Μεγαλύτερη αναλογία μαθητών προς καθηγητές; Τι άλλο θα ακούσουμε;

Με έκπληξη διαβάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα στην Καθημερινή την πρόταση του ΟΟΣΑ σχετικά με την αύξηση της αναλογίας εκπαιδευτικών-μαθητών στο λύκειο. Και η έκπληξη δεν εστιάζεται τόσο στο γεγονός ότι ο ΟΟΣΑ πρότεινε ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο μέτρο, αλλά στο στοιχεία που του δόθηκαν. Είναι χαρακτηριστικά γραμμένο στο σχετικό άρθρο ότι "μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ η Ελλάδα έχει τη μικρότερη αναλογία μαθητών λυκείου ανά καθηγητή, αλλά σχεδόν ο ένας στους τρεις υποψηφίους στις κρίσιμες εξετάσεις για τα ΑΕΙ παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση. Αντίθετα, η Φινλανδία με σημαντικές εκπαιδευτικές επιδόσεις έχει μια από τις υψηλότερες αναλογίες".

Είναι σαφές ότι τα στοιχεία του ΟΟΣΑ αναφέρονται στο σύνολο των εκπαιδευτικών που είναι στο δημόσιο σχολείο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναφέρονται στους αποσπασμένους σε άλλους τομείς του δημοσίου τομέα και στα γραφεία των διευθύνσεων εκπαίδευσης. Παράλληλα, η σύγκριση που γίνεται με τη Φιλανδία είναι τουλάχιστον ανεπιτυχής, για να μη τη χαρακτηρίσω προβο-κατόρικη και νόθα. Ας σημειώσουμε παρενθετικά ότι η σύγκριση δε φαίνεται να είναι του ΟΟΣΑ, αλλά του συντάκτη της εφημερίδας. Το εκπαιδευτικό σύ- στημα στη Φιλανδία μπορεί να έχει μικρότερο αριθμό εκπαιδευτικών, αλλά οι καθηγητές είναι περισσότερων ειδικοτήτων κάτι που σημαίνει περισσότερα πρακτικά τμήματα και άρα επί της ουσίας μεγαλύτερη αναλογία. Επιπλέον, το φιλανδικό σύστημα δε φείδεται χρημάτων βλέποντας επενδυτικά την εκπαίδευση.

Γιατί όμως την εν λόγω είδηση την παρουσίασε μόνο η Καθημερινή; Γιατί καταγράφεται μόνο το φιλανδικό παράδειγμα;
Θα ήθελα όμως σε κάθε περίπτωση να ακούσω την απάντηση της Υπουργού προς αυτή τη ζοφερή προοπτική που διαμορφώνουν οι προτάσεις του ΟΟΣΑ.