Ας προτείνουμε ακόμα και τη δημιουργία ειδικών εκπαιδευτικών εργαστηρίων δια βίου εκπαίδευσης από την ίδια τη δημοτική αρχή. Μία εκπαίδευση η οποία ουσιαστικά θα αποσκοπεί στην κατάρτιση τόσο των δικών της εργαζομένων όσο και υποψήφιων. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, η παρακολούθηση και η επιτυχής ολοκλήρωση κύκλων εκπαίδευσης σχετικά με αντικείμενα των υπηρεσιών του δήμου, θα μπορούσαν να συνυπολογίζονται με μοριοδότηση σε ένα αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων (ΑΣΕΠ). Επιπλέον, μία τέτοια εκπαίδευση οδηγεί σε μία διαρκή βελτίωση και θέτει τις υπηρεσίες σε μία λογική εκσυγχρονισμού λαμβάνοντας υπόψη την προϋπάρχουσα γνώση του προσωπικού και της τοπικής κοινότητας.
Εξάλλου, στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στοχεύει στη βελτίωση της αρχικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και της συνεχούς κατάρτισης, προκειμένου να διευκολυνθεί η επαγγελματική ένταξη και επανένταξη στην αγορά εργασίας. Επίσης, έχει ως στόχο να διευκολύνει την πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση και να τονώσει τη συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων στον τομέα της κατάρτισης[1]. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα, έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στη συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση και εκπαίδευση. Υπάρχει μία πληθώρα προγραμμάτων και μία αξιόλογη πολυμορφία στον προσανατολισμό για τις μεταβαλλόμενες ανάγκες των ανέργων και των εργαζομένων. Ωστόσο, ενώ οι αστικές δημοτικές διοικήσεις φαίνεται να χρησιμοποιούν τα σχετικά προγράμματα τούτα συχνά περιορίζονται στις παραδοσιακές οικονομικές ασχολίες της περιοχής και χωρίς όραμα ή σχεδιασμό για το μέλλον δεν προβάλλονται άλλες κατευθύνσεις. Ο δε προσανατολισμός των όποιων προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης στην ύπαιθρο περιορίζονται κυρίως σε αγροτικές δραστηριότητες και σπανιότερα σε τουριστικές, βλέποντας μυωπικά την τοπική οικονομική ανάπτυξη μόνο στα υπάρχοντα επαγγέλματα.
Η Αυτοδιοίκηση όμως πέρα από τοπικιστικό πνεύμα, μπορεί να στηρίξει τέτοιες πρωτοβουλίες. Σε συνεργασία με τον επιστημονικό σύλλογο της περιοχής της και τους συλλόγους γονέων μπορεί όχι μόνο να διδάξει -με τη βοήθεια κάποιου ειδικά γι’ αυτό το σκοπό γραμμένου εγχειριδίου- αλλά να αναδείξει την τοπική κουλτούρα και τα ιστορικά μνημεία της περιοχής· και μνημεία δεν είναι μόνο οι αρχαίοι ή οι βυζαντινοί ναοί, αλλά και η οθωμανική κρήνη, τα ερείπια του τζαμιού, ο νερόμυλος της περιοχής, ο αρχαίος τάφος κ.ά. Περίπατοι στο χώρο από τα σχολεία και η δημιουργία χώρων αναψυχής δίπλα στα μνημεία θα τα αναδείξουν περαιτέρω και θα δημιουργήσουν υποδομές για επιχειρηματικές κινήσεις (αρκεί να συνάδουν με το χαρακτήρα του τοπίου και τη φύση των μνημείων). Εβδομαδιαίες οργανωμένες εκδρομές θα διδάξουν στους ανηλίκους όχι μόνο την ιστορία -όπως γίνεται στην τάξη-, αλλά θα τους φέρουν δίπλα στα ζωντανά απομεινάρια της.
Ειδικά στην περίπτωση ανέργων στη διασύνδεση του επωφελούμενου με την καταλληλότερη για την επίλυση του προβλήματός του δομή κοινωνικής ή εκπαιδευτικής πολιτικής, περιλαμβάνεται η προετοιμασία του πριν από την παραπομπή σε κάποια επιχείρηση. Η προετοιμασία αυτή στοχεύει στη μέγιστη δυνατή συμβατότητα των προσωπικών δεξιοτήτων, κλίσεων και τεχνικών ικανοτήτων του επωφελούμενου τόσο με τις απαιτήσεις του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος όσο και με τις ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του τόπου κατοικίας του[2]. Έτσι, αναδεικνύονται οι ικανότητες του ατόμου αλλά παράλληλα προετοιμάζεται και για θέσεις εργασίας σε διαφορετικούς ίσως κλάδους δίνοντας όχι μόνο ευελιξία, αλλά βοηθώντας τον καίρια να ενσωματωθεί στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της περιοχής. Η ίδια η διασύνδεση των μέτρων κοινωνικής προστασίας με την επανένταξη στην αγορά εργασίας αποδίδει έμφαση στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου και προτάσσει τη διασφάλιση της ισότητας ευκαιριών αντί για την κατοχύρωση παθητικών δικαιωμάτων σε εισοδηματικές ενισχύσεις[3].
Δια βίου, άλλωστε, θα μπορούσαν να εκπαιδεύονται μαθητές όλων των κλάδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και σπουδαστές ακόμα της τριτοβάθμιας που συχνά στερούνται ευρύτερης συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού παρά την επιλεχθείσα κατεύθυνση -που συχνά είναι και τυχαία. Παράλληλα, ενήλικες άνεργοι αποφεύγουν τη μακροχρόνια ανεργία προσαρμοσμένοι πια στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και αποκτώντας δεξιότητες κοντά στα ενδιαφέροντά τους. Η δια βίου εκπαίδευση συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη του γνωστικού δυναμικού του ατόμου, δεδομένου ότι το άτομο βρίσκεται σε μία διαρκή διαδικασία απόκτησης γνώσεων και δεν αρκείται στο σύνολο των γνωστικών αποθεμάτων που απέκτησε κατά τη διάρκεια της βασικής του εκπαίδευσης. Η διεύρυνση των πνευματικών και γνωστικών οριζόντων του, η ανάπτυξη της προσωπική του αυτονομίας, η προσαρμοστικότητα και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης επιτυγχάνονται σημαντικά με τη βοήθεια της δια βίου εκπαίδευσης[4].
Φυσικά σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η διασύνδεση της τοπικής αγοράς με τις δημοτικές υπηρεσίες. Τα αυτοδιοικητικά στελέχη -αιρετά ή μη- πρέπει να γνωρίζουν τις ανάγκες της τοπικής αγοράς και αυτές της κοινότητας προκειμένου να επιλέξουν την προσφορότερη οδό για τον χρήζοντα βοηθείας. Έτσι, η τοπική αρχή και πάλι αναδεικνύεται σε καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της κοινωνικής κι εκπαιδευτικής πολιτικής.
2 έκριναν :
"Ας προτείνουμε ακόμα και τη δημιουργία ειδικών εκπαιδευτικών εργαστηρίων δια βίου εκπαίδευσης από την ίδια τη δημοτική αρχή"
Καθόλου κακή ιδέα. Άλλωστε πολλοί δήμοι έχουν πάρει θετικό πρόσημο στα διάφορα εργαστήρια που λειτουργούν στα πολιτιστικά τους κέντρα, γιατί οχι και εκπαιδευτικά.
Παναγιώτη, σκέψου όμως ειδικά για τους υπαλλήλους τους δεν έχουν τίποτε. Πόσο μάλλον για τους δημότες τους.
Δημοσίευση σχολίου