για την εκλογή Ομπάμα

Είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με τις αμερικάνικες εκλογές, αλλά η έντονη προβολή με προκάλεσε. Βασική μου αρχή είναι ότι η πολιτική μιας ηπείρου -περί τούτου πρόκειται- δεν μπορεί να αλλάξει στη "δημοκρατία" από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν κάνουμε λόγο για μία ευρωπαϊκή χώρα ούτε για μία αμερικάνικη πολιτεία. Μιλάμε, επαναλαμβάνω, για μία υποήπειρο και αναντίρρητα με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις.
Σε καμία περίπτωση δε συμμερίζομαι τις προσδοκίες που γεννά η εκλογή ενός μαύρου ηγέτη. Η αλήθεια όμως ότι ο ηγέτης αυτός έχει καλύψει μεγάλο μέρος της αμερικανικής γνώμης, αφού υπερψηφίστηκε τόσο από λευκούς όσο και από όλες τις μειονότητες και από όλο το ενεργό δυναμικό του εκλογικού σώματος. Η εκλογή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο εδρών. Όχι μόνο έχει την απόλυτη πλειοψηφία των εκλεκτόρων, αλλά ακόμα και της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Οι ΗΠΑ με την ψήφο τους γύρισαν σελίδα, αλλά δεν ξέρουμε αν θα γυρίσει και η πολιτική της χώρας. Είμαι βέβαιος ότι στην εσωτερική πολιτική η κατάσταση θα αλλάξει σημαντικά -και ειδικά στη σημερινή οικονομική ύφεση. Εξάλλου, ο Κλίντον στο εσωτερικό ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, αφού όσο κανένας άλλος στήριξε τα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Ο Ομπάμα με τόση υποστήριξη είναι πια υποχρεωμένος να κινηθεί τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο. Βέβαια, η υποστήριξη αυτή γεννά προσδοκίες μιας νέας πορείας. Επίσης, όμως, βέβαιο είναι ότι αλλάζει και το πνεύμα τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική. Η πολιτική των νεοσυντηρητικών και το αμιγές νεοφιλελεύθερο πνεύμα θα περιοριστεί. Ακόμα και ο αμερικανικός Τύπος σύσσωμος στηρίζει τον Ομπάμα σε πρωτοφανή βαθμό.

Στο εξωτερικό απλά ίσως να γίνεται πρώτα διάλογος και μετά να πέφτουν οι βόμβες -καμία αυταπάτη για ειρήνη δεν τρέφω. Από την άλλη, όμως, δε θα συμφωνήσω ούτε με τη μαξιμαλιστική θέση του ΚΚΕ ότι όλα μένουν τα ίδια. Νέο πνεύμα σημαίνει αλλαγή. Ούτε όμως βλέπω και τις ΗΠΑ σε παρακμή. Η σχετική αντίληψη του Αλαβάνου μάλλον εκ του πονηρού και προπαγανδιστικά λέγεται απέχουσα από την ορθή πολιτική αντίληψη και ειλικρίνεια που διατρανώνει ότι έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μία πτώση δε σημαίνει παρακμή -ας δούμε λίγο τη διδάσκει η ιστορία και- ας είμαστε ειλικρινείς.
Η γραφειοκρατία δε θα αλλάξει, οι επιτροπές και τα δημορκατικά συμφέροντα θα μείνουν ως έχουν. Ωστόσο, με άλλη σκέψη, με άλλη αντίληψη ο νέος Πρόεδρος και οι συνεργάτες θα δουν τα προβλήματα τόσο των Αμερικανών όσο και της εξωτερικής πολιτικής. Η πολιτική δε διαμορφώνεται μόνο από το δμηοκρατικό συμφέρον, αλλά ακι από την πίεση που ασκείται από τον κόσμο. Φυσικά και δεν κάνω λόγο για αμερικανική πάλη των τάξεων. Ωστόσο, στο πρόσωπο του Ομπάμα για πρώτη φορά συσπειρώθηκαν τόσοι άνθρωποι, τόσες φυλές, τόσα κοινωνικά στρώματα, ο καθένας με τις δικές του ελπίδες.
Η πλάκα για τα ελληνικά εξωτερικής πολιτικής συμφέροντα είναι ότι στο παρελθόν οι Έλληνες νεοφιλελεύθεροι είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους στον ομοϊδεάτη Μπους. Ωστόσο, η παγκόσμια αντίδραση στις φιλοπόλεμες διαθέσεις της πολιτικής του και η στήριξη των Σκοπίων και της Τουρκίας, ενόχλησε τόσο πολύ, ώστε όλοι σήμερα ακόμα και οι δεξιοί στρέφονται στον Ομπάμα και χαιρετίζουν τη νίκη του. Είναι όμως δυνατόν να στηρίξει ελληνικές θέσεις, απλά και μόνο επειδή οι Ελληνοαμερικανοί της στήριξαν; Δεν ξέρω και μάλλον μένω απαισιόδοξος. Ήδη βέβαια η Ντόρα άρχισε τις επαφές, σύμφωνα με ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ.



22 έκριναν :

Unknown είπε...

Το μονο, νομίζω, που έχουμε να περιμένουμε από τη νέα κυβέρνηση είναι να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ τον υπόλοιπο κόσμο. Η κυβέρνηση Μπους είχε καταφέρει να γίνει αντιπαθής ακόμη κι στους πιστότερους συμμάχους της - εκτός ίσως από τους ανόητους που είχε διορίσει στα Σκόπια και την Τιφλίδα. Η νέα κυβέρνηση σίγουρα θα προσπαθήσει να αλλάξει αυτή την εικόνα. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι οι στόχοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής θα ανατραπούν αλλά όπως και να το κάνουμε ο τρόπος είναι μέρος της ουσίας στις διεθνείς σχέσεις: αλλιώς είναι να σε πιέζουν οι τράπεζες κι αλλιώς οι κάννες των όπλων.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Αν ο Οκτώβρης είναι ο μήνας της Επανάστασης διανυουμε τον μήνα της Θυσίας. (17-11). Καλό ειναι ΚΑΙ οι δικοί μας κοκορόφτεροι πολιτικοί να μην υποτιμούν τον Κόσμο, τον Πολίτη τον Ανθρωπο. Το όνειρο δίνει φτερά αλλά πατάει γερά και στα πόδια του.

Ψήφισε το 74%!!!!στις ΗΠΑ
Ζωή, Ελευθερία, επιδίωξη της ευτυχίας είναι τα αιτούμενα της Διακηρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ
Κάποιοι πολλοί το θυμήθηκαν.
Είχαν τους λόγους τους εκείνοι ένας από αυτούς είναι η γενική κατακραυγή. Οι ευρισκόμενοι στο εξωτερικό Αμερικανοί ψήφισαν όλοι με σταλινικά ποσοστά Ομπάμα εκτός Σκοπίων που ψήφισαν 82% Μκ Κέην. Πληροφοριακά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

vrennus, δε διαφωνώ καθόλου. Το πνεύμα και η επικοινωνιακή πολιτική θα αλλάξει σίγουρα. Για το λόγο αυτό, εξάλλου, και ο Ομπάμα έφτασε και περιόδευσε στην Ευρώπη.

Διόνυσε, έτσι είναι όπως τα λες. Η διευρυμένη αποδοχή του και η αύξηση του ποσοστού των εκλογέων είναι μία σημαντική πίεση και ένδειξη ίσως των αμερικανικών ελπίδων.

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Μερικά στοιχεία από τους New York Times για το πώς ψήφισαν οι Αμερικανοί:
-Τα αστικά κέντρα ψήφισαν Ομπάμα ενώ η ύπαιθρος ΜκΚέην
-Οι λευκοί ΜκΚέην ενώ οι μειονότητες (μαύροι, ασιάτες, λατίνοι) Ομπάμα.
- Οι προτεστάντες ΜκΚέην ενώ οι καθολικοί Ομπάμα. Οι εβραίοι κατά 77% ψήφισαν Ομπαμα.
- Τα κατώτερα στρώματα μόρφωσης ψήφισαν σαρωτικά υπέρ Ομπάμα ενώ παραπάνω τα πράγματα ήταν μοιρασμένα.

melomenos είπε...

η αισιοδοξία θα μας φάει πάλι φίλε μου!
καλό σου απόγευμα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η ύπαιθρος, απειρώτα, πάντα ήταν πιο συντηρητκή σε σχέση με τα άστη. Οι λευκοί είναι μοιρασμένοι από όσα ξέρω, ενώ οι μειονότητες Ομπάμα σε ποσοστό 95% περίπου (οι συνταξιούχοι λευκοί κοντά 60% νομίζω ΜακΚέιν). Στα υπόλοιπα συμφωνώ.

Το αστείο είναι ότι η λευκή εργατική τάξη πάντα στήριζε ρεπουμπλικάνους (κυρίως από το φόβο της υφαρπαγής της θέσης τους από τους μαύρους και το αμερικάνικο όνειρο είναι είναι εντονότερο σε αυτούς).

Μελομένε, έτσι είναι. Στο τέλος θα μείνουμε με την... αισιοδοξία στο χέρι.

doctor είπε...

Παραθέτω μια πολύ ωραία ανάλυση από τον blogger Locuspublicus που ειναι και κάτοικος ΗΠΑ:

http://locuspublicus.blogspot.com/2008/11/blog-post_05.html

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νομίζω πως είναι παράλογο να περιμένουμε από έναν Πρόεδρο των ΗΠΑ να στηρίξει τα ελληνικά συμφέροντα!
Ο άνθρωπος οφείλει να προστατεύει τα συμφέροντα μόνο της χώρας του.
Αν η Ελλάδα θέλει να πετύχει τη στήριξη των μεγάλων δυνάμεων, μία μόνο λύση υπάρχει: να ακολουθήσει την πολιτική του Βενιζέλου, που, με απλά λόγια, προσπαθούσε να ταυτίσει τα ελληνικά συμφέροντα με τα αντίστοιχα των δυτικών κρατών. Μόνο τότε θα βρούμε "διεθνή στήριξη"! Αλλά αυτό αποτελεί και μεγάλο ρίσκο, όπως έδειξε η μικρασιατική καταστροφή! Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Γιατρέ μου, τρέχω παραταύτα.

Άσκαρ, σαφώς ακι έχεις δίκιο. Απλά ελπίζουν όλοι ότι ο νέος Πρόεδρος ταυτίζει τα συμφέροντα των δύο χωρών.

akrat είπε...

τον "αράπη" να κάνεις πρόεδρο... τον ιμπεριαλισμό ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΑΖΕΙΣ.....

ο δείμος του πολίτη είπε...

Akrat, αφιέρωσες...

ανεστης είπε...

Όπως βλέπεις Δείμο εμείς εδώ έχουμε αποφασίσει για τον Obama πριν απο τον ίδιο!
Λατρέυουμε να μισούμε την Αμερική και όχι άδικα.
Αλλά αυτά ακριβώς τα στοιχεία που παραθέτει και ο απειρωτας είναι που κάνουν την Αμερική όχι ένα ενιαίο συλλογικό υποσυνείδητο αλλά μια χώρα με τεράστιες διαφορές (απο τις ακτές όπου βρίσκονται τα μεγάλα αστικά κέντρα που ψήφισαν Obama, κέντρα διανόησης και κουλτούρας -θυμίζω οτι το UCLA είναι το πιο αριστερό πανεπιστήμιο της Δύσης ίσως-), μέχρι την flyover america όπου βρίσκεται το... τίποτα, όπου δεν συμβαίνει τίποτα εκτός απο ανεμοστρόβιλους και όπου παραδοσιακά βρίσκεται το πιο φοβικό, οπισθοδρομικό κομμάτι των ΗΠΑ.
Άρα οι συσσωρευμένες δυναμικές λίγο-πολύ υπάρχουν, οι ΗΠΑ είναι μια δύναμη ιμπεριαλιστική ναι, καπιταλιστική ναι, αλλά σε μεγάλη κρίση, κι αυτό μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά με "άλλη" ηγεσία.

Μέχρι να διαψευσθούμε ας ελπίζουμε.

αθεόφοβος είπε...

1-Χειρότερος από τον Θάμνο αποκλείεται να είναι.
2-Σαφώς καλύτερος από το άλλο δίπτυχο είναι.
3-Το οικονομικό πρόβλημα αναγκαστικά πρέπει να το αντιμετωπίσει και με τον μέχρι τώρα άκρατο καπιταλισμό της αγοράς δεν αντιμετωπίζεται.
4-Σαφώς η εξωτερική του πολιτική θα στηρίζει τα αμερικανικά συμφέροντα αλλά όχι στο στύλ του Θάμνου ότι -σας έχουμε όλους γραμμένους δεόντως.
5-Δεν θα μπορεί έτσι να μπουκάρει σε όποια χώρα του καβλώσει σαν τον προηγούμενο.
6-Αν τηρήσει τις αρχές του τότε μπορεί να περιορίσει τα λόμπυ και να βελτιώσει την υγειονομική περίθαλψη που είναι μια ανοικτη πληγή στην χώρα του.
7-Αυτά και μόνο του εξασφαλίζουν και δεύτερη 4ετια και για μένα θα θεωρείται επιτυχημένος.
Ελπίζω να θυμάται αυτό που του είπε η γυναίκα του όταν ξεκίνησε την εκστρατεία του: Μην τα σκατώσεις!

Ανώνυμος είπε...

Na ton xaireste!!!

http://greece-salonika.blogspot.com/2008/11/blog-post_6868.html

ellinida είπε...

"Η Ευρώπη διψά γιά Αμερικανική ηγεμονία" είπε στην Γερμανία ο πολύς Ομπάμα.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να το σχολιάσω.
Και ένα ωραίο που άκουσα τελευταία. Τι προτιμάτε; Ασπρο ή μαύρο να βομβαρδίζει παιδάκια;
Και με κάλυψε πλήρως.
Συμπαθητική η βιτρίνα Ομπάμα, αλλά όπως ολοι γνωρίζουμε είναι απλώς βιτρίνα οι πρόεδροι. Οπότε κρατάω μικρό καλάθι.

ikonikos είπε...

Γεια χαρά Δείμε! Καιρό έχουμε να τα πούμε.

Φαίνεται ότι η..."αλλαγή" του Ομπάμα ξεκίνησε ήδη με την άμεση τοποθέτηση ενός φανατικού σιωνιστή και τραπεζίτη επενδύσεων ως ΑΡΧΗΓΟ του επιτελείου του, τον Ραμ Εμάνιουελ. Αντιλαμβάνεστε τι εξελίξεις θα έχουμε στη Μ. Ανατολή λίαν συντόμως και στο θέμα της νεο(σοσιαλ)φιλελεύθερης επέλασης.

Και όλα όσα έχουν αναλυθεί ίσως είναι σχετικά λίγα βέβαια μπροστά στην εγκληματική ενοχή της ελίτ γύρω από τον Ομπάμα στο διαρκές έγκλημα της επισιτιστικής κρίσης με την αφειδή υποστήριξη της στην παραγωγή αιθανόλης για βιοκαύσιμα, ο μακράν μεγαλύτερος λόγος (σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας!) για το ότι τουλάχιστον 100 εκατ. κόσμος σε όλον τον κόσμο προστέθηκε σε ελάχιστο διάστημα στην τεράστια λίστα των υποσιτισμένων και προ του θανάτου από πείνα ανθρώπων!

Επιπλέον, δεν ισχύει ότι ιδιαίτερα πολλοί λευκοί ψήφισαν τον Ομπάμα,για την ακρίβεια το 58% των λευκών ΔΕΝ ψήφισαν Ομπάμα. Βασικά εκλέχθηκε από μαύρους και λατίνος (οι περισσότεροι από τους οποίους φαίνεται ψήφισαν με "ρατσιστικά" κριτήρια δυστυχώς).

Και τέλος, τα εκατοντάδες εκατ. δολλάρια που πήρε η πολιτική ελίτ γύρω από τον Ομπάμα τον κάνει να ξέρει πολύ καλά τίνος το όργανο είναι.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανέστη, δε νομίζω ότι κανείς θέλει να βλέπει τις ΗΠΑ σαν μια ενιαία συλλογική οντότητα (και αν το κάνει κάποιος, είναι λάθος). Οι ΗΠΑ αποτελούν μία υποήπειρο με διαφορετικά χαρακτηριστικά και πολλαπλές συλλογικές μορφές και ακόμα περισσότερα κοινωνικά στρώματα με τις όποιες διαβαθμίσεις τους.

Την κρίση δεν τη βλέπω. Σε παροδική μη ανάπτυξη, ναι φυσικά ισχύει. Είναι αντιιστορικό να μιλήσουμε για παρακμή. Όποτε γίνεται κάτι τέτοιο διαψεύδεται, να θυμάσαι.

Ελληνίδα μου, η πολιτική των συγκρούσεων δεν μπορεί να αλλάξει τόσο εύκολα. Δεν είναι δα και η εκλογή του καμία ιδιαίτερη επανάσταση...

Εικονικέ, για τα ποσοστά δεν ξέρω τι γίνεται. Οι λευκοί αν θυμάμαι καλά αποτελούν ακόμα απόλυτοι πλειοψηφία μεταξύ του αμερικανικού εκλογικού σώματος -και του πληθυσμού βέβαια. Βέβαια, κάθε πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος τελικά...

Ανώνυμος είπε...

etsi opos pate stin dioikisi tou Dimou sas, sas vlepo na apoktate kati poly koino me ton aksio neoeklegenta proedro ton inomenon politeion! kai ayto den tha einai sigoura to xroma tis gravatas tou!...........

BLACK!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Συγκρατημένη αισιοδοξία, λέμε, Δείμο.

Επειδή πολλές φορές την έχουμε πατήσει, ας είμαστε εγκρατείς.
Η ιστορία λέει πολλά.
Αλλά στην περίπτωσή μα βλέπω δύο παράγοντες που συγκρούνται.
1. Το ισχυρό κατεστημένο και κάποιες ενέργειες του που δεν είναι γνωστές.
Διαφώνησε με τους μπλογκερς,
Είχε υποσχεθεί ελευθερία στο διαδίκτυο και όχι παρακολούθηση, Και με μειοψηφίες που τον στήριξαν.
Αυτό δεν είναι καλό σημάδι.

2. Έχει την ιστορική ευκαιρία να αλλλάξει πράγματα με την συναίνεση του Αμερικανικού λαού που έχουν πάρει χαμπάρι ότι δεν πάει άλλο με την επεκτατική τουε εξωτερική πολιτική.

Αν θα τα καταφέρει κανείς μας δεν το ξέρει. Οι ικανότητες του και οι χειρισμοί του πρε΄πει να πείσουν τον κόσμο. Θα γίνει;
Ίδωμεν. Οι επιφυλάξεις μου δεν είναι, δήθεν.
Τα αντίπαλα στρατόπεδα πολύ ισχυρά και οι συγκυρίες, οι ικανότητες και η τύχη θα διαμορφώσουν τις πολιτικές του.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, συμφωνώ. Αλλά στον ελληνικό Τύπο έχει καλιεργηθεί μία ιδιαίτερα μεγάλη αισιοδοξία. Βέβαια, η πολιτική κρίνεται κυρίως εκ του αποτελέσματος.

ΤΑΣΟΣ είπε...

Tην πολιτική των ΗΠΑ δεν διαμορφώνει ο πρόεδρος.

Οι Κλίντον απέτυχαν οικτρά (ιδιαίτερα γιά κάποιο σύστημα υγείας που επικαλκούντο )

Μην ξεχνάμε ότι οι ανασφάλιστοι η οι πάσχοντες από κάποια σοβαρά νόσο πεθαίνουν στους δρόμους η σε κάτι δημοτικά νοσοκομεία που είναι όπως οι ελληνικοί σταύλοι.
Δεν θα αλλάξει τίποτα γιατί δεν το επιτρέπουν οι ασφγαλιστικές εταιρίες.


Το θετικό είναι ότι έσπασαν? κάποιες αντιλήψεις racism με την εκλογή του.

Κέρδισε γιατί εκπροσώπησε μια νέα γενιά πολιτικών και φυσικά τη δυναμική τους.

Καθηγητής Πανεπιστημίου ο ίδιος κυριάρχησε εύκολα των αγράμματων αντιπάλων του.

Δεν γίνονται όλα μόνο με του σσυμβολύλους.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τάσο, μιλάς όμως ουσιαστικά για τη δυναμική πο διαμορφώνει ένα πρόσωπο, για το πνεύμα. Οι σύμβουλοι δεν είναι το άπαν, φυσικά. Είναι όμως σχεδόν το μισό μιας τέτοιας επιτυχίας.

ShareThis