Τα τελευταία χρόνια, κάθε χρόνο και χειρότερα, παρατηρούμε να ανδρώνεται γύρω μας μια κοινωνία μίσους.
Μία κοινωνία μίσους ανδρώνεται και εμείς το αποδεχόμαστε τόσο ευχάριστα, τόσο εύκολα το υιοθετούμε, το αμέτοχα το εισπράττουμε. Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι ουσιαστικά μισούμε τον ίδιο τον Άνθρωπο. Έχουμε την απαίτηση να γίνουν όλοι σαν εμάς, να κάνουν όλοι ό,τι κάνουμε εμείς.
Μισούμε τον απεργοσπάστη, μισούμε το μετανάστη, μισούμε περισσότερο τον καημένο πρόσφυγα, μισούμε τις γυναίκες που τις θέλουμε δούλες στο σπίτι (σεξουαλικά υποχείρια και παιδαγωγούς παιδιών μόνο), μισούμε τον καθηγητή στο σχολείο που δεν ασχολείται όπως εμείς απαιτούμε με το παιδί μας, μισούμε το δημόσιο υπάλληλο που έχει εξασφαλισμένη δουλειά, μισούμε τον πολιτικό που εκλέξαμε γιατί δε μας έκανε ρουσφέτι (έστω δεν ήταν πιστός στις εξαγγελίες του), μισούμε τον απεργό που κλείνει το δρόμο, μισούμε εκείνον που μας βρίζει όταν εμείς κλείνουμε το δρόμο... Παραδείγματα άπειρα και καθημερινά.
Μία απανθρωποιημένη κοινότητα που στρέφει τα μέλη της να σφάζουν και μισούν αλλήλους. Ο φόβος της προλεταριοποίησης, η απειλή της φαντασιακής μας οικονομικής ευμάρειας (που στην ουσία είναι μία καταναλωτική ατομικίστικη κοινωνική επίδειξη), ο τρόμος για το δυσοίωνο -ή έστω μακροπρόθεσμα ευοίωνο με τραγικά μεγάλες δυσκολίες βραχυπρόθεσμα- μέλλον, λειτουργούν ως λίπασμα στο εντεινόμενο μίσος για ό,τι διαφέρει.
26 έκριναν :
καλο σ/κ τρομε του πολιτη ! :)
Δυστυχώς δείμε, αυτή είναι η κοινωνία μας.
Από μικροί μαθαίνουμε να έχουμε μια θρησκεία, ένα κόμμα, μια ομάδα. Όσοι δεν συμφωνούν μ’ αυτά είναι εχθροί. Γιατί απορούμε, όταν από νήπια κολλούμε στα παιδιά μας ετικέτες, αρχής γενομένης από τη θρησκεία;
Καλό Σ/Κ, ύποπτε.
Άθεε, δε μας κάνει εντύπωση το στερεότυπο είτε για άθεους, είτε για ομοφυλόφιλους κτλ. Μας ενοχλεί όταν κάποιοι πεθαίνουν μετά από τέτοιο μίσος.
Το μίσος είναι η εύκολη λύση. Δεν προαπαιτεί κάποια βαθύτερη ανάλυση ή κάποιο ακαδημαϊκό ή γνωστικό υπόβαθρο.
Εκφράζει κάποιος μία ιδέα. Στα πολύ γρήγορα περνάει από ένα θεωρητικό check list, και αν δεν πληροί το 100% των απαιτήσεών μας, αυτός ο κάποιος μπαίνει στη hate list.
Η οικονομική ύφεση είναι ένας καλός παράγοντας για την υποβάθμιση της κριτικής και ψύχραιμης ικανότητάς μας. Το ίδιο όμως και η υποβάθμιση της παιδείας μας.
φοβάμαι ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Κι είναι πολλές οι ομάδες που θα στραφούν η μια κατά της άλλης. Λένε ότι υπάρχει ελπίδα σε καιρό κρίσης να εμφανιστούν συσπειρώσεις και μορφές αλληλεγγύης που δεν τις περιμέναμε. Δεν το ελπίζω. Μετά από όσα βλέπουμε, δεν το ελπίζω
Ελληνάκι, δε διαφωνούμε. Κι όσο τα ΜΜΕ παίζουν το δικό τους διαιρετικό και μισαλλόδοξο παιχνίδι, τόσο περισσότερο θα μισούμε τη διαφορετικότητα και όποιον βγεί από τα όρια που εμείς αυθαίρετα του ορίσαμε.
Αντίφωνο, κάτι θα εμφανιστέι. Φοβάμαι ότι θα μείνουν μόνοι τους, ότι θα μείνουμε μόνοι μας.
Ο σεβασμός του διαφορετικού είναι το χαρακτηριστικότερο δείγμα του πολιτισμού!
Πολύ καλό, Δείμε.
Απεικονίζει την ζοφερή πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την εξωραϊζουμε, ούτε να την παραβλέψουμε.
Συμφωνώ, με τους προηγούμενους σχολιαστές.
Ναι, συμφωνώ...
και με τον Ασκαρ, Δείμο.!
Άσκαρ, συμφωνούμε απολύτως. Η δημοκρατία διαφοροποιείται επειδή ακριβώς σέβεται το διαφορετικό. Η δημοκρατία σέβεται τη μειοψηφία, δέχεται την άλλη άποψη, την άλλη φυλή, την άλλη στάση ζωής. Όχι όμως τούτη η δημοκρατία. Και δυστυχώς με τον τρόπο του ο καθένας μας ενισχύει τέτοιες σκέψεις.
Με ξαφνιάζεις με τη σύμφωνη με τον Άσκαρ γνώμη σου, Σπίθα. Σίγουρα έπεσε ο πυρετός;
Δείμε, συντελούνται, όντως κοσμογονικές αλλαγές!
Τι άλλο θα δουν τα μάτια σου;
..τα μάτια μας,ακόμη;
Εγώ έχω πυρετό, λες, ή ο Ασκαρ;
!!!
Ετσι ακριβώς. Αλλωστε αυτός είναι ο λόγος που απέχω. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από τόση παρακμή θ' αναδυθεί μιά καλύτερη κοινωνία, πιό ανθρώπινη. Το κακό είναι πως η βία και το αίμα μάλλον είναι το τίμημα.
Αναρωτιέμαι πως να νοιώθουν αυτοί που πέταξαν την μολότωφ στην τράπεζα. Μισούν την εξουσία και καταλήγουν να είναι χειρότεροι. Κι' εμείς "οι άλλοι" πάντα παράπλευρες απώλειες. Κι' εμείς "οι άλλοι" πιόνια των κομμάτων.
Καλημέρα Δήμο μου.
Ελληνίδα, δεν πιστεύω ότι τελικά πρόκειται να αλλάξουν τη στάση τους. Κι αν αυτοί την αλλάξουν, κάποιοι άλλοι θα τους μιμηθούν.
Το Μίσος είναι το όπιο του λαού
Φιλε Δείμε, σε πανώ είδα το σύνθημα
"Η ΑΝΕΡΓΙΑ, Ο ΦΟΒΟΣ και Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΦΕΡΟΥΝΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ ΓΕΝΙΚΗ!!
σε καλώ να αφήσεις τα ήξεις- αφήξεις και να το υιοθετήσεις
Υ.Γ. Κοντά στην Φτώχεια και τον Φόβο και την Καταστολή, θα πρόσθετα τον ΚΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ, όποιος προσπαθεί να κάνει ότι δεν τα βλέπει ανήκει στην ομάδα υψηλού κινδύνου....
ανώνυμε σχολιαστή, δυστυχώς υπάρχει πολύ όπιο για ό,τι θες.
Αγριόχορτε, χωρίς να έχω καταλάβει τη λεπτή σου ειρωνεία, αναρωτιέμαι σε τι να δείξω ανυπακοή. Είναι σα να λέμε να αφήσουμε άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Ο δε κυνισμός ανήκει στουε βολεμένους μεσαιοαστούς που με την ελιτίστικη αντίληψή τους επαναπαύονται σε ένα καναπέ και στην χαρά της αυταπάτης της κοινωνικής επίδειξης μέσω της υπερκατανάλωσης.
Δείμε, το μίσος είναι ένα πάθος και ο σημερινός άνθρωπος παραδίνεται όλο και περισσότερο στα πάθη του. Η νόηση και το πνεύμα πηγαίνουν περίπατο. Βασικός λόγος νομίζω είναι η ευκολία και η ταχύτητα με την οποία γίνεται μάρτυρας των εμπειριών του. Όσο αυτές είναι ευχάριστες φουσκώνει από ατομικιστική αλαζονεία και όσο είναι δυσάρεστες από πανικό. Χρόνος για υπομονή, σκέψη, λογική δεν υπάρχει. Όταν δει ότι αυτό που νιώθει συμβαίνει και σε άλλους αντιπαρατίθεται με αυτούς σε έναν φαντασιακό ανταγωνισμό. Σήμερα αυτός ο ανταγωνισμός έχει πλήρη κοινωνική και ηθική νομιμοποίηση. Έτσι καλλιεργείται και το μίσος.
VKP, δε θα διαφωνήσω καθόλου. Τα αίτια είναι πολλά και κυρίως η εμπιστοσύνη στις προσωπικές εμπειρίες και τις κοινωνικές προβολές.
Οι μάζες συσπειρώνονται χάρη στο μίσος. Αυτή είναι η ψυχολογία του ανθρώπου του παρελθώντος. Σήμερα ας συσπειρωθούμε χάρη στην αγάπη!
Νικόλαε, δε με νοιάζει η αγάπη. Αυτή ας την κρατήσουν εκέινοι που περιένουν να επέλθει η παρουσία ενός θεανθρώπου που θα αλλάξει τον κόσμο. Εμένα με νοιάζει ο σεβασμός και οι άλλες ανθρωπιστικές αξίες. Και τούτες απέχουν πολύ και από την αγάπη και από το θείο.
Α μη γενικεύουμε, εγώ δεν μισώ παρά μεμονωμένα άτομα :)
(Και το μισώ ίσως είναι υπερβολή...)
Darthiir the Abban, δε μισείς, αλλά φθονείς; Άσε που δε γενίκευσα -δεν είπα όλοι μας για κάθε είδος μίσους. Ο καθένας το δικό του.
Ούτε φθονώ φυσικά. Δεν έχω τέτοιες τάσεις. Είπα, μεμονομένα άτομα που δικαιολογεί η δραστηριότητά τους τη δημιουργία του συναισθήματος. Καμία σχέση με την καλλιέργεια μίσους.
Τώρα, το "μισούμε" καθώς και η αναφορά σε ομάδες αποτελούν γενίκευση.
Darthiir the Abban, μάλλον δεν το εννοούσα όπως ακούγεται... Συμφωνούμε, δεν το γενίκευσα με την έννοια που φαίνεται. Ένα άρθρο είναι απλά που γράφτηκε πολύ γρήγορα. Ακόμα κι αν αλλάξουμε τη λέξη μίσος, θα πρέπει να βρούμε έννοια που να καλύπτει τις κανιβαλιστικές μας διαθέσεις ή τις ατομικίστικες πράξεις μας,
δείμε, όταν λέμε αγάπη δεν εννοούμε την Χριστιανική, βεβαίως βεβαίθως!
Νικόλαε, συγνώμη, αλλά όπως το έγραψες εκεί μου πήγε το μυαλό, αγαπητέ. Αίρω, λοιπόν, την απάντηση...
Δημοσίευση σχολίου