Τις τελευταίες μέρες πολλά διαβάζω σχετικά με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης για εκπαιδευτικές αλλαγές. Δεν είχα 
σχολιάσει και πολλά όταν τέθηκε το σχέδιο για το νέο σχολείο επειδή έκρινα ότι ήταν νωρίς ακόμα. Το πολυνομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει πιο συγκεκριμένα το σχετικό οραματικό σχέδιο. Τα σημεία διαφωνίας όπως παρουσιάζονται για τις πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες είναι γύρω από τους εκπαιδευτικούς.
σχολιάσει και πολλά όταν τέθηκε το σχέδιο για το νέο σχολείο επειδή έκρινα ότι ήταν νωρίς ακόμα. Το πολυνομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει πιο συγκεκριμένα το σχετικό οραματικό σχέδιο. Τα σημεία διαφωνίας όπως παρουσιάζονται για τις πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες είναι γύρω από τους εκπαιδευτικούς.Έτσι, οφείλω να συμφωνήσω με την Υπουργό όταν σημειώνει ότι δεν υπάρχουν αδιόριστοι καθηγητές, γιατί τότε σχεδόν οι μισές ακαδημαϊκές ειδικότητες, είναι εκπαιδευτικοί. Πολλάκις έχω τονίσει ότι οι εκπαιδευτικοί -πλην των εξ αντικειμένου δασκάλων και νηπιαγωγών- δεν έχουν ιδέα από παιδαγωγική προσέγγιση. Το σχολείο θα αλλάξει αφού πρώτα αποκτήσουν παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια οι εκπαιδευτικοί μας.
Και φυσικά θα διαφωνήσω με όλους εκείνους που σημειώνουν ότι η εκπαίδευση είναι στην πράξη κι όχι στη θεωρία. Είναι δηλαδή σαν ο χτίστης και ο μπετατζής να έχουν τη γνώση κι ο μηχανικός να… Η παιδαγωγική γνώση και η διδακτική επιμόρφωση είναι αναγκαία. Για επιστήμονες μιλάμε -που θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να κάνουν τη θεωρία πράξη- και για δασκάλους. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε μία χώρα που θέλει να το παίζει πολιτισμένη, να μαθαίνει κάθε άσχετος πάνω στο κεφάλι του δικού μας παιδιού (για να μην πω του κασιδιάρη).
Στη λογική αυτή ο μέντορας -πιο ηλίθιο όνομα δεν μπορούσαν να βρουν;- είναι σημαντικός. Ένας επιμορφωμένος παλιός εκπαιδευτικός ο 
οποίος υπεύθυνα θα βοηθά και θα στηρίζει το νεοπροσληφθέντα καθηγητή. Εξάλλου, μέχρι σήμερα πάντα κάποιος έχει αυτό το ρόλο, αλλά ποτέ υπεύθυνα. Πάντα ο κάποιος αφήνει την ευθύνη αποκλειστικά στο νεοδιόριστο εκπαιδευτικό. Ο μέντορας και η αξιολόγηση των εκπ/κών -αν είναι αξιοκρατικοί που έτσι μοιάζουν στο προσχέδιο- δεν είναι κακές ιδέες εφόσον συνδέονται μεταξύ τους. Ούτε και ο "δόκιμος" δεν είναι κάτι κακό, επίσης. Έχουμε δει κι έχουμε δει άσχετους να εκπαιδεύονται μέσα στην τάξη, χωρίς οργανωμένη βοήθεια ή άλλη παράλληλη στήριξη. Το δε Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας είναι απλά μια ακόμα μεταπτυχιακή διαδικασία ότι κάποιος μελέτησε Παιδαγωγικά.
οποίος υπεύθυνα θα βοηθά και θα στηρίζει το νεοπροσληφθέντα καθηγητή. Εξάλλου, μέχρι σήμερα πάντα κάποιος έχει αυτό το ρόλο, αλλά ποτέ υπεύθυνα. Πάντα ο κάποιος αφήνει την ευθύνη αποκλειστικά στο νεοδιόριστο εκπαιδευτικό. Ο μέντορας και η αξιολόγηση των εκπ/κών -αν είναι αξιοκρατικοί που έτσι μοιάζουν στο προσχέδιο- δεν είναι κακές ιδέες εφόσον συνδέονται μεταξύ τους. Ούτε και ο "δόκιμος" δεν είναι κάτι κακό, επίσης. Έχουμε δει κι έχουμε δει άσχετους να εκπαιδεύονται μέσα στην τάξη, χωρίς οργανωμένη βοήθεια ή άλλη παράλληλη στήριξη. Το δε Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας είναι απλά μια ακόμα μεταπτυχιακή διαδικασία ότι κάποιος μελέτησε Παιδαγωγικά.Και φυσικά όλα μοιραία συνδέονται με την αξιολόγηση. Γιατί στη χώρα μας φοβόμαστε την αξιολόγηση; Εμείς δεν αξιολογούμαστε από τους αναγνώστες μας ή από τα αφεντικά μας; Οι πολιτικοί δεν αξιολογούνται από πολίτες, δημοσιογράφους κτλ; Στην Ελλάδα θέλουμε να κρίνουμε αλλά φοβόμαστε να κριθούμε. Ας βρούμε λοιπόν ένα κώδικα αξιολόγησης και να προχωρήσουμε. Πρόταση προς την ΥΠΕΠΘ: στα κριτήρια αξιολόγησης να προστεθεί με σημαντικό συντελεστή και η γνώμη των μαθητών κάθε εκπαιδευτικού και η άποψη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Να αναλάβουν τη σχετική ευθύνη και οι μαθητές και οι γονείς. Να μάθουν τα παιδιά μας να κρίνουν υπεύθυνα κι όχι μόνο να κρίνονται από τους δασκάλους τους. Και η αξιολόγηση δεν είναι 
αναγκαίο να είναι απλά ένα βαθμός. Μπορεί να είναι με περιφραστικό λεκτικό όπου θα λαμβάνει υπόψη την προσφορά, την απόδοση της τάξης (ούτε υψηλή ούτε χαμηλή κι αυστηρή), τη διάθεση συνεργασίας και τις εξωσχολικές-παρασχολικές δράσεις των μαθητών και τη δική του (πολιτιστικές δράσεις, σχολική εφημερίδα, ομάδες εθελοντικές κτλ). Ας δώσουμε, λοιπόν, λόγο στους μαθητές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους Γονείς να αξιολογήσουν κι εκείνοι τους εκπαιδευτικούς. Γιατί έχουμε μάθει να μένουμε ασύδοτοι χωρίς καν να κάνουμε τη δουλειά μας. Το θέμα είναι να βρούμε τα κριτήρια και τις ποινές εκείνες που αποτελέσουν φόβητρο-παραδειγματισμό και ακόμα να επαινούνται όσοι αποτελούν παράδειγμα και ξεπερνούν τα προσδοκώμενα. Και φυσικά η αξιολόγηση δεν μπορεί να είναι μία στείρα διαδικασία. Οφείλει να παραδειγματίζει, να τιμωρεί και να επιβάλει ποινές (χρηματικές ή αυστηρότερες), να επαινεί πρωτοβουλίες θετικές (πχ χρηματικά, μοριοδότηση για μεταθέσεις ή άνοδο στην ιεραρχική κλίμακα κτλ).
αναγκαίο να είναι απλά ένα βαθμός. Μπορεί να είναι με περιφραστικό λεκτικό όπου θα λαμβάνει υπόψη την προσφορά, την απόδοση της τάξης (ούτε υψηλή ούτε χαμηλή κι αυστηρή), τη διάθεση συνεργασίας και τις εξωσχολικές-παρασχολικές δράσεις των μαθητών και τη δική του (πολιτιστικές δράσεις, σχολική εφημερίδα, ομάδες εθελοντικές κτλ). Ας δώσουμε, λοιπόν, λόγο στους μαθητές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους Γονείς να αξιολογήσουν κι εκείνοι τους εκπαιδευτικούς. Γιατί έχουμε μάθει να μένουμε ασύδοτοι χωρίς καν να κάνουμε τη δουλειά μας. Το θέμα είναι να βρούμε τα κριτήρια και τις ποινές εκείνες που αποτελέσουν φόβητρο-παραδειγματισμό και ακόμα να επαινούνται όσοι αποτελούν παράδειγμα και ξεπερνούν τα προσδοκώμενα. Και φυσικά η αξιολόγηση δεν μπορεί να είναι μία στείρα διαδικασία. Οφείλει να παραδειγματίζει, να τιμωρεί και να επιβάλει ποινές (χρηματικές ή αυστηρότερες), να επαινεί πρωτοβουλίες θετικές (πχ χρηματικά, μοριοδότηση για μεταθέσεις ή άνοδο στην ιεραρχική κλίμακα κτλ).Βέβαια, σε επίπεδο ΜΜΕ ο καβγάς γίνεται για το "10". Κι όμως αυτή η διαφοροποίηση, η θέσμιση ενός βαθμού ως βάση χωρίς καμία ουσιαστική ερμηνεία, χωρίς καμία συγκεκριμένη λογική, είναι η κορωνίδα ενός πλήρως ταξικού συστήματος (όσο ξύλινο κι αν ακούγεται) καθώς η βαθμολογία εξαρτάται απόλυτα από το οικογενειακό εισόδημα, την κοινωνική προέλευση του μαθητή και το οικογενειακό μορφωτικό επίπεδο (τα δύο από τα τρία είναι αρκετά για να καθορίσουν τη βαθμολογική επίδοση). Επιπλέον, μία εξεταστική προσπαθεί να συνδυάσει πληθώρα σχολών με διαφορετική και ηλίθια βαθμολογική αξιολόγηση (μία βαθμολογική βάση που εξαρτάται πλήρως από τη ζήτηση και τον κανιβαλισμό/ανταγωνισμό). Η Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης έχει αποδείξει ήδη από δεκαετίες τα προαναφερόμενα. Σχετικά εγώ έγραψα τις προσωπικές μου θέσεις στη σχολική αξιολόγηση και κοινωνική προέλευση I και ΙΙ και στο ερμηνείες της σχολικής ανισότητας. Επίσης, πολύ καλό είναι σχετικό το άρθρο του Δ. Ψυχογιού σΣΤΟ ΒΗΜΑ.
Η πρότασή μου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ απέχει πολύ από τις εξετάσεις. 
Σε ένα άλλο σχολείο με πληθώρα εθελοντικών δράσεων, προαιρετικών εργασιών που θα προάγουν την αναζήτηση, την έρευνα, τη συγγραφή και την κρίση, οι μαθητές θα οργανώνουν ένα πλήρες corpus από τη σχολική τους καριέρα (έστω των τριών τελευταίων ετών) και θα κρίνονται από το σύνολο αυτής κι όχι από μία εξεταστική χρονιά. Έτσι, θα μπορούν να αναζητούν πολλές σχολές -σε ένα πιο ευέλικτο σύστημα-, και κάθε σχολή θα έχει την ευχέρεια να δέχεται φοιτητές που πραγματικά το επιθυμούν και δε φτάνουν εκεί κατά λάθος. Την ίδια στιγμή κάθε υποψήφιος; Θα μπορεί μετά το λύκειο να συμπληρώνει το corpus τούτο -αν δεν ικανοποιήθηκαν τα κριτήρια των Πανεπιστημιακών Σχολών- ώστε να φτάσει εκείνο το επίπεδο που εκείνες επιθυμούν. Αντί για εξετάσεις, λοιπόν, εργασίες κριτικής ανάλυσης και αξιολόγηση υποψηφίων με αντικειμενικά και προανακοινωμένα κριτήρια.
Σε ένα άλλο σχολείο με πληθώρα εθελοντικών δράσεων, προαιρετικών εργασιών που θα προάγουν την αναζήτηση, την έρευνα, τη συγγραφή και την κρίση, οι μαθητές θα οργανώνουν ένα πλήρες corpus από τη σχολική τους καριέρα (έστω των τριών τελευταίων ετών) και θα κρίνονται από το σύνολο αυτής κι όχι από μία εξεταστική χρονιά. Έτσι, θα μπορούν να αναζητούν πολλές σχολές -σε ένα πιο ευέλικτο σύστημα-, και κάθε σχολή θα έχει την ευχέρεια να δέχεται φοιτητές που πραγματικά το επιθυμούν και δε φτάνουν εκεί κατά λάθος. Την ίδια στιγμή κάθε υποψήφιος; Θα μπορεί μετά το λύκειο να συμπληρώνει το corpus τούτο -αν δεν ικανοποιήθηκαν τα κριτήρια των Πανεπιστημιακών Σχολών- ώστε να φτάσει εκείνο το επίπεδο που εκείνες επιθυμούν. Αντί για εξετάσεις, λοιπόν, εργασίες κριτικής ανάλυσης και αξιολόγηση υποψηφίων με αντικειμενικά και προανακοινωμένα κριτήρια.Διαφωνώ εν μέρει με την κατάργηση της προϋπηρεσίας και το σχετικό μηδενισμό της για ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την άρση της μονιμότητας. Θέλω να δω τι θα 
γίνει με τα σχολικά βιβλία. Τα εγχειρίδια πρέπει επιτέλους να γίνουν ηλεκτρονικά. Πρότασή μου είναι τρία βιβλία με υπερσυνδέσεις -όχι pdf, αλλά πραγματικά βιβλία για υπολογιστές- για πραγματική έρευνα, με πηγές, με άρθρα εφημερίδων κι όχι μόνο για διαθεματική προσέγγιση). Έτσι, το διάβασμα ούτε θα γίνει στείρο, αλλά θα καλλιεργεί την κρίση, την έρευνα/αναζήτηση και θα προκαλεί ερωτήματα. Εξάλλου, τα προηγούμενα βγαίνουν μόνο με την καλλιέργεια της αφαιρετικής ικανότητας. Και να δεις ότι η βάση του "10" θα είναι μία αστειότητα για να θυμόμαστε το παρελθόν. Κενά στο νομοσχέδιο υπάρχουν.
Διαφωνίες έχω κι εγώ. Είναι όμως σε ζητήματα που θα τα επεξεργαστούν και είμαι σε εγρήγορση. Θέλω να δω τα κριτήρια αξιολόγησης.
γίνει με τα σχολικά βιβλία. Τα εγχειρίδια πρέπει επιτέλους να γίνουν ηλεκτρονικά. Πρότασή μου είναι τρία βιβλία με υπερσυνδέσεις -όχι pdf, αλλά πραγματικά βιβλία για υπολογιστές- για πραγματική έρευνα, με πηγές, με άρθρα εφημερίδων κι όχι μόνο για διαθεματική προσέγγιση). Έτσι, το διάβασμα ούτε θα γίνει στείρο, αλλά θα καλλιεργεί την κρίση, την έρευνα/αναζήτηση και θα προκαλεί ερωτήματα. Εξάλλου, τα προηγούμενα βγαίνουν μόνο με την καλλιέργεια της αφαιρετικής ικανότητας. Και να δεις ότι η βάση του "10" θα είναι μία αστειότητα για να θυμόμαστε το παρελθόν. Κενά στο νομοσχέδιο υπάρχουν. Διαφωνίες έχω κι εγώ. Είναι όμως σε ζητήματα που θα τα επεξεργαστούν και είμαι σε εγρήγορση. Θέλω να δω τα κριτήρια αξιολόγησης.
39 έκριναν :
Μεγάλο θέμα στο παρόν, για μένα τουλάχιστον, ειναι η αυξηση των μαθητών ανά τάξη και η συνεπαγομενη μειωση των διορισμών, που ειναι και ο τελικός στοχος αλλωστε. Τα παιδια ομως που θα λουστουν την ποιοτικη διαφορά τι φταίνε;
Ενα ψηφιακο συγγραμα σε μορφη wiki θα ειναι πολύ καλύτερο από τα τωρινα. Τουλάχιστον τα παιδιά θα μάθουν να ερευνούν.
Αξιολογηση και μεντορας: τις ενστασεις μου τις ξέρεις. Ασε και το πιο απλο και αστειο. Μπορει τωρα καλλιστα καποιος να διοριστει στα ...45 εχοντας 20 χρονια εκπαιδευτικής εμπειρίας πίσω του. Ποιος συνάδελφος (απο τους παλιους, οπως πχ ενας πιτσιρικάς που έγραψε καλά στον ΑΣΕΠ ή ένας τρίτεκνος που διοριστικε άμεσα ή... ή... μπορει να λειτουργήσει ως "μεντορας" του;
Η αξιολογηση απο παιδια και γονεις δνε ειναι κακη ιδεα, αλλα ισως αναγκάσει μερικους να γινουν "καλοι" φοβουμενοι την όποια δαμοκλειο σπαθη. Ο εκπαιδευτικός ομως δεν πρεπει να ειναι "καλος", πρεπει να κανει μαθημα
Στα υπόλοιπα συμφωνούμε
Δήμο καλημέρα..
Ενθουσιάστηκα με τις απόψεις σου ! Συμφωνώ απολύτως πως στην αξιολόγηση πρέπει να βάλουμε στο παιχνίδι τους μαθητές, τους γονείς κλπ. Δεν υπάρχει καλύτερος κριτής του αναβάτη, απ το ίδιο το άλογο !
Συμφωνώ απόλυτα και με όσα λες για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια. Είναι προφανές πως όποιες 'εξετάσεις' τροφοδοτούν την παραπαιδεία. Με κάποιον τρόπο πρέπει να κλείσουμε έξω απ' το σχολείο τον 'φροντιστή'.
Τέλειο μου ακούγεται και το περί συγγραμμάτων κλπ, αλλά με λύπη μου ακούω κάτι χαζά για προμήθειες διαδραστικών πινάκων και άλλα τέτοια, που μου μυρίζουν και λιγάκι ..τζίρους, για να το πω ευγενικά..
ΥΓ Δεν κατάλαβα την σχέση της προϋπηρεσίας με την μονιμότητα, δεν έχω διαβάσει άλλωστε λεπτομερώς το νομοσχέδιο..
Zaphod, εξήγησα ότι ποτέ ένας χτίστης ή ένας σοβατζής ή μπετατζής δε θα συγκριθεί με ένας πολιτικό μηχανικό ή ένας αρχιτέκτονα. Εσύ όμως συγκρίνεις τον αποφοιτήσαντα μηχανικό με το συνταξιούχο σοβατζή. Και πάλι διαφωνώ.
Θανάση, προσωπικά πάντως δεν έχω πρόβλημα να μετεξελιχθεί η παραπαιδεία στην κατεύθυνση των εργασιών και των πολιτιστικών δράσεων. Θα έχει μάλιστα και ουσιαστικότερο ρόλο σαν συμπληρωματική παίδευση. Από την άλλη, ο διαδραστικός πίνακας δεν είναι κάτι κακό. Ωστόσο, τα ηλεκτρονικά εγχειρίδια πρέπει να προχωρήσουν. Έχουμε τη σχετική τεχνογνωσία από τα CDs των ξενόγλωσσων βιβλίων. Ας προχωρήσουμε στην ίδια κατεύθυνση σε όλα τα βιβλία. Δε χρειάζονται μασημένες γνώσεις, αλλά ώθηση στην αναζήτηση.
Κάθε τι καινούργιο για την εκπαίδευση το θεωρώ καλό οιωνό, όπως και το νέο νομοσχέδιο. Δεν μπορώ όμως να μη συνδυάσω και κάθε υπουργό παιδείας με κάποιο νομοσχέδιο. Τί γίνονται όλα αυτά λοιπόν, που χάνονται στην πορεία και συνεχώς διαφοροποιούνται; Είχαμε στο παρελθόν και περιπτώσεις υπουργών που αντικαταστάθηκαν εντός της θητείας της ίδιας κυβέρνησης και πάλι διαμόρφωσαν τη δική τους πορεία αντί να συνεχίσουν το όποιο έργο των προκατόχων τους. Δεν λέω ότι μπορεί να γίνουμε Φινλανδία από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά δεν νομίζω να πήρε ποτε κανείς στα σοβαρά την παιδεία. Λέτε να έφθασε το πλήρωμα του χρόνου;
Caesar, έχεις απόλυτο δίκιο. Ζούμε τη σχιζοφρενική πολιτική κατάσταση να κάνει κάθε υπουργός μεταρρύθμιση για λόγους επικοινωνιακούς. Βέβαια, λάθη και κενά πάντα εμφανίζονται -και να γίνει αλλιώς;- και καλούνται οι επόμενοι να τα διορθώσουν. Ωστόσο, ειδικά με τη ΝΔ έγινε χαμός. Από την άλλη, ας σημειώσουμε παρενθετικά ότι η παιδεία ποτέ δε θα ικανοποιεί. Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα είναι ζωντανό΄κομμάτι μιας ζωντανής κοινωνίας και πάντα θέλουμε να εξελίσσεται με βάση τις κοινωνικές αλλαγές και νοοτροπίες. Αυτή τη φορά ξεκινάνε δυναμικά τις αλλαγές, αλλά πάλι θα έχουμε μικροδιορθώσεις και σε καμιά δεκαετία ή πλέον μεγαλύτερες αλλαγές (είναι σχεδόν νομοτελειακό).
χαιρε σενιορ δειμε! καλη εβδομαδα! :)
Καλή βδομάδα, Ύποπτε. Να υποθέσω από τη σιωπή σου ότι διαφωνείς;
"Και φυσικά όλα μοιραία συνδέονται με την αξιολόγηση. Γιατί στη χώρα μας φοβόμαστε την αξιολόγηση;"
1)Κακώς,βέβαια δεν υπάρχει ο επιθεωρητής.
2) Υπάρχουν τρόποι αξιολόγησης και μποτούν να εφαρμοσθουν παντού και όχι μόνο στους δασκάλους..( είναι ειδικά ερωτηματολόγια που βαθμολογούν, σε κλειστούς φακέλους. Θα βοηθθουσαν πολύ..)
3) Δυστυχώς, αλλα'το 10 καταργήθηκε, γιατί υπάρχει ύφεση και πρέπει να ξαναγεμίσουν οι επαρχιακές σχολές που είχαν αδειάσει και μαζί μ'αυτό να κινηθεί η επαρχιακή αγορά..
Αυτά κατ´ αρχήν.
Δεν βλέπω, κάτι ουσιαστικό,. Δείμε..
Έτσι νομίζω, δηλαδή. Έχουμε πέσει και στην λακούβα της κρίσης και κινούνται βραχυπρόθεσμα, μάλλον.
Σπίθα, ο επιθεωρητής αξιολογούσε με κριτήρια προσωπικά και με βάση το τι ήξεραν να απαντούν οι μαθητές. Εγώ μιλάω για διαφανή κριτήρια, εκ των προτέρων γνωστά κτλ. Καμία σχέση. Η πρότασή μου μπορεί να συνδυαστεί με τους κλειστούς φακέλους ερωτηματολογίων. Βασικά αυτο είχα στο νου μου. Σίγουρα είναι ένας λόγος -αδιάφορος για μένα. Το κύριο για με δεν είναι οι μικρές επαρχιακές σχολές (που θα συγχωνευτούν όπως ανακοινώθηκε), αλλά η αδυναμία του συστήματος να αξιολογήσει τους μαθητές και ειδικά για την εισαγωγή τους σε πανεπιστημιακές σχολές.
Κατ'αρχήν, Δείμο, να συμφωνήσω κι' εγώ, ότι δεν την έχουμε πάρει στα σοβαρά και αυτό εξακολουθεί να είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Όλα στην ελλάδα, είναι της πλάκας. Αλλά η παιδεία ( και η υγεία, βέβαια) είναι το άλφα και το ωμέγα.
Δεν θα έχουμε προοπτικές, αν δεν έχουμε παιδεία. Και εδώ εισέρχονται οι γνωστές ελληνικές παθογένειες.
Πάνω απ'ολα, ως το πιό σοβαρό βάζω το επίπεδο των δασκάλων,των καθηγητών.
Συμφωνώ, απολύτως μαζί σου.
Το επίπεδο είναι απίστευτα χαμηλό, με εξαιρέσεις, απλώς, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεν ξέρω τι φτάει, πια.
Αλλά έχω ιδίαν αντίληψη και δεν θάθελα ούτε να αναφέρομαι.
Για τον "επιθεωρητή" δεν διαφωνώ. Αλλά ας προτείνουν, οι ίδιοι. Είναι λάθος να μην υπάρχει ένα είδος ελέγχου.
( Είχα φτάσει στο σημείο, να μην θέλω να πάω στο σύλλογο γιατί οι καθηγητές μου "φόρτωναν" διάφορες δικές τους ευθύνες!!)
Ο κοινωνικός έλεγχος, με βρίσκει επιφυλακτικό, δεν θέλω πάλι να αρχίσουν τα γνωστά με τους συλλόγους γονέων
Ειδικοί χρειάζονται και επαφές με επιστήμονες ανθρωπιστικών ειδικοτήτων.
Εκεί υστερούμε, πολύ.
Οι γνώσεις και η εκπαίδευση δεν είναι μια μηχανιστική αντίληψη.
Είναι μέθοδος ζωής,τρόπος αναζήτησης, εξερεύνησης, όπως πολύ σωστά κι'εσύ επισημαίνεις.
Δεν είμαι αισιόδοξος, δυστυχώς.
Το πρόβλημα με την επαρχία.
Αν δεν υπάρχει η κατεύθυνση, καθώς και οι ιεραρχημένες προτεραιότητες, Δείμο, τότε μην περιμένεις να ενδιαφερθούν για τ'άλλα και για τις σωστές αξιολογήσεις
..δεν έχουν καιρό.
Ενδιαφερουσα αναρτηση ..
ε θα το δω πιο προεκτικά και θα σου πώ...
Νομιζω οτι ενας διαλογος για την Παιδεια και παλι αρχιζει ..
Βεβαια οσοι θυμομαστετους προηγουμενους ειμαστε Κουμπωμένοι..
Η παιδεια στην ελλαδα θυμιζει παλάτια στην αμμο..
Σπίθα, έχω κουραστεί να ακούω για Υγεία και Παιδεία. Το παν είναι να μπορεί να εξυπηρετείται ο πολίτης και να καλύπτονται οι κοινωνικές του ανάγκες (πολιτισμός, εκπαίδευση, υγεία, τουρισμός, πληροφορίες, υποδομές κτλ). Οι γονείς και οι μαθητές δε θα ελέγχουν φυσικά την κοινωνική δράση του εκπαιδευτικού. Θα έχουν όμως ένα μερίδιο της ευθύνης. Οι γονείς είναι συνεργάτες του εκπαιδευτικού. Το σχολείο δεν είναι παιδοφυλακτήριο, όπως συχνά το βλέπουν πολλοί καθηγητές και δάσκαλοι.
Νοσφεράτε, όλοι κρατάμε μικρό καλάθι πράγματι. Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει και πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα. Το νομοσχέδιο δεν είναι ολοκληρωμένο και ακόμη χρειάζεται πολλές σμυπληρώσεις.
Το εθνικό σπορ των ελληνων πολιτικών και όχι μόνο, ειναι η λεξιλαγνεία και η θεσμολαγνεία.
Ποιος διαφωνεί ή ποιος διαφωνησε ποτέ με την αξιολογηση; Αλλά για άλλη μια φορά κανείς τους, δεν μας λέει ποιο ειναι το καλό και ποιο το κακό σχολείο.
Το ίδιο πολιτικό συστημα που έκανε παντιερα τον Νομο περι ...Ανευθυνότητας Υπουργου, το ίδιο σχιζει τα ρουχα του για την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη.
Ας βάλουμε στο τραπέζι ελάχιστες τυχαίες ερωτήσεις απο τις εκατονταδες που μπορουν να διατυπωθούν για το καλό και το κακό σχολείο.
Ειναι καλό σχολείο αυτό που οι εκπαιδευτικοί του ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να διδάξουν π.χ. την ύλη της Γυμνασιακής Χημείας;
Είναι καλοι εκπαιδευτικοι αυτοι που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να διδάξουν την ιστορία των ελληνικών σχολικών εγχειριδιων;
Ειναι καλοι εκπαιδευτικοι αυτοι που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να διδαξουν αρχαία στο Γυμνάσιο;
Είναι καλοι εκπαιδευτικοι αυτοι που κάνουν εξατομικευμένη εκπαιδευση και αρνουνται να βάζουν τους μαθητές τοςυ στην μηχανή του κυμά;
Ειναι καλοι εκπαιδευτικοι αυτοί που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να συνοδεψουν μαθητές σε εκκλησιασμούς και παρελάσεις;
Είναι καλοί εκπαιδευτικοι αυτοι που κρινουν την εξουσία;
Είναι καλοι εκπαιδευτικοι αυτοι που δημιουργουν το περιβάλλον της κριτικής και της αμφισβητησης στους μαθητές τους;
Η Παιδεία δεν ειναι μια τεχνική διαχειριστική ιστορία. Αξιολογηση γινεται και στα Βρετανικά σχολεία, αξιολογηση γινεται και στα Φιλανδικά. Τι όμως (και όσο εξωφρενικά διαφορετικό) αξιολογείται στις δυο χωρες;
Πριν φτασουμε να μιλήσουμε για αξιολογηση σαν τεχνικό θέμα, πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει, τι δεξιοτητες πρέπει να έχει ο μαθητής και ο πολίτης στα 18 του και πως θα το πετυχουμε αυτό. Και δεν χρειαζεται να ανακαλυψουμε την Ακροπολη. Πολιτική βουληση απαιτειται.
Το ...πολυνομοσχέδιο, δεν ειναι ουτε καλό ουτε κακό, ειναι απλά άλλη μια διαχειριση του τραγικου, άνυδρου, έρημου τόπου της σχολικής εκπαιδευσης.
Και κάτι τελευταίο. Αδιοριστο εκπαιδευτικό χρόνια εννουμε αυτόν που δουλευει στην εκπαιδευση (ειτε σαν ωρομισθιος, ειτε σαν αναπληρωτής) αλλά δεν ειναι μονιμος. Και ειναι εξωφρενικό να αναπαραγεται η λογική ότι ο δάσκαλος που ειναι μονιμος ειναι εκπαιδευτικός και ο ωρομισθιος δεν ειναι;
Ας μου απαντησει η Υπουργός, σε εμενα το γονιο, τον φορολογουμενο πολίτη, τι να απαντησω όταν με ρωτάει το παιδί μου, αν ο ωρομισθιος που το διδασκει ειναι ή οχι εκπαιδευτικός.
Και σε αυτό (και μόνο)βγάζω το καπέλο στην ΟΛΜΕ και στη ΔΟΕ που θεωρεί συναδελφους τους μη μονιμους εκπαιδευτικους και τους προστατευει. Επιτέλους το παιδί μου έχει μια εμπρακτη δεσμευση αλληλεγγυης των εργαζομένων. Και αυτό ήταν το μόνο μαθημα που αξιζει απο όλο αυτό το καλαμπουρι για την ...Παιδεία και τις ευκολες επικοινωνιακές πολιτικές... Αυτες τις κάθε άλλο παρα ...παιδευτικές για τους πολιτες, τοςυ γονιους και τους μαθητές.
Κατερίνα, δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Κατ' αρχήν είναι λάθος να ορίσουμε εκ των προτέρων τι θα χρειαστεί στο μέλλον ένας μαθητής ως δεξιότητες κτλ. Η κοινωνία αλλάζει άρδην και κάθε προφητεία θα είναι ανάλογη της Παλαιάς Διαθήκης. Το νομοσχέδιο θέτει τη βάση των κριτηρίων της αξιολόγησης: Μιλάει για αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου, για μείωση της εκπαιδευτικής ύλης και αναδιοργάνωση του ολοήμερου σχολείου, για νέα προγράμματα σπουδών. Προσθέτει ακόμα αξιολόγηση της σχολικής, της διοικητικής μονάδας, για προγράμματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου με το Πιστοποιητικό Εκπαιδευτικής Επάρκειας. Λες για εκπαιδευτικούς, αλλά παραβλέπεις το γεγονός ότι είναι μονοψήφιο το ποσοστό εκείνων που συνεχίζουν να μελετούν Παιδαγωγική, Διδακτική ή και την ειδικότητά τους με τις όποιες νέες εξελίξεις.
Για τους εκπαιδευτικούς που αρνούνται: Πράγματι δεν έχω να πω κάτι. Προσωπικά αυτό που εγώ ζητώ είναι η λειτουργία curiculum, των ελεύθερων δηλαδή αναλυτικών προγραμμάτων, όπου το ΥΠΕΠΘ θέτει τις γενικές γραμμές χωρίς να συγκεκριμενικοποιεί τι θα διδαχθεί και σε πόσες ώρες. Εξάλλου, αυτή είναι και η απαίτηση όλων των ακαδημαϊκών Παιδαγωγών. Μέσα από ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα είναι βέβαιο ότι η αξιολόγηση δε θα φτάσει εκεί που λες εσύ.
Η αξιολόγηση μπορεί να πετύχει αν πρώτα έχει καθοριστεί πλήρως ένα σχέδιο διαχείρισης των επιτυχόντων και των αποτυχόντων την αξιολόγηση. Όχι με μεθόδους τιμωρίας! Τα έχουμε πει πολλές φορές, τα λέμε για τους οδηγούς και την «παραβατικότητα», αλλά μυαλό δεν βάζουμε να το δούμε συνολικά το θέμα!
Όσο για τη «βάση του 10» το πρόβλημα αγαπητέ είναι ότι πήραμε τις πανελλήνιες λάθος! Είναι απολυτήριες και όχι εισαγωγικές εξετάσεις! Η εισαγωγή γίνεται απλά με βάση το βαθμό του απολυτηρίου γιατί καταργήθηκαν οι εισαγωγικές! Ο μαθητής που δεν γράφει 10 δεν είναι απορριπτέος ούτε κατώτερης τάξης! Είναι απλά ο μαθητής που πρέπει να επαναλάβει το λύκειο!
Αλλά και εκεί το θέμα είναι πως διαχειρίζεσαι την αποτυχία στο σύστημα αξιολόγησης!
Αλλά τι να πεις; Κανένας ποτέ δεν έμαθε την σωστή διαδικασία αξιολόγησης. Όταν μέχρι την τρίτη λυκείου προβιβάζεσαι ακόμα και αν δεν έχεις τα φόντα, για να μην επαναλάβεις μια τάξη, μετά γιατί να θες να αξιολογηθείς σε οποιαδήποτε βαθμίδα της ζωής σου; Πώς θα μάθεις έτσι ότι «τα αγαθά κόπεις κτώνται»;
Όσο για την αξιολόγηση με τη γνώμη γονέων που θεωρούν το φυντάνι τους το καλύτερο βλαστάρι όλων, αλλά και των φυντανιών που θεωρούν ότι πρέπει να τους στέλνεται το πτυχίο σπίτι, για να μη ζορίζονται, ε μάλλον μαύρη αξιολόγηση θα είναι…
Θα συμφωνήσω με τον Darthiir στα θέματα των ελαχίστων προσόντων που πρέπει να έχει κάποιος, αλλά και βέβαια της αξιόλόγησης. Δέχομαι να αξιολογηθώ, από ανθρώπους που έχουν κάνει περισσότερα πράγματα από εμένα (άντε, τουλάχιστον τα ίδια).
;-)
Γιατί, Darthiir the Abban, είπα εγώ κάτι διαφορετικό για τα κριτήρια αξιολόγησης; Συμφωνώ μαζί σου. Για δε τη βάση του "10" διαφωνώ επειδή πολλές φορές μαθητής με δύο ή τρία μαθήματα κάτω από το 10 έχει καταφέρει με τα υπόλοιπα να περάσει την τάξη. Βλέπεις, δεν έχει καμία σχέση η βάση με τη συνολική βαθμολογία. Σε άλλες χώρες βάση είναι το 14, αλλού το 12, αλλού το 08-07, αλλά όχι για εισαγωγικές. Μόνο μέσα στο σχολείο.
Σοφία, είσαι σίγουρη ότι ένας μαθητής με ένα μάθημα κάτω από τη βάση δεν έχει τα ελάχιστα κριτήρια για τη... Σχολή Καλών Τεχνών; Ή τη Μουσικολογία κτλ; Με μαθηματικά κάτω από το 10 δεν κάνω για φιλόλογος;
Στη Σχολή Καλών Τεχνών, εκτός αν έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία χρόνια, δίνει κανείς ξεχωριστά εξετάσεις εκτός Πανελλαδικών. Όπου, επίσης, αν δεν έχεις και λίγο μαθηματική αντίληψη, ε, πώς να το κάνουμε, δεν θα γίνεις τόσο καλός γλύπτης ή ζωγράφος όπως κάποιος που έχει, έστω και αν δεν την έχεις καλλιεργήσει βαθμολογικά στο σχολείο. Και ναι, πιστεύω ότι τα μαθηματικά είναι βασικά σε όλους και όχι μόνο στους των θετικών επιστημών, γιατί αφορούν κυρίως τρόπο σκέψης. Κατά την γνώμη μου πολύ βασικά στην ανάπτυξη της κρίσης και της λογικής. Θεωρώ ότι οι φιλόλογοι ειδικά, υστερούνε σε πολλά πράγματα κυρίως επειδή οι περισσότεροι των ετών μου και δώθε, απλά ήταν πολύ καλοί στην απομνημόνευση στο σχολείο και όχι στην πραγματική κατάκτηση της γνώσης. Φυσικά, μιλάω με γενικεύσεις τώρα, και εννοείται ότι υπάρχουνε και εξαιρετικοί στον κλάδο τους, αλλά πάντως, βλέποντας γύρω μου στην εκπαίδευση, στο ποιοί δραστηριοποιούν και ενεργοποιούν περισσότερο τα παιδιά σε τομείς πέραν της στενής ενασχόλησης με το στείρο μάθημα, κλίνω να υποστηρίζω τους των θετικών επιστημών. Και από τον ευρύτερό μου κύκλο, αυτοί που ενδιαφέρονται για περισσότερα θέματα, που ασχολούνται περισσότερο με τα κοινά που συμμετέχουν σε περισσότερες δραστηριότητες, είναι λιγότερο συντηρητικοί και περισσότερο ανοικτοί σε προτάσεις και ιδέες δεν είναι οι φιλόλογοι κατά κύριο λόγο αλλά οι ΠΕ04, οι ξενόγλωσσοι και της πληροφορικής. Και το παράδοξο, περισσότερα λογοτεχνικά βιβλία διαβάζουν οι φίλοι μου οι φυσικομαθηματικοχημικοβιολόγοι παρά οι φιλόλογοι που ξέρω!
;-)
Μα πότε θα καταλάβεις ότι οι πανελλήνιες είναι απολυτήριες, όχι εισαγωγικές συνεπώς αν γράψεις κάτω από 10 σημαίνει ότι δεν προβιβάζεσαι;
Φυσικά, το σύστημα «βαθμονόμησης» και τα θέματα των εξετάσεων θα πρέπει να είναι σωστά και όχι όπως τα έχουμε!
Ότι και να μου πεις Δείμο, όσο εγώ αναγκάζομαι να εξηγώ σε φοιτητές θετικών επιστημών απλές έννοιες της φυσικής, θα έχεις άδικο. Η κατάργηση της αξιολόγησης των μαθητών και της μη-προβίβασής τους είναι καταστροφική για την παιδεία.
Για τα πρακτικά, συμφωνώ πως η βάση πρέπει να είναι το 14, όχι το 10! :)
Sophia, μάλλον διαφωνώ μαζί σου και το ίδιο και δεκάδες άλλοι. Ξέρω δεκάδες παιδιά που πέρασαν από θεωρητική κατεύθυνση με μηδέν μαθηματική αντίληψη, αλλά φοβερό χέρι ή μουσική ικανότητα αναλόγως. Καλά μην ορκίζεσαι ότι οι θετικών επιστημών είναι καλύτεροι -για τον απλό λόγο ότι είναι μόλις 700% περισσότεροι (η αναλογία είναι 1/7). Πάντως αυτά είναι άσχετα με τη βάση του "10". Σου προτείνω να διαβάσεις το άρθρο του Βήματος που έχω στο κυρίως άρθρο.
Darthiir the Abban, δε θέλω να το καταλάβω επειδή είμαι κατά των δεύτερων εξετάσεων και γνεικά κατά των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Την πρότασή μου την κατέθεσα, γιατί πρέπει να συζητώ για ένα πλήρως ταξικό σύστημα και να μην αντιπροτείνω μία πιο ευρεία κοινωνικά μέθοδο για την είσοδο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ; Γιατί να αναλώνομαι στις περαιτέρω ταξικές διακρίσεις (εκτός κι αν έχεις άλλη βιβλιογραφία που αποδεικνύει το αντίθετο ή άλλα στατιστικά των τελευταίων τριών δεκαετιών). Πάνω από 10 χρόνια διδάσκω έκθεση κι αρχαία σε μαθητές της Τρίτης Λυκείου. τα ξέρω πολύ καλά. Και σε μία καλή εμπειρία (συν την αγωνία από το γυμνάσιο ακόμα) πρόσθεσε σε παρακαλώ και την προσπάθειά μου να μένω επιστημονικά, ερευνητικά και παιδαγωγικά ενημερωμένος.
Ερώτηση: Γιατί να μη βάλουμε βάση το 17; Ούτως ή άλλως εγώ έγραφα τότε 18+. Με ποιο κριτήριο να βάλουμε τον ένα βαθμό κι όχι τον άλλο; Γιατί να αποδεχτούμε περαιτέρω κοινωνικό διαχωρισμό; Δεν φτάνει ο διαχωρισμός χειρωνακτών και πνευματικά εργαζομένων, ελεύθερων επαγγελματιών και δημοσίων υπαλλήλων; Πρέπει κατά τη γνώμη σου να αυξήσουμε τις διαστρωματώσεις και το σχολικό-μορφωτικό αποκλεισμό; Τότε τη μιλούσαε για διά βίου εκπαίδευση και για την άγνοια;
Το κριτήριο δείμο μου είναι να έχουν τα εφόδια για να ανταπεξέλθουν στο επόμενο στάδιο.
Από εκεί και πέρα, το τι σου αρέσει ή δε σου αρέσει (θέμα «πολιτικής» και «ιδεολογίας») δεν έχει καμία σχέση με το ότι ένα σύστημα πρέπει να εξασφαλίζει πέντε βασικά πράγματα, μας αρέσει δεν μας αρέσει.
Εγώ προσωπικά τα «αρέσει» του καθενός τα βάζω πάντα μετά τα «πρέπει».
Άντε γιατί τα παραξεφτιλήσαμε όλα.
Και ακόμα και έτσι, επαναλαμβάνω, και άμα θες ρίξε και μια ματιά στους νόμους που θεσμοθετούν το σύστημα:
Οι πανελλήνιες είναι απολυτήριες. Σε κάθε στάδιο δε της εκπαίδευσης, πρέπει να εξασφαλίζεται ότι ο μαθητής έχει τα εφόδια για το επόμενο. Το να μεταβεί αλλιώς στο επόμενο είναι άσκοπο και άδικο για όσους κατέχουν τα εφόδια!
Οι σχολές κατήργησαν τις εξετάσεις και λαμβάνουν κατά σειρά προτεραιότητας με βάση το βαθμό του απολυτηρίου.
Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη διαστρέβλωση του ίδιου του νόμου η οποία γίνεται επειδή η πολιτεία και οι πολίτες θέλουν να λένε ότι οι πανελλήνιες είναι εισαγωγικές.
Ελπίζω τώρα να έγινα κατανοητός, αλλιώς έχουμε πρόβλημα, ένας εκ των δυο μας δεν γνωρίζει ελληνικά για να επικοινωνεί. Μπορεί να είμαι κι εγώ αυτός…
Από χρόνια φωνάζω ότι ένα από μεγάλα προβλήματα του Ελληνικού χώρου είναι η απαράδεκτη νοοτροπία που έχει επικρατήσει να μην θέλει κανείς να αξιολογηθεί η δουλειά του.
Στην εκπαίδευση την επάρκεια του καθηγητή δεν μπορούν να την έχουν οι γονείς και οι μαθητές.
Στην μεθοδολογία της εκπάιδευσης έχουν αναπτυχθεί τρόποι που ελέγχεται η επάρκεια ενός διδάσκοντος από το επίπεδο γνώσεων που έχουν αποκτήσει οι μαθητές του που είναι ουσιαστικά και αυτό που επιθυμούμε .
Darthiir the Abban, δεν αναφέρομαι στο επόμενο στάδιο, αλλά στις ανάγκες που θα προκύψουν στη ζωή τους. Η στατικότητα στη γνώση και το σχολείο δε βοηθά να μάθει κάποιος όσα θα χρειαστούν πιθανώς στη ζωή του. Έτσι χρειάζεται ένα ευέλικτο εκπαιδευτικό σύστημα που να διδάσκει την έρευνα, την μελέτη, την αναζήτηση.
Ίσως δεν κατάλαβες ότι το "10" δεν είναι θέμα του μου/δε μου αρέσει. Είναι θέμα στατιστικής και αποδεδειγμένο επιστημονικά από κλάδους.
Ξέρεις γιατί δεν είναι απολυτήριες με την έννοια που το θέτεις; Γιατί πολύ απλά υπάρχουν κι άλλοι τύποι σχολείων. Από τη στιγμή που το Λύκειο δεν είναι υποχρεωτικό, όπως και η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, το "10" αποτελεί τροχοπέδη στα όνειρα αδύναμων βαθμολογικά παιδιών, αλλά με αγάπη για κάποιο αντικείμενο ή ελπίδες για το κοινωνικό τους μέλλον. Όσοι δε θέλουν πανεπιστήμιο μπορούν πολύ απλά να μην πάνε στο Λύκειο (υπάρχουν τα ΕΠΑΛ, ο ΟΑΕΔ και το τίποτα). Άρα, είναι απολυτήριες για συγκεκριμένου τύπου σχολείο (που ούτε καν είναι υποχρεωτικό). Αν δε κάποιος δεν τα καταφέρνει στη Σχολή του ή δεν του αρέσει, δε θα πάει. Οπότε πάει το "10" είναι ένα κοινωνικό εμπόδιο.
Αθεόφοβε, δε μίλησα για την επάρκεια. Απλά για ένα ποσοστό την αξιολόγησης του εκπ/κού. Αν ο "πελάτης" (σχήμα λόγου μια δε θεωρώ εμπόρευμα δεν την παιδεία) δεν αξιολογεί τον "πωλητή", ποιος θα τον αξιολογήσει; Μόνο το αφεντικό του;
Με την πρότασή σου η αξιολόγηση θα γίνεται σε επίπεδο συντεχνιακό. Γιατί να μην κρίνουμε τη συμπεριφορά στην τάξη; Λίγοι είναι οι συνάδελφοί μου που βρίζουν ή υποβιβάζουν τη μαθητική προσωπικότητα; Λίγοι είναι οι εκπ/κοί που αδιαφορούν για γονείς ή μαθητές, ενώ γνωστικά στα διαγωνίσματα οι τάξεις τα πάνε καλά;
Εξάλλου, ελέγχοντας τον καθηγητή μέσα από το γνωστική μαθητικό επίπεδο ουσιαστικά ενισχύουμε το ρόλο των εξετάσεων. Δε λέω για τις αυστηρές και ηλίθιες βαθμολογίες ούτε για τις πολύ υψηλές. Η Διδακτική τα λύσει αυτά τα θέματα (μιλώντας με ρεαλιστικές και συγκεκριμένες μεθόδους για μέτρο). Ωστόσο, εμείς θέλουμε να μάθουν οι μαθητές να αναζητούν, να μαθαίνουν. Αυτό δε θα γίνει με την καθηγητική αξιολόγηση της μαθητικής αποκομίσασας γνώσης τους.
Δείμε μου, νομίζω ότι όπως κάθε αξιολόγηση, έτσι και η «βάση» πρέπει να έχει μεθόδους διαχείρισης. Άλλο η ευελιξία και άλλο η προβίβαση μετά από αποτυχία. Η δεύτερη είναι απαράδεκτη. Αν η στατικότητα έχει αποδειχθεί «επιστημονικά» (δεν βλέπω link σε έγκυρο περιοδικό με κριτές στο οποίο υπάρχει άρθρο επιστημονικής απόδειξης όσων ισχυρίζεσαι, αλλά χάρις οικονομίας της συζήτησης θα το δεχτώ, έστω και ελλιπές) η κατάργηση της βάσης έχει μετατρέψει τα σχολεία σε οικοδομές: Τούβλα μπαίνουν, ντουβάρια βγαίνουν. Ότι και να λες, θα επαναλάβω τα αγκαθάκια που αγνοείς σκόπιμα, γιατί δεν βολεύουν την οπτική σου: Το ότι εγώ αναγκάζομαι να λέω σε φοιτητές θετικών επιστημών τις απλές αρχές της φυσικής, όπως η αρχή διατήρησης της ενέργειας, ή ότι ο αέρας έχει άνωση κοκ, σημαίνει ότι αυτοί οι φοιτητές κακώς δεν επανέλαβαν τις τάξεις στις οποίες έπρεπε να τα μάθουν, ή αλλιώς να τις παρατήσουν και να κατευθυνθούν αλλού. Η απουσία σχεδιασμού του εκπαιδευτικού συστήματος όμως κρύβεται κάτω από το χαλάκι με πολιτικάντικες διαμάχες γύρω από τη «βάση του 10» και τις ωραιολογίες περί αγάπης του σχολείου και άλλων τείνων.
Όσο για το ότι υπάρχουν και άλλα σχολεία, Αυτό δε σημαίνει ότι το λύκειο δίνει απολυτήρια μέσω των πανελληνίων. Δεν τα δίνει πριν από αυτές. Το ότι λοιπόν ο μηχανισμός δουλεύει έτσι και δεν έχει αλλάξει η θεσμοθέτησή του, δεν σημαίνει ότι εσύ και ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να τον διαστρεβλώνει για να τον βολέψει καλύτερα.
Όσο περί κοινωνικών εμποδίων, οι αδαείς που προκύπτουν είναι χειρότερα κοινωνικά εμπόδια από την όποια βάση. Βάζουν τροχοπέδη σε όσους έχουν τα εφόδια, κρατώντας τους πίσω, στο χαμηλό επίπεδό τους. Αυτό και αν είναι κοινωνικό πρόβλημα και ισοπέδωση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Θες να μετατρέψεις τις πανελλήνιες σε εισαγωγικές;
Τότε πρώτα απ’ όλα δώσε απολυτήριο με άλλο μηχανισμό στο λύκειο, ώστε να έχουν δικαίωμα να δώσουν μόνο όσοι έχουν το απολυτήριο, και μετά δώσε τη διαχείριση των πανελληνίων στους ακαδημαϊκούς.
Αλλά πάρτο χαμπάρι, η εκπαίδευση γίνεται μόνο μέσα από αξιολόγηση των μαθητών. Και οι αξιολογηθέντες διαφορετικά, δεν μπορούν όλοι να έχουν την ίδια διαχείριση.
Όσο για την αξιολόγηση των διδασκόντων μέσω του επιπέδου των διδασκομένων, άλλη μια τραγική αποτυχία είναι. Διότι, όπως και να το κάνομε, το χέρσο χωράφι δεν μπορείς να το καλλιεργήσεις. Τόσο παρωπιδικές και ακραίες μεθόδους αξιολόγησης εκ του αποτελέσματος, επειδή βαριόμαστε να αξιολογούμε το έργο, στην πράξη αδυνατούν να αξιολογήσουν την ικανότητα των ανθρώπων, μιας και συμπεριλαμβάνουν μέσα και την ικανότητα αλλά και τη διάθεση άλλων ανθρώπων.
Για να μην αναφέρω το γεγονός ότι οι περισσότεροι αδυνατούν να γράψουν ένα κείμενο κατανοητό και επεξηγηματικό, αλλά ουδέποτε "κόπηκαν" στην έκθεση...
Αυτά τα άτομα δεν έχουν θέση στην τριτοβάθμια, ούτε καν στο λύκειο, κάπου στο γυμνάσιο έπρεπε να έχουν "κοπεί" και ξεσκαρταριστεί.
Darthiir the Abban, για τις ταξικές διακρίσεις στην εκπαίδευση και πώς αυτές εμφανίζονται στη σχολική αξιολόγηση έχω ολόκληρη βιβλιογραφία στα συνδεόμενα παλαιότερα άρθρα μου (προτείνω κυρίως το εισαγωγικό βιβλίο στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης της Φραγκουδάκη που υπήρξε καταλυτικό στο χώρο της Παιδαγωγικής). Το δε υπερσυνδεόμενο άρθρου του ΒΗΜΑΤΟΣ παρέχει όλα εκείνα τα στατιστικά που αποδεικνύουν ότι το "10" δε βοήθησε ποτέ.
Ένα βασικό ζήτημα για -που κακώς δεν το έθεσα νωρίτερα- είναι ότι είναι αδύνατον να αξιολογούμε άτομα με μία μικρή αριθμητική κλίμακα. Οι αξιολογήσεις στην προσωπική σου ζωή δε γίνονται αριθμητικά, αλλά περιφραστικά. Γιατί πρέπει οι μαθητές να αξιολογούνται αριθμητικά, εντείνοντας τον ανταγωνισμό; Σε άλλες χώρες η αξιολόγηση γίνεται μέχρι το F (failure) και σε άλλες περιγραφικά (συνεργασία, διάλογος, επιθυμία συμμετοχής, εργασίες κτλ).
Επιπλέον, όμως γιατί πρέπει στο πανεπιστήμιο να μπαίνουν ημι-επιστήμονες γνωστικά, αλλά όχι ερευνητικά και μεθοδολογικά- (μιλάμε για ερευνητές κι επιστήμονες). Τα μαθηματικά του σχολείου μας (στην Γ' τάξη) διδάσκονται σε άλλες χώρες (Γερμανία και Γαλλία) στο πρώτο ή δεύτερο ακαδημαϊκό έτος. Τα αρχαία και τα λατινικά -με τη σχολική διδακτική τους προσέγγιση- είναι αντικείμενα ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Το ίδιο και σε άλλα αντικείμενα που λόγω του ανταγωνισμού έχουν φτάσει (ξενόγλωσσα και μουσικά αντικείμενα) σε δυσανάλογα με τη σχολική λογική δυσκολία.
Αν θες να συνεχιστεί η συζήτηση, αντί να αναμασάς τα ίδια, θίξε αυτά για τα οποία σου λέω ότι κωφεύεις γιατί "σε πονάνε". Αλλιώς την κλείνεις εσύ κακείν κακώς.
Όσα αναφέρεις δε, έχουν ήδη απαντηθεί πολλάκις στα προηγούμενα σχόλιά μου.
Θες να μου την πεις επειδή διαφωνείς; Δεν έχω πρόβλημα με την κριτική, αντιθέτως την αποζητώ. Ωστόσο, εσύ ζήτησες πηγές κτλ για όσα είπα. Παράλληλα, δε έθεσα επιπλέον ζητήματα. Αν δε σε καλύπτουν για να καταλάβεις τι εννοώ και όχι για να συμφωνήσεις (ο διάλογος δεν έχει στόχο τη συμφωνία μας, ούτε εσύ ούτε εγώ θα πεισθούμε, είναι φανερό νομίζω), αλλά την παράθεση επιχειρημάτων που διαλευκάνουν περισσότερο τις θέσεις μας. Όσο έχω επιχειρήματα που -κακώς επαναλαμβάνω- δεν έθεσα νωρίτερα, δεν έχω λόγο να αποδομώ επιχειρήματα άλλων. Αν θες να το επιχειρήσω όμως.
Για την αδυναμία συγγραφής κειμένων που λες (και φυσικά συμφωνούμε απολύτως), το πρόβλημα δεν είναι βαθμολογικό, αλλά οφείλεται στο ίδιο το πρόγραμμα, την ύλη (γι' αυτό και το έθεσα νωρίτερα) που δεν ασκεί στο δημιουργικό γραπτό λόγο τα παιδιά, μέσα από εργασίες, μέσα από έρευνα και μελέτη. Η στείρα αποστήθιση δεν καλύπτει την ανάγκη παραγωγής αυτόνομου γραπτού λόγου και κακώς διατηρείται.
Για τους "αδαείς" κτλ, ας πω ότι οι μαθητές αυτοί που αγωνίζονται για το "10", δεν επιδιώκουν ΑΕΙ, αλλά δευτερεύοντα ΤΕΙ, τα οποία και θα ενσωματωθούν σε άλλα (τουλάχιστον σύμφωνα με τις εξαγγελίες). Άρα, το "10" ούτε βελτίωσε ούτε έθιξε σχολές. Ούτε το επίπεδο ανέβηκε ούτε κατέβηκε κτλ. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να κινείται στη λογική του πανεπιστημίου.
Η βαθμολόγηση εκμηδενίζει την παιδική και νεανική ψυχολογία και επιβάλει έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό που ξεπερνά και τον υπόλοιπο κοινωνικό κανιβαλισμό. Η δε πρότασή μου για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο έχει τεθεί νωρίτερα στο ίσιο το post. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περαιτέρω. Ωστόσο, δεν θέλω οι μαθητές να φτάνουν ημι-επιστήμονες στο πανεπιστήμιο, γιατί τάχα έτσι θα ανέβει το επίπεδο των τριτοβάθμιων σπουδών. Το εκεί επίπεδο θα βελτιωθεί με άλλα μέσα (και γιατί τάχα είναι κακό να γίνονται εσωακαδημαϊκά ενισχυτικά μαθήματα); Γιατί δε διδάσκετε εσείς πώς να αναζητούν τη γνώση και διατηρείτε (σε γενικές γραμμές, χωρίς να παρεξηγηθούμε αφού δε σε ξέρω) το ένα σύγγραμμα (που συχνά δε δίνεται καν) και την αποστήθιση;
Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι δεν κατάλαβα γιατί μου την είπες (και δε σου αφαιρώ το δικαίωμα φυσικά, αλλά αποζητώ το διάλογο) με τέτοιο ύφος. Ούτε ποτέ υπέκφυγα ούτε φοβήθηκα το διάλογο-κριτική. Για μένα όμως προέχει η μαθητική ψυχολογία και η ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, η ικανότητά του να προσαρμοστεί στις νέες κοινωνικές συνθήκες και να ανταπεξέλθει σε ένα αδηφάγο σύστημα.
Όχι, προσπαθώ απλά να σε αναγκάσω να αποδεχτείς και να σχολιάσεις όλα τα κακά που έχει φέρει η ακύρωση των βάσεων.
Επίσης θέλω να σε εξαναγκάσω να παραδεχτείς ότι η νομοθεσία έχει υιοθετήσει μηχανισμούς και οι μηχανισμοί δεν δουλεύουν διαστρευλωμένοι, αλλά χρήζουν ολοκληρωτικού επανασχεδιασμού αν δεν μας κάνουν, γιατί αλλιώς δημιουργούνται τραγικά κοινωνικά προβλήματα λόγω ακριβώς της έλλειψης αξιολόγησης των μαθητών.
Αν τώρα εσύ πιστεύεις ότι με το να φτιάξεις καλό πρόγραμμα σπουδών (που ναι χρειάζεται) άμεσα αυτορύθμισες τα πάντα και δεν χρειάζεσαι αξιολόγηση και επανάληψη όσων δεν κατάκτησε ο μαθητής, τότε μάλλον ζεις στη ουτοπία της αυτορύθμισης. Όσο τέλειο και αν είναι το πρόγραμμα σπουδών, δεν εξασφαλίζει πως ο μαθητής θα μάθει. Και αν δεν μάθει, τότε πρέπει να επαναλάβει. Δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε τιμωρία, είναι ο τρόπος εκμάθησης απλά: Επανάληψη η μήτηρ της.
Εγώ ουδέποτε άλλωστε υποστήριξα ότι η βαθμολογία λύνει προβλήματα. Θα ήταν τρελό. Η βαθμολογία απλά αξιολογεί την αναγκαιότητα για επανάληψη ή την επιτυχία ενός σταδίου. Δεν ψάχνω να λύσω προβλήματα με τη βαθμολογία, να εξαλείψω όσα τόσα χρόνια δημιουργούνται λόγω της έλλειψής της προσπαθώ.
Αλλά βέβαια είναι εύκολο να ζητάς «καλά πανεπιστήμια» στέλνοντας σε αυτά όλη τη φύρα. Αυτά δήμο είναι σοφιστείες,
Συμφωνούμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν πρέπει να κινείται στη λογική του πανεπιστημίου. Αποδέσμευση των εισαγωγών στο τελευταίο από την 2ροβάθμια εκπαίδευση τώρα. Να τελειώνουμε, αντί να πολιτικολογούμε και να ψηφοθηρούμε.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στα «δευτερεύοντα ΤΕΙ» όπως αναφέρεις, τα οποία βέβαια σκίστηκαν όλοι να τα κάνουν ΑΤΕΙ, αλλά όποτε τους βολεύει τα ξαναυποβιβάζουν σε «δευτερεύοντα ΤΕΙ», μπορούν να πηγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι δεν κατέχουν βασικά εφόδια που απαιτούνται για να τα παρακολουθήσουν. Υποβαθμίζουν παιδεία, σχολές, πτυχία, ακόμα και ολόκληρη την κοινωνία στο φινάλε. Δεν περιμένω να ανέβει το επίπεδο των ΤΕΙ μέσω της βαθμολογίας. Περιμένω να εξαλειφθεί η τροχοπέδη των άσχετων που δεν έπρεπε καν να έχουν προβιβαστεί πέρα της 3της γυμνασίου!
Όταν μιλάμε φυσικά για παιδιά που ξέρουν να γράφουν και γνωρίζουν τις βασικές αρχές των επιστημών, δεν μιλάμε για ημιεπιστήμονες. Μιλάμε για άτομα όμως που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις σπουδές. Ποιος ζήτησε ημιεπιστήμονες και γιατί θες να δημιουργήσεις την εντύπωση ότι η βάση θα δημιουργήσει τέτοιους ή εγώ τους θέλω; Ανθρώπους κατηρτισμένους στα βασικά θέλω
Ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν πράξεις, που γνωρίζουν τις βασικές αρχές στις οποίες θα στηρίξω την εξειδίκευση που θα τους διδάξω. Δεν μπορεί ο κάθε ανίκανος να περιμένει να του ανοίξω το κεφάλι. Είσαι πολύ μακριά νυχτωμένος από την κατάσταση των φοιτητών στα ελληνικά ΤΕΙ με βάση αυτά που λες. Δεν είναι όχι απλά ημιεπιστήμονες, αλλά οι ικανότητές τους είναι στο επίπεδο του δημοτικού και βγάλε.
Και γι αυτό φταίει το ότι δεν αξιολογούνται!
Η βαθμολόγηση δεν εκμηδενίζει τίποτε. Δεν αισθάνομαι διόλου εκμηδενισμένος που βαθμολογούμουν. Ούτε ανταγωνισμό δημιουργεί, συναγωνισμό δημιουργεί, γιατί πραγματικό κέρδος δεν υπάρχει από τον βαθμό που θα βγάλεις στις τάξεις του σχολείου. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πρέπει να υπάρχουν βαθμοί ορόσημα (βάση και ό,τι άλλο) και όχι να ανταγωνίζονται τα παιδιά για τον μεγαλύτερο βαθμό! Αντιθέτως η έλλειψη της βαθμολόγησης και αξιολόγησης των μαθητών δημιουργεί τον κανιβαλισμό της απουσίας αξιολόγησης στο σύνολο της κοινωνίας. Όπως έμαθες παιδί, φτιάχνεις την κοινωνία σου μεγάλος. Κοινώς μπάχαλο. Όπως προέκυψε από τότε που οι φωστήρες είχαν τη φαεινή ιδέα ότι η βαθμολόγηση επηρεάζει την παιδική ψυχολογία.
Εγώ προσωπικά λοιπόν που λες δεν διατηρώ κανένα σύγγραμμα, δίνω τις σημειώσεις μου σε powerpoint και τους λέω αν θέλουν να με ρωτήσουν βιβλία. Και φυσικά, σε αντίθεση με όσα πιστεύεις, στα πανεπιστήμια την αναζήτηση γνώσης διδάσκουμε. Αλλά χτυπάμε το κεφάλι μας στο ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν τα βασικά για να μιλήσουμε. Δεν μπορεί ρε δείμο ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να λύσει μια απλή εξίσωση και να υπολογίσει την αρχή διατήρησης της ενέργειας να είναι στο πανεπιστήμιο. ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΚΩΦΕΥΕΙΣ. Δεν θες βάση; Βρες τρόπο να μην έρθει αυτός εδώ που ήρθε και μου χαλάει το μάθημα που κάνω για τους υπόλοιπους.
Έχω ζητήσει 2 φορές (τρίτη τώρα) να τοποθετηθείς λοιπόν σε όσα προβλήματα, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, έχει δημιουργήσει η κατάργηση της βάσης και του θεσμού των μετεξεταστέων. Μέχρι τώρα δεν έχεις απαντήσει σε αυτό.
Και επιτέλους, δεν μπορώ να καταλάβω αυτό το κόλλημα να μην αξιολογούνται οι μαθητές, αλλά να αξιολογούνται οι εργαζόμενοι. Αντιθέτως, το αντίθετα είναι που χρειάζεται.
Δυστυχώς για τους καθηγητές έχω διαφορετική εικόνα από την προσωπική που δίνεις -και φυσικά τη δέχομαι. Γνωρίζουμε κι οι δυο μας περιπτώσεις που πολύ απέχουν από τούτα που περιγράφεις. Η αναζήτηση γνώσης όμως δεν είναι ίδιον του πανεπιστημίου. Πρέπει να αναζητάται από το σχολέιο ακόμα (εδώ δε γνωρίζουν τι θα πει "βιβλιογραφία" μαθητές λυκείου !!!)
Κατά τα άλλα τελικά αυτό που ήθελα δεν το πέτυχα (ή αποφεύγεις): να καταλάβεις τι λέω,
Darthiir the Abban. Εγώ δέχομαι φυσικά την αξιολόγηση των μαθητών. Διάβασε με προσοχή όλα όσα έγραψα. Προσωπικά διαφωνώ με την υπάρχουσα κλίμακα και τροπο και κριτήρια βαθμολόγησης. Η βαθμολόγηση των μαθητών αντίθετα πρέπει να λαμβάνει υπόψη άλλα πράγματα (τα έθεσα ήδη παραπάνω). Και ξαναλέω ότι δεν πορεί να βαθμολογείται μόνο η γνώση (και μάλιστα με τον τρόπο που αποκομίζεται).
Κάποιο όριο στα κριτήρια μπορέι φυσικά να υπάρχει. Στη δική μου πρόταση δεν υπάρχουν εξετάσεις, αλλά βιογραφικό. Κάθε σχολή μπορέι να θέτει τα δικά της κριτήρια επιλογής (να προτέινει συγκεκριμένες θεματικές εργασιών και άλλα ζητήματα) με βάση τα οποία θα κάνει την επιλογή των φοιτητών της. Και στο κάτω κάτω όποιος αντέξει. [Εσείς γιατί τους περνάτε στα μαθήματα αν είναι τόσο χάλια, αλήθεια;]
Για τη βαθμολογία σε ξαπαραπέμπω στη βιβλιογραφία. Όσα εσύ θες να μάθεις από εμένα βιβλιογραφικά καλύπτουν χιλιάδες σελίδες (αν όχι την Κοινωνιολογια της ΕΚπαίδευσης της Φραγκουδάκη, διάβαση την Ψυχοπαιδαγωγική του Φράγκου -αν και είναι παλιό. Αν όχι διάβασε τα παλαιά μου άρθρα που υπεσυνδέω στο post ή έστω το δοκίμιό μου "Δημόσια Παιδεία: ρηχό πιάτο γεμάτο σούπα".
Η σχολική επίδοση όπως καταγράφεται μέσα από τη βαθμολογία αξιολογεί ικανότητες που σχετίζονται με δεκάδες γνώσεις και δεξιότητες που είναι άσχετες φαινομενικά με το σχολέιο, αλλά επηρεάζουν την προσωπικότητα του παιδιού (ταξίδια, μελέτη γονέων και επιρροές στο παιδί, αγορά βιβλίων, υπολογιστή, δημιουργικοί έξοδοι σε θεάματα ή δημιουργικά παιχνίδια κτλ). Όλα αυτά επηρεάζουν την παιδική ψυχολογία και προσωπικότητα, προσδίδουν αναπαραστάσεις και κοινωνικές προβολές συμβάλλοντας καταλυτικά στην ανάπτυξη της αφαιρετικής ικανότητας και έπειτα -μετά τα 12- της κριτικής.
Την ίδια στιγμή στην προσωπικότητα και τις γνώσεις/δεξιότητες/ικανότητες του παιδιού σημαντική είναι η διαμεσολάβηση των γονέων μέσα από τις δικές τους μορφωτικές παραστάσεις κι αντιστάσεις. Το πόσο βλέπουν τηλεόραση και πώς την κρίνουν, οι δικοί τους τρόποι διασκέδασης και δημιουργικής ψυχαγωγίας κτλ. Ακόμα και ο τρόπος συμπεριφοράς, το πώς γίνονται οι απαγορεύσεις (με ένα μη/όχι ή με διάλογο κι αναλυτικά;) και πώς/πότε οι επιβραβεύσεις έχουν βαρύνουσα σημασία. Και η γλώσσα-συμπεριφορά των γονέων έχει παρατηρηθεί ότι σχετίζεται επίσης με το μορφωτικό τους επίπεδο κι την οικονομική τους δύναμη.
Άρα, η βαθμολογία των εξετάσεων σε τελική ανάλυση δε βαθμολογεί μόνο τις γνώσεις του παιδιού, αλλά και των γονέων και την οικονομική τους δύναμη που έμμεσα κληροδότησαν στον υποψήφιο μαθητή.
Αλλά και πέρα από αυτά, επαναλαμβάνω ότι οι γνώσεις ακόμα κι αν αξιολογούνται με κάθε κλίμακα, δεν αντικατοπτρίζουν τις ικανότητες (ειδικά όταν έχουμε ένα άχρηστο επαγγελματικό προσανατολισμό)...
Κοίτα, αυτό δεν είναι διάλογος αλλά παράλληλοι μονόλογοι.
Αλήθεια πως δέχεσαι την αξιολόγηση, αν δεν διαχειρίζεσαι τους αξιολογηθέντες ανάλογα με το αποτέλεσμα της αξιολόγησης;
Επιμένεις να μην απαντάς: τον άνθρωπο με γνώσεις δημοτικού τι θα τον κάνω που το μόνο που κάνει είναι να απασχολεί τους υπόλοιπους και να δυσκολεύει το μάθημα;
Γιατί αυτός να μην έχει αναγκαστεί να επαναλάβει όσα δεν έμαθε, όσο ήταν καιρός;
Τρεις (3) ευθείες ερωτήσεις περιμένουν 3 ευθείες απαντήσεις.
[Εγώ προσωπικά κόβω κεφάλια με την κόσα όπως λένε τα φυντάνια μου – την κόσα την προσέθεσα εγώ, αυτά δεν γνωρίζουν τη λέξη…]
{Συνεχίζω να αμφισβητώ κάργα την "σύγχρονη παιδαγωγική"}
Για να πω την αλήθεια, οι παράλληλοι μονόλογοι έχουν τη δική τους αξία :)))
Δεν μπορώ να απαντήσω περισσότερο. Εγώ βλέπω την εκπαίδευση σε ένα συνολικό επίπεδο κι εσύ μένεις σε ερωτήσεις μερικής απάντησης. Πιστεύω -από τις ερωτήσεις σου και την επιμονή σου- ότι δε διάβασες τις κείμενά μου.
Η σύγχρονη παιδαγωγική που ειρωνεύεσαι έχει τον αντίπαλό της σε εκείνη του ξύλου ή εκείνη που θέλει τον καθηγητή να αγαπά το μαθητή και να του επιβάλλει την παπαγαλία.
Όταν κόβεις κεφάλια με αξιοκρατικό τρόπο και σταθερά κριτήρια, είναι θεμιτό (κατ' εμέ και καλά κάνεις). Δεν ξέρω ούτε εγώ την άνοση του αέρα κτλ, ούτε την κλωνοποίηση, ούτε καν ορισμένες ιστορικές και θρησκειολογικές έννοιες, αλλά ξέρω πώς να βρω αυτό που θέλω, ξέρω να μελετώ και να αναζητώ. Αυτό έπρεπε να ξεκινά από το σχολείο ώστε να μην φτάσουμε σε αυτό το παράδειγμα που λες.
Το ότι δεν έμαθε κάτι είναι ευθύνη του συστήματος. Εσύ όμως θέλεις να προσωποποιήσεις την αξιολόγηση μέσα από μία κλίμακα μη αξιοκρατική και μάλιστα έχουσα κοινωνικές αναφορές στις ωοθήκες της.
Για το πρώτο ερώτημα, αποδέχομαι την αξιολόγηση, αλλά αυτή δε θα γίνεται μέσα από ένα ανταγωνιστικό, μη αξιοκρατικό τρόπο με κριτήρια κοινωνικής ανισότητας. Το κόψιμο θα πρέπει να γίνεται αλλού, στο πανεπιστήμιο.
Το σταμάτημα του σχολείου δε (δεύτερο ερώτημα) όσο πιο νωρίς γίνεται τόσο μεγαλύτερο αντίχτυπο έχει στην κοινωνική ανάπτυξη. Όσο περισσότεροι αποφοιτούν από ένα ίδρυμα ανώτατο τόσο το καλύτερο για την κοινωνία (αν ξεφύγουμε από την αμεσότητα που τώρα κυριαρχεί για σύνδεση πτυχίου και συγκεκριμένης διευθυντικής θέσης). Εγώ του δίνω το δικαίωμα να σοβαρευτεί και να δοκιμάσει στο πανεπιστήμιο την τύχη του. Εσύ καλείσαι να τον επαναξιολογήσεις (οι αντωνυμίες είναι αοριστολογικής σημασίας). Το αν είναι επιπέδου δημοτικού δεν το ξέρω. Η υπερβολή των ερωτημάτων σου αποτελούν κατά τη γνώμη μου υπερβολή που στόχο έχει να σχηματίσω πιο παραστατικά μια εικόνα. Δεν πιστεύω ότι το 10% είναι τέτοιου επιπέδου (εκτός αν διδάσκεις σε κάποιο επαρχιακό ΤΕΙ :)
Αλλά το πραγματικό ζήτημα/ερώτημα είναι γιατί θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο. Και απαντώ: επειδή δε βλέπει άλλη τύχη με την οικονομική δυσπραγία των τελευταίων 2 δεκαετιών (πλην ορισμένων τομέων). Επειδή η κοινωνία μας στρέφει τον κόσμο στο παν/μιο με ευθύνη όλων μας και των πολιτικών φυσικά.
Δε θα απαντήσω σε αποσπασματικές ερωτήσεις, επειδή ακριβώς οι ερωτήσεις πρέπει να ενταχθούν σε ένα συνολικό μέτωπο/θέμα.
Σωστά δείμο μου. Έχεις δίκιο.
Εσύ κινείσαι στην σφαίρα της θεωρητικής ωραιολογίας και αφήνεις τα προβλήματα άλυτα στην πράξη. Χρόνια τώρα μάθαμε από αυτήν την κολόνια άλλωστε.
Αν θες να είσαι χρήσιμος πάντως κόψε τις σοφιστείες και απάντα στις 3 απόλυτα συγκεκριμένες ερωτήσεις. Δεν μπορεί, οι προτάσσεις σου ΟΦΕΙΛΟΥΝ να περιέχουν λύσεις και όχι να περιγράφουν την ουτοπία.
Αν θες, απάντα συνολικά, δεν με πειράζει, αρκεί το δοκίμιό σου να καλύψει τις περιπτώσεις που υπάρχουν πραγματικά στην γη και όχι να αποτελείται από αερολογίες.
Πάντως αυτό είναι άρθρο κι όχι δοκίμιο :))) Όσον αφορά για το αν απαντά σε συγκεκριμένα ζητήματα: εκτιμώ ότι θέτω και το προσωπικό μου όραμα για τον εκπαιδευτικό και για το σύστημα εισαγωγής. Δεν προασπίζομαι καν τις εξετάσεις (κι εκεί επί της ουσίας είναι η διαφωνία μας. Έχω μάθει να μην προσωποποιώ ευθύνες ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά ενώ εσύ ορίζεις την ευθύνη τους στην παιδική ηλικία χωρίς να δέχεσαι το τεκμήριο του παιδικού ψυχοσυναισθηματιμσού στο όνομα της αποκόμισης γνώσης, λες κι ο άνθρωπος ήρθε για να πηγαίνει σχολείο και μαθαίνει τόμους. Το ότι διαφωνούμε φάνηκε από νωρίς. Απλά εσύ δε θες να καταλάβεις αυτό που θέτω κι εμμένεις σε αποσπασματικές ερωτήσεις (στις δύο απάντησα) τις οποίες αρνούμαι να απαντήσω αποσπασματικά.
Ωστόσο, ο διάλογος και η διαφωνία είναι θεμιτά, γιατί μέσα από τέτοιες οπτικές -τώρα και μετά από καιρό, στο ηλεκτρονικό τούτο παγκόσμιο αρχείο- διασαφηνίζονται κάποιες οπτικές της αλήθειας. Εγώ θέλω το διάλογο και τη διαφωνία αρνούμενος την αυθεντία μου, εσύ επιμένεις σε συγκεκριμένες κι αποσπασματικές απαντήσεις που τη στηρίζουν. Αγαπώ τη διαφωνία γιατί με μορφώνει. Διατηρώ τις απόψεις μου και την κρίση μου επιτρέποντας το ίδιο και σε άλλους.
Φρόντισε να βρεις και να προτείνεις έναν τρόπο, ώστε σε αυτό σου το όραμα, οι διδασκόμενοι να αξιολογούνται από νωρίς να γίνεται αντιληπτή η αποτυχία των σταδίων και είτε να τα επαναλαμβάνουν, είτε να ανακατευθύνονται, έτσι ώστε όποιοι και όταν φτάνουν σε 'μένα, να μπορούν να επικοινωνούν μαζί μου και να ανταπεξέρχονται στις πανεπιστημιακές σπουδές.
Αλλιώς το όραμά σου μπάζει νερά, και ισοπεδώνει την παιδεία, όπως όλα τα "οράματα" από τη δεκαετία του '80 και μετά που κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την παιδεία.
Μέχρι να περιγράψεις τον μηχανισμό, και όχι οράματα, άσε τις εξετασούλες και τις βάσεις να κάνουν τη δουλειά τους, διορθώνοντας φυσικά όλα τα κακώς κείμενα της θεματολογίας τους και της διαβάθμισης των θεμάτων.
Άντε πια, τα παραχαϊδέψαμε τα παιδιά και η κοινωνία σε 20 χρόνια θα είναι πολύ χειρότερη από αυτή στην οποία ζούμε σήμερα.
Ακόμα περιμένω λοιπόν συγκεκριμένες προτάσεις που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα που δημιουργείται.
** Και επιτέλους, το πρόβλημά μας δεν είναι η διαφωνία, διαφωνία θα υπήρχε αν αποδείκνυες ότι το σύστημά σου είναι το ίδιο αποτελεσματικό στην επίλυση των προβλημάτων που σου ζητάω να λύσεις (και αρνείσαι), και εγώ επέμενα ότι προτιμώ τις εξετάσεις. Τώρα υπάρχει απλά άρνηση - από μέρους σου.
Δημοσίευση σχολίου