμβάνουν ντόλτσε βίτα είναι υπερβολικά λίγοι (λόγω κρίσης πρωτίστως, αν κι η κατάσταση άλλαξε σταδιακά από το 2000 και μετά) και άρα θα υποθέσω ότι δε μιλάμε για πολλούς (μάλλον έχει πολλά χρόνια που τελείωσες).
Από την άλλη, ανώνυμε, μένεις σταθερά γύρω απο τον άξονα των παρατάξεων και δεν ξέρω πόσο διάβασες το ίδιο το κείμενο.
Ο ελιτισμός και η απαξίωση για την απόκτηση πτυχίου που εκφράζεις δε μου αρέσει, όμως. Η ακαδημαϊκή γνώση έχει τη δική της αξιωματική βαρύτητα. Προφανώς πάντως ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους, γιατί εν τέλει προτιμάς να μιλάς για τη δική σου οπτική χωρίς να διαβάζεις ή να τοποθετήσε επί των θέσεων των άλλων. Επιπλέον, είμαι βέβαιος ότι έχεις τόσες στατιστικές κι επιστημονικές εργασίες που αποκαλύπτουν ότι όποιον βλέπει να παίζει τάβλι θα γίνει "αιώνιος φοιτητής".

Unknown είπε...

Είναι τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, και ταυτόχρονα κακό εκπαιδευτικό παράδειγμα. Είναι μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα γιατί στερεί από την κοινωνία ενεργητικό δυναμικό (εγώ δεν πιστεύω ότι οι αιώνιοι είναι εργαζόμενοι έτσι;), ενώ ενισχύει την νωθρότητα και την απραξία του πληθυσμού. Άσε που για να μην κοροϊδευόμαστε, ξέρουμε πολύ καλά πως χρησιμοποιείται και ως μέθοδος για να βγει κάποιος πιο αργά στην ανεργία (ή στην αγορά εργασίας, αν και το πρώτο είναι πιο αληθές από το δεύτερο). Έτσι λοιπόν, και εκπαιδευτικά κάνει κακό γιατί δίνει την αίσθηση ότι και να μην πολυασχολείσαι με τη σχολή σου (την ασχολία σου), παραμένεις φοιτητής (σαν να λέμε αφού δήλωσες γιατρός, δεν πα να έχεις να δεις άρρωστο και να διαβάσεις βιβλιογραφία 5 χρόνια, γιατρός παραμένεις – γελοιότητες δηλαδή).
Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι γιατί είναι (αν είναι και κατά πόσο είναι) ταξική η βαθμολογία ενός μαθητή, και όχι αν πρέπει να είναι όλοι οι μαθητές στο πανεπιστήμιο. Φυσικά το δεύτερο είναι αδιανόητο. Ανεξαρτήτως από το αν θα είναι τελικά ταξική ή όχι μια κοινωνία, είναι δεδομένο ότι πρέπει να έχει δομή. Αλλιώς θα καταλήξουμε να έχουμε έλλειψη σπιτιών παρότι θα διαθέτουμε μερικά εκατομμύρια πολιτικών μηχανικών και αρχιτεκτόνων! Να μου το θυμηθείς!

αθεόφοβος είπε...

Δείμο μου μπορείς να μου αναφέρεις μια χώρα στον κόσμο που να έχει την ελληνική πρωτοτυπία του αιώνιου φοιτητή;

Ανώνυμος είπε...

To άρθρο σου το διάβασα, αλλά επέλεξα να γράψω συγκεκριμένα για τις παρατάξεις, διότι αυτά που γράφεις από εκεί τα "κληρονόμησες". Πέρασαν πολλά χρόνια, λες, από τότε που ήσουν σε παράταξη, αλλά φανερά η επίδραση τους δεν έχει περάσει από πάνω σου.

Διότι αναμασάς στο άρθρο σου απόψεις οι οποίες είναι περισσότερο ονειροπολήσεις τις οποίες ως φοιτητής είχα βαρεθεί να ακούω από τις αριστερές παρατάξεις της σχολής μου.

Μιλας για "μυθολογία περί αιωνιότητας". Στο σχολή μου στην Αθήνα κάθε χρόνο μπαίνουν 450 άνθρωποι και ορκίζονται 200. Κάνε εσύ τα μαθηματικά. Ναι, πολλοί παίρνουν μεταγραφές, άλλοι τα παρατάνε, αλλά ο συνωστισμός στα εργαστήρια (όχι από φοιτητές του έτους στο οποίο αντιστοιχούν, αλλά από παλαιότερους) μαρτυρά άλλα (και δεν φταίει η χωρητικότητα των εργαστηρίων).

Λες πως το μέτρο θα μειώσει τους πτυχιούχους και πως αυτό είναι σκόπιμο για να μας εκμεταλλεύονται οι εργοδότες. Οι εργοδότες θα συνεχίσουν να μας εκμεταλλεύονται όσο ο εργαζόμενος έχει ως μόνο διαπραγματευτικό χαρτί την εργασία του, δηλαδή δεν έχει εναλλακτική επιλογή. Αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες ανελευθερίας που δημιουργούν την αγορά εργασίας και όχι με κάποιο σατανικό σχέδιο που μας θέλει τεχνίτες και μπογιατζήδες και ανειδίκευτους γραμματείς και δακτυλογράφους.

Το επιχείρημα σου καταρρίπτεται από το πασιφανές γεγονός πως ανεξαρτήτως σπουδών, ο μισθός σου είναι αστείος. 2 Μεταπτυχιακά και 600 ευρώ. Χωρίς πτυχίο να έπαιρνες πόσα, 450; Τα 150 ευρώ δηλαδή που θα σώσει ο εργοδότης θα σώσουν την επιχείρηση; Απλά δεν στέκει.

Μιλάς για την "αντιπαιδαγωγική" , αντιεπιστημονική και αδικαιολόγητη βάση του 10. Δηλαδή είναι θεμιτό κατ'εσέ, το δικαίωμα στη φοίτηση σε μια σχολή να είναι άσχετο με την προετοιμασία που έκανες στο Λύκειο ώς μαθητής που σε προετοιμάζει να ανταπεξέλθεις στις φοιτητικές απαιτήσεις μελέτης. Κοινώς, απλά και μόνο επειδή γουστάρεις, χωρίς να προσπαθήσεις, να έχεις δικαίωμα στη φοίτηση (και φανερά εάν δεν έπιασες το 10 δεν έχεις και ιδιαίτερη δίψα για μάθηση). Συνεπώς θες να ανταμοίβεται η απουσία προσπάθειας με ένα πτυχίο. Τι ωραίο μήνυμα για τους νέους: "παιδιά, μην αγχώνεστε, και με 6 θα μπείτε κάπου". Μετά αυτό το παιδί με το 6 πως θα την παλέψει στην όποια σχολή του, τη στιγμή που φανερά δεν έχει μάθει να προσπαθεί, να μελετά, να μοχθεί, αλλά προτιμούσε άλλες διασκεδάσεις;

Λες πως όσοι την βολέψαμε και πήραμε πτυχίο μας συμφέρει να "κοπούν" όσοι "είχαν ατυχίες στη ζωή τους". Μου προσάπτεις έλλειψη στατιστικών στοιχείων για τον ισχυρισμό μου πως αυτοί αποτελούν μειοψηφία, αλλά ο ίδιος δεν παραθέτεις στατιστικές για τον δικό σου, αντίθετο ισχυρισμό. Συνεπώς its your word or mine. Και οι καφετέριες στου Ζωγράφου άλλα μαρτυρούν.

Μάλιστα, τολμώ να προσάψω σε σένα τον ίδιο "ακαδημαϊκό ελιτισμό", τη στιγμή που θεωρείς πως η ακαδημαϊκή παιδεία είναι τόσο απαραίτητη για όλους τους ανθρώπους και πως σε κάνει de facto καλύτερη προσωπικότητα. Αν σου αρέσει η ιστορία δεν χρειάζεται να αποκτήσεις πτυχίο αρχαιολόγου. Απλά μελετάς μόνος σου ιστορία και μπράβο και μαγκιά σου. Από που και ως που δηλαδή ο μπογατζής είναι "χειρότερος" από έναν πτυχιούχο ΑΕΙ; Επειδή ο πτυχιούχος γέμισε το κεφάλι του με ένα σωρό πληροφορίες αυτό τον κάνει κάπως "πιο συνειδητοποιημένο" ή με κάποιον τρόπο καλύτερο και άρα είναι τόσο απαραίτητο;

Δεν είμαι κατά της παροχής οικονομικής βοήθειας σε όσους την χρειάζονται, κάθε άλλο. Αλλά είτε χρήζεις βοήθειας είτε όχι, από τη στιγμή που το κράτος επενδύει χρήματα για να σπουδάσεις εσύ δωρεάν, δεν μπορεί να το κάνει δίνοντας σου και λευκή επιταγή να κάνεις ό,τι σου καπίσει κατασπαταλώντας τους κρατικούς πόρους με την πάγια αδιαφορία ενός ικανού μέρους της φοιτητικής κοινότητας.

Ο φορολογούμενος πλήρωσε για να μάθεις γράμματα και να βγείς στην κοινωνία να προσφέρεις τις όποιες υπηρεσίες σου. Διαφορετικά κάτσε σπίτι σου και μελέτα όσο θες και μακάρι να γίνεις ο καλύτερος γνώστης του ή των αντικειμένων σου. Δεν πλήρωσε για να κάνεις ντόλτσε βίτα στις καφετέριες εφ'όρου ζωής και να χρωστάς το μισό curriculum...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καμηλοβάτη, συμφωνώ ότι έιναι κακό παράδειγμα. Αλλά υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γιατι κάποιος ξεπερνά τα έτη και ίσως να θέλει να επιστρέψει (ή έστω να ελπίζει). Κοινωνικό πρόβλημα σίγουρα δεν είναι.
Κοινωνικό πρόβλημα γιατι είναι τεμπέληδες, λες; Και στερούν από την κοινωνία εργατικό δυναμικό; Άκρως κομμουνιστική η θέση σου, αλλά δυστυχώς σε καπιταλισμό διάγουμε. Δυστυχώς, η στατιστική δε βοηθά πολύ εδώ. Μία ισοπεδωτική τέτοια απόφαση, σήμερα, όμως δε γίνεται για τους τεμπέληδες. Μία τέτοια απόφαση συνδέεται με πλήθος άλλων πολιτικών αποφάσεων για την αναδιάρθρωση της Γ΄βάθμιας εκπαίδευσης που συνδέεται με ιδιωτικοοικονομικά συνφέροντα και περιορισμό των πτυχιούχων (βέβαια και οικονομίας). Το θέμα είναι ότι μαζί με τα χλωρά τέτοιες διατάξεις καίνε και τα χλωρά και τους εργαζόμενους φοιτητές και τους ασθενείς και όσους μπήκαν με κατακτήριες, αλλά κινούνται με αργού ρυθμούς γιατί ακριβώς τέθηκε η ζωή τους σε άλλη βάση.

Βέβαια, όπως λέει και ο Αθεό διατηρούμε την πρωτοπορία. Αλλά είναι το μόνο πράγμα στο οποίο είμαστε πρωτοπόροι; Δεν είμαστε το μόνο κράτος που παίρνει χρήματα αποκλειστικά από μεσαία και λαϊκά στρώματα ενώ έχει 4 λίστες πιθανών φοροφυγάδων που δεν ελέγχονται; (άσχετο, αλλά έχουν κι άλλες πρωτοπορίες). Το ζητούμενο, αθεόφοβε, είναι αν ενοχλεί την κοινωνία. Και η κοινωνία δεν ενοχλείται ούτε πληρώνει κάτι. Είναι μία επιλογή και οφέιλουμε να τη σεβαστούμε (όπως η αλλοδοξία, η ομοφυλοφιλία, η ενδυμασία, η ιδεολογία και η κρίση).

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανώνυμε, θα με ενδιέφερε ποια παράταξη χρησιμοποιεί τα επιχειρήματά μου (γιατί αν μη τι άλλο τούτο το ιστολόγιο διακρίνεται για τη διαφορετικότητα σκέψης και κρίσης)... Αλλά εγώ δεν είπα ότι με λιγότερους πτυχιούχους θα μας εκμεταλλεύονται οι εργοδότες. Ισχύει αυτό που σημειώνεις παρακάτω, ούτως ή άλλως γίνεται. Ο στόχος είναι να μειωθούν οι πτυχιούχοι και να υπάρχει λιγότερο ανειδίκευτο προσωπικό ώστε να αυξηθούν τα κατώτερα στρώματα. Άλλωστε, η κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης έχει αποδέιξει (Α. Φραγκουδάκη) ότι σε συντριπτική πλειοψηφία τα μεσαία στρώματα φοιτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια, κι όχι αγρότες ή εργατικά στρώματα.

Ανώνυμε και Darthiir the Abban τη βάση του 10 έχω αναφερθεί νομίζω ικανοποιητικά. Το τι μεταφράζεις από τα λόγια μου, είναι δικαίωμά σου. Η βάση του 10 είναι αντιπαιδαγωγική και αντεπιστημονικό όριο (εκτός αν έχεις σχετική βιβλιογραφία). Η εισαγωγή στα ιδρύματα μπορέι να γίνεται και χωρίς εξετάσεις, αλλά με ένα μίνιμουν όριο που κάθε Σχολή θα ορίζει σε ένα διαθεματικό και πολυθεματικό σχολείο, σε ένα σύστημα αντικομφορμιστικό που επιτρέπει και θα ευνοεί μαθητικές πρωτοβουλίες που θα συμπληρώνουν ένα corpus προς αξιολογηση διαφανή από τα ιδρύματα. Αυτό δεν προϋποθέτει εξετάσεις και βάσεις, αλλά άλλου τύπου αξιολόγηση.
Όσο ομως έχουμε εξετάσεις, τότε πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το σχολείο είναι ταξικό ακόμα και στη μαθητική επίδοση. Και αν σε χαλάει αυτό που λέω, διάβασέ το και στα δύο τελευταία νομοσχέδια, διάβασέ το επιστημονικά στα βιβλία και τα άρθρα της Φραγκουδάκη (προτέινω την Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης) ή και εδώ με ικανοποιητική βιβλιογραφία.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ο τελευταίος σύνδεσμος για την ταξικότητα -κι όχι μόνο της σχολικής επίδοσης και του σχολείου δε λειτουργεί. Διαβάστε ή κατεβάστε την παλαιότερη προσέγγιση (μην το πω μελέτη) Δημόσια Παιδεία, ένα πιάτο ρηχό γεμάτο σούπα.

Επί τη ευκαιρία, Ανώνυμε, η κοινωνία δεν πληρώνει τίποτα αν περάσεις κάποιο έτος και μετά. Πλήρωσε για να μπεις και έκανε μία επένδυση στο φοιτητή για κάποια χρονια. Αλλά στον καπιταλισμό μάθαμε ότι οι επενδύσεις άλλοτε πετυχαίνουν κι άλλοτε για διάφορους λόγους αποτυγχάνουν.

αθεόφοβος είπε...

Φίλτατε Δείμο έχεις την συνήθεια, όταν δεν έχεις επιχειρήματα να στηρίξεις την άποψη σου, να πηγαίνεις κάπου αλλού την συζήτηση.
Αυτό έκανες και τώρα που από την διεθνή πρωτοτυπία των αιωνίων φοιτητών φτάσαμε στο επιχείρημα ότι είμαστε το μόνο κράτος που παίρνει χρήματα αποκλειστικά από μεσαία και λαϊκά στρώματα!
Προφανώς δεν γνωρίζεις πως ΜΕΧΡΙ 5.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα δήλωσαν 1.160.145 αγρότες και εισοδηματίες, δηλαδή όλοι αυτοί και τα προστατευόμενα μέλη τους ζουν με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα!
Βεβαίως και υπάρχει τεράστια φοροδιαφυγή που αφορά όμως ΟΛΑ τα κοινωνικά στρώματα, ακόμα και τους μισθωτούς που αρκετοί κάνουν ταυτόχρονα μαύρη αφορολόγητη εργασία.
Με τα τεκμήρια 300.423 μισθωτοί αποδείχθηκε ότι απέκρυπταν το μισό τους εισόδημα!
Με τα τεκμήρια πάλι 1.359.276 φορολογούμενοι δήλωσαν 3,4 δισ. ευρώ αλλά τελικά φορολογήθηκαν για 12 δισ!
Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν η φοροδιαφυγή δεν αφορά μόνο 4 λίστες αλά πολύ ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.
Από που δε διαπίστωσες ότι η κοινωνία δεν ενοχλείται από τους αιώνιους φοιτητές;
Πιστεύεις στα σοβαρά πως οι φοιτητές που μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο για να το τελειώσουν σε 4-5 χρόνια είναι αυτοί που έχουν καταφέρει σήμερα να το κάνουν μπουρδέλο με καταλήψεις και χάσιμο 6μηνων και εξεταστικών περιόδων κτλ;
Λάθος όμως η σύγκριση με τα μπουρδέλα!
Σε αυτά επικρατεί τάξη, δεν είναι Πανεπιστήμια !

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεό, μη με μαλώνεις, δεν ήθελα να αλλάξω τη συζήτηση, κάθε άλλο, εγώ ο ίδιος σημείωσα το άσχετο του συλλογισμού, αλλά και το ενδεικτικό ότι έχουμε πολλές πρωτοπορίες (θες να μιλήσουμε για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων; κι εκεί είμαστε πρωτοπόροι).
Γιατί το είπα; Γιατί αυτές τις μέρες οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης και οι επίσημοι διαμορφωτές γνώμης δεν ασχολούνται με τόσες άλλες πρωτοπορίες που σκοτώνουν την ελληνική κοινωνία, αλλά με τους αιώνιους φοιτητές (ως εδώ αυτό, γιατί θα μιλάς πάλι για εξέδρα).
Η κοινωνία -μέρος της- ενοχλείται ηθικά. Δεν ενοχλείται οικονομικά. Βλέπεις την κοινωνία δεν τη διέλυσαν φοιτητές που ακόμα δεν τελείωσαν, αλλά οι ακαδημαϊκοί που ασκούν κι ασκήσαν πολιτική, που έφτιαξαν νόμους, που γέννησαν και άνδρωσαν το πελατειακό κράτος. Θες να μιλήσουμε για ποσοστά ευθυνών (τότε όμως σίγουρα η μπάλα θα πάει στην εξέδρα).
Κάνεις όμως μία εκτίμηση στο τέλος κι αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα. Έχεις κάποια γνώση ότι η κοινωνία επηρεάζεται και διαλύεται από τους αιώνιους φοιτητές; Πόσοι είναι αυτοί τέλος πάντων; Τι ποσοστό επί του πληθυσμού; Τι κομμάτι της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας επηρεάζουν;

A priori σημειώνω ότι νούμερα προσωπικά δε διαθέτω. Ωστόσο, τόσα χρόνια ακούω για τον πόλεμο κατά των αιωνίων φοιτητών, αλλά ποτέ δεν είδα κάποια επίσημη στατιστική/καταγραφή. Μόνο λόγια και εξάρσεις κυβερνητικές. Και αυτό μου δείχνει ότι οι φοιτητές που ξεπερνούν το 100% των προβλεπομένων ετών σπουδών (8-10 έτη φοίτησης) είναι λίγοι.
Αν και δε μου αρέσουν τα παραδείγματα από τον ατομικό μικρόκοσμό μας, προσωπικά δεν γνωρίζω παρά μόνο έναν φοιτητή που πέρασε το 8ο έτος (κι αυτός πάει για παπάς ή κάτι ανάλογο). Εσύ πόσους ξέρεις; (σσ γνωρίζω όμως άτομα που μπήκαν με κατατακτήριες και δεν πήραν πτυχίο επειδή η ζωή τους άλλαξε τη ρότα, αλλά ελπίζουν να πάρουν κάποτε το δεύτερο πτυχίο).

αθεόφοβος είπε...

Μιας και θέλεις και νούμερα ορίστε!Σύμφωνα με έρευνα του υπουργείου Παιδείας, από τους 578.479 εγγεγραμμένους φοιτητές, ενεργοί είναι οι 360.762. Οι υπόλοιποι 217.717 είτε έχουν εγκαταλείψει τις σπουδές τους είτε εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν στις εξετάσεις!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έχεις link με αυτά τα νούμερα; Τα βρήκα προ ημερών και τα έχασα...

Λοιπόν, η μεθοδολογία αυτών των αριθμών είναι επιεικώς για τα μπάζα. Στην ουσία (αν μιλάμε για την ίδια μελέτη της ΕΛΣΤΑΤ) οι μισοί φοιτητές που εμφανίζονται ως ενεργοί είναι όσοι ακόμα δεν έφτασαν το τελευταίο προβλεπόμενο εξάμηνο (+χωρίς μάλιστα την εξεταστική του Σεπτεμβρίου που ανήκεια σε άλλο ακαδημαϊκό έτος), ενώ οι άλλοι έχουν περάσει το τελευταίο εξάμηνο. Δηλαδή είναι τόσο αόριστη η προσέγγιση που δεν ξέρεις αν οι διακόσιες χιλιάδες είναι αιώνιοι φοιτητές ή απλά στο 5ο έτος και θα πάρουν πτυχίο στην επόμενη εξεταστική...
Αν μιλάμε για την ίδια μελέτη, μάλλον καταγραφή φοιτητών είναι παρά δέιχνει κάτι (σε κάποιο σ΄χολιο κι εγώ την ανέφερα παραπάνω, νομίζω)...

αθεόφοβος είπε...

Πιστεύω ότι ξέρεις πως σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου εάν δεν περάσεις 1 μάθημα του Α΄ή Β΄Εξαμήνου το επαναλαμβάνεις το εξάμηνο τον άλλο χρόνο.
Μετά από 2η αποτυχία διαγράφεσαι από φοιτητής.
Το λινκ που ζητάς είναι:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63211198

Το γεγονός είναι ότι:
Στοιχεία της ΕΣΥΕ φέρουν το 17% με 20%, όσων πετυχαίνουν την εισαγωγή τους κάθε χρόνο στα ΑΕΙ να μην αποφοιτούν ποτέ.
Στα ΤΕΙ η κατάσταση περιγράφεται ακόμη χειρότερη, καθώς πτυχίο παίρνουν μόνον οι μισοί από όσους εισάγονται!
Δεν φαντάζομαι δε να πιστεύεις ότι όλοι αυτοί είναι εργαζόμενοι νέοι που απλά καθυστερούν τις σπουδές τους λόγω εργασίας γιατί τότε δεν θα υπήρχε η τόσο μεγάλη ανεργία στις νέες ηλικίες!
Μήπως αντί να ασχολούνται με τις σπουδές τους ασχολούνται με τις κομματικές και εξωκομματικές οργανώσεις ώστε να αποτελέσουν το φυτώριο των διάφορων κομματόσκυλων και είναι και αυτοί που έχουν κάνει μπάχαλο τα Πανεπιστήμια.
Για δες σε ποια ηλικία πήραν πτυχίο ο Βουλγαράκης, ο Μειμαράκης , ο Παπουτσής και ένα σωρό άλλοι της αριστεράς.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα σε λυπήσω, αλλά αν και αποδέχομαι τα νούμερα, χωρίς έρευνα πεδίου, αλλά μόνο με νούμερα δε βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Σίγουρο είναι ότι 1/3 δεν παίρνει πτυχίο στην ώρα του για διάφορους λόγους (που φυσικά δεν καταγράφονται).
Πάντως δεν είδα να σχολιάσεις τα αίτια που θέτει η εφημερίδα που φυσικά απέχουν τόσο πολύ από τους κομματάρχες (αλήθεια λες να υπήρχαν 30000 κομματάρχες;)
Συμφωνούμε στο γεγονός ότι το καθεστώς αυτό δε συναντάται αλλού στον κόσμο (με τέτοιο ξεχαρβάλωμα κάθε κοινωνικής ανοχής). Ωστόσο, δε βλέπω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο μέτρο μεσούσης της κρίσης. Βλέπεις τέτοια μέτρα στην παρούσα χρονική στιγμή προκαλούν άλλους συνειρμούς. Γιατί αν ήθελαν το καλό του ακαδημαϊκού κόσμο, θα άλλαζαν τα πάντα νωρίτερα (όχι τώρα με εύθρυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μεσούσης της κρίσης και της διάλυσης της μεσαίας τάξης, από όπου κατά πλειοψηφία προέρχονται οι φοιτητές).

Zaphod είπε...

Ενω καταλαβαινω και συμφωνω με το πνευμα του Δειμου δεν μπορω να μην σημειωσω πως ο ιδιος γραφτηκα με κατατακτήριες σε μια σχολή στην οποια (εδω και 9 χρονια) δεν εχω πατησει ποτε. Ουτε μαθηματα δινω ουτε τπτ. Προφανως δεν επιβαρυνω καποιον πουθενα, επίσης εχω ήδη τα πτυχια μου, αλλα δεν θα μου φαινοταν περιεργο αν καποιος με διεγραφε απο αυτην

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα κι εγώ είμαι φοιτητής, Zaphod και δεν ενοχλώ κανέναν. Ελπίζω όμως κάποτε να αποκτήσω το δεύτερο πτυχίο (έχω ένα κενό στο συρτάτι της αποθήκης για την κορνίζα εκείνη). Σαφώς και δεν ακαδημαϊκά δεοντολογικό, λλά αφού δεν ενοχλώ κανέναν γιατί να διαγραφώ; Μια ελπίδα είναι...

Ανώνυμος είπε...

Οι αιώνιοι φοιτητές είναι πρόβλημα μόνο για τους εαυτούς τους, ειδικά αυτοί που είναι αιώνιοι σε σχολές "υψηλού κύρους". H "εκκαθάρισή" τους από τις λίστες των σχολών είναι ακόμα μια "τομή" της κυβέρνησης, όπως και η σύμπτιξη των σχολών που μερικοί εξαιρετικά μορφωμένοι τύποι την ονομάσαν "αρχή εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης". Άντε να δούμε επιτέλους να ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση στην παιδεία όταν οι λίστες των φοιτητών θα περνιούνται σε mysql και όχι σε excel.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κάπως έτσι είναι, ανώνυμε...

Ανώνυμος είπε...

Προτού βιαστούν κάποιοι να ρίξουν τον λίθον του αναθέματος στους αργοπορημένους φοιτητές, μήπως θα έπρεπε να ψάξουν και τα ακόλουθα ζητήματα , όπως πχ α) εάν διανέμονται έγκαιρα τα βιβλία και τα συγγράμματα στα παιδιά ή μήπως καθυστερούν ανεπίτρεπτα και φτάνουν να μοιράζονται μία εβδομάδα πριν από τις εξετάσεις (μάλιστα στο Δημοκρίτειο της Θράκης / Κομοτηνή μοιράζονταν παραδοσιακά και κατά συνήθεια μετά τις εξετάσεις…χωρίς να ζητήσει κανείς συγγνώμη ή να αισθανθεί ντροπή για αυτό το αίσχος) β) μήπως κάποιοι από τους καθυστερούντες φοιτητές είναι άρρωστοι και γι’ αυτό το λόγο διακόπτουν τις σπουδές τους χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς από τη διοίκηση του ιδρύματος για να τους αναζητήσει γ) μήπως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ετεροαπασχολούμενοι σε πολύωρες εργασίες, εργασίες άσχετες με το αντικείμενο των σπουδών τους, τις οποίες μετέρχονται για να μπορέσουν να συντηρηθούν, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία στην Ελλάδα αποφάσισε (πολύ πριν από την οικονομική κρίση) να διαλύσει το κοινωνικό κράτος πρόνοιας ε) μήπως οι καθηγητές κόβουν τους εξεταζομένους διά ασήμαντον αφορμήν ή επειδή αποδεικνύεται ότι δεν είχαν παρουσίες στις παραδόσεις του διδασκομένου μαθήματος, χωρίς απαραίτητα να ευθύνεται ο σπουδαστής που απουσίαζε από τις παραδόσεις στ) μήπως αυτοί που επικρίνουν τους καθυστερούντες φοιτητές είναι οι ίδιοι αποτυχόντες στις εισαγωγικές εξετάσεις και εκφράζουν προσωπικές πικρίες για το λόγον ότι οι ίδιοι ή τα παιδιά τους αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν, για να αγοράσουν το πτυχίο σε χώρες του εξωτερικού ζ) μήπως υπάρχει η μεθοδευμένη προσπάθεια να διαμορφωθεί μόνο μια ελίτ που θα έχει πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (κατά προτίμηση τα παιδιά που έχουν πλούσιο μπαμπά) ενώ η ομάδα των μη προνομιούχων πρέπει να βγάλει το σκασμό και να εργάζεται δίκην είλωτος για μια χούφτα ευρώ. Απλώς έθεσα τον προβληματισμό.

Ανώνυμος είπε...

Οι αργοπορημένοι φοιτητές δεν επιβαρύνουν οικονομικά το κράτος ούτε το κοινωνικό σύνολο, διότι από το έκτο έτος (ν συν 2) και μετά χάνουν όλα τα δικαιώματα της μέριμνας δηλαδή σίτιση, στέγαση στις ούτως ή άλλως εγκαταλελειμμένες εστίες, εισιτήρια, φάρμακα και προπάντων διανομή βιβλίων, που είναι ένα σκάνδαλο από μόνο του ως διανομή συγγραμμάτων (κουτσουρεμένων και ξεπερασμένων), Ο Έλληνας σπουδαστής πληρώνει αδρά από την τσέπη του για να μάθει γράμματα εάν και εφόσον τού έχει μείνει λίγο κουράγιο να μάθει σωστά μια επιστήμη. Με το νέο νόμο 4009/2011 οι παλαιοί φοιτητές δεν συνυπολογίζονται καν στον εγγεγραμμένο πληθυσμό των ιδρυμάτων και έτσι μειώνεται η δημόσια χρηματοδότηση, αφού υπολογίζονται πια μόνον οι “ενεργοί” φοιτητές, δηλαδή οι νεοεισαχθέντες. Δυστυχώς κάποιοι καλλιεργούν ένα όργιο φημών και διαδόσεων το οποίο εκφράζει μόνο την ασχετοσύνη και την κακοβουλία ψυχωτικών ανθρώπων που θέλουν να επιβάλουν στους άλλους τις δικές τους ιδεοληψίες. Και σε άλλες χώρες του κόσμου υπάρχουν καθυστερούντες σπουδαστές (κεντρική Ευρώπη, Ιταλία, σκανδιναβικές χώρες) με τη διαφορά ότι πληρώνουν δίδακτρα και ενδεχομένως σωστά κάνουν, ήδη από το πρώτο έτος. Η όποια κριτική ασκείται μέσα στην ελληνική κοινωνία δείχνει κομπλεξικά άτομα που δεν έχουν πώς να εκτονώσουν τον αυταρχισμό τους. Πολλοί ασχολούνται με τους συνδικαλισμένους φοιτητές αλλά αυτή είναι μία περιθωριακή μειοψηφία που κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά.

ShareThis