Ήρθε η ώρα να σημάνουμε εγερτήριο...

Ήρθε η ώρα να σημάνουμε εγερτήριο στη μεγάλη δημιουργική πλειοψηφία της κοινωνίας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει.Ήρθε η ώρα να σημάνουμε εγερτήριο... σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, που διψάνε να ξαναδούν αυτή τη χώρα να προοδεύει και να πρωταγωνιστεί, σε όλους τους Έλληνες, που κοπιάζουν για ένα καλύτερο αύριο, που απαιτούν να ανταμείβονται δίκαια για τους κόπους τους σε όλους εκείνους, που δεν ανέχονται να βλέπουν τον πλούτο της χώρας να ιδιοποιείται από τους λίγους, τους ισχυρούς και τους «ημέτερους».

Στις εκλογές, συγκρούονται  δύο τελείως διαφορετικές πολιτικές επιλογές για το μέλλον της  πατρίδας. Δύο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις για την Ελλάδα. 

Εκείνοι που εκπροσωπούν την πελατειακή και αδιαφανή διαχείριση του πλούτου και πιστεύουν ότι τον πλούτο και την εξουσία έχουν δικαίωμα να τα εκμεταλλεύονται οι λίγοι, οι ισχυροί, οι «ημέτεροι». Είδαν την εξουσία ως λάφυρο, υποβάθμισαν την εμπιστοσύνη του λαού, τον εγκατέλειψαν με τις ταξικές επιλογές τους και γκρέμισαν ό,τι παρέλαβαν. Ο Κ. Καραμανλής είναι πολιτικός συνένοχος αυτών που τώρα «θέτει» εκτός ψηφοδελτίων του κόμματος του. «Καθάρισε» όλες τις ενδεχόμενες ποινικές τους ευθύνες για να μην πέσει η κυβέρνησή του. Δεν τόλμησε ούτε καν να τους ζητήσει να φύγουν δημοσίως. Αυτή είναι η αλήθεια.

Σε έξι χρόνια κοντά «γονάτισαν» τη μέση ελληνική οικογένεια πριν από τη διεθνή κρίση. Η πρόσθετη μηνιαία επιβάρυνσή της έφτασε τα 555 € την τετραετία 2004-2008 από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, από την αύξηση ΦΠΑ, από τα αλλεπάλληλα χαράτσια σε καύσιμα, κινητά και ακίνητα (ΕΤΑΚ), από τις αυξήσεις σε τιμολόγια των ΔΕΚΟ. Η Ελλάδα έπεσε σε ρυθμό ανάπτυξης από την 4^η θέση της Ε.Ε. το 2003 στην 9^η το 2008, έπεσε 32 θέσεις σε ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, πριν τη διεθνή κρίση με το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2008 να ξεφεύγει πάνω από το 5% (όταν μίλαγαν για 1,6%) πριν τη διεθνή κρίση. Η ακρίβεια θέριεψε, η αισχροκέρδεια φούντωσε και αποκτήσαμε το 2008 την 4^η ακριβότερη βενζίνη (προ φόρων) και το 3^ο ακριβότερο καλάθι τροφίμων στην Ευρώπη, πριν τη διεθνή κρίση. Ο ίδιος, εξάλλου, ο υπουργός οικονομίας ομολόγησε την αποτυχία του δηλώνοντας «πιάσαμε πάτο στα έσοδα» (Ιούλιος 2008), πριν τη διεθνή κρίση. Σύμφωνα με τέως υπουργούς της ίδιας της παρελθούσας κυβέρνησης, το έλλειμμα έχει ξεπεράσει το 7% μπορεί και 8%, όταν στον προϋπολογισμό του 2009 μιλούσαν για 2,7%. Αντί για «μικρότερο κράτος» μέσα σε 5,5 χρόνια ίδρυσαν και βόλεψαν φίλους και «κολλητούς» σε 32 νέες Ομάδες Εργασίας, 102 νέες Διευθύνσεις, 232 νέα Τμήματα, 285 νέες Ειδικές Υπηρεσίες, 435 νέες Επιτροπές!

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι ο κ. Καραμανλής θέλει και πάλι να στείλει το λογαριασμό στη μέση ελληνική οικογένεια. Δεν είπε κουβέντα για το κοινωνικό κράτος, για αναδιανομή, για κοινωνική δικαιοσύνη. Μίλησε μόνο για πάγωμα μισθών και συντάξεων, κάτι που είναι ο σίγουρος τρόπος να βυθιστεί ακόμη περισσότερο η οικονομία στην ύφεση.Είναι αμετανόητος, αναξιόπιστος και ανήμπορος. Αντί να ορθώσει το ανάστημά του, αντί να μιλήσει με ειλικρίνεια έστω μία φορά στον πολίτη, έγινε πάλι έρμαιο στα χέρια επικοινωνιολόγων που τον συμβούλεψαν να παίξει και πάλι την παράσταση του «σκληρού», την παράσταση «χρήσιμος και όχι ευχάριστος» μπας και πείσει κανέναν ότι αυτή τη φορά εννοεί όσα λέει. Αλλά δεν πείθει πλέον κανέναν.   

Στην καλύτερη εκδοχή συμβιβάστηκε και συγκάλυψε τα χειρότερα φαινόμενα αδιαφάνειας και διαφθοράς στην κυβέρνησή του, στο στενό του περιβάλλον. Στη χειρότερη εκδοχή, τα ενθάρρυνε συνειδητά με τη στάση ανοχής που επέδειξε. Το τραύμα είναι βαθύ. Η έξαρση των φαινόμενων αυτών έπληξε καίρια την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, έβλαψε την εικόνα της χώρας διεθνώς, βασικοί θεσμοί του πολιτεύματος, όπως η Βουλή και η Δικαιοσύνη, απαξιώθηκαν στο βωμό της κυνικής συγκάλυψης.

Η σύγχρονη «ρίζα της συμφοράς» είναι η συγκέντρωση της εξουσίας στους λίγους, η αντίληψη ότι «η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες», αλλά «σε κάποιους Έλληνες», η συγκέντρωση της εξουσίας στους λίγους. Οι σημερινές εξαρτήσεις στέλνουν σε όλη την κοινωνία τα χειρότερα μηνύματα. Μηνύματα ανομίας, βολέματος, παντελούς έλλειψης αξιών. Τα συμφέροντα έχουν όση εξουσία είναι διατεθειμένος κανείς να τους παραχωρήσει. Ο πλούτος είναι κοινωνικό αγαθό που δημιουργείται απ' όλους και οφείλει να κατανέμεται δίκαια σε όλους ως βάση της κοινωνικής συνοχής, ανθρωπιάς και ανάπτυξης. Η νίκη στις εκλογές γεμίζει ευθύνες και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, δεν έχει θέση σε καμία κυβέρνηση.