Αχ, Ισμήνη

Αχ, Ισμήνη,

μόνη έμεινες,

χάθηκαν οι αδελφοί σου,

σ’ εγκατέλειψε κι η Αντιγόνη,

αυθόρμητη πάντα

λάτρευε τ’ αδέλφια της

κι ήθελε να ενώσει όσους αγαπά,

μα τελικά χώρισε κι από σε.

Τα μάρμαρα μεταφράζεις,

τις επιτύμβιες στήλες κλάματα ποτίζεις,

τους ήχους δακρύων κωδικοποιείς,

σημάδια επιβεβαίωσης αναζητάς,

μαρτυρίες για το χαμένο ηρωισμό

ενός δισταγμού στην άρνηση.

 

Ευλαβής και φιλάδελφος

μάρτυρας σε αυτοχειρίες

ανθρώπων που ντράπηκαν

για τις αποκαλύψεις και τις αδυναμίες τους,

ήσουν μπροστά όταν αυτοτυφλώνονταν

ένας ολόκληρος λαός.

 

Παρεξηγημένη και διωγμένη

χωρίς καν ποίημα

φρόνιμη και διστακτική έμεινες (,)

όταν οι καιροί απαιτούσαν

αντίδραση και συμμαχίες,

όταν έπρεπε στον τύραννο

με θάρρος να μιλήσεις.

Οι τραγωδίες είναι για ήρωες.

Όταν πια δεν μένουν άλλοι,

οι Τυδείς εύκολα φτάνουν

και σ’ εσέ μόνη σα στέκεις,

ο Περικλύμενος λαός

σε εγκατέλειψε στους ναούς

που ζητάς προστασία.

___________________________________

Σύμφωνα με το μύθο η Ισμήνη (αδελφή της Αντιγόνης, του Πολυνίκη και του Ετεοκλή, κόρη του Οιδίποδα) ήταν παρούσα στον απαγχονισμό της μητέρας της και στην αυτοτύφλωση του πατέρα-αδελφού της. Μετά την τραγική κατάληψη του οίκου των Λαβδακιδών, παραδόθηκε  παραδίδεται στον έρωτα του Περικλύμενου μέσα στον ναό της Αθηνάς. Η θεά για την ασέβειά της έκανε τον Τυδέα (έναν από τους Επτά στρατηγούς κατά της Θήβας) να ορμήξει και να τους σκοτώσει. Ο Περικλύμενος το έβαλε στα πόδια αφήνοντας την Ισμήνη απροστάτευτη και εκείνη σκοτώθηκε από τον μανιασμένο Τυδέα. 
Ελπίζω να είδατε τους σμβουλισμούς.

photo by Sarolta Ban