Πλησιάζει η 25η Μάρτη και άρχισαν κιόλας να πωλούνται σημαίες. Οι δημοσιογράφοι μη έχοντας θέμα ασχολούνται με το βιβλίου της ΣΤ΄ δημοτικού που απασχόλησε και φίλους ιστολόγους (το Vrennus στην ελληνική του ιδεολογία, τον Sfrang στο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ δημοτικού, και στην αντεπίθεσή και το Σκεπτικιστή στην ιστορία ως εύπλαστο μέσο) και εμένα (στη διδασκαλία της Ιστορίας, και στους αυτόκλητοι προστάτες). Κλήθηκα όμως αυτές τις μέρες να δω κάτι για το δήμο και το θέμα ξαναζωντάνεψε στο μυαλό μου.
Θυμήθηκα όλους τους εθνικιστικούς παροξυσμούς που έζησα στις ανιαρές σχολικές γιορτές, αισθάνθηκα ξανά την ανουσιότητα των παρελάσεων, αντιλήφθηκα τη ματαιότητα της επίδειξης νέων ανθρώπων που καλούνται τάχα να παλέψουν για ανεξαρτησία και για ελευθερία.
Μα τόσες μέρες οι νέοι πολεμούν για ελευθερία στην ακαδημαϊκή γνώση, αγωνίζονται και ποτίζουν με αίμα την άσφαλτο για να πετύχουν ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση χωρίς ταξικά κριτήρια, χωρίς ξεπουλημένη έρευνα. Ακόμα πολεμούν ως γνήσιοι απόγονοι όσων χάθηκαν 186 χρόνια νωρίτερα. Άξιοι συνεχιστές του αγώνα Σουλιωτών, Μεσολογγιτών. Και αυτοί έχουν τους δικούς κοτσαμπάσηδες που θέλουν να γίνουν ηγέτες, έχουν στις τάξεις ματαιόδοξους Μακρυγιάννηδες που γράφουν με στόμφο και τους δικούς χρηματιστές που ελπίζουν στην ήττα για να κερδίσουν ακόμα περισσότερα. Μόνο που τώρα οι εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί δεν είναι ούτε Οθωμανοί, ούτε κοτζαμπάσηδες Είναι ΔΑΠίτες, είναι πουλημένα δημοσιογραφικά τομάρια, είναι ΜΑΤ. Μα έχουν και κουκουλοφόρους. Οι χειρότεροι εχθροί λένε είναι οι γενίτσαροι. Μα οι Οθωμανοί δεν είχαν χειροβομβίδες καπνού -και μάλιστα ληγμένες. Πριν από 186 χρόνια ο εχθρός ήταν γνωστός και φανερός. Σε σκότωσε ή τον σκότωνες (αφήνω στο Ζουράρη και τον Παπαθεμελή τα μυθεύματα περί μαζικών βίαιων εξισλαμισμών).
Τι να γράψω, τι να σκεφτώ; Να θυμηθώ το Γιάνη Κορδάτο και τις αιρετικές του απόψεις ή τις ακόμα πιο αιρετικές του Παπαρηγόπουλο ιδέες, δεδομένες σήμερα και αυταπόδεικτες -αλήθεια τι είναι αυταπόδεικτο στην επιστήμη και ειδικά στην Ιστορία; Πώς μπορώ να χαρακτηρίσω μια επανάσταση; Ή ήταν εξέγερση; Ή ήταν αντίδραση και στάση; Για κάποιους είναι εθνική επανάσταση, για κάποιους εθνικοαπελευθερωτική Ορισμένοι τη βλέπουν ως απελευθερωτικοί. Για άλλους είναι αστική.
Μα υπήρχε έθνος τότε για να προχωρήσει σε επανάσταση; Μπορούσε να είναι απελευθερωτική απέναντι στους Οθωμανούς που ουσιαστικά ήταν ότι και οι Βυζαντινοί; Χριστιανοί δεν ήταν οι Κοτσαμπάσηδες που διοικούσαν και διαφέντευαν; Τι ήταν η απελευθέρωση για το λαό; Τι σήμαινε; Πόσοι ήταν η ουδετερότητα που απείχε από τον ένοπλο αγώνα;
Δεν απαντώ. Αφήνω ερωτήματα. Στο μέλλον θα έρθουμε ξανά.
Προς το παρόν ακόμα εργάζομαι και τρέχω καθημερινά για να γράψω. Όποιος όμως θέλει μπορεί να κατεβάσει κοινωνικές μου αναλύσεις ή ιστορικές και θρησκευτικές μελέτες ή λογοτεχνικά μου κείμενα, που δημοσιεύτηκαν στο εξάμηνο και κάτι που μετακόμισα στο ιστοχωριό. Θα αρχίσω εν ευθέτω χρόνω ορισμένες αλλαγές στο blog για να γίνει λίγο πιο ευπαρουσίαστο και πιο λειτουργικό. Ήδη κάτι άλλαξα στο δίδυμο ιστολόγιό μου.
35 έκριναν :
"Πριν από 186 χρόνια ο εχθρός ήταν φανερός. Σε σκότωνε ή τον σκότωνες."
Πόσο δίκιο έχεις σε όλα όσα λες!
Άσε που στις 8 του Μάρτη την έπαθα τη σύγχιση! Τίμησε λέει στο Βερολίνο η, ποια; η Πετραλιά(!) την Λούξεμπουργκ!!!
Λέω, δεν θ` άκουσαν καλά τ` αφτάκια μου. Μα η εικόνα στο δελτίο της ΝΕΤ το επιβεβαιώνει!
Κι αρχίζω ν` αμφιβάλλω για ό,τι ξέρω: Ποια ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ ρε παιδιά; Και τι σχέση μπορεί να έχει με την Πετραλιά; Θα τρελαθούμε; Αυτή, δεν διαφωνεί ιδεολογικά κι εξ` ολοκλήρου μ` όλους τους αγώνες της;
Τι ακριβώς τίμησε δηλαδή και μάλιστα στο μέρος όπου εκτελέστηκε από ομοϊδεάτες αυτής της... Φάνης είπαμε;...
Ή κάνω λάθος;!!!
Πολύ καλό ποστ και ενδιαφέροντες οι προβληματισμοί που θέτεις. Κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με τα μυθεύματα και να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους όσο και αν δεν βολεύει μερικούς
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα παγκοσμίως (στην Ελλάδα το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη) είναι το καπέλωμα κάθε ηρωικής ή επαναστατικής ή απελευθερωτικής ενέργειας από ανθρώπους που καταθέτουν στεφάνια σε ήρωες, κάνουν παρελάσεις στις επετείους των επαναστάσεων και βαφτίζουν απελευθερωτικούς αγώνες τις μικροκομματικές και υστερόβουλες διαπλοκές τους. Ανεξαρτήτως θέσης στο πολιτικό φάσμα (από άκρα αριστερά έως άκρα δεξιά), τιμητές κάθε λογής προσπαθούν να σκυλέψουν πτώματα γενναίων Σπαρτιατών και ασυμβίβαστων φοιτητών με μοναδικό σκοπό το δικό τους οικονομικό και πολιτικό όφελος.
Νομίζω ότι δεν χρειάζονται συγκεκριμένα επιχειρήματα για να αποδείξω τον παραπάνω "αφορισμό" μου :-)
"Μα τόσες μέρες οι νέοι πολεμούν για ελευθερία στην ακαδημαϊκή γνώση, αγωνίζονται και ποτίζουν με αίμα την άσφαλτο για να πετύχουν ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση χωρίς ταξικά κριτήρια, χωρίς ξεπουλημένη έρευνα. Ακόμα πολεμούν ως γνήσιοι απόγονοι όσων χάθηκαν 186 χρόνια νωρίτερα. Άξιοι συνεχιστές του αγώνα Σουλιωτών, Μεσολογγιτών. Και αυτοί έχουν τους δικούς κοτσαμπάσηδες που θέλουν να γίνουν ηγέτες, έχουν στις τάξεις ματαιόδοξους Μακρυγιάννηδες που γράφουν με στόμφο και τους δικούς χρηματιστές που ελπίζουν στην ήττα για να κερδίσουν ακόμα περισσότερα. Μόνο που τώρα οι εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί δεν είναι ούτε Οθωμανοί, ούτε κοτζαμπάσηδες Είναι ΔΑΠίτες, είναι πουλημένα δημοσιογραφικά τομάρια, είναι ΜΑΤ. Μα έχουν και κουκουλοφόρους"
Δείμο ... τα παραπάνω είναι πολιτική άποψη της τρέχουσας επικαιρότητας και δεν έχουν να κάνουν με το υπόλοιπο κείμενο-προβληματισμό σου για τον εθνικοαπελευθερωτικό ή όχι αγώνα με σημείο αναφοράς την 25η Μαρτίου.
Με πολύ μεγάλη ευκολία μπορώ και εγώ να υποστηρίξω ότι πέραν της ΔΑΠ υπάρχει και η ΠΑΣΠ η οποία έπαιξε τον ρόλο του γενίτσαρου και του προδότη των φοιτητικών αγώνων καθ όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ. :)))
Η αντικειμενική ματιά στην ιστορία κάθε γεγονότος επιβάλει στον αναλυτή να έχει μια "απόσταση" από την τρέχουσα αντίληψη ( υπό το βάρος των συναισθημάτων δημιουργούμενη) αλλά κι από προπαγάνδες πολιτικής σκοπιμότητας.
Καλημέρα.
Μα εγώ καπετάνιε, δεν έκανα ιστορική ανασκόπηση, πολιτική τοποθέτηση έκανα σε όλο το post. Εξάλλου, κατάληξη όλων των πανηγυρικών και τοποθετήσεων που θα ακούσουμε αυτές τις ημέρες είναι ότι οι νέοι πρέπει να μοιάσουν στους ήρωες της επανάστασης. Προλαμβάνω λοιπόν και λέω πολιτικά, ότι οι νέοι ακολουθούν τα δικά τους διδάγματα.
Helix Nebulae, θα συμφωνήσω απολύτες. Όλοι οι νικητές θέλουν να καπελώνουν και να αλλοιώνουν κατά τα συμφέροντά τους τις νίκες ή τη δράση παλαιότερων.
Zaphod, μάλλον θα αργίσουμε για να τελειώσουμε.
Leigh-Cheri, αυτό που λες δεν το γνώριζα. Η Ρόζα και η Μπενάκη; Αυτό θα πει αλλησβερίσι και υποταφή στους Γερμανούς -που έχουν κάθε λόγο να την τιμούν.
μ'αρέσουν οι αλήθειες που βγάζεις
έχεις έξυπνα μα και αναπάντητα ερωτήματα, μην αργήσεις να επανέλθεις!
καλή σου βδομάδα
Καλή βδομάδα, φίλε μου.
Ό,τι χειρότερο θυμάμαι από το σχολέιο είναι οι μαθητικές παρελάσεις. Θλίβομαι που τόσα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση αυτό η μιλιταριστικη, Μεταξικής (αν δεν κάνω λάθος) έμπνευσης παράδοση παραμένει σταθερά και δυναμικά ως η κορυφαία εκδήλωση των εροτασμών - τρομάρα μας που στα νιάτα μας ονειρευόμασταν την κατάργησή της...
Σπαρτακίστρια η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά! Όπου να 'ναι ο Βυρων θα μας προκύψει θαυμαστής του Καρλ Λίμπκνεχτ....
Δείμο.. συγνώμη , νόμιζα ότι κοίταζες την 25η Μαρτίου με το βλέμμα ενός ιστορικού αναλυτή.
Ας ελπίσουμε ότι οι νέοι ΔΕΝ θα διδαχθούν "ιστορία" αλλά Ιστορία βγαλμένη μέσα από τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος.
Βέβαια μια πιο καθαρή ματιά στα γεγονότα του σήμερα δεν θα πείραζε, ίσα ίσα θα βοηθούσε ιδιαίτερα την όλη προσπάθεια.
Vrennus οι παρελάσεις είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει στο ελληνικό σχολείο. Είναι το κύριο στοιχείο της διδασκαλίας ηθικής του Κράτους που ενισχύει άμεσα τον εθνικισμό. Στο ίδιο μοτίβο είναι και οι εθνικές γιορτές. Εμπειρικά απλά μπορώ να πω ότι σε πολύ λίγα σχολεία της Επανάστασης στις γιορτές τους έχουν το σωστό διδακτικό ύφος και αναφέρονται στην πραγματική εικόνα της εξέγερσης.
Καπετάνιε, η αλήθεια είναι ότι όντως ήθελα να κάνω ένα πολιτικό κείμενο και για το λόγο αυτό δεν ασχολήθηκα με τα ίδια τα γεγονότα. Σου είπα ήδη ότι είχα στο νου την κατάληξη όλων των κειμένων που θα αναγνωστούν αυτές τις μέρες και τις εθνικιστικές εξάρσεις που θα ακουστούν (και σε συνδυασμό με το βιβλίο της ΣΤ΄ δημοτικού). Εξάλλου, ένα τέτοιο κείμενο κλήθηκα να συντάξω και βρέθηκα μπροστά στη μεγάλη δυσκολία των ύφους και των διδαχών της γιορτής.
Εντός των ημερών θα επιστρέψω με κάποιο άρθρο για αυτό το ζήτημα. Δεν καπηλεύομαι όμως καμία γιορτή, κανένα αίμα που χύθηκε για μένα και όλους τους άλλους. Θεωρώ ότι συνεχίζω τον Αγώνα για ελευθερία, για επέκταση της ελευθερίας που άλλοι πολέμησαν να αποκτήσουν -αν θες.
Στην μπάρα κάτω από κάθε κείμενο ( σχόλια κλπ ) δεν βλέπω την τύφλα μου με το σκούρο χρώμα που του έβαλες!!
Κατά τα άλλα ωραίο φαίνεται :))
Τώρα;
Κάπως καλύτερα αλλά νομίζω ότι έχεις μεγαλώσει την "σελίδα" κατά πλάτος και πρέπει να μεταφέρει την μπάρα του υπολογιστή του για να την δει κάποιος όλη!
Δεν είναι πρακτικό.
Και τα γράμματα του κειμένου τώρα που άνοιξες τα χρώματα κουράζουν , μάλλον θέλουν λίγο πιο σκούρο. :)))
Με γειά! Με γειά το καινούργιο σκηνικό! Ανοιξιάτικο κι ευχάριστο. Τώρα το είδα. Καλό και το γραμμικό γράμμα το πιο μεγάλο και διαβαστερό. Αν απέφευγες και τις πολλές υπογραμμίσεις και την πολυχρωμία θα ήταν ακόμα καλύτερα. Ξέρω δεν με πιστεύεις, αλλά κάτι ξέρω μια κι έχω δουλέψει σε εκδόσεις... Στο άλλο δίδυμο ιστολόγιο αν κρατήσεις μόνο το λευκό γράμμα είναι απόλαυση επίσης το διάβασμα. Δήμο πίστεψέ με θα στο πουν και άλλοι ότι είναι πιο ξεκούραστο να μην υπάρχουν αλλαγές χρωμάτων και υπογραμμίσεις άν αποφασίσεις να το τηρήσεις γιατί θα διαπιστώσουν πόσο πιο ευχάριστα διαβάζεται το κείμενο. Πολύ όμορφα και τα δύο template που επέλεξες. Αλλάξε τελείως το κλίμα! Δεν πειράζει που μεγάλωσε η σελίδα που λέει ο καπετάνιος. Αυτό μου αρέσει. Εντάξει θέλει να πας λίγο αριστερά λίγο δεξιά, αλλά αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα.
Καλορίζικο και πάλι! Ειλικρινά μου άρεσε πάρα πολύ η αλλαγή!
Δεν υπάρχει ατυχέστερο απο το να νομίζει κάποιος οτι πράττει επανάσταση, οτι είναι αιρετικός, ενώ στην πραγματικότητα παλεύει δίχως να το ξέρει, για να παραμείνουν όλα ως έχουν.
Η επανάσταση που είναι χρήσιμη σήμερα για τον τόπο, είναι η επανάσταση του Αυτονόητου
Ίον λίγο σκληρός μου είσαι νομίζω. Θα σεβαστώ την κριτική, αν και δεν την αποδέχομαι, επειδή ακριβώς το προτεινόμενο είναι χειρότερο. Όταν η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση (μέσω manager) των κρατικών πανεπιστημίων με το νέο νόμο πλαίσιο, προτειμώ να παλέψω για κάτι διαφορετικό και να μην υποταχτώ στα ιδεολογικά κελεύσματα των καιρών. Δεν είμαι επαναστάτης, δεν είμαι πολεμιστής. Απλός αγωνιστής ιδεών είμαι που θα μπορέσουν να βαοηθήσουν αυτό τον έρμο το λαό.
Θα συμφωνήσω για το αυτονόητο, καθώς θεωρώ αυτονόητη και αναγκαία τη δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Να προσθέσω στον προβληματισμό του κειμένου την ενδεικτική εικόνα του Γεωργίου Παπανδρέου του β΄που γιόρτασε την απελευθέρωση της Κοζάνης (από ποιους απελευθερώθηκε αλήθεια;) με τρισάγιο, ευχέλαιο και θεία λειτουργεία στη Μητρόπολη της πόλης.
Εγώ πάλι φοβάμαι τα αυτονόητα. Όπως και τον μέσο Έλληνα ή την "κοινή γνώμη"
, ναυαγέ δεν ξέρω κάτι για εκεί είναι η αλήθεια. Αλλά ως προβληματισμός μου άρεσε.
Στάθη θα συμφωνήσω για την κοινή γνώμη. Τον μέσο Έλληνα τον φομάμαι επειδή ακριβώς υπάρχει μία έντονη ημιμάθεια σε όλυος τους τομείς και όλοι τα ξέρουν όλα. Πρώτοι και κύριοι οι δμηοσιογράφοι που έγιναν πανεπιστήμονες και σχολιαστές σε κάθε ζήτημα. Η κοινή γνώμη είναι ακόμα χειρότερη, επειδή ακριβώς στηρίζεται στους προαναφερόμενους πανεπιστήμονες.
Εγώ πάλι θεωρώ αυτονόητο, οτι στη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας νομοθετεί η εκλεγμένη απο τον λαό, Κυβέρνηση.
Εκτός κι αν η πολιτική θα πρέπει να εκφράζεται αποκλειστικά στα πεζοδρόμια, στις καταλήψεις, στην οχλοκρατία και στο ποιός έφαγε αυγά το πρωί για να φωνάζει δυνατότερα.
Όσοι αντιδρούν στον νόμο της Νουδού, ας κάνουν κόμμα κι ας κριθούν απο τον κόσμο. Τι πιο δημοκρατικό και φιλελεύθερο απο αυτό?
Και θέλω να δω τι θα πάρουν τελικά στις εκλογές, όσοι υποστηρίζουν ανοιχτά το "κίνημα" (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ολίγη απο ΠΑΣΟΚ)...
Πέστα άνθρωπε μου...!
Ειχα αρχισει να αναρωτιέμαι σοβαρά για τις πεποιθησεις των ανθρώπων στο όμορο περιβάλλον μας..
Ναι, ίον, αλλά νομίζω ότι ξεχνάς τους θεμελιωτές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που έλεγαν ότι αν μια διακυβέρνηση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του λαού της εκείνος έχει δικαίωμα να την αλλάξει και να αντιδράσει σε κάθε επιλογή της (Λοκ και Ρουσσώ).
Όταν ένα κόμμα επί ολόκληρη τετραετία διατηρεί υπό τον έλεγχό της και τις 4 εξουσίες (μέσω Αρείου Πάγου και τη δικαστική, την αστυνομία και το γραφειοκρατικό μηχανισμό με διορισμούς επικεφαλής σε όλο το δημόσιο για την εκτελεστική εξουσία, με τη διαπλοκή και το μοίρασμα εργασίας σε όλο σχεδόν τον Τύπο και βέβαια τη νομοθετική εξουσία μέσα στη Βουλή) τότε τι δημοκρατία είναι αυτή; Πώς μπορούμε μεσούσης της 4ετίας να αντιδράσουμε; Τι μπορεί να κάνει ο λαός; Δεν είναι μόνο οι εκλογές το μέσο. Με τον τρόπο αυτό υποτάσεις το κεφάλι στις κυβερνητικές επιλογές του καθενός.
Suigenerisav, το θέμα είναι αν αποδεχόμαστε ή όχι κυβερνητικές επιλογές. Κάθε αντίδραση είναι θεμιτή εφόσον στηρίζεται στην ηθική ή δημοκρατική-συνδικαλιστική συμπαράσταση μέρους του κόσμου. Και επειδή τη μόνη συμπαράσταση η κυβέρνηση τη βρήκε μέσα από συμφέροντα ΜΜΕ και των δικών εταιριών δημοσκοπήσεων και της προπαγάνδας τους, διατηρώ επιφυλάξεις για τις πεποιθήσεις του όμορου περιβάλλοντός.
Ο Λοκ κι ο Ρουσό καλά τα λέγανε αλλα δεν νομίζω οτι η κυβέρνηση είναι τόσο αποκομμένη απο την κοινωνία. Αν ξανακερδίσει τις εκλογές (που μάλλον έτσι θα γίνει) τότε τι θα μας πουν όσοι υποστηρίζουν οτι το "κίνημα" είναι πλειοψηφικό μέσα στην κοινωνία (δεν υπολογίζω τις δημοσκοπήσεις, ας τις θεωρήσω εγκάθετες υπέρ της ΝΔ)?
Λες οτι δεν είναι μόνο οι εκλογές το μέσο. Σωστό. Είναι όμως το πιο αποτελεσματικό. Αν οι αντιδράσεις για την μεταρύθμιση γίνονται για την ουσία κι όχι για μικροκομματικό σαματά, τότε ένα κόμμα με σημαία την αντι-μεταρύθμιση είναι η λύση. Υπάρχουν και τα παραδοσιακά κόμματα της Αριστεράς που εκφράζουν το ίδιο.
Επαναλαμβάνω όμως, πως έχω μεγάλη αγωνία να δω πόσα απίδια θα πιάσει η δυναμική του "κινήματος" στις εκλογές. Καλημέρα
Ξέρεις κάτι, ίον; Συμβαίνει πολύ απλά οι εκλογές να μην αντικατοπτρίζουν την ικανότητα διείσδυσης ενός κόμματος στην κοινωνία. Κι εγώ πιστεύω ότι θα κερδίσει η ΝΔ. Αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να ακούμε τη μειοψηφία; Γιατί τούτο γίνεται στη Βουλή. Ποτέ -σχήμα λόγου το ποτέ- δεν εισακούεται η κοινοβουλευτική μειοψηφία. Βουλευτής που δυσκολεύτηκε για το θέμα του Σινούκ από πιέσεις βουλευετών και δμηοσιογράφων εγκατέλειψε με ηλίθιες αφορμές διάλογο. Ας δούμε επιτέλους τι είναι η αλαζονεία και αυτή εκφράζεται με τη βία και τι είναι εν τέλει ο διάλογος και πώς οφείλει να λειτουργεί η πλειοψηφία.
Και στο κάτω κάτω δεν είμναι υπέρ των προβοκατόρων που φέρουν κουκούλα. Υποστηρίζω επώνυμα θέσεις ακι ιδέες ακι δεν κρύβομαι σε κουκούλες (δεν είναι μομφή για σένα ή άλλους, αλλά για τους τραμπούκους).
Σχετικά με παρελάσεις συμφωνώ ότι πρόκειται για ανοησία. Αλλά Δείμε πιστεύω ότι σφάλλεις όταν αναφέρεις μόνο τη ΔΑΠ ως πηγή του κακού. Ήμουν και εγώ φοιτητής μέχρι πριν από 5 χρόνια. Θεωρώ ότι αθώοι δεν υπάρχουν. Οι κομματικές παρατάξεις σε Πανεπιστήμια και Δημόσιο καταστρέφουν τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Λειτουργούν όπως η Εκκλησία: σαν μαντριά.
Δεν συμφωνώ με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων(δεν χρειάζονται) αλλά το νομοσχέδιο εν πολλοίς έχει στοιχεία που στην Ευρώπη είναι αυτονόητο ότι θα ισχύουν. Και μάλιστα ισχύουν σχεδόν από τις απαρχές των Πανεπιστημίων. Κλίνω προς την άποψη του Ιον. Πιστεύω ότι οι αντιδράσεις έχουν ως αφετηρία το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και όχι υψηλά ιδανικά. Το φόβο του Έλληνα ότι δε θα μπορεί να βλέπει το Δημόσιο όπως τον μπαμπά του και τη μαμά του: Ως πηγές χρήματος χωρίς να ρωτάει πώς και γιατί. Οι φοιτητές στη Γερμανία που είμαι είναι πιο φτωχοί από ότι οι Έλληνες συνάδελφοί τους. Και πρέπει να παλέψουν για να ζήσουν. Οι άνθρωποι που διδηλώνουν είναι συνήθως συμβιβασμένοι και εξασφαλισμένοι. Πολλοί έχουν γονείς στο Δημόσιο που θα τους κληρονομήσουν τις θέσεις τους. Τους έχω δει και ο ίδιος. (όπως συμβαίνει άλλωστε και στη πολιτική). Αυτό που βλέπεις είναι η συντήρηση και όχι αγάπη για δικαιοσύνη. Σε μια κοινωνία που αρνείται τον έλεγχο και την αλλαγή και αδιαφορεί για το Σύνταγμα και τους νόμους δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος και δικαιοσύνη. Το ελληνικό σύστημα στη κορυφή του είναι ολιγαρχικό και στη βάση του οχλοκρατικό. Δημοκρατία δεν έχουμε. Κάποιοι αριστεροί γίνανε θεωρητικοί της αναρχίας κάποτε (Μπακόυνιν). Αλλά σε μια τέτοια κοινωνία πώς είναι δυνατό να υπάρχει ισότητα αφού είναι δεδομένο ότι θα επικρατήσει στο τέλος το δίκαιο του ισχυρότερου. Θέλω να πω ότι κάτι που φαίνεται επαναστατικό μπορεί ουσιαστικά να είναι το πρόβλημα εάν κανείς δεν συνυπολογίσει τον παράγοντα χρόνο: τι θα γίνει σε 10,20 χρόνια εάν εφαρμοστούν οι ιδέες αυτής επανάστασης. Τόσες δεκαετίες που υποτίθεται ότι υπήρχε παιδεία για όλους τι συνέβαινε ουσιαστικά; Ποια παραγωγή γνώσης και επιστήμης είχαμε στην Ελλάδα; Ποια παραγωγή πολιτισμού; Το έχω ξαναγράψει, χωρίς διδασκαλία της ευθύνης η Δημοκρατία και η δικαιοσύνη και η ισότητα και η ελευθερία καταλύονται λόγω φυσικών νόμων. Ο καθένας κοιτάει το μικρό του καθημερινό συμφέρον. Είναι αυτό επανάσταση; Για μένα επανάσταση είναι να σκέφτεται κάποιος: πώς μπορώ να βελτιώσω τον εαυτό μου ώστε να βελτιωθεί και το σύνολο. Και αυτό για τους περισσότερους είναι αδιάφορο. Πριν από 10 χρόνια θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου αριστερό. Αλλά πιστεύω ότι η αριστερά έχει υπεραπλουστεύσει την κοινωνική της εξήγηση γι' αυτό και δεν μπορεί να ερμηνεύσει και να προβλέψει γεγονότα. Κατά συνέπεια τα ρίχνει όλα στον καπιταλισμό που είναι κάτι το αφηρημένο. Δεν είναι άνθρωπος να τον σχεδιάσεις. Οπότε δεν θεωρώ πλέον τον εαυτό μου αριστερό γιατί δεν θέλω κάποιος (ιδεολογία) συνέχεια να με κολακεύει και να με δικαιολογεί σε ότι και αν κάνω. Έτσι δημιουργεί κανείς ανθρώπους δύστροπους και εγωπαθείς. Αλλά όχι Πολίτες.
Πάρης
Πάρη μου, θα στο θεωρητικό κομμάτι θα συμφωνήσω εν πολλοίς, στην ουσία του διαφωνούμε επειδή ακριβώς οι χιλιάδες αυτές των νέων σε όλη τη χώρα δεν είναι βολεμένοι. Για πολλούς θα το δεχτώ, για συνδικαλιστές θα το δεχτώ, για πουλημένους σε καθηγητές κλπ θα συμφωνήσω. Δεν μπορεί όμως αυτό να ισχύει για όλους και ειδικά όταν έχεις τόσο μεγάλη αποχή-ουδετερότητα η οποία απλά ενισχύει την πλειοψηφία των αντιδρώντων.
Δωρεάν Παιδεία χρειαζόμαστε και ο νέος νόμος αυτό που κάνει είναι να ιδιωτικοποιήσει τα κρατικά πανεπιστήμια και να επιβάλλει κανονισμούς λειτουργίας σε ιδρύματα που δεν είναι ιδιωτικά αλλά κρατικά και άρα διέπονται από συγκεκριμένους -εξαιρετικά λεπτομερείς- νόμους πλαίσια.
Κάποια μέρη του νόμου τα διάβασα στο Ιντερνετ. Δεν γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες. Αλλά μερικές από τις αλλαγές είναι σωστές.
Και νομίζω ότι πολλοί είμαστε βολεμένοι στην Ελλάδα. Ή αν δεν είναι κάποιοι βολεμένοι φοβούνται το νέο ή το διαφορετικό. Όταν κάποιος έχει συνηθίσει στην πεπατημένη έστω και λανθασμένη ή μη αποτελεσματική δυσκολεύεται να βγει από αυτή. Οι Έλληνες φοβόμαστε τους εαυτούς μας, το πνεύμα μας.
Δε διαφωνώ, αλλά μερικές φοβόμαστε όχι το νέο, αλλά το παλιό που έρχεται ως αντιγραφή από το εξωτερικό. Το θέμα είναι να έρχονται χρήματα στα πανεπιστήμια και να μην ιδιωτικοποιηθούν. Μετά ξέρουμε ότι θα είναι αργά για να διαφωνούμε. Τα ίδια λέγαμε και το ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών και τώρα όλοι το κατηγορούν (εκτός από όσους πέρασαν), το ίδιο λέγαμε για την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ ή τις σχέσεις με το Σκόπια και όλοι τα βλέπουν τώρα μπροστά τους.
«Το θέμα είναι να έρχονται χρήματα στα πανεπιστήμια και να μην ιδιωτικοποιηθούν.» Δείμε σε αυτό συμφωνώ. Διαφωνώ με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να είναι πανεπιστήμια.
Αλλά για να έρθουν χρήματα στα δημόσια δεν μπορεί αυτό να γίνει έτσι απλά. Είναι σαν να θέλει κάποιος να γεμίσει το πιθάρι των Δαναΐδων. Αφού το τωρινό σύστημα θα τα σπαταλήσει τα χρήματα. Παντού υπάρχουν ομάδες ανεξέλεγκτες. Οι άνθρωποι του συστήματος πρέπει να ελέγχονται για το τι θα κάνουν με αυτά τα χρήματα. Για το αν θα επενδυθούν για το δημόσιο και εθνικό συμφέρον και όχι να μετατραπούνε εν μία νυκτί σε ακριβά αυτοκίνητα, επισκέψεις στα μπουζούκια και άλλες νεοπλουτίστικες συμπεριφορές.
Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για αύξηση της χρηματοδότησης. Ένας που θέλει να αποδείξει ότι είναι ικανός να διαχειριστεί ένα ποσό χρημάτων δεν χρειάζεται αυτό να είναι τεράστιο για να αποδείξει. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στα Πανεπιστήμια που δεν έχουν καμία σχέση με την ελλιπή χρηματοδότηση αλλά με την ηθική του συστήματος και των ανθρώπων του (καθηγητές, φοιτητές, υπουργείο). Δηλαδή με τον πολιτισμό που (δεν)παράγουμε οι Έλληνες.
Πάρης
Ξέρεις κάτι; Συμφωνώ μαζί σου. Σαφώς και το σύστημα είναι σάπιο. Το ζήτημα είναι αν η αξιολόγηση και ο υπεύθυνος που θα οριστεί θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πανεπιστημίου και όχι πάλι των καθηγητών και των εκάστοτε κυβερνήσεων. Χαίρομαι που οι φοιτητές αντιδρούν γιατί το λιγότερο που θα κερδίσουν θα είναι η καθυστέρηση της ολοκληρωτικής εφαρμογής του νόμου. Φοβάμαι την ηττοπάθεια η οποία έστρεψε τους μεγαλύτερούς μας -τους μπαμπάδες μας- από την αγωνιστική διάθεση στην ηττοπάθεια και τον ωφελιμισμό.
συζήτησε με τον εχθρό που κρύβεις μέσα σου...
κατά το λύσε την κοτσίδα που έχει μέσα σου...
Βολικό "σχήμα" για πολλούς οι εκλογές και οι παρελάσεις Δείμε!:)
Με γεια το ...μαλλι!
Ω, ναι. Θα συμφωνήσω απόλυτα. Πολλούς βολεύουν εν όψη εκλογών και ακόμα περισσότερους για να αποπροσανατολιζόμαστε.
Δημοσίευση σχολίου